Jak prostowano wieżę.
Krzywa wieża w Pizie przestała się przechylać. Specjaliści twierdzą, że ochronili jej konstrukcję przed zawaleniem na najbliższe 300 lat.
Przez ostatnie 10 lat teren wokół słynnej włoskiej wieży był olbrzymim placem budowy. Gdyby nie fakt, że przez wieki stała jakby na przekór grawitacji, jej sława ograniczała by się tylko do kręgu historyków sztuki i architektury.
Słynna Torre Pendente jest w istocie dzwonnicą przykatedralną, częścią kompleksu złożonego z katedry, baptysterium i cmentarza. Swoją światową sławę (rocznie odwiedza ją ok. 10 mln turystów) zawdzięcza drobnej usterce architektonicznej.
Specjaliści z różnych branży ratują wieżę w Pizie przed upadkiem od przeszło 700 lat. Budowla oparła się trzęsieniom ziemi i piorunom. Niektórzy twierdzą, że ucierpiała jedynie w wyniku działań poszczególnych komisji. Ta średniowieczna budowla stale balansuje na krawędzi. Krzywą Wieżę w Pizie zamknięto dla zwiedzających w 1990 roku. Od tego czasu na badania i projekty metod zastalania gruntu, na którym stoi budowla, wydano 14 mln dolarów. Rozważano możliwość zamrożenia gleby za pomocą ciekłego azotu, osuszania metodą elektroforezy, a nawet odsysania ziemi.
Słynna Krzywa Wieża w Pizie wreszcie przestała się pochylać - poinformował niedawno londyński "The Times". Pomogło umieszczenie 900 ton ołowiu po północnej stronie fundamentu, który stanowi przeciwwagę dla odchylonej ku południowi wieży. Kurację zaaplikował prof. John Burland z londyńskiego Imperial College. Wezwano go na ratunek, gdy wieża była odchylona od pionu aż o pięć metrów, a symulacje wskazywały, że runie do 2050 r.
Dzięki realizacji najnowszego projektu zabytek przetrwa następnych 300 lat. Oczywiście pod warunkiem, że wcześniej nie runie w wyniku nieprzewidzianego wypadku. Zdaniem specjalistów, rozwiązanie, które zastosowano obecnie, umożliwiają wyprostowanie wieży o pół metra. Wieżę starano się wyprostować już w czasie budowy.
1174 r. - Krzywa Wieża w Pizie zaczęła się przechylać na początku budowy. Najpierw pochyliła się jej północna część, później południowa. Przyczyną było zapadanie się podłoża z piasku, iłów i gliny, na którym wznoszono budowlę.
1178 r. - aby zrównoważyć pochył północnej części, konstruktorzy, kończący właśnie trzecią kondygnację, postanowili wydłużyć kolumny po północnej stronie wieży. Gdy trzeci poziom został ukończony, wówczas zaczęła się pochylać południowa część konstrukcji. Kolumny po jej południowej stronie wydłużono w stosunku do tych, które wzniesiono po północnej.
1278 r. - przerwano budowę. Wieża pochyliła się na południe o 81 centymetrów.
1350 r. - budowę zwieńczono dzwonnicą, wieża odchyla się od pionu o 2,4 m.
1934 r. - Mussolini rozkazuje wyprostować wieżę. Wywiercono 361 dziur w podstawie konstrukcji i wprowadzono 80 ton zaprawy murarskiej. W wyniku tych zabiegów zabytkowa budowla pochyliła się o dodatkowe 2 cm.
1990 r. - wieża zostaje zamknięta dla zwiedzających.
1992 r. - inżynierowie zastosowali stalowe wzmocnienia.
1993 - 94 r. - Krzywa Wieża w Pizie zaczyna się prostować. Specjalne obciążniki umieszczone u jej fundamentów zahamowały dalsze przekrzywianie się, a odchylenie od pionu zmniejszyło się najpierw o 13 mm, potem nawet o 2 cm. Na budowę nałożono stalową obręcz.
1995 r. - do gruntu pod wieżą wpompowywany jest ciekły azot dla zapewnienia stabilności. Wieża odchyla się o 2,5 milimetra.
Źródło: "MAXIM" nr 05/2001