Opis i analiza przypadku
Identyfikacja problemu.
Przedstawiony przeze mnie problem dotyczy uczennicy grupy przedszkolnej mającej trudności w osiągnięciu dojrzałości szkolnej i kontaktach z rówieśnikami.
.Dane ogólne uzyskane z dostępnej dokumentacji:
. Imię dziecka: Oliwia
. Wiek:7,5 lat, uczennica grupy przedszkolnej w szkole podstawowej
. Dziewczynka wychowuje się w rodzinie zastępczej.
Wraz z nią zamieszkują dwie starsze siostry.
. Rodzina zajmuje 2-pokojowe mieszkanie w kamienicy.
Oliwia nie ma oddzielnego pokoju dostosowanego do jej potrzeb.
. Dziecko urodziło się przedwcześnie, z niską wagą urodzeniową.
Obejmując wychowawstwo w oddziale przedszkolnym staram się jak najszybciej poznać moich uczniów. Początkowo przyglądałam się zachowaniu w grupie i zaniepokoiło mnie, iż Oliwia nie została zaakceptowana przez rówieśników.
W czasie przeznaczonym na zabawę starała się nawiązywać kontakty z rówieśnikami, ale najczęściej szukała bliskiego kontaktu z nauczycielem.
Jednocześnie prowadzone przeze mnie obserwacje wykazały duże problemy z poprawnym wykonywaniem zadań edukacyjnych.
Dziewczynka szybko się dekoncentrowała, często nie kończyła rozpoczętej pracy, często wymagała pomocy ze strony nauczyciela.
Podejmowanie zadań wywoływało lęk przed niepowodzeniem.
Największe trudności miała z zakresu sprawności grafomotorycznej, rozwoju funkcji poznawczych oraz percepcyjno- motorycznych.
Zwróciłam uwagę na fakt, iż Oliwia powinna być już uczennicą klasy pierwszej.
Uznałam za konieczne podjęcie działań mających na celu rozwijanie umiejętności społecznych jak i wspieranie dziecka w zdobywaniu nowych wiadomości.
.
II Geneza i dynamika zjawiska.
Analiza dokumentów:
*opinia psychologiczno- pedagogiczna;
* opinia dotycząca dojrzałości szkolnej z lat poprzednich (badanie kontrolne)
Wywiad z prawnym opiekunem.
Rozmowa z babcią będącą prawnym opiekunem nie przyniosła wielu korzyści.
Niestety nawiązanie bliższego kontaktu z matką zastępczą nie było łatwe.
Dowiedziałam się jednak o wcześniejszych problemach dziecka. Z wywiadu wynikało ,że ciąża nie była monitorowana przez lekarza, a dziecko urodziło się przedwcześnie z wagą 1670g. Dziewczynka w już w okresie niemowlęctwa była kapryśna, miała trudności z zasypianiem, miewała problemy zdrowotne.
Uzyskałam informacje o specyficznej sytuacji dziecka.
Matka nie interesuje się dzieckiem, ojca nie ma.
Babcia dużo pracuje ,przez co nie ma możliwości na zaspokajanie potrzeb emocjonalnych dziewczynki.
Dziećmi w czasie nieobecności babci zajmuje się dziadek, który mało interesuje się procesem wychowawczym dziecka.
Ze względu na to, że tylko matka zastępcza pracuje sytuacja materialna rodziny bywa trudna.
Wywiad z osobami trzecimi.
Podczas rozmowy z poprzednim wychowawcą dowiedziałam się ,że Oliwia robiła znikome postępy w nauce, osiągnęła bardzo niski poziom dojrzałości szkolnej i nie poradziłaby sobie z obowiązkami w klasie pierwszej. Została objęta pomocą psychologiczno-pedagogiczną w placówce, uczęszczała na zajęcia indywidualne. Mimo to miała trudności w wielu obszarach edukacyjnych.
Potwierdziły się również problemy z nawiązywaniem długotrwałych przyjaźni. Dziewczynka była odtrącona przez rówieśników.
3. Wnioski dotyczące omawianego problemu.
Analizując przedstawione dokumenty, obserwacje oraz uzyskane informacje mogłam wnioskować, że dziewczynka będzie miała poważne problemy z nauką w szkole.
Oliwia została objęta programem wspierania rozwoju dla dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi.
Zauważyłam ,że w czasie zajęć indywidualnych pracowała wytrwale i cieszyła się z drobnych sukcesów.
Za poprawnie wykonane zadania była chwalona, nagradzana przy całej grupie.
To poprawiło jej wizerunek w klasie. Jednak to wszystko stanowczo za mało by dziewczynka mogła pokonać trudności szkolne.
III Znaczenie problemu.
Nauczanie powinno zmierzać do maksymalnego rozwoju dziecka na każdym szczeblu edukacji.
Oddziały przedszkolne w szkołach podstawowych oraz inne formy wychowania przedszkolnego w równej mierze pełnią funkcje wychowawcze i kształcące.
Moim zadaniem jest wspomagać rozwój dziewczynki za pomocą dostępnych narzędzi, aby umożliwić osiągnięcie sukcesu na miarę jej możliwości.
Nierównomierny rozwój, obniżone możliwości dziewczynki, wolne tempo pracy
powodowały niechęć do wykonywania zadań, a brak przyjaciół zniechęcał do chodzenia do szkoły.
Dziecko z takimi problemami musi być otoczone szczególną opieką.
IV. PROGNOZA
Prognoza negatywna:
- uczennica nie opanuje treści z podstawy programowej;
- narastające trudności i niemożność ich pokonania spowoduje spadek motywacji do nauki;
- brak zainteresowania ze strony opiekunów i nauczyciela spowoduje niechęć do pokonywania trudności;
- nie poprawią się relacje z rówieśnikami co może doprowadzić do problemów emocjonalnych i poczucia odrzucenia;
Prognoza pozytywna:
- dziewczynka stopniowo zacznie wyrównywać braki i pokonywać trudności;
- wzrośnie jej wiara we własne możliwości i samoocena;
-nawiąże prawidłowe relacje z rówieśnikami, będzie przez nich akceptowana;
-poprzez wykonywanie zadań dostosowanych do jej możliwości będzie mogła osiągać sukcesy;
- systematycznie prowadzone w szkole i w domu ćwiczenia spowodują usprawnienie zaburzonych analizatorów;
V. PROPOZYCJE ROZWIĄZANIA
Cele które przed sobą postawiłam ,to:
wyrównywanie braków w wiadomościach i umiejętnościach dziewczynki
stwarzanie warunków do wspólnej zabawy w grupie tak ,aby nikt nie czuł się odrzucony;
współpraca z pedagogiem szkolnym;
uświadomienie opiekunom potrzeby stałego kontaktu z nauczycielem i zaproszenie do częstszych spotkań i wymiany spostrzeżeń;
pomoc uczennicy w nabywaniu umiejętności nawiązywaniu kontaktów z rówieśnikami;
angażowanie dziecka do wykonywania zadań w których będzie osiągać sukces;
Powyższe cele realizowałam poprzez następujące działania:
dostosowanie wymagań do aktualnych możliwości dziecka;
opracowanie ćwiczeń doskonalących sprawność manualną i graficzną;
praca indywidualna z dzieckiem w ramach programu wspomagania rozwoju dzieci ze specyficznymi trudnościami w nauce;
dostrzeganie osiągnięć i stosowanie wzmocnień i pochwał;
skierowanie dziecka do Poradni PP
organizowanie działań poprawiających relacje Oliwii z rówieśnikami;
VI. WDRAŻANIE ODDZIAŁYWAŃ
Od początku roku szkolnego starałam się nawiązać bliższy kontakt z dziewczynką w celu zdobycia jej zaufania i podniesienia motywacji do nauki.
Podjęłam działania mające na celu podniesienie poziomu umiejętności i wiadomości. Wprowadziłam systematyczne zajęcia indywidualne z wykorzystaniem metod i form przystępnych dla Oliwii. W pierwszym etapie pracy stosowałam ćwiczenia umożliwiające sukces, co spowodowało mobilizację do pracy i wzrost koncentracji uwagi w czasie wykonywania zadań.
Na forum grupy podkreślałam sukcesy dziecka podnosząc jej motywację do realizacji trudniejszych treści. Angażowałam dziewczynkę do ważnych funkcji w grupie aby poprawić jej wizerunek i zachęcić do nawiązywania kontaktów z rówieśnikami.
Temu celowi służyły również prowadzone zajęcia wychowawcze dotyczące norm postępowania ,tolerancji, pomocy wzajemnej i szacunku dla innych.
Nawiązałam kontakt z prawnym opiekunem, informując o swoich działaniach i udzielając wskazówek do pracy w domu. Wskazałam konieczność wizyty w Poradni Pedagogiczno- Psychologicznej i terapii logopedycznej.
VII. EFEKTY ODDZIAŁYWAŃ
Prowadzone przeze mnie w ciągu całego roku szkolnego oddziaływania dydaktyczne i wychowawcze miały na celu podniesienie umiejętności jak i zmiany w relacjach z rówieśnikami.
Dziewczynka w wyniku pracy indywidualnej stopniowo zaczęła pokonywać trudności w nauce. Systematycznie wzrastała motywacja do podejmowania coraz trudniejszych zadań. Zaczęła odnosić pierwsze sukcesy, tak ważne na tym etapie rozwoju.
Osiągnęła ciężką pracą maksimum swoich możliwości. Poziom dojrzałości szkolnej podniósł się ,lecz nie gwarantuje sukcesu w klasie pierwszej. Trudno jest nadrobić tak wiele braków w ciągu kilku miesięcy.
Dziewczynka wymaga ciągłego wsparcia ze strony nauczyciela, indywidualnego podejścia i wielu ćwiczeń w domu.
Działania dotyczące poprawy sytuacji w grupie przyniosły pozytywne rezultaty.
Badanie socjometryczne wskazały większą akceptację wśród dzieci.
Znacznie poprawiły się relacje dziewczynki z rówieśnikami, zwłaszcza z chłopcami którzy mniejszą wagę przywiązują do wyglądu koleżanki.
Uczennica z chęcią przychodzi do szkoły, lubi się uczyć, zgłasza się na zajęciach, występuje na uroczystościach grupowych przed publicznością.
Stwierdzam,że moje działania przyniosły znaczną poprawę sytuacji edukacyjno- społecznej dziecka.