- 1 -
Kiedyś jeden ksiądz katecheta postawił dzieciom III klasy następujące tanie: "Kiedy uczeń w grupie katechetycznej czuje się dobrze?" Dzieci dawały różne odpowiedzi. A oto niektóre z nich: Uczeń czuje się dobrze w grupie wtedy, gdy jest zdrowy, gdy otrzymał piątkę, gdy uczniowie wybierają się na wycieczkę, gdy zbliżają się wakacje... Najtrafniej jednak powiedział Marek. Powiedział on: "Uczeń w grupie katechetycznej je się najlepiej wtedy, gdy między dziećmi panuje zgoda". Ksiądz katecheta uzupełnił tę odpowiedź mówiąc, że zgoda istnieje tylko tam, gdzie między ludźmi jest miłość. Bo tam gdzie panuje miłość, m ludzie żyją jak jedna, zgodna rodzina, tzn. tam ludzie stanowią jedno, o co tak gorąco prosi Pan Jezus w dzisiejszej Ewangelii, swojego Ojca: "Ojcze święty, zachowaj ich w Twoim imieniu, które Mi dałeś, aby tak jak My stanowili jedno".
Ks. Hajda J., "Jedność w wielości", BK 3-4 /1988/, s.161
- 2 -
Taka radość przepełniała serca pierwszych chrześcijan, św. Franciszka z Asyżu i wielu innych świętych. Taką radością żył i pochwałę takiej radości wyśpiewał Ludwik van Beethoven, włączając do swojej IX Symfonii strofy Fryderyka Schillera:
"O, Radości, iskro Boża, (...) Twoje czary łączą ludzi, Których dzieli mody kłam; Wszechbraterstwo tam się budzi, Gdzie twój jasny stoi chram. (...) Z ognistego prawd zwierciadła Jej uśmiechem patrzy byt, Cnoty droga prostopadła Wiedzie w świetle jej na szczyt".
Tekst Schillerowskiego hymnu "Do radości", zwłaszcza w cytowanym tu przekładzie W. Hulewicza, ukazuje jak bardzo radość, o której modli się Chrystus, związana jest z pozostałymi elementami Jego modlitwy o jedność ("Twoje czary łączą ludzi"; "Wszechbraterstwo tam się budzi, / Gdzie twój jasny stoi chram") i uświęcenie w prawdzie (radosne "prawdy zwierciadło" prowadzi drogami cnoty prosto "na szczyt" świętości). O pełnię takiej właśnie, prawdziwie chrześcijańskiej radości, w czasie ostatniej wieczerzy modlił się Chrystus.
Ks. Antoni Dunajski - O CO MODLIŁ SIĘ CHRYSTUS Współczesna Ambona - Kielce 1985 Rok XIII Nr 2