1.Dobry środek myjący powinien:
Posiadać zdolność do zwilżania powierzchni (wysoki współczynnik powlekania)
Posiadać dużą zdolność do emulgowania i dyspersji tłuszczu (utrzymywać krople tłuszczu w postaci rozproszonej)
Zmydlać tłuszcze
Powodować peptyzację i pęcznienie białek
Rozpuszczać organiczne i nieorganiczne zanieczyszczenia
Zapobiegać ponownemu tworzeniu się osadu
Tworzyć rozpuszczalne kompleksy, zmniejszające twardość wody
Posiadać zdolność penetracji zabrudzeń
Być łatwo usuwalny w czasie spłukiwania
2.Preparat dezynfekcyjny powinien charakteryzować się :
szerokim spektrum działania przeciwdrobnoustrojowego
doskonałą zdolnością zwilżania powierzchni
zdolnością usuwania/niewrażliwością na resztki osadów
dobrą wypłukiwalnością
brakiem działania korozyjnego
łatwością stosowania
brakiem wpływu pozostałości środka na jakość sensoryczną produktu
nietoksycznością i biodegradowalnością
Preparat dezynfekcyjny
trwałością
skutecznością w niskich stężeniach
brakiem zapachu
brakiem zdolności do wywołania alergii
niską ceną
3.Biofilm to przestrzenna kolonia bakterii i innych mikroorganizmów, wykazujących zdolność adhezji do powierzchni stałych i do siebie nawzajem.
Biofilm zbudowany jest z wielu warstw komórek: I-wsze warstwy odpowiedzialne są za przytwierdzenie do podłoża, kolejne warstwy osiedlają się na macierzy utworzonej z polimerów wytwarzanych przez bakterie. Następne warstwy osiedlając się na powierzchni głębszych warstw, chronią je przed wpływem niekorzystnych czynników i zapewniają dostęp substancji organicznych, warunkujących rozwój kolonii.
Biofilmy stanowią poważny problem w ochronie zdrowia przemyśle naftowym, papierniczym, energetycznym oraz spożywczym.
Zapobieganie:
stosowanie odpowiednich materiałów do produkcji instalacji i urządzeń. O przydatności materiałów decydują wł. elektrostatyczne, chropowatość powierzchni, możliwość tworzenia trwałych jednolitych połączeń.
Spawanie powierzchni na styk i ich dokładne polerowanie
Nie dopuszczanie do gromadzenia się i dłuższego zalegania wody na powierzchniach stykających się z żywnością
Usuwanie biofilmu
Podstawą walki z bakteriami tworzącymi biofilmy jest właściwe przeprowadzenie mycia i dezynfekcji:
temperatura wody - 20-40ºC
czas dezynfekcji - zgodnie z zaleceniami producenta
działanie mechaniczne - działanie strumienia wody pod dużym ciśnieniem (ciśnienie 50-80 barów, przepływ > 25L/min)
4. Piana
Do mycia dużych otwartych powierzchni najbardziej nadają się piany i żele. Takie preparaty mogą utrzymywać się na ścianach kilkanaście minut (piany) lub kilka godzin (żele), dlatego są znacznie skuteczniejsze niż roztwory.
Piana:
Powstaje przez napowietrzanie roztworu środka myjącego (zasadowa, kwaśna)
Składa się z ogromnej liczby małych pęcherzyków powietrza, których wnętrze stanowi środek myjący
Po nałożeniu na mytą powierzchnię, pęcherzyki sukcesywnie pękają, zwilżając powierzchnię detergentem (na powierzchni powstaje film detergentu)
Skład:
1 litr środka myjącego
49 litrów wody
450 litrów powietrza
500 litrów piany wystarcza na pokrycie powierzchni 200m2 warstwą grubości 2 mm, podczas gdy przy myciu ręcznym, przy podobnym zużyciu wody i środka myjącego, można pokryć zaledwie 30 m2 powierzchni.
Zalety mycia pianowego
Nie tworzą się aerozole, rozprzestrzeniające bakterie i zanieczyszczenia
Wydłużony czas kontaktu z mytą powierzchnią
Skrócenie czasu mycia
Łatwość użycia
Eliminacja kontaktu człowieka ze stężonym środkiem
Zmniejszenie zagrożenia korozją dla maszyn i urządzeń
Oszczędność wody i energii
5. 7 zasad systemu HACCP
1.Przeprowadzenie analizy zagrożeń
zidentyfikowanie wszystkich potencjalnych zagrożeń biologicznych, chemicznych i fizycznych wprowadzanych do procesu wraz z surowcami i materiałami pomocniczymi oraz na wszystkich etapach procesu produkcyjnego, aż do produktu finalnego
określenie ryzyka związanego z każdym zidentyfikowanym zagrożeniem, tj. na określeniu prawdopodobieństwa jego wystąpienia w konkretnych warunkach oraz skutków dla konsumenta (szacowanie priorytetu zagrożeń
ustalenie sposobów opanowywania zagrożeń z zastosowaniem procedur ogólnych oraz środków kontrolnych
2.Określenie krytycznych punktów kontroli (CCP)
krytyczne punkty kontroli to miejsca, elementy lub etapy procesu, w których istnieje bardzo poważne zagrożenie dla zdrowia konsumenta ale może ono być wyeliminowane lub ograniczone do akceptowalnego poziomu
3.Ustalenie wartości krytycznych
dla każdego CCP określa się parametry kontrolne, tj. granice krytyczne dla przyjętych wartości docelowych, które powinny być utrzymane w procesie produkcyjnym
przekroczenie ich może spowodować pojawienie się zagrożenia lub jego wzrost do niedopuszczalnego poziomu- w efekcie produkt może nie spełniać wymaganej jakości zdrowotnej.
4.Ustalenie sposobu monitorowania parametrów kontrolnych w CCP
Dla każdego CCP określić sposób monitorowania założonych parametrów kontrolnych, tj. metodę, przyrząd kontrolno-pomiarowy, osobę odpowiedzialną za kontrole, częstotliwość pomiarów, testów lub obserwacji oraz sposób dokumentowania wyników
5.Ustalenie działań korygujących, które muszą być podjęte, gdy monitorowanie wykaże przekroczenie założonych parametrów w CCP
plan działań korygujących, który obejmuje wykaz czynności podejmowanych w przypadku przekroczenia dopuszczalnych granic krytycznych w CCP.
działania korygujące muszą przywrócić parametry monitorowanego procesu wartości gwarantujących jakość zdrowotną wyrobu oraz odpowiednio zabezpieczyć wyrób wyprodukowany w czasie, gdy przekroczone były wartości krytyczne w CCP
6.Ustalenie procedur weryfikacji potwierdzających skuteczność systemu
określenie sposobów sprawdzania efektywności wdrożonego systemu HACCP
upewnienie się, czy przyjęte założenia są prawidłowe, czy wszystkie zagrożenia są zidentyfikowane i kontrolowane oraz czy działania prowadzone w ramach systemu są skuteczne, czyli zapewniają produkcję bezpiecznych wyrobów
7.Opracowanie dokumentacji systemu HACCP uwzględniającej wszystkie procedury i zapisy odpowiednie do działań wynikających z zasad systemu
dokumentacja powinna zawierać opis wszystkich czynności i działań, na podstawie których realizuje się przyjęty program HACCP
stanowi ona niezbędny element HACCP, ponieważ na jej podstawie można wykazać, że system jest wdrożony i skutecznie realizowany
6. GMP/GHP
GMP/GHP- Dobra Praktyka Produkcyjna i Higieniczna (Good Manufacturing Practice/ Good Hygiene Practice)
To działania, które muszą być podjęte oraz warunki, które muszą być spełnione, aby produkcja żywności odbywała się w sposób zapewniający jej właściwą jakość zdrowotną, zgodnie z przeznaczeniem.
Dopiero na podwalinach GMP/GHP można budować system HACCP.
GMP/GHP w zasadzie nie jest systemem zarządzania jakością; są to wymagania dotyczące produkcji żywności, zawarte we właściwych dla danej branży spożywczej aktach prawnych (ustawach, rozporządzeniach)
Wdrożenie zasad GMP/GHP - to bezwzględny warunek funkcjonowania zakładów produkujących żywność oraz fundament dla budowania systemów jakościowych
Są to tzw. warunki wstępne, które muszą być zrealizowane przez zakład , aby w ogóle był dopuszczony do produkcji żywności
GMP/GHP powinna być opracowana w zakładach w postaci procedur, instrukcji lub Zakładowego Kodeksu GMP/GHP
Instrukcje i procedury GMP/GHP powinny być napisane krótko, zwięźle, rzeczowo
Opis wykonywanych czynności ma odpowiadać ściśle temu, co wykonuje się w zakładzie
Wykonane działania, obejmujące obszar GMP/GHP należy dokumentować w sposób potwierdzający rzetelność wykonania danej czynności
Na wymagania GMP/GHP składają się mi. in. zagadnienia dotyczące:
lokalizacji i otoczenia zakładu
pomieszczeń produkcyjnych i socjalnych (podział na strefę czystą i brudną)
oświetlenia
zabezpieczenia przed odłamkami szkła
stanu technicznego maszyn i urządzeń
surowców i materiałów pomocniczych (ocena przy przyjęciu)
zaopatrzenia w wodę, jakości wody i lodu (badania!)
zabezpieczenia przed szkodnikami
magazynowania surowców, dodatków i gotowych wyrobów (temperatura, FIFO, odpowiednie ustawienie)
zagospodarowania odpadów i ścieków
procesów mycia i dezynfekcji
zdrowia i higieny pracowników (ręce, odzież, biżuteria, itp.)
szkoleń personelu, kwalifikacji pracowników (zaplanowane, udokumentowane)
zastosowania kalibrowanych przyrządów kontrolno-pomiarowych
prowadzenia dokumentacji i zapisów z zakresu GMP/GHP
zastosowanie rozwiązań organizacyjno-technicznych, zgodnych z obowiązującymi zasadami
7. 12 etapów wdrażania system HACCP:
ETAP I: Określenie zakresu wdrożenia systemu HACCP
ETAP II: Stworzenie zespołu ds. HACCP
ETAP III: Opis produktu i jego przeznaczenia
ETAP IV: Opracowanie schematu blokowego procesu i jego weryfikacja
ETAP V: Identyfikacja i analiza zagrożeń, określenie środków kontrolnych, określenie priorytetu zagrożeń
ETAP VI: Określenie krytycznych punktów kontroli procesu
ETAP VII: Określenie parametrów kontrolnych w CCP
ETAP VIII: Ustalenie sposobów monitorowania CCP
ETAP IX: Ustalenie działań korygujących w CCP
ETAP X: Ustalenie sposobu weryfikacji systemu HACCP
ETAP XI: Opracowanie dokumentacji systemu HACCP
ETAP XII: Walidacja i wdrożenie systemu HACCP
ETAP VIII: Ustalenie sposobów monitorowania CCP
Dla ustalonych parametrów kontrolnych należy określić system monitorowania, na który składa się:
wybór metody pomiaru lub oceny
wyznaczenie częstotliwości wykonywania pomiarów, np. dla każdej partii produktu, raz na zmianę, dwa razy dziennie, itp.
dobór przyrządów kontrolno-pomiarowych z uwzględnieniem ich dokładności i precyzji pomiarowej
wyznaczenie osób odpowiedzialnych za wykonywanie pomiarów w CCP; najlepiej jeśli będzie to pracownik, który pracuje na stanowisku, na którym wyznaczono CCP
określenie sposobu dokumentowania wyników pomiarów, zasad ich zatwierdzania oraz przechowywania zapisów
ETAP VI: Określenie krytycznych punktów kontroli procesu
zespół musi wyznaczyć odpowiednie punkty krytyczne na podstawie:
oszacowania zagrożeń
drzewka decyzyjnego
własnego doświadczenia i zdrowego rozsądku
ETAP V: Identyfikacja i analiza zagrożeń, określenie środków kontrolnych, określenie priorytetu zagrożeń
ZAGROŻENIE- to właściwość biologiczna, fizyczna lub chemiczna, która może powodować, że żywność stanie się niebezpieczna dla konsumenta
W analizie należy uwzględnić trzy kategorie zagrożeń:
zagrożenia (mikro)biologiczne (bakterie, pleśnie, wirusy, pasożyty!)
zagrożenia chemiczne (np. pozostałości środków myjąco- dezynfekcyjnych, Me ciężkie, zbyt duże dawki dodatków i konserwantów, itp.)
zagrożenia fizyczne (różnego rodzaju ciała obce: szkło, metal, biżuteria)
wszystkie trzy kategorie zagrożeń rozpatrywać dla każdego etapu produkcji
Identyfikacja i analiza zagrożeń powinna zostać udokumentowana w specjalnym formularzu, zawierającym następujące informacje:
wyszczególnienie potencjalnych zagrożeń wnoszonych do procesu z surowcami i materiałami pomocniczymi na wszystkich etapach procesu produkcyjnego
dokładną charakterystykę zagrożeń oraz przyczynę lub źródło ich pochodzenia
oszacowanie ryzyka związanego z poszczególnym zagrożeniem, tj. prawdopodobieństwa jego wystąpienia oraz przewidywanych skutków w odniesieniu do zdrowia konsumenta (oszacowanie priorytetu zagrożeń)
określenie środków zaradczych, sposobów opanowania zagrożeń, tj. ustalenie działań kontrolno-prewencyjnych oraz parametrów kontrolnych
przy dokonywaniu analizy zagrożeń stosuje się metodę „burzy mózgów”
do każdego zagrożenia należy ustalić odpowiednie sposoby jego eliminowania lub zmniejszenia do akceptowalnego poziomu wykorzystując procedury ogólne i środki kontrolne
Wyznaczenie priorytetu zagrożeń- oszacowanie ryzyka związanego z danym zagrożeniem:
1. Określenie częstotliwości występowania zagrożenia (A):
Częstotliwość występowania (A):
duża, A=3 średnia, A=2 mała, A=1
2. Określenie rangi zagrożenia, czyli ryzyka jakie niesie dane zagrożenia dla zdrowia konsumenta(B):
Ranga zagrożenia(B):
duża, B= 3 średnia, B= 2 mała, B=1
PRIORYTET ZAGROŻENIA
=
CZĘSTOTLIWOŚĆ X RANGA
P= A x B
Priorytet zagrożenia (P) = A x B
Interpretacja wyników:
P>3- określenie w tym miejscu CCP
P= 3- uznaje się, że w tym miejscu wskazane byłoby wyznaczenie punktu kontrolnego (CP)
P<3- wystarczy zastosowanie działań zapobiegawczych i ewentualnie wyznaczenie tylko punktu kontrolnego CP