ZESPÓŁ OGONA KOŃSKIEGO

1. R. Mazur i wsp. „Podstawy kliniczne neurologii“

2. W. Jakimowicz „Neurologia kliniczna“

EPIDEMIOLOGIA:

•

ETIOLOGIA:

• wypadnięcie jadra miażdżystego tarczy międzykręgowej

• guzy

PATOGENEZA:

• ogon koński znajduje się ponizej I kręgu lędźwiowego i sięga do 2 kręgu krzyżowego

OBRAZ KLINICZNY:

• niedowład wiotki kończyn dolnych :

• asymeryczny

• dotyczy głównie części odsiebnych :

• typowa jest stopa opadająca

• odruch ze ścięgna Achillesa jest zniesiony, lub osłabiony

• zaburzenia chodu :

• chód koguci (brodzący) związany z niedowładem

• charakterystyczne opadanie stopy

• zaburzenia czucia :

• niesymetryczne

• o typie korzeniowym

• w okresie ostrym występuje rwa z promieniowaniem wzdłuż podrażnionych korzeni (dodatnie objawy rozciągowe)

• zatrzymanie moczu :

• na skutek przerwania łuku odruchowego

• występuje tzw. pęcherz atoniczny

• po okresie zatrzymania moczu może dojść do powstania tzw. pęcherza autonomicznego :

• rolę tonizująca i sterująca odgrywają wówczas komórki zwojowe ściany pęcherza

• jest to mechanizm niewystarczający, dlatego u chorych tych występuje duże zaleganie moczu

ROZPOZNANIE:

•

RÓŻNICOWANIE:

•

LECZENIE:

•

POWIKŁANIA:

•

ROKOWANIE:

•

1

---