Witamy wiosnę  

Propozycja dotyczy bloku IV Witaj wiosno! i zawartego w nim tematu Witamy wiosnę. Z pierwszym dniem wiosny związany jest zwyczaj topienia marzanny. Biorąc pod uwagę bezpieczeństwo dzieci, proponujemy inne powitanie wiosny.

Potrzebne materiały:
- do wykonania marzanny: dwa patyki, sznurki, skrawki materiału, bibuła, krepina, włóczka, słoma
- list od Wiosny
- listki z sylabami
- postać pani Wiosny narysowana na dużym arkuszu papieru
- kartki, na których znajdą się zaklęcia
- worek
- sznurek do zawiązania worka

PRZEBIEG ZAJĘĆ

1. Każde dziecko wykonuje swoją małą marzannę według własnego projektu.
    Nauczyciel omawia sposoby połączenia dwóch patyków, które będą stanowiły szkielet kukły.

Resztę elementów uczniowie wykonują samodzielnie. Nauczyciel powinien zwrócić uwagę na wygląd kukły. Ponieważ jest to symbol odchodzącej zimy, może być ona: brzydka, groźna, ale dla niektórych ładna lub wesoła.

2. Uczniowie układają "zaklęcia" przywołujące wiosnę i odganiające zimę. W tym celu otrzymują
    od nauczyciela kartki, na których umieszczają zaklęcia.
3. Uczniowie siadają w kręgu i odczytują swoje propozycje zaklęć.
4. Co trzecie zaklęcie uczniowie śpiewają fragment piosenki pt. Nasza zima zła:

"Hu, hu, ha,

hu, hu, ha

nasza zima zła.

My się zimy nie boimy,

dalej śnieżkiem w plecy zimy"

5. Wszystkie marzanny i zaklęcia uczniowie wrzucają do wora, a następnie zawiązują go mocno.
6. Tak przygotowany wór zanoszą przed drzwi wejściowe szkoły. Wcześniej nauczyciel uzgadnia,
    że o określonej godzinie pani woźna schowa worek, tak aby dzieci tego nie widziały,
    a po zakończonych zajęciach w tym dniu przekaże nauczycielowi, który go zabierze poza teren
    szkoły.
7. Uczniowie wracają do klasy, siadają ponownie w kręgu i powtarzają najciekawsze zaklęcia oraz
    śpiewają przerywnik.
8. Nauczyciel informuje dzieci, że podczas ich nieobecności Wiosna zostawiła w klasie list napisany
    na listku:

Warszawa, dnia 21 marca

Kochani !

Bardzo się cieszę, że znowu mogę do Was przyjść. Kiedy zajrzałam tu do Was, nie zastałam nikogo. Postanowiłam zostawić Wam niespodziankę.
To pierwsze młode listki. Z nich dowiecie się, jakie są oznaki mojego przyjścia. Wasza pani powie Wam, co macie zrobić z listkami. A kiedy wyjdziecie na spacer, miejcie oczy i uszy otwarte.

Do zobaczenia!

Wiosna

9. Nauczyciel rozdaje każdemu dziecku jeden listek z sylabą. W ogonku listka znajduje się liczba,
    która mówi o kolejności sylaby w wyrazie, np.:

Zadaniem uczniów będzie ułożenie pewnych wyrazów
Numer stanowi wskazówkę do późniejszego tworzenia wyrazu.



10. Nauczyciel dzieli klasę na trzy zespoły zgodnie z numerami umieszczonymi na listkach, łącząc
      jedynki z jedynkami, dwójki z dwójkami, trójki z trójkami.
11. Następnie wiesza na tablicy wcześniej przygotowany rysunek Wiosny (może to być rysunek
      wykonany na dużym arkuszu szarego papieru samodzielnie przez nauczyciela lub dzieci)
      i wyjaśnia, o co prosiła pani Wiosna.

Na każdym listku znajduje się jedna sylaba. Z sylab wyczarujecie wyrazy, które są związane z moim przyjściem. A potem ozdobicie nimi moje włosy i sukienkę.
Numerki umieszczone na ogonkach podpowiedzą Wam kolejność sylab w wyrazach.

Powodzenia i miłego dnia!
Wiosna

Nauczyciel wzywa do siebie najpierw dziecko z jedną z sylab z numerem 1, które odczytuje sylabę. Dzieci z listkami z numerem 2 na ogonkach cicho czytają swoje sylaby i zastanawiają się, czy ich sylaba pasuje do odczytanej . Uczeń, którego sylaba pasuje, dołącza do dziecka odczytującego. Później dzieci z grupy z numerem 3 na ogonkach postępują podobnie, np.:

Gdy wyraz zostanie ułożony, nauczyciel wzywa następną osobę z sylabą nr 1 i postępuje w ten sposób tak długo, aż wszystkie wyrazy zostaną ułożone.

Ułożony wyraz po odczytaniu uczniowie przyklejają we wskazanym przez nauczyciela miejscu na rysunku Wiosny według dołączonego wzoru:
- na głowie, we włosach - nazwy ptaków: skowronek, jaskółka, bocian
- na rękawach - słońce, ciepło
- na sukience - nazwy kwiatów: zawilec, krokus, pierwiosnek, przylaszczka, przebiśnieg, stokrotka,
  sasanka

12. Po zakończonej pracy dzieci głośno odczytują powstałe wyrazy.
      Pani Wiosna zostaje w klasie, aby od tej pory towarzyszyć dzieciom.

---