ZSE w Rzeszowie |
Pracownia elektryczna |
1999/2000 |
|
Sprawozdanie z ćw. nr 14 |
Badanie transformatora jednofazowego.
|
II e |
|
15.03.2000r. |
Piotr Madej |
|
|
I. Cel ćwiczenia:
Celem ćwiczenia jest poznanie budowy oraz właściwości transformatorów jednofazowych jak również badanie stanu jałowego, obciążenia i zwarcia transformatora.
II. Wskazówki BHP:
Podczas wykonywania ćwiczenia należy zachować wszelkie środki ostrożności zabezpieczające przed wypadkiem. Moment nieuwagi może spowodować trwałe kalectwo, a nawet śmierć.
Przed przystąpieniem do wykonania ćwiczenia należy sprawdzić czy znajdujące się na stanowisku pracy przyrządu i urządzenia nie posiadają widocznych uszkodzeń.
Wszelkie nieprawidłowości i wątpliwości należy jak najszybciej zgłaszać profesorowi.
Po zezwoleniu profesora można przystąpić do pracy.
Podczas wykonywania ćwiczenia starać się nie dopuszczać do przeciążeń jakichkolwiek przyrządów.
Jeden z uczniów stanowiących grupę powinien zajmować miejsce w pobliżu wyłącznika zasilania.
Przed dołączeniem do sieci całego obwodu należy sprawdzić jego poprawność.
Spis przyrządów:
Autotransformator 184/E
Układ do badania transformatora jednofazowego
Opornica suwakowa 325a/E
Opornica suwakowa 325f/E
Watomierz 329c/E
Watomierz 334g/E
Woltomierz TME 1/22
Woltomierz TME 2/64
Amperomierz 328i/E
Amperomierz 328d/E
Przebieg ćwiczenia:
Pomiar przekładni transformatora.
Praktycznie przekładnie transformatora wyznacza się wstanie jałowym (bez obciążenia)
ν = U1/U2
ν = Z1/Z2
U1 |
U2 |
ν |
V |
V |
- |
220 |
25 |
8,8 |
200 |
23 |
8,7 |
180 |
20,5 |
8,78 |
160 |
18 |
8,88 |
140 |
16 |
8,75 |
120 |
13,5 |
8,88 |
100 |
11,5 |
8,69 |
80 |
9 |
8,88 |
60 |
7 |
8,57 |
40 |
4,5 |
8,88 |
2. Badanie stanu jałowego transformatora.
Wielkości charakteryzujące transformator w stanie jałowym:
cos ϕ = ΔPFE/U1 ⋅ J1
Q = U ⋅ J ⋅ sin ϕ
Jμ = J1 ⋅ sin ϕ
JFE = J1 ⋅ cos ϕ
Moc pobierana przez transformator jest mocą traconą w rdzeniu (straty histerezowe i wirowe). Prąd jałowy jest bardzo mały rzędu kilku procent prądu znamionowego (do 10%).
U1 |
J1 |
ΔPFE |
cos ϕ |
Q |
Jμ |
JFE |
V |
A |
W |
- |
var |
A |
A |
220 |
0,17 |
16 |
0,42 |
33,7 |
0,15 |
0,07 |
200 |
0,14 |
13 |
0,46 |
24,9 |
0,12 |
0,065 |
180 |
0,11 |
11 |
0,55 |
16,4 |
0,09 |
0,06 |
160 |
0,095 |
8,5 |
0,56 |
12,6 |
0,08 |
0,05 |
140 |
0,080 |
7,5 |
0,67 |
8,3 |
0,06 |
0,05 |
120 |
0,065 |
5 |
0,64 |
6,0 |
0,05 |
0,04 |
100 |
0,055 |
3,5 |
0,63 |
4,3 |
0,04 |
0,035 |
80 |
0,048 |
2 |
0,52 |
3,3 |
0,04 |
0,025 |
60 |
0,035 |
1 |
0,47 |
1,8 |
0,03 |
0,016 |
40 |
0,030 |
0,5 |
0,41 |
1,1 |
0,02 |
0,012 |
Przykładowe obliczenia:
cos ϕ = 16/220 ⋅ 0,17 = 0,42
Q = 220 ⋅ 0,17 ⋅ √1 - 0,422 = 33,66
Jμ = 0,17 ⋅ √1 - 0,422 = 0,153
JFE = 0,17 ⋅ 0,42 = 0,07
Badanie stanu zwarcia pomiarowego transformatora.
Napięcie zwarcia jest to taka wartość napięcia zasilającego przy zwartej stronie wtórnej przy której płynie prąd znamionowy.
U |
J1Z |
J2Z |
cos ϕ |
ΔPZ |
V |
A |
A |
- |
W |
42 |
1,50 |
12 |
0,67 |
42,5 |
36 |
1,25 |
10 |
0,69 |
31,2 |
28 |
1,00 |
8 |
0,71 |
20 |
24 |
0,75 |
6 |
0,69 |
12,5 |
14 |
0,50 |
4 |
0,71 |
5 |
5 |
0,25 |
1,2 |
0,96 |
1,2 |
0,4 |
0 |
0 |
0 |
0,2 |
Badanie stanu obciążenia transformatora.
Sprawność transformatora wyraża się wzorem: η = P2/P1 ⋅ 100
U1 |
U2 |
J1 |
J2 |
P1 |
P2 |
η |
V |
V |
A |
A |
W |
W |
- |
220 |
24 |
0,27 |
1,2 |
10 |
30 |
300 |
220 |
24 |
0,29 |
1,5 |
12 |
35 |
291 |
220 |
24 |
0,34 |
2 |
15 |
50 |
333 |
220 |
24 |
0,40 |
2,5 |
18 |
60 |
333 |
220 |
23 |
0,45 |
3 |
21,5 |
75 |
348 |
220 |
23 |
0,50 |
3,5 |
24 |
80 |
333 |
220 |
23 |
0,56 |
4 |
27 |
85 |
314 |
Wnioski:
Transformator jest to przyrząd wyzyskujący zjawisko indukcji magnetycznej do przenoszenia energii lub sygnałów z jednego obwodu elektrycznego do drugiego. Zespół 2 (lub więcej) zwojnic sprzężonych indukcyjnie.
1. W pierwszym punkcie zajmowaliśmy się wyznaczaniem przekładni transformatora. Najczęściej wyznacza się ją w stanie jałowym (bez obciążenia). Liczymy ją ze wzoru:
ν = U1/U2 ; ν = Z1/Z2.
2. W punkcie drugim badaliśmy zachowanie się transformatora w stanie jałowym. Moc którą pobiera transformator tracona jest w uzwojeniach (straty są tak małe, że aż pomijane) oraz prawie w całości jest zamieniana na ciepło w rdzeniu. Prąd jałowy jest bardzo mały rzędu kilku procent prądu znamionowego (do 10%).
3. Trzeci obwód służy do badania transformatora w stanie zwarcia. W stanie tym zaciski uzwojenia wtórnego są zwarte przez amperomierz. Wtedy moc pobierana przez transformator jest w przybliżeniu równa mocy traconej w miedzi. Indukcja jest tak mała, że straty w rdzeniu można pominąć ze względu na ich małą wartość. Gdy zasilamy tranzystor w stanie zwarcia napięciem znamionowym płyną bardzo duże prądy (do 25%).
4. W punkcie czwartym : stan obciążenia badaliśmy wpływ rezystancji odbiornika na prądy, moce i napięcia na uzwojeniu wtórnym i pierwotnym. Wyznaczaliśmy także sprawność transformatora ze wzoru: η = P2/P1 ⋅ 100.
VI. Wykresy: