KONSPEKT ZAJĘĆ Z ELEMENTAMI BIBLIOTERAPII

TEMAT ZAJĘĆ: "PACZUSZKA W ZŁOCISTYM PAPIERZE"

UCZESTNICY: młodzież w wieku 16-17 lat upośledzona w stopniu lekkim

CZAS TRWANIA: 45 min.

CEL OGÓLNY:

-uczniowie wiedzą, że szczęście nie zależy od naszego

bogactwa, ale od tego czy my zrobimy coś dobrego dla innych,

obdarzymy go dobrocią

CELE OPERACYJNE:

uczniowie:

-znają wartości, dzięki którym ludzie są szczęśliwi

-wiedzą, że nawet najmniejszy przyjazny gest może sprawić

dużo radości drugiej osobie

-wiedzą, że każdy człowiek potrzebuje innych ludzi

-rozumieją, że nie można żyć samotnie

METODY: wpływu osobistego:

-oparte na słowie; pogadanka, opowiadanie, rozmowa kierowana

-wysuwania sugestii

-wyrażania aprobaty i dezaprobaty

wpływu sytuacyjnego:

-organizowanie doświadczeń wychowankom

aktywizujące i działania praktycznego

FORMY: zespołowa, indywidualna, grupowa

POMOCE DYDAKTYCZNE:

plansze, paczuszka w złocistym papierze, odtwarzacz kompaktowy,

muzyka relaksująca, teksty opowiadań , karty dla uczniów

(moja lista), książka "Historie piękne" oraz "Historie. Katecheza w opowiadaniach" Bruno Ferrero.

PRZEBIEG ZAJĘĆ:

Uczniowie wchodząc do sali, określają swój nastrój wpisując imię pod ilustracją odpowiedniej buźki.

W pomieszczeniu, na stoliku leży mała paczuszka z złocistym papierze.

Prowadzący prosi, by uczniowie zastanowili się co może być w tej paczce ( nie można jej dotykać i brać do rąk). Po chwili uczniowie po kolei przekazują sobie paczkę i mówią co według nich znajduje się w środku, lub co chcieliby aby znajdowało się tam, gdyby to miał być prezent dla jakiejś bliskiej osoby. Uczniowie muszą wziąć pod uwagę fakt, że ofiarowana rzecz musi zmieścić się w tym niedużym opakowaniu.

OPOWIADANIE

Prowadzący czyta głośno opowiadanie B. Ferrero pt. "Paczuszka w złocistym papierze" ( ze zbioru "Historie piękne)

DYSKUSJA

Rozpoczyna dyskusję o wydarzeniu z opowiadania, co się wydarzyło? Dlaczego bohaterowie tej historii są tak szczęśliwi otrzymując dar, jeśli nawet potem nie otwierają tej paczki?

Dlaczego od razu przekazują paczkę komuś innemu? Co oznacza takie zachowanie się?

Czy można otrzymać coś co nie znajduje się w pudełku, czy paczce? Co na przykład? Czy jesteście przekonani, że sam gest dawania może więcej znaczyć od podarku?

MOJA PACZUSZKA

Uczniowie w grupach zastanawiają się jakie wartości mogliby włożyć do tej paczki, swoje propozycje wypisują na kartkach (patrz załącznik nr 2)

Następnie wyniki prac poszczególnych grup liderzy prezentują na dużym arkuszu papieru.

Prowadzący próbuje podsumować prace grup zwracając uwagę uczniów na to, że można podarować nie tylko i wyłącznie rzeczy: można podarować życie, radość, dobroć, uśmiech, słowo...Taki podarunek mówi drugiej osobie o naszej miłości, o tym, że pamiętamy o niej.

Czasami akt dawania jest ważniejszy od samego daru.

TAJEMNICA SZCZĘŚCIA

Prowadzący opowiada krótka historię, na podstawie opowiadania

"Tajemnica szczęścia" B. Ferrero( "Historie. Katecheza w opowiadaniach.")

Czy to prawda, że my też jesteśmy potrzebni innym? Jak można to wytłumaczyć?

DOBRE RZECZY

Uczniowie zastanawiają się przez chwilę i następnie opowiadają kolejno innym, co dobrego ich spotkało w ostatnim czasie. Czy było to coś dużego, czy może całkiem zwykła rzecz, ale dla nas miała ogromne znaczenie.

NAJWSPANIALSZY DAR....

Prowadzący opowiada historię o dziewczynie, która chciała zrobić prezent urodzinowy swojej mamie. Szukała wszędzie, ale naprawdę nic nie znalazła, żadna rzecz nie zrobiła na niej wrażenia. Wtedy uświadomiła sobie, że to właśnie ona jest tym, czego jej mama najbardziej pragnie. Postanowiła więc spędzić z nią trochę więcej czasu. Zamiast prezentu dziewczyna podarowała mamie talon na "wspólny dzień" i robiła wszystko, na co jej mama miała ochotę.

Nierzadko tak właśnie bywa. Ludzie pragną jakiejś cząstki nas, a my myślimy, że chcą abyśmy im coś kupili.

MOJA LISTA...

Uczniowie dostają karty i samodzielnie, szczerze na nie próbują odpowiedzieć, co ostatnio dobrego zrobili dla innych.(zał. nr 2)

ZAKOŃCZENIE ZAJĘĆ-POMYSŁ

Prowadzący prosi uczniów, aby po wyjściu z zajęć zastanowili się, czy są potrzebni komuś i aby poświęcili im trochę czasu w najbliższych dniach. Aby zrobili coś dobrego dla kolegi, przyjaciela, pani sąsiadki.

Wychodząc z biblioteki uczniowie ponownie określają swój nastrój, wpisując swoje imię pod odpowiednią "buźką" na drugim arkuszu papieru. Próba porównania nastroju z początku i końca zajęć, czy coś się zmieniło?

Pożegnanie uczestników zajęć.

Oprac. mgr Ewa Flis SOSW nr 1 w Lublinie (ZSZ dla uczniów upośledzonych w stopniu lekkim)

---