PROBLEMY PSYCHICZNE

OSÓB NIEPEŁNOSPRAWNYCH

• TRUDNE UCZUCIA

• złość i bunt przeciwko własnemu losowi,

• żal po utracie możliwości życiowych jakie mają ludzie zdrowi,

• upokorzenie wynikające z naruszenia prywatności.

Jak sobie radzić:

• ważna jest relacja z terapeutą,

• nie rozweselamy dziecka ma siłę,

• warto nazywać trudne uczucia.

• SAMOAKCEPTACJA

• niska samoakceptacja rodzi się w atmosferze odrzucenia czy zaniedbania,

• negatywnych ocen,

• wytykania błędów i niezauważania osiągnięć.

Jak sobie radzić:

• ważna jest relacja z terapeutą,

• ważna jest relacja pacjenta z koniem,

• kierowanie uwagi dziecka na to co zrobiło dobrze,

• wystrzegamy się określenia „udało ci się”, a mówimy „zrobiłeś to bardzo dobrze”,

• wspieranie dziecka w dążeniu do celu,

• zachęcać do dalszych prób,

• pacjent nie może kończyć zadania z poczuciem porażki,

• staramy się nie wzbudzać presji na wykonanie zadania,

• prowadzić zabawy z podziałem na role (terapeuta i pacjent).

• POCZUCIE KONTROLI

• czują, że nie potrafią samostanowić o sobie,

• zostaje zahamowane poczucie wpływu na własną sytuację i na otoczenie,

• narasta poczucie ubezwłasnowolnienia.

Jak sobie radzić:

• terapia z koniem pozwala na szeroki wybór przez pacjenta w jakiej formie zajęć chce uczestniczyć,

• terapia z koniem daje wiele okazji doświadczenia roli sprawcy,

• zachęcamy do wytrwałości,

• gdy pomagamy pacjentowi to pomoc musi być dyskretna,

• uświadomienie pacjentowi jego sprawstwa.

• LĘK

• wynika z niepełnosprawności,

• wynika z nieporadności,

• wynika z konieczności bycia zdanym na innych.

Jak sobie radzić:

• stopniowo oswajamy pacjenta z koniem,

• nie przełamujemy strachu poprzez fizyczny przymus,

• nie zawsze jest konieczne przebywanie rodziców w czasie zajęć,

• pokonanie strachu rodzi satysfakcję i dumę, pozwala poczuć się mniej bezradnym,

• pokonujemy lęk separacyjny zwracając uwagę na atrakcyjność konia.

• POCZUCIE OMNIPOTENCJI

• wynika z pozornego przekonania o swoich zdolnościach i możliwościach z powodu:

• działania mechanizmu obronnego zwanego zaprzeczeniem,

• dziecko intuicyjnie odbiera nierealistyczne oczekiwania rodziców i stara się do tego dopasować,

• wyręczania przez rodziców, dziecko nie miało szansy sprawdzić swoich możliwości.

Jak sobie radzić:

• postępujemy bardzo delikatnie, nie pozbawiając pacjenta do końca poczucia wielkiej siły,

• musimy liczyć się z tym, że pacjent będzie przeżywał rozczarowania.

• TRUDNOŚCI ZWIĄZANE Z ROZWOJEM KOMPETENCJI SPOŁECZNYCH

• wynikają z traktowania niepełnosprawnych jako osoby pokrzywdzone przez los,

• wymagające współczucia,

• stają się przedmiotem nadmiernej opieki i troski.

Jak sobie radzić:

• pozytywna więź emocjonalna łącząca pacjenta z terapeutą i koniem ułatwia proces decentracji (uwrażliwiania na inny, niż własny punkt widzenia),

• można zastosować kary pokazujące, że inni też odczuwają.

---