-18- Umowy w obrocie gospodarczym., Umowy

Michał Lisiecki 22.10.2007

18. ZESPÓŁ SZKÓŁ OGÓLNOKSZTAŁCĄCYCH I SPORTOWYCH
PODSTAWY PRZEDSIĘBIORCZOŚCI
Imię i nazwisko	Klasa	Data inicjacji	Data prezentacji
Michał Lisiecki	III c	18.10.2007	22.10.2007
Temat lekcji: Umowy w obrocie gospodarczym.
Koordynator:
Temat zadania:
Prowadzenie własnej firmy sprowadza się do nieustającego zawierania różnego rodzaju umów. Chociaż jest ich wiele, istnieje kilka podstawowych, z którymi każdy przedsiębiorca będzie miał do czynienia stale. Podzielić je można na dwie kategorie: do pierwszej należą umowy przenoszące własności rzeczy i praw, do drugiej z kolei zaliczamy umowy pozwalające używać rzeczy i praw. Umowa kupna - sprzedaży nie jest najbardziej rozpowszechniona czynnością prawną, której celem jest przeniesienie własności rzeczy lub praw. W sensie prawnym umowa kupna- sprzedaży jest dwustronnie zobowiązującą, czyli sprzedawca zobowiązuje się do przeniesienia własności rzeczy na kupującego, a ten z kolei ma obowiązek zapłaty sprzedającemu określonej w umowie ceny, która powinna odpowiadać wartości nabytego towaru lub usługi. Umowa ta ma charakter odpłatny.-jeśli sprzedawca nie żąda za towar zapłaty, nie mamy do czynienia ze sprzedażą, ale z darowizną. Przepisy regulujące umowę kupna-sprzedaży nie nakładają na strony obowiązku zawierania jej w jakiejkolwiek szczególnej formie. W związku z tym stosować należy do niej ogólne zasady zawarte w kodeksie cywilnym. Umowa konsumencka Przedsiębiorca sprzedający towar konsumentom musi pamiętać o następujących podstawowych zasadach: sprzedawca odpowiada za niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową. Sprzedawca musi ustosunkować się w ciągu 14 dni do żądań zgłoszonych w ramach reklamacji Przepisy nie określają trybu i terminów rozpatrywania reklamacji Roszczenia klienta z tytułu reklamacji przedawniają się z upływam roku od stwierdzenia przez niego niezdolności towaru z umowy. Jeśli sprzedaje się towar o wartości powyżej 2 tys. zł, na raty, na przedpłaty, na zamówienie, według wzoru lub na próbę - konsument musi otrzymać od sprzedawcy pisemne potwierdzenie wszystkich elementów umowy. Do sprzedanego towaru sprzedawca powinien dołączyć wszystkie istotne elementy wyposażenia oraz sporządzone w j. polskim instrukcje obsługi, konserwacje i inne dokumenty wymagane przez odrębne przepisy. Jeśli konsument odstąpi od umowy, ma prawo do nieodpłatnej naprawy towaru lub wymiany na nowy, chyba że naprawa lub wymiana są niemożliwe albo wymagają nadmiernych kosztów. Sprzedawca ma obowiązek zwrotu kosztów poniesionych przez kupującego. Jeśli naprawa lub wymiana towaru jest niemożliwa, albo zbyt kosztowna, bądź gdy sprzedawca nie zdoła zaspokoić roszczeń klienta w odpowiednim czasie, bądź gdy naprawa narażałaby kupującego na niedogodności, sprzedawca może obniżyć cenę albo odstąpić od umowy. Klient, któremu sprzedawca udzielił gwarancji, musi otrzymać wraz z towarem dokument gwarancyjny. W dokumencie tym musi znaleźć się zapis, że gwarancja na sprzedany towar nie wyłącza, nie ogranicza, ani nie zawiesza uprawnień kupującego wynikających z niezgodności towaru z umową. Za udzielenie gwarancji sprzedawca nie może żądać jakichkolwiek opłat. Przedsiębiorca, który zarabia pośrednicząc w wymianie dóbr, czyli sprzedając coś co formalnie nie należy do niego, może wybierać między umową agencyjną a komisu. Przez umowę agencyjna przyjmujący zlecenie-agent zobowiązuje się, do stałego pośredniczenia, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z klientem umów na rzecz dającego zalecenie przedsiębiorcy albo do zawierania ich w jego imieniu. Umowa agencyjna posiada niezaprzeczalne atuty: można na tym zarobić, ogranicza ryzyko prowadzenia własnej firmy.
Natomiast przez umowę komisu przyjmujący zlecenie-komisant zobowiązuje się za wynagrodzeniem do kupna lub sprzedaży rzeczy ruchomych na rachunek przedsiębiorcy, lecz w imieniu własnym. Komisant nie ponosi odpowiedzialności za ukryte wady fizyczne i prawne rzeczy, jeżeli przed zawarciem umowy podał to do wiadomości kupującego Nie wielu przedsiębiorców stać na zakup komputerów, samochodów dostawczych czy maszyn do produkcji towarów . Muszą więc skorzystać z tych umów przewidzianych w kodeksie cywilnym, które zamiast przenosić od razu własność rzeczy, pozwalają na ich używanie. Najem - to umowa, na podstawie której przedsiębiorca może używać rzeczy na potrzeby własnej firmy. Kodeks cywilny stanowi, że przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony , a najemca zobowiązuje się płacić umówiony czynsz. Czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju np. posługujemy się wynajętą maszyną w zamian za wykonane na niej prace dla właściciela. Z praktycznego punktu widzenia najczęściej mamy do czynienia z czynszem określonym w pieniądzu. Umowa najmu powinna być zawarta na piśmie- w ten sposób możemy uniknąć kłopotów z określeniem kto ma wykonać i jakie naprawy. W razie nie zachowania tej formy poczytuje się umowę za zawarta na czas nieokreślony. Dzierżawa - przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się nie tylko oddać dzierżawcy rzecz do używania, ale również daje mu prawo do pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony. Dzierżawca zobowiązuje się również płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Najczęściej dzierżawi się wszelkiego rodzaju nieruchomości zwłaszcza rolne. W ich przypadku pożytkami są plony zebrane w okresie dzierżawy. Nie ma przeszkód by dzierżawić; także prawa; w ten sposób można np. nabyć prawo do sposobu produkcji, wprowadzić go we własnej firmie i zacząć dzięki niemu zarabiać. Leasing - to szczególna forma najmu, umożliwiająca przedsiębiorcy okresowe użytkowanie trwałego dobra produkcyjnego bez konieczności ale z możliwością go nabycia na własność Umowę leasingu zawieramy na określony czas, w zamian za ustalone z góry płatności. Przedmiotem umowy mogą być wszelkie środki trwałe np. środki transportu, sprzęt biurowy, linie technologiczne, maszyny oraz oprogramowania komputerowe lub nieruchomości. Różnice pomiędzy leasingiem a kredytem. W umowie kredytowej przedmiotem są wartości pieniężne, natomiast w leasingu określony przedmiot. Z ekonomicznego punktu widzenia leasing jest rodzajem kredytu rzeczowego. Jak wybrać odpowiednią firmę leasingową? Trzeba koniecznie poznać całkowity koszt leasingu, na który składają się nie tylko raty leasingowe i opłata wstępna. Całkowity koszt to także prowizje, opłaty manipulacyjne, wartość wykupu oraz koszt ubezpieczenia. Należy się dowiedzieć czy i na jaki okres można zawiesić spłatę rat leasingowych, a także poznać sposób zabezpieczenia umowy leasingowej. Wypowiedzenie umowy leasingowej. Leasingodawca zawsze zastrzega sobie możliwość wypowiedzenia umowy. Na ogół może to nastąpić m. in. w przypadku opóźnienia płatności rat leasingowych, nieodebrania w terminie przedmiotu leasingu lub gdy dostawca nie dostarczy w terminie sprzętu. W momencie wypowiedzenia umowy leasingobiorca musi zwrócić przedmiot leasingu, a także zapłacić wszystkie pozostałe raty oraz opłaty wynikające z umowy leasingowej. Wypowiedzenie umowy leasingowej jest z reguły jednostronne, tzn. przysługuje tylko leasingodawcy. Okres wypowiedzenia, jak i sposób jego dokonania powinien jasno wynikać z zawartej umowy.