Pragmatyka jezykowa 18.12.10 zajecia I i II, Materiały, Pragmatyka językowa


Pragmatyka językowa 18.12.10 zajęcia I i II

Sens propozycjonalny i sens illokucyjny wypowiedzenia (wg Searla)

Podstawową formułą przedstawiającą funkcję illokucyjną jest schemat F(p), w którym treść przedstawieniowa (propozycjonalna, ideacyjna) jest oznaczona literą (p), co symbolizuje jej względną niezależność od samej wyrażonej naddanej funkcji pragmatycznej (illokucyjnej) oznaczonej literą F.

Treść propozycjonalna (ideacyjna) ma charakter obiektywny i statyczny, niezależny od intencji interakcyjnej nadawcy, czy interakcyjnej interpretacji odbiorcy. Sens funkcji illokucyjnej F ma charakter dynamiczny i zależny od interpretacji zaistniałych w momencie mówienia warunków pragmatycznych. Awdiejew proponuje wyodrębnienie 2 sensów wypowiedzi:

Proszę przynieś mi książkę. ← sens ideacyjny

Jeśli na powierzchni nie pojawiają się specjalne operatory interakcyjne ogólny sens ideacyjny występuje jako bodziec inferencji, który zmusza nas do wykrycia zamiaru interakcyjnego. Awdiejew dzieli funkcje języka na 3 zasadnicze grupy:

zajęcia II

W wyniku procesów poznawczych człowieka powstają w jego pamięci wyobrażenia o typowym stanie rzeczy. Stan rzeczy to często spotykane, typowe sytuacje składające się z rzeczy powiązanych określonymi relacjami. Stany rzeczy rozpoznawalne są przez człowieka: bezpośrednio (poprzez wrażenia percepcyjne) i pośrednio i zapamiętywane są w tej właśnie postaci. Wyobrażenia dotyczące tej samej sytuacji nie są u każdego człowieka takie same. Ulegają one generalizacji tworząc typowe wzorce podobnych sytuacji. Generalizacja polega na odrzuceniu informacji nieistotnych przy zachowaniu istotnych, które tworzą tym samym wiedzę standardową. Indywidualne wyobrażenie mówiącego o typowej sytuacji, które chce przedstawić lub zmienić musi ulec pewnej aproksymacji (przybliżeniu) do standardów interpretacyjnych wypracowanych w danym kręgu kulturowym.

np. OPARZYĆ SIĘ [KTOŚ, CZYMŚ]

Obraz ideacyjny to figuratywne wyobrażenie mówiących o otaczającym ich świecie. Obrazy takie zawierają zazwyczaj komponenty wszystkich zachowanych wrażeń perceptywnych, które mówiący magazynują w procesie poznawania świata i organizują zgodnie z przyjętymi w danej kulturze ramami standardowymi. Informacja tego typu przechwycona w komunikacie językowym powoduje u odbiorcy w wyniku jego interpretacji wyobrażenie zbliżenia do obrazu wyjściowego nadawcy. Obraz ideacyjny to obraz przedstawieniowy ograniczony przez przybliżenie do standardu semantycznego. Obrazy ideacyjne tworzą w świadomości mówiącego nierozkładalną, jednostkową organizację treści, która w razie potrzeby jest w sposób automatyczny wywoływana z pamięci. Aby można było obraz ideacyjny wykorzystać w procesie komunikacji nieuniknione jest odniesienie go do rozkładalnej postaci standardu semantycznego lub kombinacji standardów semantycznych. Standardy semantyczne stanowią intersubiektywne, uogólnione reprezentacje obrazów ideacyjnych o strukturze predykatalno-argumentowej. Gdy obraz ideacyjny nadawcy jest bardziej złożony niż standard semantyczny, standard semantyczny nie mieści w sobie wszystkich komponentów obrazu ideacyjnego, wówczas nadawca wprowadza do wypowiedzi takie specyfikacje predykatu prymarnego w postaci np. predyktaów sekundarnych, które mają ułatwić odbiorcy odtworzenie przybliżonego obrazu ideacyjnego. Standard semantyczny może mieć postać predykatu prymarnego, w którym członem konstruktywnym jest najczęściej czasownik w formie finitywnej (osobowej), może mieć też postać predykatu sekundarnego, w którym członem konstruktywnym jest najczęściej przymiotnik/imiesłów przymiotnikowy/zaimek dzierżawczy.

Przykłady:

Studenci szanują profesorów. (predykat prymarny)

SZANOWAĆ [KTO?, KOGO?]

SZANOWAĆ [STUDENCI, PROFESOROWIE]

(predykat) (argumenty)

Szanowny profesor siedzi. (predykat sekundarny)

SIEDZIEĆ [KTO?]

SIEDZIEĆ [PROFESOR]

SZANOWNY [PROFESOR]

Anna kupiła błękitną sukienkę. (predykat prymarny)

KUPIĆ [KTO?, CO?]

KUPIĆ [ANNA, SUKIENKA]

BŁĘKITNA [SUKIENKA]

Janek je zupę pomidorową drewnianą łyżką.

JEŚĆ [KTO?, CO?]

JEŚĆ [JANEK, ZUPĘ]

POMIDOROWA [ZUPA]

DREWNIANA [ŁYŻKA]

Marysia chce przeczytać ciekawą książkę.

CHCIEĆ [KTO?, CO?]

CHCIEĆ {MARYSIA, PRZECZYTAĆ [MARYSIA, KSIĄŻKA]}

(KTO?, CO?)

CIEKAWA [KSIĄŻKA]

Pewien stary młynarz miał trzech synów, Zachorował i postanowił podzielić swój niewielki majątek. Najstarszy syn kochał zwierzęta i otrzymał od ojca gospodarstwo. Drugi syn był barczysty, silny, przydzielił mu ojciec wielki, drewniany młyn. Najmłodszy syn był małym dzieckiem. Uwielbiał zabawy ze starym kotem. Ojciec podarował mu zwierzę. Okazało się, że kot był niezwykły, był zaczarowany.

MIEĆ [MŁYNARZ, SYNOWIE]

PEWIEN [MŁYNARZ]

STARY [MŁYNARZ]

ZACHOWAŁ [MŁYNARZ]

POSTANOWIŁ{MŁYNARZ, PODZIELIĆ [MŁYNARZ, MAJĄTEK]}

NIEWIELKI [MAJĄTEK]

KOCHAĆ [SYN, ZWIERZĘTA]

OTRZYMAĆ [SYN, GOSPODARSTWO, (OD) OJCIEC]

NAJSATRSZY [SYN]

Dokończyć wg schematu!

Poziom interakcyjny

Operatory interlokucyjne - to część wypowiedzi (słowo lub cząstka), która daje wskazówki, za jaki akt mowy należy uznać dane wypowiedzenie, tzn. jaką funkcję illokucyjną to wypowiedzenie pełni.

Proponuję pójść na spacer. ← operator działania (dot. strategii behawioralnej)

Może Ania kupiłaby błękitną sukienkę?

OPERATORY:

operatory modalne - rozpoczynają negocjację modalną, czyli dążenie do przyjęcia najbardziej prawdopodobnej wersji zdarzeń, najbardziej wiarygodnego z punktu widzenia mówiących stopnia prawdopodobieństwa zaistnienia zdarzenia.

PRACA DOMOWA

Na podstawie: Awdiejew, Habrajska, Wprowadzenie do gramatyki komunikacyjnej tom II

np.

wyznaczniki tekstu naukowego:

Język: potoczny, naukowy, urzędowy, publicystyczny, literacki.

Dyskurs potoczny:

Dyskurs naukowy:

Dyskurs urzędowy:

Dyskurs publicystyczny:

Dyskurs literacki:

Wyznaczniki mowy potocznej

Foniczne:

Specyfiki realizacji:

Wyznaczniki tekstów naukowych

Gramatyczne wyznaczniki bezosobowości:

Gramatyczne wyznaczniki referencji naukowej:

Wyznaczniki tekstów urzędowych

Szablony dokumentów urzędowych:

Terminologia urzędowa:

Wyznaczniki tekstów publicystycznych

Ekspresywne nacechowanie leksyki i frazeologii publicystycznej:

Wyznaczniki tekstów literackich

Formalne wyznaczniki gatunków tekstów literackich:

6



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Finanse publiczne - ćwiczenia 18.12.10, GWSH, 3 sem, Finanse publiczne
12.10.2001, Notatki i materiały dodatkowe, Biologia, Wykłady
25 siła grupy II, Materiały na zajęcia teatralne, Praca WARSZTATY TEATRALNE
Wykład z dnia 10.05.2008, Zajęcia, II semestr 2008, Matematyka dyskretna i logika
makroekonomia II 18.10, makroekonomia II
Pytania na kartkówke 12.04.08, Studia, ZiIP, SEMESTR II, Materiały metalowe
wyklad II intensywnej 12 10 2011
zasady i terminy egzaminow 18.12.2012 zmiana, Materiałoznawstwo 2 TRN
etyka - wykład II - 12.10.2006, semestr V
BANKOWOŚĆ wykład 1 z dnia 12.10.2008, Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach, Finanse i Rachunkowość,
18, AiR Politechnika Krakowska, II MATER - Materiałoznastwo
Wykład 02 [12.10.05], Biologia UWr, II rok, Zoologia Kręgowców
zboża 12, ! UR Towaroznawstwo, II ROK, Technologia materiałowa
Biochemia - XII - 18.12.2000, materiały medycyna SUM, biochemia, seminaria
Z Wykład 10.05.2008, Zajęcia, II semestr 2008, Analiza matematyczna
Opracowanie materiałów z ćwiczeń z 18.12.2010, Fizjologia do poczytania
ODL II sem termin0 18 06 10 Nieznany

więcej podobnych podstron