Problematyka nieformalnych grup młodzieżowych i sekt w Polsce. 

Subkultury

Młodzieżowe subkultury są elementem każdego społeczeństwa. Struktura, rozmiary i dynamika ich funkcjonowania zależy jednak w znacznym stopniu od układów społeczno-politycznych państwa, uwarunkowań ekonomicznych oraz gospodarczych w których powstają i działają te grupy. Rola subkultur w funkcjonowaniu społeczeństwa jest bardzo zróżnicowania. Od chwili powstania subkultury młodzieżowe (pomimo ich dewiacyjnego charakteru) na tyle wrosły w funkcjonowanie społeczeństwa, że zaczynają być postrzegane jako normalne zjawisko. Społeczeństwo z biegiem czasu przyzwyczaiło się do ich istnienia, nauczyło się żyć obok nich, tolerować wiele zachowań. Wypracowało przy tym rozmaite formy walki w stosunku do działań, które przekraczają granice społecznej tolerancji. Należy mieć na względzie jednak fakt, że należą do nich również ludzie, którzy od innych różnią się tylko tym, że ich poglądy ukształtowały się odmiennie od powszechnie przyjętych.

Dla prawidłowego i możliwie wszechstronnego przedstawienia zagadnień związanych z funkcjonowaniem młodzieżowych subkultur niezbędne jest usystematyzowanie 2 pojęć.

Subkultura - względnie spójna grupa społeczna pozostająca na marginesie dominujących w danym systemie tendencji życia społecznego, wyrażająca swoją odrębność poprzez zanegowanie lub podważenie utrwalonych i powszechnie akceptowanych wzorców kulturowych.

Grupa nieformalna - grupa której więź wewnętrzna polega tylko na organizacji instytucji i kontroli nieformalnej

Przyczyny wstępowania do subkultur:

Czynniki środowiskowe:

- wpływ szkoły

- wpływ grupy rówieśniczej

-Dysfunkcyjność rodziny(rodziny rozbite, alkoholizm w domu, narkomania rodziców, brak zainteresowania dzieckiem)

- niezagospodarowanie czasu wolnego

- zamieszkanie w przestępczym rejonie

Czynniki endogenne:

- niska inteligencja (nie zawsze)

- nadmierna agresywność

- uległość

- chęć imponowania („szpan”)

- chęć „wyżycia się”

Czynniki społeczno-polityczne:

- przemiany polityczne, ekonomiczne

- zanik systemu wartości

- „dozwolona” przemoc w mediach

- bezrobocie

-niski standard życia

Rodzaje subkultur:

Klasyczne:

Skini, Punki, Hippisi, Squattersi, Szalikowcy, Graficiarze. Heavymetalowcy, Rastafaranie

Zanikające:

Depechowcy, Anarchiści, Pacyfiści, Gitowcy, Poppersi, Rockersi, Killersi

Przestępcze:

Jugole (jumacy), Dresiarze, Grypserzy

O szczególnym kierunku zainteresowań:

Technomani, Hackerzy, Freekerzy, Rolkarze (rolersi)

O nieprecyzyjnym charakterze:

Sataniści (subkultura? Sekta?)

Hipisi

Ruch ten w Polsce pojawił się w większych miastach pod koniec lat 60. W latach 70 moda na hipisowanie dotarła do mniejszych miast. Ze względu na sytuację społeczno polityczną wzorce kultury młodzieżowej Zachodu docierały do kraju głównie za pośrednictwem muzyki rockowej i indywidualnych kontaktów. Założenia ideologii polskich hipisów były modyfikacją poglądów młodzieży amerykańskiej, dostosowaną do specyfiki lokalnej. Nacisk był położony na:

- sprzeciw wobec aparatu państwowego, postępu technicznego i tradycyjnych instytucji społecznych,

- życie chwilą: „tu i teraz”, bez troszczenia się o przyszły byt,

- unikanie życia ustabilizowanego i brak dążenia do osiągnięcia lepszego statusu społecznego,

- preferowanie wolnych związków między kobietami i mężczyznami,

- traktowanie przedmiotów, należących do członków grupy jako wspólnej własności,

- unikanie powołania do wojska,

- bierne przyjmowanie społecznej krytyki życia i poglądów hipisów.

Subkultura hipisów miała w polskich warunkach ograniczone możliwości rozwoju. Jej członkowie byli krytykowani przez opinie publiczną za uleganie zachodnim, burżuazyjnym modom; milicja traktowała środowisko hipisowskie jako zdecydowanie kryminogenne. Hipisi byli też atakowani przez wywodzące się z podkultury więziennej grupy gitowców. Co kilka lat obserwuje się wzrost zainteresowania symboliką i ideologią hipisowską.

Punki

Słowo punk oznacza śmieci, rzeczy bezwartościowe, tandetne; jest też slangowym synonimem homoseksualisty i lumpa. Nazwa subkultury odzwierciedla jej główne cechy: buntowniczy, prowokujący i nihilistyczny charakter. Członkowie grupy protestowali przeciwko zastanemu porządkowi społecznemu, poddawali krytyce otaczającą ich rzeczywistość.

Charakterystyczne cechy ideologii punków to:

- zdecydowane odrzucenie tradycyjnego systemu społecznego,

- kwestionowanie wszelkiego rodzaju autorytetów,

- sprzeciw wobec dyskryminacji, rasizmu, podziałów politycznych i ekonomicznych,

- krytyka tradycyjnych wartości i realizujących je instytucji społecznych (wojsko, policja kościół),

- nieufność wobec mass mediów,

- nastawienie anarchistyczne, pacyfistyczne, a w części środowisk proekologiczne,

- negowanie przyszłości i przeszłości życie chwilą, teraźniejszą.

Dla subkultury punków charakterystyczny jest brak liderów, ideologów oraz sformalizowanej struktury. Strój punka ma charakter niedbały i celowo antyestetyczny. W jego skład wchodzą: skórzana lub dżinsowa kurtka nabijana ćwiekami, dżinsowe spodnie, oraz ciężkie, wojskowe buty. Fryzura ma postać biegnącego przez środek głowy czuba. Muzyka, tworzona i słuchana przez punków również ma charakter antyestetyczny. Jest ogromnie dynamiczna, agresywna, nieskomplikowana.

Skini (skinheadzi)

Subkultura ta pojawiła się w Anglii w połowie lat 60. Nazwa odnosi się do głównej cechy wyglądu skina: krótkich lub ogolonych do samej skóry włosów, kurtka typu flyers, dżinsowe spodnie z podwiniętymi nogawkami, szerokie, elastyczne szelki oraz wysokie, ciężkie i wypastowane do połysku buty. Wygląd skina ma spełniać kilka funkcji: symbolizuje zdecydowanie i ciągłą gotowość do walki, ma wzbudzać respekt, jest przejawem swoiście pojmowanej przez skinów idei czystości i porządku. Wywodzą się spośród młodzieży robotniczej. Główną cechą tej subkultury jest silne przywiązanie do wąsko rozumianej społeczności lokalnej. W Polsce przejawy działalności skinów obserwuje się od około 20 lat.

Ideologia ruchu ma charakter skrajne nacjonalistyczny. Propagowane hasła są przejawem postaw wręcz faszystowskich. Celem ataków są ludzie należący do mniejszości etnicznych, będący zaprzeczeniem swoiście pojmowanej idei siły i porządku. Przejawem odwagi i determinacji są samookaleczenia i tatuaże. Skini uważają się za obrońców tożsamości i tradycji narodu polskiego. Młodzi mężczyźni należący do tej grupy są zwykle wysportowani i sprawni fizycznie Z reguły nie nadużywają alkoholu, nie używają też narkotyków.

Sataniści

Przejaw fascynacji szatanem. Powstanie tej subkultury w Polsce przypada na środek lat 80. i wiąże się z rosnącą w tym czasie popularnością zespołów heavy - metalowych. Podczas koncertów można obserwować elementy symboliki i rytualnych gestów charakterystycznych dla subkultury satanistów. Zewnętrznymi oznakami identyfikacji z satanizmem są długie włosy, czarne skórzane, nabijane ćwiekami kurtki z malowanymi na plecach lub wyszytymi wizerunkami diabła lub kozła oraz napisami będącymi wyrazem uwielbienia dla szatana, pentagram, wisiorki w postaci odwróconego krzyża, trzy szóstki oraz pozdrowienie symbolizujące rogi szatana.

Najbardziej znanym obrzędem satanistycznym jest czarna msza. Rytuał ten polega na odwróceniu i zbezczeszczeniu porządku liturgii chrześcijańskiej. Subkultura ta zyskała sobie również ponurą sławę ze względu na inne działania o charakterze przestępczym; dewastowanie cmentarzy, profanacje zwłok, kradzieże i akty wandalizmu w kościołach oraz znęcanie się nad zwierzętami. Sataniści stali się symbolem subkultury dewiacyjnej o charakterze kryminogennym.

Od około dziesięciu lat działalność satanistów w Polsce stopniowo zanika.

Rastafarianie

Ruch rastafarian ma charakter religijno - filozoficzny. Nazwa tego ruchu wywodzi się od imion Ras Tafari Makkonena, etiopskiego księcia, który w 1930r. został cesarzem i był później znany jako Hajle Sellasje. Zasady postępowania rastafarian to:

- nieużywanie alkoholu i narkotyków,

- spożywanie żywności czystej ekologicznie,

- wyzbycie się przemocy,

- propagowanie zasad braterstwa i równości między ludźmi,

- prowadzenie spokojnego trybu życia, wolnego od rywalizacji, agresji i stresu.

Zewnętrzną oznaką przynależności do ruchu to: akcentowanie w noszonym stroju kolorów flagi etiopskiej, włosy - „dredy”. Ulubioną muzyką rastafarian to regge.(połączenie muzyki jamajskiej, bluesa i soulu). Właśnie popularność tego rodzaju muzyki była jedną z przyczyn pojawienia się tej subkultury w Polsce we wczesnych latach 80.

Graficiarze (sprejowcy)

Mianem graffiti określa się rysunki i napisy, wykonywane w miejscach publicznych. W Polsce początki tej subkultury sięgają lat 80. Największy rozwój przypada natomiast na

początkowy okres transformacji ustrojowej. Grafficiarze najczęściej działają w grupach, w nocy. Rysunki mogą mieć charakter własnych kompozycji lub być inspirowane.

Zdaniem opinii publicznej ich działalność przynosi szkody materialne. Według grafficiarzy- rozjaśnia i ubarwia otaczający ich, szary świat.

Metalowcy

Powstała w latach 70. subkultura metalowców wzięła swoją nazwę od ciężkiej, dynamicznej muzyki rockowej. Na wizerunek metalowca składają się długie włosy, obcisłe spodnie, skórzane kurtki, czarne T-shirty, ćwiekowane pasy, rękawiczki z obciętymi palcami. Podczas koncertów dominuje atmosfera tajemniczości i grozy, budowana za pomocą scenografii, efektów specjalnych, strojów i zachowań muzyków. Subkultura metalowców nie opiera się na żadnej spójnej ideologii. Zwykle wyróżnia się w jej obrębie dwa nurty- sataniczny i mitologiczny. W Polsce największy rozkwit tej subkultury można było obserwować w latach 80. i na początku 90.(TSA, KAT).

Skejci (skaterzy)

Jeżdżą na rolkach i deskorolkach. W Polsce grupy skejtów powstały pod koniec lat 80. Ich uczestnicy wywodzili się z ruchu punk. Dla członków subkultury skateboarding jest czymś więcej niż tylko sportem i zabawą - jest częścią ich stylu życia. Główne jego cechy to spontaniczność, luz i podkreślanie niezależności. Przynależność do subkultury manifestowana jest przez specyficzny ubiór: czapki baseballówki lub chustki bandanki, obszerne bluzy z kapturami, luźne podkoszulki. Sympatycy subkultury mogą sprawdzić swoje umiejętności sportowe podczas zawodów, zaopatrzyć się w specjalistycznych sklepach w sprzęt i kultową

odzież.

Dresiarze

Oba określenia odnoszą się do młodzieżowych subkultur dewiacyjnych, których powstanie jest efektem ubocznym procesów transformacji ustrojowej i zmian społeczno- politycznych zachodzących w naszym kraju w latach 90. Ich ulubionym strojem są dresy znanych firm, krótko ostrzyżone włosy. Dresiarze lubią się popisywać przed rówieśnikami i ostentacyjnie demonstrują swoją zamożność. Dochody czerpią z działalności przestępczej. Sami nie używają narkotyków(jedynie amfetamina przed „ akcją”).

Hakerzy i freekerzy

Działalność subkultury hakerów może mieć zarówno charakter intelektualnej zabawy i swoiście pojmowanego sportu, nastawionego na wynajdywanie luk komputerowych w systemach zabezpieczeń; może też mieć znamiona aktywności przestępczej.

Mianem freekerów określa się młodzież świetnie obeznaną z zasadami działalności systemów telekomunikacyjnych. Członkowie tej subkultury wykorzystują swoją wiedzę, łamiąc kody telekomunikacyjne, podłączają się nielegalnie do sieci telefonicznej i dzwonią na koszt operatorów lub osób prywatnych.

Szalikowcy

Główne przejawy działalności subkultury szalikowców to naruszenia porządku, do których dochodzi nie tylko podczas meczów piłki nożnej, ale również przed i po spotkaniach, oraz na trasach dojazdowych do stadionów. Do chuligańskich ekscesów dochodzi najczęściej na i w pobliżu obiektów sportowych, ulicach miast, w obrębie dworców kolejowych. Można wyróżnić trzy najczęściej występujące formy negatywnych zachowań agresywnych kibiców. Są to: awantury połączone z bójkami, rzucanie niebezpiecznych przedmiotów oraz tzw. pociągi grozy. Chóralne śpiewy i wulgarne okrzyki można zakwalifikować jako wykroczenie, stanowią one jednak, przede wszystkim, naruszenie zasad fair play. Większość grup szalikowców ma ustalony repertuar kilku lub kilkunastu najczęściej wykonywanych piosenek. Zjawisko chuligaństwa na stadionach piłkarskich w Polsce ma swoje początki w połowie lat 70. Największy rozwój subkultury piłkarskich fanów przypada na lata 90. Zdecydowana większość grup szalikowców odnosi się do siebie wrogo i zwalcza się wzajemnie.

SEKTY

  
 Sekty religijne stanowią element praktycznie każdego społeczeństwa. Zjawisko to jest również zauważalne w Polsce, choć nie w takiej skali jak w krajach zachodnich. Istnienia tego problemu nie można jednak pomijać. 
Funkcjonuje wiele definicji sekty religijnej, chociażby dlatego że większość ludzi ma bardzo różne spojrzenie na to zjawisko, od bardzo liberalnego po zupełnie skrajne. 
  

Ujęcie socjologiczne 
Sekta to grupa społeczna izolująca się od reszty społeczeństwa, mająca własną hierarchię wartości i zespół norm zachowania się, z silnie akcentowaną rolą przywódcy. 
Ujęcie religioznawcze 
Sekta to grupa czy ruch religijny, wyodrębniony z jakiejś religii lub związek wyznaniowy, który oderwał się od któregoś z kościołów czy wspólnot religijnych i przyjął własne zasady doktrynalne, kultyczne oraz struktury organizacyjne. 
Definicja z Raportu MSWiA 
Za sektę można uznać każdą grupę, która posiadając silnie rozwiniętą strukturę władzy, jednocześnie charakteryzuje się znaczną rozbieżnością celów deklarowanych i realizowanych oraz ukrywaniem norm w sposób istotny regulujących życie członków; która narusza podstawowe prawa człowieka i zasady współżycia społecznego, a jej wpływ na członków, sympatyków, rodziny i społeczeństwo ma charakter destrukcyjny. 
  
W polskim ustawodawstwie pojęcie sekty nie występuje. Mamy tu do czynienia jedynie z kościołami i związkami wyznaniowymi. Wśród źródeł katolickich w Polsce działa ponad 300 sekt religijnych, z nieoficjalnych danych policji wynika, że pod wpływem sekt i nowych ruchów religijnych znajdować się może kilkadziesiąt tys Polaków, natomiast wg socjologów w naszym kraju działa ok. 400 sekt oraz 1000 mniejszych organizacji o strukturze sekciarskiej. Sekty swoją działalność prowadzą najczęściej na terenach dużych miast takich jak Warszawa, Trój miasto, Kraków, Wrocław, oraz w miejscowościach przygranicznych z uwagi na łatwość utrzymywania kontaktów międzynarodowych 
  
Przyczyny wstępowania do sekt: 
Powodów dla których ludzie wstępują do sekt religijnych jest bardzo wiele i nie sposób je wszystkie opisać. Kościół Katolicki dla wielu ludzi siał się mało atrakcyjny, bardziej modne stały się sekty religijne, w których człowiekowi oferuje się bezpośrednią więź z pozostałymi członkami, upragnioną miłość, szczęście, poczucie silnej więzi grupowej. 
Najczęściej z sektami związują się ludzie młodzi, wolni jeszcze od odpowiedzialności wynikającej z faktu posiadania rodziny czy pracy pełnoetatowej.
Bardziej podatne na zwerbowanie są również osoby w średnim wieku, w trakcie najważniejszego okresu swojej twórczości lub kryzysu połowy wieku.
Szczególnym okresem podatności są wszelkie kryzysy życiowe: sytuacje związane z utratą bliskiej osoby, śmierć, rozwód, brak pracy, zawód miłosny, przeprowadzka do innego miasta, choroba. Człowiek znajdujący się w stanie kryzysu bardzo potrzebuje wsparcia, zrozumienia i akceptacji.Znacznie łatwiej poddadzą się działaniu sekty ludzie z natury podatni na hipnozę i sugestie, ludzie o obniżonym krytycyzmie, niskiej samoocenie. Łatwo padają ofiarami sekt również ludzie zafascynowani parapsychologią, horoskopami, astrologią, telepatią, gdyż dużo łatwiej będzie im uwierzyć w nadzwyczajne zdolności przywódcy. 
  

Jak ludzie trafiają do sekt? 
Do sekty możemy trafić na wiele sposobów: 
1.Wprowadzeni przez przyjaciela bądź krewnego, który jest już jej członkiem. 
2.Wprowadzeni przez zachowującą się po przyjacielsku obcą osobę (zazwyczaj płci odmiennej). 
3.Przyjmując zaproszenie na organizowane przez sektę spotkanie, na przykład wykład, sympozjum czy projekcję filmu. 
4.Namówieni na zakup książki wydanej przez sektę i reklamowanej jako „bestseller”. 
5.Zaproszeni na pozornie niewinną sesję poświęconą „studiowaniu Biblii”. 
6.Zaciekawieni treścią wręczonej lub znalezionej w magazynie czy gazecie ulotki, reklamy albo plakatu. 
7.Zwerbowani w chwili podjęcia pracy w należącym do sekty przedsiębiorstwie. 
  
Techniki i sposoby indoktrynacji: 

Nastawione były na to, by werbowany miał wrażenie spełnienia jego potrzeb.Nowy spotyka miłych często młodych ludzi,którzy chcą się z nim zaprzyjaźnić,opowiedzieć mu o sobie,wysłuchać opowieści o jego własnym życiu i problemach.

  Mówiąc o sposobach werbowania nowych członków zawsze należy pamiętać, że są one nastawione na to, by werbowany miał wrażenie spełnienia jego potrzeb. Pierwszym etapem jest delikatny proces prowadzenia konwerty i stopniowe uświadamianie mu kto jest prawdziwym gospodarzem. Etap ten dotyczy kilku pierwszych spotkań, nowy spotyka miłych, często młodych ludzi, którzy chcą się z nim zaprzyjaźnić, opowiedzieć mu o sobie, wysłuchać opowieści o jego własnym życiu i problemach. Ważnym elementem tego etapu jest okazywanie bezwarunkowej akceptacji. W pierwszym etapie członkowie grupy nie są natrętni i nie zmuszają nowego aby przyjął ich sposób myślenia. Na tym etapie stosuje się następujące techniki indoktrynacji: 
  
1)  Bombardowanie miłością - technika polegająca na okazywaniu nowemu pełnej akceptacji, istotne jest jej działanie ukryte. Jeśli nowy nie dostosuje się dostatecznie szybko traci miłość co wywołuje u niego stres i poczucie winy. Grupa liczy na niego więc on coraz bardziej stara się upodobnić do ludzi którzy go kochają. 
2)   okazywanie chęci pomocy - oferta bezpłatnego posiłku, rozdawanie pieniędzy, leków itp. 
3)   Gotowe odpowiedzi - na wszystkie pytania nowego członkowie sekty mają przygotowaną odpowiedź co wywołuje wrażenie że nie mają oni żadnych wątpliwości dotyczących wybranego stylu bycia 
4) Technika flirtu - zdarzają się sekty które jako metodę werbowania stosują także prostytucję 
  
Jeśli nowy zaczyna się starać o względy grupy następuje etap drugi - izolacja. Jest to metoda stosowana tylko w sektach, polega na odcięciu od jego przeszłości, rodziny i dotychczasowego życia. Najczęściej odbywa się to podczas rozmaitych obozów i kursów. W takim obozie utrzymywani SA w ciągłej aktywności, nigdy nie pozostają sami, jednocześnie zostają odcięci od świata w którym żyli, stosuje się tu technikę bombardowania intelektualnego. Nowym podaje się w krótkim czasie ogromną ilość wiadomości nie pozostawiając im przy tym ani chwili na przemyślenie przyswajanych treści. Prowadzi to do zagubienia się nowego który rezygnuje ze swoich dotychczasowych poglądów. 
  
Etap trzeci to okres silnego wiązania się z grupą, nowy akceptuje obowiązujące w grupie zasady takie jak: 
- podporządkowanie interesom sekty stosunków międzyludzkich jej uczestników 
- decydowanie przez przywódców sekty o miejscu pobytu członków, ich zachowaniach seksualnych 
- sprawowanie kontroli zachowań i przekonań uczestników przez karę lub groźbę wydalenia z grupy 
- manipulowanie i ograniczanie samodzielności uczestników (dotyczy kwestii: sen, odpoczynek, osobiste zainteresowania) 
  
Do grupy działań charakterystycznych zaliczamy: 
- znęcanie się fizyczne i psychiczne nad uczestnikami 
 - wykorzystywanie seksualne 
 - niewolnictwo 
 - zachęcanie do działań agresywnych 
-  oszustwa podatkowe, nielegalny obrót pieniędzmi, przemyt broni i narkotyków 
- pogwałcenie prawa do pracy 
- nielegalne praktyki medyczne 
 - nakłanianie osób nieletnich do składania ślubów religijnych 
- zmuszanie do zerwania kontaktu z rodziną i przyjaciółmi 
- ograniczenie praw osobistych członków 
- nakłanianie do przekraczania prawa, szczególnie jeśli chodzi o zbieranie funduszy np. przez żebractwo czy prostytucję 
- oczekiwanie do stałych zobowiązań finansowych 
- ukrywanie prawdziwej nazwy i zasad ruchu 
- niszczenie dokumentów tożsamości i innych dokumentów członków, uniemożliwianie meldunku, zmuszanie dzieci członków do rezygnacji z konwencjonalnych form wykształcenia 
  
W Polsce działa kilkaset nowych sekt i ruchów religijnych. Biuro Bezpieczeństwa Narodowego w Raporcie o stanie bezpieczeństwa państwa stwierdziło m.in., że niektóre z sekt przyczyniają się do powstania zagrożenia ładu i porządku publicznego. Jako najgroźniejsze wskazuje Kościół Zjednoczenia Muna, Kościół Scjentologiczny i Wspólnotę Niezależnych Zgromadzeń Misyjnych "Rodzina". 
  
Przewodniczący Ogólnopolskiego Komitetu Obrony przez Sektami Ryszard Nowak przedstawił w Warszawie raport pt. "Czarna lista przestępczych sekt w Polsce". Na tej liście wymieniono 16 ruchów religijnych. Celem raportu jest - jak zapewnia Nowak - przedstawienie rzeczywistej sytuacji sekt przestępczych działających w naszym kraju.

Na przedstawionej liście znalazły się następujące ruchy religijne:

Antrovis, Christianie, Czerwona Brygada, Gałąź Davida, Kościół Scjentologiczny, Najwyższa Prawda, Niebo, Raelianie, Rodzina Miłości, Ruch na Rzecz Odnowy 10 Boskich Przykazań, Sataniści, Sekta Moona, Świątynia Ludu, Święte Bractwo Zakonne Himawanti, Świątynia Słońca oraz Wielkie Białe Bractwo. 
Ryszard Nowak chce aby raport w sprawie sekt trafił do polskich szkół przed wakacjami, aby uchronić młodzież oraz dzieci przed werbowaniem do podejrzanych grup religijnych. Przewodniczący Ogólnopolskiego Komitetu Obrony przed Sektami ma nadzieję, że przedstawiony raport przyczyni się do dyskusji na temat obrony przed sektami i pozwoli na opracowanie rozwiązań prawnych i przeciwdziałanie praktykom sekt w Polsce. 
Raport "Czarna lista przestępczych sekt w Polsce” jest adresowany przede wszystkim do pedagogów, wychowawców, opiekunów oraz psychologów.

  
   Kościół Zjednoczenia (Sun Myung Moona) 
Założona w 1954 roku przez Moona, który uważa się za wcielenie Boga. Rozpowszechnianie nowego królestwa odbywa się przez "wolne od grzechu" stosunki seksualne. Działalność jest zamaskowana poprzez organizacje gospodarcze, kulturalne, naukowe (np. na temat kongres o udziale religii w świecie). W Polsce występuje np. jako "Ruch Uczonych na rzecz pokoju światowego". Kościół ten został uznany przez Parlament Europejski za organizację parareligijną, mogącą się przyczyniać do zagrożenia ładu i porządku społecznego. Członków tej wspólnoty obwinia się o uczestnictwo w przemycie i handlu narkotykami. W naszym kraju został on zarejestrowany 12.01.1990 roku. Posiada trzy zamknięte ośrodki pod Krakowem.

  Kościół Scjentologiczny

Kościół ten określany jest mianem "mafii religijnej". Jest on najbardziej dochodowym kultem w Stanach Zjednoczonych. [Znane są tam przypadki licznych fałszerstw, przekupstw, wyłudzeń, zastraszeń i oszustw giełdowych.] Z uwagi na nieprzychylną opinię międzynarodową Kościół dąży do ukrywania działalności w Polsce. Zagrożenie ze strony Kościoła Scjentologicznego przejawia się m.in. w podejmowaniu działań, dążących do wyłudzenia środków materialnych na tzw. orientalne techniki odnowy psychicznej.

  Wspólnota Niezależnych Zgromadzeń Misyjnych "Rodzina" Sekta ta znana również jako "Dzieci Boga", nie ma nic wspólnego z rodziną i miłością. Przeciwnie - jest zaprzeczeniem tych wartości. Sekta powstała w latach 60. w Stanach Zjednoczonych. Działalność tej sekty łączona jest z tajemniczymi zaginięciami i uprowadzeniami ludzi młodych zarówno na terenie Polski, jak i w innych państwach. [Na Zachodzie sekta oskarżona jest o uprowadzanie dzieci, molestowanie i wykorzystywanie seksualne nieletnich, propagowanie stosunków kazirodczych oraz produkcję filmów pornograficznych (również z udziałem dzieci). W wielu krajach zakazano działalności sekty.] W Polsce prowadzi ona szeroką działalność propagatorską, rozdając z miejscach publicznych ulotki, a także werbunkową, głównie w szkołach i placówkach opiekuńczo-wychowawczych, proponując usługi w zakresie nauczania języków obcych oraz pogadanek na tematy zapobiegania narkomanii i AIDS. Każdy, kto nawiąże kontakt z grupą, jest nakłaniany do opuszczenia rodziny. Członkowie izolowani są całkowicie od swych rodzin i przyjaciół, przebywają w ośrodkach sekty na terenie kraju tylko czasowo, skąd następnie pod zmienionymi nazwiskami wyjeżdżają za granicę, gdzie są wynaradawiani, aby po latach powrócić do kraju jako całkowicie posłuszni przywódcy sekty. Odnalezienie osób uprowadzonych przez grupę staje się praktycznie niemożliwe. Żaden z jej członków nie pracuje zawodowo. Prorok zachęcał uczniów, aby pozbywali się wszelkich hamulców moralnych, uprawiali seks bez ograniczeń, wymieniali się współmałżonkami, a nawet żony przeznaczali do prostytucji. Członkowie sekty mieli obowiązek uwodzenia obcych i "uprawiania miłości w imię Boga" dla pozyskania nowych członków, Prorok nakłaniał także do seksu grupowego, a nawet do kazirodztwa. Dzieci członków sekty wychowywano wspólnie, do wszystkich dorosłych zwracały się "tato" i "mamo". Często oddzielano je od rodziców i odsyłano je do innych wspólnot. Na terenie kraju grupa posiada co najmniej dwa ośrodki - w Piasecznie i w Karpaczu. 
  
Hare Kryszna (ISKCON) 
Sekta zapoczątkowana w wieku XX odwołuje się do XV-wiecznego myśliciela. Stan nadświadomości osiąga się poprzez mantrowanie. Występują liczne zakazy: spożywania mięsa, ryb, jaj, herbaty, kawy, alkoholu, narkotyków, uprawiania seksupozamałżeńskiego, hazardu. Wierzą w reinkarnację. Guru określa zadania, układa małżeństwa. Jest to ruch szkodliwy społecznie wymagający porzucenia szkoły, rodziców, pracy. Autorytety rodziców i innych ludzi uznaje się za demony. Zwolenników zdobywają często poprzez odczyty i urządzanie degustacji potraw wegetariańskich. 
  
Antrovis
Polska grupa podejrzana o morderstwo i handel narządami ludzkimi. Twierdzi, że 8 miliardów lat temu pod górą Ślęzą wylądowali Słowianie z planety Atlanta a na Mazowszu Hebrajczycy. Podobnie przybyła rasa czerwona, żółta, czarna i zielona (obecnie wymarła). Rasy Europy są krzyżówkami Słowian i Hebrajczyków. Jezus był synem Polanki Marii i Hebrajczyka Gottlieba, który uczył go na planecie Hebra 5 lat latania statkami kosmicznymi i manipulacji ludźmi. Sekta uważa, że handel ludzkimi częściami w kosmosie jest bardzo popularny 
  
ŚWIADKOWIE JEHOWY - sektę założył w 1872 roku w Pensylwanii Ch. T. Russell. Głosił on, że Chrystus w 1874 roku zstąpi na Ziemię rozpocznie królowanie. Na 1914 rok zapowiedział koniec świata. Data ta była kilkakrotnie przesuwana. Doktryna sekty opiera się na całkowicie dowolnej interpretacji, fałszywego na dodatek przekładu Biblii. Jest ona ciągle modyfikowana, zmieniana i dopasowywana do potrzeb kierownictwa sekty. Jej wyznawcy odrzucają dogmat o Trójcy świętej, nieśmiertelności duszy, nie uznają kultu Maryi jako Matki Boga, odrzucają (poza chrztem) sakramenty. 
Towarzystwo Strażnicy programowo izoluje swoich wyznawców od społeczeństwa. Oto niektóre z potępionych wśród Świadków Jehowy czynności (zebrane na podstawie relacji ex-członków organizacji), wraz z uzasadnieniem ich zaniechania: obchodzenie urodzin (z powodu bałwochwalstwa), wznoszenie toastów (czczenie fałszywych bóstw), udział w wyborach (mieszanie się w sprawy świata), działalność w stowarzyszeniach młodzieżowych (strata czasu), ubieganie się o stanowiska polityczne - nawet na szczeblu gminy (skażenie przez świat), oglądanie filmów (grzeszny wpływ, stracony czas, który można poświęcić na głoszenie), wizyta u psychiatry lub psychologa (ryzyko wprowadzenia w błąd), udział w zajęciach pozaszkolnych (strata czasu przeznaczonego na głoszenie), studia na uczelni wyższej - niektóre kierunki kategorycznie zabronione (światowe towarzystwo, strata czasu), gra w szachy, warcaby, karty, itp. (charakter militarny), czytanie książek i publikacji innych wyznań religijnych (zaśmiecanie umysłu), interesowanie się znanymi osobistościami i ich filozofią (cześć oddawana ludziom, niebiblijne wartości), organizowanie spotkań młodzieżowych (pokusa seksualna), przyjaźnienie się z osobami spoza organizacji (światowe towarzystwo). 
Obecnie na całym świecie aktywnie działa ponad 6 mln Świadków Jehowy w około 90000 zborach. 
 

Prawidłowy proces socjalizacji,z psychologicznego punktu widzenia powinien zmierzać w kierunku przeciwstawienia się uczuciom bezradności i samotności, wychodząc młodzieżowym potrzebom. Tymczasem dzieje się tak, że to dopiero w „przyjaznej” grupie subkulturowej bądź sekcie otrzymuje pozytywne wzmocnienia. Przedstawione powyżej problemy nie wyczerpują calości tematu, ponieważ jest on bardzo obszerny, ale mamy nadzieję, że udało nam się przybliżyć czym są sekty i subkultury oraz w jaki sposób one funkcjonuja.

Bibliografia:

• „Subkultury a przemoc” Marek Jędrzejewski, Wydawnictwo Akademickie Żak, Warszawa 2001

• „Młodzież a subkultury” Marek Jędrzejewski, Wydawnictwo Akademickie Żak, Warszawa 1999

• „Sekty destrukcyjne. Studium metodologiczno- kryminalistyczne” Maciej Szostak, Kantor Wydawniczy Zakamycze, Kraków 2001

• „Patologie społeczne” Mariusz Jędrzejko, Oficyna Wydawnicza ASPR-JN, Pułtusk 2006

• „Sekty. Studium socjologiczno-historyczne” Janusz Sztumski, Wyd. Szumacher, Kielce 1993

• „Sekty jako wyzwanie społeczne i religijne” ks. Władysław Nowak, ks. Sławomir Ropiak, Wydawnictwo Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, Olsztyn 2005

• http://www.tvp.pl/publicystyka/magazyny-reporterskie/magazyn-ekspresu-reporterow/wideo/reportaz-2012

---