Konspekt lekcji wychowania fizycznego z elementami korektywy

Temat lekcji: Kształtowanie nawyku prawidłowej postawy.

Miejsce ćwiczeń: sala gimnastyczna

Liczba ćwiczących: 10

Przybory i przyrządy: materace, piłka, pierścionek, laska, drabinki, woreczki, ławeczki

Metody prowadzenia zajęć: zabawowa, opowieści ruchowej

Formy organizacyjne prowadzenia zajęć: indywidualna

Zadania szczegółowe:

- USAMODZIELNIAJĄCE DZIECKO

* wdrażanie do dokładnego wykonywania ćwiczeń

* wdrażanie do samokontroli wykonywanych ćwiczeń

- UMIEJĘTNOŚCI

* ćwiczenia rozciągające mięśnie piersiowe

* ćwiczenia wzmacniające mięśnie ściągające łopatki

* ćwiczenia wzmacniające prostownik grzbietu odcinka piersiowego

* ćwiczenia wzmacniające mięśnie wysklepiające stopę

- WIADOMOŚCI

* wiadomości z zakresu nazewnictwa niektórych pozycji oraz ćwiczeń

* uświadamianie konieczności przyjmowania prawidłowej postawy

- SPRAWNOŚĆ MOTORYCZNA

* zwinność

* koordynacja ruchowa

Tok lekcyjny ( rodzaj ćwiczeń )	Nazwa i opis ćwiczenia	Czas, dozowanie	Uwagi organizacyjno- metodyczne
Część wstępna Ćwiczenia organizacyjne	Zbiórka, przywitanie dzieci, podanie zadań lekcji, zachęcenie do aktywnego i poprawnego wykonywania ćwiczeń. Nauczyciel krótko wprowadza dzieci w tok opowieści. Wyobraźcie sobie, że dziś pójdziemy do lasu.	1 min.	Dzieci stają w szeregu z rękami w „skrzydełka”.
Część główna Zabawa ożywiająca Ćwiczenie oddechowe Ćwiczenia wyprostne Ćwiczenie oddechowe. Ćwiczenie rozciągające mięśnie piersiowe. Ćwiczenie wzmacniające mięśnie grzbietu. Ćwiczenia rozciągające mięśnie piersiowe Ćwiczenia oddechowe Zwiększenie ruchomości obręczy barkowej Ćwiczenia na mięśnie rąk i obręczy barkowej Ćwiczenie równoważne Ćwiczenie rozciągające mięśnie piersiowe Ćwiczenia na ławeczkach gimnastycznych Zabawa skoczna Ćwiczenia oddechowe Utrzymanie prawidłowej postawy	„Ścigać się ze strumykiem” - wchodząc do lasu dzieci zauważyły mały, bystry, leśny strumyk i postanawiają go dogonić. Strumykiem jest piłka, którą prowadzący toczy po ziemi. Zadaniem dzieci jest dogonienie piłki. „Lecące bociany” - dzieci zmęczone biegiem za strumykiem zauważają startującego z łąki bociana i postanawiają go naśladować. Przy ruchu w górę skrzydłami - dzieci wykonują wdech nosem, przy ruchu w dół wydech ustami. Ćwiczenie jest wykonywane w siadzie skrzyżnym lub pozycji stojącej. „Stać prosto jak drzewa w lesie” - dzieci doszły do lasu, w którym rosną drzewa o krzywych, pokręconych i wysokich pniach. Dzieci stają najpierw jak krzywe drzewa, a potem robią się wysokimi, prostymi drzewami. „Chwiać się jak drzewa na wietrze” - zaczyna dąć wiatr, drzewa wolno się poruszają. Wiatr wzmaga się coraz bardziej, tak, że cały pień gnie się z jednej strony na drugą. Wiatr powoli cichnie, drzewa coraz słabiej się poruszają, aż w końcu znów stoją spokojnie. Dwaj ćwiczący w siadzie, plecami do siebie, RR wyprostowane podane na dole partnerowi. Podnoszenie wyprostowanych RR w górę - wdech, opust RR bokiem w dół wydech. „Oglądanie się za wiewiórką, która skacze z drzewa na drzewo” - Nauczyciel pyta: „czy widzicie tam na drzewie wiewiórkę?” Dzieci kładą się, w leżeniu przodem i oglądają wiewiórkę przez lornetkę. Na hasło: „O, teraz tu skoczyła, patrzcie!” - dzieci szybko przemieszczają się tam, gdzie wskazuje nauczyciel i dalej oglądają wiewiórkę. „Przedzieranie się przez las” - las jest coraz bardziej gęsty. Dzieci przedzierają się przez przez las na kuckach, ręce w skrzydełka. Niektóre drzewa mają tak grube pnie, że trzeba by kilku ludzi, aby je objąć dookoła. Teraz dzieci muszą przejść podporem tyłem (jak raki) pod połamanym drzewem. Ostrożnie, żeby go nie poruszyć. Paprocie są tak duże, że sięgają nam do ramion. Dalej ścieżka wije się łagodnym łukiem a w oddali widać maleńkie drzwiczki. „Przejdź przez drzwi” - drzwi same otwierają się przed nami. Aby się przez nie przedostać, trzeba poruszać się leżąc na brzuchu. Ćwiczący ustawieni naprzeciw drabinek, w klęku przodem do drabinek wykonują opad T w przód, RR wyprostowane trzymają szczebel drabinki na wysokości bioder. Ostatnia osoba z szeregu ma za zadanie przejść ślizgiem na kocyku pod ćwiczącymi i zająć miejsce na końcu grupy, w takiej samej pozycji jak pozostałe osoby. Za drzwiami znajduje się kraina karsnoludków, maleńkich ludzików z długimi srebrnymi brodami i czerwonymi czapeczkami na głowach. „Przywitanie się z krasnoludkami” - aby przywitać się z krasnoludkami, dzieci wykonują ukłon japoński. Wdech z jednoczesnym wznosem RR w górę, wydech - powrót do ukłonu. Zawsze krasnoludki nam pomagają, lecz tym razem one proszą o pomoc. „Rąbanie drzewa” - teraz rąbiemy drzewo na kawałki. Siad skrzyżny na kocykach w pozycji skorygowanej. Krążenie wyprostowanych RR w tył - małe koła. „Toczenie kłód drzewa” - nauczyciel dzieli dzieci i ustawia je parami. Jedno z dzieci kładzie się na grzbiecie- staje się kłodą. „Teraz wszystkie kłody są proste i ciężkie. Każdy toczy swoją kłodę przez całą salę”. Po czym następuje zmiana „kłody”. Krasnoludki w podziękowaniu za pomoc pozwoliły nam narwać jabłek. Sad znajduje się po drugiej stronie potoku. Można się do niego dostać przez dwie kładki. „Przejście przez kładkę nad potokiem” - każde dziecko dostaje woreczek i przechodzi po ławeczce trzymając ręce w bok. Głowa wyprostowana, na głowie woreczek. „Wspinać się na drzewo i zrywać jabłka” - „Widzicie te piękne, czerwone jabłka na drzewie? Spieszcie się i narwijcie ich sobie”. Dzieci wchodzą na drabinki i zrywają jabłka. „Zejdźcie na dół i pokażcie mi, kto ma najładniejsze jabłka”. Wszystkie dzieci schodzą w dół. „Przejście przez kładkę nad potokiem” - dzieci wracają przez potok z jabłkami. Leżenie tyłem na dwóch ławeczkach, nogi ugięte, ręce chwytają dwie ławeczki. Ślizgi na kocykach. „Skoki zajęcze” - przez wioskę krasnoludków przebiega stado zajączków. Dzieci chętnie naśladują skoki zajęcze. Zapadł zmrok, trzeba rozbić namioty, ale w ciemności nic nie widać. Najpierw rozpalimy ognisko. „Rozniecanie ognia” - dzieci tworzą koło, wykonują klęk podparty i dotykają brodą podłogi - „rozdmuchują ognisko” znajdujące się na środku. Nabierają i wydmuchują powietrze. Wyobraźcie sobie, ze król krasnali może na chwilę zamienić nas w krasnale. „Niesamowita przemiana” - oto stajemy się coraz mniejsi i mniejsi. Zmieniamy się powoli i jest to miłe uczucie. Już jesteśmy tak mali, że prawie wcale nas nie widać. Dzieci w postawie skorygowanej wykonują siad skrzyżny. A teraz pomału rośniesz, stajesz się coraz większy. Znów jesteś w swojej normalnej postaci. Krasnale zapraszają nas do zabawy przy ognisku.	1 min. 1 min. 2 min. 1 min./6x 1 min. 3 min. 2 min. 1 min/6x 1 min. 3 min. 2 min. 2 min. 2 min. 1 min. 1 min. 1 min.	Nauczyciel zwraca uwagę by dzieci się nie przepychały, biegły na palcach i po cichutku - aby było słychać szmer strumyka. Oddziaływanie korekcyjne: wzmacnianie mięśni oddechowych, zwiększanie ruchomości klatki piersiowej. Nauczyciel zwraca uwagę na prawidłową postawę ciała. Przyjmowanie prawidłowej postawy. Plecy ćwiczących powinny być cały czas wyprostowane. Oddziaływanie korekcyjne: wzmocnienie mięśnia prostownika grzbietu odcinka piersiowego, wzmocnienie mięśni grzbietu. Oddziaływanie korekcyjne: rozciąganie mięśni piersiowych, wzmacnianie mięśni ściągających łopatki, wzmacnianie mięśni grzbietu. Oddziaływanie korekcyjne: rozciąganie mięśni piersiowych. Oddziaływanie korekcyjne: rozciąganie mięśni piersiowych. Pozycja skorygowana. Nauczyciel kładzie parę materacy obok siebie i „kłody” toczą się po materacach. Nauczyciel kontroluje, by dzieci szły ładnie wyprostowane po ławeczce. Oddziaływanie korekcyjne: rozciąganie mięśni piersiowych, wzmacnianie mm brzucha, grzbietu i ściągających łopatki. Rozciąganie mm piersiowych. Dłonie skierowane w kierunku brody. Nauczyciel zwraca uwagę na utrzymanie skorygowanej postawy.
Część końcowa Zabawa uspokajająca Ćwiczenia porządkowe	„Pierścień” - uczestnicy tworzą krąg i siadają w siadzie skrzyżnym. Jedno dziecko staje w środku koła. Pierścień króla krasnali wędruje w kole od jednego dziecka do drugiego tak, by osoba w środku tego nie zobaczyła. Kiedy dziecko zgadnie u kogo jest pierścień, następuje zamiana miejsc. A wiecie co było dalej. Dzieci tak długo się bawiły, że zasnęły przy ognisku. A gdy się obudziły były w domu w swoich łóżeczkach. I jak myślicie, czy istnieją krasnoludki? No cóż, trzeba kończyć zajęcia, ustawcie się na zbiórce. Zbiórka. Nauczyciel wyróżnia dzieci, które ładnie ćwiczyły i potrafiły wczuć się w klimat opowieści.	2 min. 1 min.	Dzieci siedzą w kole, w siadzie skrzyżnym. Nauczyciel zwraca uwagę na prawidłową postawę. Dzieci stają w szeregu z rękami w „skrzydełka”

---