Pedagogika ogólna, prof. M. Kujawska 17.11.2012r.
Wykład 1
PEDAGOGIKA - należąca do nauk społecznych nauka o wychowaniu. Zajmuje się ona formułowaniem teorii, celów, treści, metod, środków i form procesu wychowania a także stanowi zasób wiedzy praktycznej na ten temat.
Według Nowego Słownika Pedagogicznego: pedagogika to nauka o wychowaniu, której przedmiotem jest działalność wychowawcza mająca na celu wyposażenie całego społeczeństwa w wiedzę, sprawności, zainteresowania, systemy wartości, postawy, przekonania oraz wdrożenie do samorozwoju.
DEFINICJA PEDAGOGIKI OGÓLNEJ:
Nazwa pochodzi od greckiego paidagogios
Pais - chłopiec, agos - prowadzę
W starożytnej Grecji oznaczało to niewolnika prowadzącego syna swojego pana do szkoły;
W starożytnym Rzymie niewolnicy byli zarazem wychowawcami i nauczycielami dzieci obywateli rzymskich
Według Nowego Słownika Pedagogicznego: pedagogika ogólna to dyscyplina naukowa zajmująca się podstawami wychowania, jego strukturą i celami oraz metodologią badań i filozoficznymi podstawami edukacji.
PRZEDMIOT ZAINTERESOWAŃ PEDAGOGIKI OGÓLNEJ:
Początkowo - proces wychowania dziecka
Obecnie - socjalizacja, wychowanie, kształcenie i rozwój człowieka przez całe życie
Funkcjonowanie systemów szkolnych i oświatowych
PEDAGOGIKA:
Ukazuje rolę i znaczenie wychowania i kształcenie w procesie tworzenia się osobowości człowieka
Określa uwarunkowania procesów wychowania i kształcenia
Dostarcza wiedzę umożliwiającą realizację celów wychowania
SOCJALIZACJA - proces przekazywania innym pokoleniom dorobku kulturalnego oraz systemu wartości, norm, wzorców zachowań obowiązujących w danym społeczeństwie. Socjalizacja przyczynia się do rozwoju społecznego człowieka, kształtowania jego osobowości oraz umiejętności niezbędnych w samodzielnym życiu.
SOCJALIZACJA to: złożony proces uczenia się, dzięki któremu człowiek, istota biologiczna, staje się istotą społeczną, członkiem określonego społeczeństwa i reprezentantem danej kultury. Jest to proces stawania się takim, jakim chce nas mieć nasze otoczenie społeczne (Malewska 1973).
WYCHOWANIE - całość wpływów i oddziaływań kształtujących rozwój człowieka oraz przygotowujących go do życia w społeczeństwie. To ciąg sytuacji wychowawczych organizowanych przez wychowawcę ze względu na cele wychowawcze. Jądrem sytuacji wychowawczych są interakcje zachodzące między wychowawcą a wychowankiem, efektem wychowania jest doświadczenie, które zdobędzie wychowanek. Wychowanie to świadomie organizowana działalność społeczna oparta na stosunku wychowawczym między wychowankiem a wychowawcą, której celem jest wywołanie zamierzonych zmian w osobowości wychowanka.
ZMIANY WYCHOWAWCZE OBEJMUJĄ:
Sferę poznawczo - instrumentalną związaną z poznawaniem rzeczywistości i umiejętnością oddziaływania na nią,
Sferę emocjonalno - motywacyjną, która polega na kształtowaniu stosunku człowieka do świata i ludzi,
System wartości
SAMOWYCHOWANIE: ustosunkowanie się podmiotu do swojego rozwoju. To samorzutna praca człowieka nad ukształtowaniem własnego poglądu na świat, własnych postaw, cech charakteru i własnej osobowości odpowiednio do założonych kryteriów, wzorów oraz ideałów.
OSOBOWOŚC:
Zespół stałych właściwości i procesów psychofizycznych odróżniających daną jednostkę od innych,
Osobowość wpływa na organizację i determinuje stałość w postrzeganiu i rozumieniu świata,
KSZTAŁCENIE: złożony układ czynności nauczyciela i uczniów ukierunkowany na zmiany w osobowości uczniów, ich sferze emocjonalnej, intelektualnej i sferze działania praktycznego.
PROCES NAUCZANIA - UCZENIA SIĘ: świadome rozwijanie cech instrumentalnych osobowości człowieka takich jak wiedza, umiejętności, sprawności, inteligencja czy działanie.
ŚRODOWISKO: całość procesów ekologicznych, ekonomicznych, politycznych, społecznych, kulturalno - oświatowych i instytucjonalnych w ich wzajemnych związkach i zależnościach. Środowisko jest przestrzenią, w której społeczeństwo realizuje rózne formy działalności, tworząc w ten sposób warunki własnego życia oraz zaspokajania materialnych i duchowych potrzeb.
KULTURA: ogół stworzonych przez ludzi wytworów: naukowych, społecznych, artystycznych i technicznych oraz procesy ich tworzenia.
Kultura Dychowa: wierzenia, wiedza, literatura, piśmiennictwo,
Sztuka: malarstwo, muzyka, teatr, film, moda, wszystko, co należy do wytworów umysłu,
Kultura społeczna,
Kultura języka,
Kultura polityczna,
Kultura fizyczna
CZAS WOLNY: czas do dyspozycji jednostki po wykonaniu przez nią zadań obowiązkowych związanych np. z pracą zawodową.
FUNKCJE CZASU WOLNEGO:
Regeneracja sił fizycznych i psychicznych,
Podniesienie poziomu motywacji do nauki i pracy,
Zwiększenie wydajności i efektywności życiowej,
Dokształcenie i doskonalenie osobowości niezwiązanej z nauką i pracą,
Rozwój zdolności i zainteresowań,
RODZINA: jedna z najważniejszych społecznych grup pierwotnych, oparta na związkach krwi, małżeństwa, adopcji, związkach prawno - ekonomicznych. Rodzina to mała grupa społeczna składająca się z rodziców, ich dzieci i krewnych.
FUNKCJE RODZINY:
Prokreacyjna,
Przygotowanie dzieci do wejścia w życie społeczne,
Wychowanie dzieci oraz zapewnienie im odpowiedniego startu życiowego,
Prowadzenie gospodarstwa domowego zaspokajającego potrzeby wszystkich członków rodziny,
Sprawowanie pieczy nas życiem wszystkich członków rodziny, ich zachowaniem, kulturą, zdrowiem, trudnościami życiowymi
PEDAGIGIKA SPOŁECZNA: dyscyplina pedagogiczna zajmująca się badaniem warunków środowiskowych, w jakich przebiegają procesy wychowawczo - opiekuńcze człowieka od jego urodzenia do końca życia. W badaniach tych uwzględnia się warunki społeczne, kulturowe, przyrodnicze i biopsychiczne.
PEDAGOGIKA SPECJALNA: pedagogika rewalidacyjna, pedagogika lecznicza, dyscyplina pedagogiczna zajmująca się teorią oraz praktyką kształcenia i wychowania osób z odchyleniami od normy. W zależności od rodzajów badanych braków rozwojowych wyróżnia się kilka działów pedagogiki specjalnej:
Logopedię,
Oligofrenopedagogikę,
Surdopedagogikę,
Tyflopedagogikę,
Defektologię,
Pedagogikę resocjalizacyjną.
1