ZAKOŃCZENIE
Ze zdiagnozowanymi w rozdziale IV uczniami z dysleksją rozwojową mam styczność od września 2010 r. Od początku edukacji gimnazjalnej zauważyłam ich zaburzenia i, nie czekając na opinie z poradni psychologiczno-pedagogicznej, rozpoczęłam intensywną pracę nad usprawnieniem ich wszystkich percepcji, poczynając od słuchowej (wiedziałam, że chłopcy są dyslektykami i wymagają natychmiastowej reakcji ze strony nauczyciela prowadzącego; moje przypuszczenia sprawdziły się w momencie, kiedy do szkoły dotarły dokumenty z poradni). Postanowiłam stworzyć program zajęć korekcyjno-kompensacyjnych „Z ortografią i gramatyką za pan brat”,
w którym wzięłam pod uwagę specyficzne trudności w nauce czytania i pisania uczniów, będących pod moją opieką od września 2010 r., ich braki edukacyjne wyniesione ze szkoły podstawowej oraz wybrane treści podstawy programowej dla gimnazjum, dotyczące ortografii i gramatyki języka polskiego.
Usystemowaliśmy wiedzę na temat alfabetu i całego działu nauki o języku, jakim jest fonetyka. Wprowadziłam do zajęć ćwiczenia aparatu mowy (zwłaszcza dla Jarka), ćwiczenia oddechowe, które spodobały się chłopcom i chętnie je wykonywali. Przez kolejne zajęcia poszerzałam zakres stymulacji następnych percepcji, aż w końcu dobierałam takie ćwiczenia, by uaktywnić wszystkie zmysły uczniów.
U Andrzeja zauważyłam duże postępy. Chłopiec kontroluje się, kiedy nie ma pewności w zapisie jakiegoś wyrazu, nie ma oporów, by się o to zapytać, stara się nie popełniać błędów fonetycznych i rzeczywiście mu się to udaje. Jego percepcja słuchowa jest zdecydowanie bardziej wyczulona, niż wcześniej. I to cieszy. Jestem zadowolona z efektów jego pracy. Widać, że chłopiec lubi ćwiczyć, systematycznie uczestniczy
w zajęciach. Jest aktywny. Nadal trzeba usprawniać jego percepcję słuchową i wzrokową oraz pamięć, by zdobywał coraz większe doświadczenie i sukcesy. Z wielkim zaangażowaniem realizował zadanie dotyczące plakatu. Nieustannych ćwiczeń wymaga jego rozumienie czytanego tekstu - nadal ma z tym problem. Ortografia i gramatyka jest przez niego wykonywana intuicyjnie, nie zawsze trafnie - to również narzuca większą pracę w tym zakresie.
Dominik również pokonał pewne bariery - zaczął pisać wypracowania samodzielnie. Ta umiejętność nie jest jeszcze przez niego zdobyta, ale widać, że chłopiec chce to poprawić, chce się uczyć, choć nie zawsze zjawia się na zajęciach korekcyjno-kompensacyjnych. Nad wiedzą z gramatyki
i ortografii tego ucznia należy ćwiczyć bez ustanku. Chętnie wypełnia teksty z lukami, lubi zgadywanki. Sfera psychiczna
u tego dziecka jest nadal w niezadowalającym stanie - potrzebuje większej mobilizacji, zachęty i widoku konkretnych korzyści, by częściej zjawiać się na zajęciach i ćwiczyć z zaangażowaniem.
Jarek dostrzegł różnicę w swojej mowie i mowie innych uczniów. Przysłuchiwał się rozmowom swych rówieśników
i doszedł do wniosku, że musi zmienić swój styl mówienia. Wykonywaliśmy ćwiczenia oddechowe, stymulujące aparat mowy, usprawnialiśmy mięśnie twarzy. Wykonywał je
z chęcią. W pewnym momencie Jarek, szukając akceptacji
u starszych kolegów, stał się krnąbrny, opuszczał zajęcia, przestał się uczyć. Mobilizowałam go, zachęcałam, chwaliłam za każdy pozytyw, który usłyszałam bądź przeczytałam w jego pracy domowej. Dzięki temu Jarek znów zaczął uczęszczać na zajęcia korekcyjno-kompensacyjne. Nie krępuje się czytać na głos przy swoich kolegach z klasy, którzy również przychodzą na te lekcje. Z zainteresowaniem artykułuje wyrazy z głoskami, które wymawia niepoprawnie - mówi je do tej pory, aż zrobi to dobrze. Gramatyka nie sprawia mu większych problemów. Ortografię nadal trzeba utrwalać. Z należytą aktywnością wykonuje ćwiczenia, które wydają mu się inne, oryginalne, ciekawe. Cieszą go efekty swojej pracy.
Zamierzam nadal stymulować percepcję słuchową, wzrokowo-ruchową, orientację przestrzenną tychże chłopców, by nie zaniedbać ich dotychczasowych osiągnięć. Ważne jest również to, by opanowali treści podstawy programowej przewidziane dla klasy I gimnazjum, głównie gramatykę
i ortografię oraz czytanie ze zrozumieniem. Są to umiejętności niezbędne do dalszej edukacji. Dzięki ich zaangażowaniu
i właściwie dobranym ćwiczeniom, widać efekty, poprawę, zmniejszenie ich problemów z czytaniem i pisaniem.
51