ZNIECZULENIE NASIĘKOWE
Polega na podaniu leku bezpośrednio w okolicę znieczulenia. Lek rozmieszcza się w tkance łącznej i znieczula zakończenia nerwowe.
szczęka :
1) od strony przedsionka miejscem wkłucia jest sklepienie przedsionka (granica)
Igłę ustawiamy ściętą stroną do kości .
Wkłuwamy się w rzucie usuwanego zęba równolegle do jego długiej osi ,
maxymalnie na wysokość 1 cm.
Wkłuwamy się prostopadle przy sąsiednim zębie , po wkłuciu koniec igły znajduje się przy usuwanym zębie
Podajemy 1 cm środka znieczulającego.
2) od strony podniebienia
Igłę ustawiamy ściętą stroną do kości.
Wkłuwamy sie 0,5 cm od brzegu dziąsła na wysokości usuwanego zęba. Następnie igłę ustawiamy prostopadle (lekko skośnie).
Podajemy małą ilość środka (2-3 kreski) - bo jest to znieczulenie podokostnowe.
Objaw podania - anemizacja wokół igły.
żuchwa:
od strony przedsionka j.w.
od strony jamy ustnej
Wkłuwamy się prostopadle w rzucie usuwanego zęba. Ze względu na pochylenie dolnych zębów
częściej stosuje się znieczulenie przewodowe.
ZNIECZULENIE PRZEWODOWE
Polega na podaniu leku bezpośrednio w okolicę pnia nerwowego. Przerwanie przewodnictwa powoduje znieczulenie całej okolicy unerwianej przez dany nerw.
Mejsca podania w szczęce :
otwór podoczodołowy
otwór przysieczny
otwór podniebienny większy
guzy szczęki
Miejsca podania w żuchwie:
otwór bródkowy
otwór żuchwy
SZCZĘKA
OTWÓR PODOCZODOŁOWY
Otwór ten znajduje się 8 mm poniżej dolnej krawędzi oczodołu i przyśrodkowo od linii źrenicznej.
Znieczulenie wykonuje się zewnątrz - i wewnątrzustnie.
metoda zewnątrzustna
Przed wkłuciem należy zdezynfekować i odtłuścić skórę (benzyna+spirytus).
Palec lewej ręki układamy na dolnej krawędzi oczodołu celem ochrony zawartości.
Wkłuwamy się prostopadle do szczęki ok. 1 cm do boku od skrzydełka nosa.
Podajemy 2-3 kreski leku śródtkankowo..
Zmieniamy kierunek igły - ustawiamy ją do góry, do boku i do tyłu.
Posuwamy się igłą po przedniej powierzchni trzonu szczęki (cały czas w kontakcie z kością) dochodząc do otworu podoczodołowego.
Aspirujemy !
Podajemy 1 cm środka znieczulającego.
metoda wewnątrzustna
Palec lewej ręki układamy na dolnej krawędzi oczodołu (ochrona zawartości).
Wkłuwamy się w sklepieniu przedsionka między siekaczem przyśrodkowym i bocznym.
Posuwamy się igłą po przedniej powierzchni trzonu szczeki (w kontakcie z kością) kierując ją
do góry, do boku i do tyłu .
Wchodzimy końcem igły do otworu podoczodołowego.
Aspirujemy !
Podajemy 1 cm środka znieczulającego .
Efekt znieczulenia:
Znieczulenie po stronie podania
gałęzie zębodołowe przednie i środkowe oraz odpowiadające im zęby i fragmenty dziąseł)
błona śluzowa przedniego odcinka przedsionka
zęby górne +4+
skóra nosa
warga górna
OTWÓR PRZYSIECZNY
Otwór znajduje się pod brodawką przysieczna (bardzo unerwiona). Znieczulenie wewnątrzustne.
Igłę ustawioną równolegle do podniebienia wkłuwamy pod brodawkę.
Zmieniamy ustawienie igły na prostopadłe i wchodzimy do otworu i kanału przysiecznego.
Aspirujemy !
Podajemy ok. 1,5 cm środka.
Efekt znieczulenia
błona śluzowa podniebienia od kła do kła (-3-,+3+)
dolny przewód nosowy
OTWÓR PODNIEBIENNY WIĘKSZY
Znajduje się on na podniebieniu twardym na granicy między ruchomą i nieruchomą błoną śluzową.
Znieczulenie wewnątrzustnie.
Igłę ustawiamy 0,5 cm do przodu od granicy podniebienia twardego i miękkiego i około 1 cm przyśrodkowo od grzbietu wyrostka zębodołowego.
Wkłuwamy się maxymalnie prostopadle, aż do oporu kostnego.
Aspirujemy !
Podajemy środek znieczulający.
Efekt znieczulenia:
całe podniebienie miękkie z języczkiem i migdałkami
podniebienie twarde do wysokości zebów przedtrzonowych
GUZ SZCZĘKI
Znajduje się na tylnej powierzchni podskroniowej. Znieczulenie wewnątrzustne.
Palcem lewej ręki lokalizujemy grzebień jarzmowo-zębodołowy.
Wkłuwamy się za grzebień w sklepieniu błony śluzowj na ok. 1-1,5 cm (żeby nie dojść do dołu skrzydłowo-podniebiennego).
Posuwamy się w kontakcie z kością równolegle do wyrostka zębodołowego.
Aspirujemy !
Podajemy 1 cm środka znieczulająego.
Efekt znieczulenia :
nerwy zębodołowe górne tylne
zęby trzonowe i ich ozębna
błona sluzowa przedsionka do zębów trzonowych.
ŻUCHWA
OTWÓR ŻUCHWY
Otwór ten znajduje się na wewnętrznej stronie gałęzi żuchwy. Znieczulenie możemy wykonać wewnątrz- i zewnątrzustnie.
1)znieczulenie wewnątrzustne
Pacjent maxymalnie rozwiera usta.
Palcem lewej ręki lokalizujemy przednią krawędź gałezi żuchwy.
Przesuwamy palec do trójkąta zatrzonowcowego.
Igłe ustawiamy na przedtrzonowcach strony przeciwnej
Wkłuwamy się 1 cm powyzej palca w podstawę fałdu skrzydłowo-żuchwowego.
Igłę wprowadzamy do oporu kostnego (koniec jest na wysokości otworu żuchwowego).
Aspirujemy !
Podajemy 1 cm środka znieczulającego.
Wycofujemy delikatnie igłę i podajemy śródtkankowo 0,5 cm środka, aby znieczulić nerw
językowy.
Efekt znieczulenia
Po stronie podania.
zęby dolne
warga dolna skóra brody
koniuszek lub ½ języka
dno jamy ustnej
2) znieczulenie zewnątrzustne
Wykonywane wtedy gdy nie można podać środka wewnątrzustnie np. przy szczękościsku.
Metoda Cieszyńskiego ( od dołu)
Pacjent odchyla głowę maxymalnie do boku.
Wyczuwamy palcami kąt żuchwy i tylną krawędż gałezi żuchwy.
Wkłuwamy się pod kąt żuchwy ok. 1 cm od tylnej krawędzi żuchwy równolegle do palca
na głębokość 1-1,5 cm.
Aspirujemy !!!
Podajemy środek znieczulający ( 1 cm)
Metoda Jarząba (od tyłu)
Lokalizujemy kąt żuchwy i skrawek ucha. Odległość tą dzielimy na pół.
Wkłuwamy się w wyznaczone miejsce pod gałąź żuchwy na ok. 1 cm.
Aspirujemy !
Podajemy środek znieczulający.
Metoda Weissbrama:
Znieczulenie obejmuje 3 nerwy:policzkowy, językowy, zębodołowy dolny. Biegną one blisko przy wyrostku dziobiastym.
Przy maxymalnie rozwartych ustach wyznaczamy powierzchnię żującą górnych trzonowców.
Wkłuwamy się ok. 1 cm poniżej powierzchni żującej w/w zębów prostopadle do błony śluzowej
aż do oporu kostnego.
Aspirujemy !
Podajemy środek znieczulający.
OTWÓR BRÓDKOWY
Znajduje się n na wysokości drugich przedtrzonowców. Znieczulenie wykonuje się dwiema metodami.
1) metoda wewnątrzusyna
Miejsce wkłucia znajduje się na wysokości pierwszego trzonowca.
Igłe kierujemy do przodu, przyśrodkowo i do dołu.
Wkłuwamy się do otworu.
Aspirujemy !
Podajemy środek znieczulający ( cm).
2) metoda zewnątrzustna
Miejsce wkłucia - za kącikiem ust, 1 cm nad dolną krawędzią trzonu żuchwy.
Igłę kierujemy do góry.
Aspirujemy !
Podajemy środek znieczulający.
Efekt znieczulenia:
błona śluzowa wyrostka zębodołowego do przedtrzonowców
warga dolna.
KLESZCZE BERTENA
Są to kleszcze anatomiczne, dopasowane do przekroju szyjki zęba. Oddzielne kleszcze są dla szczęki i dla żuchwy. Inna jest też budowa kleszczy służących do usuwania korzeni (ich dzioby schodzą się) oraz całych zębów (ich dzioby nie zchodzą się).
SZCZĘKA
1) Całe zęby
a) kleszcze proste - do usuwania siekaczy kłów
b) kleszcze esowate - do usuwania przedtrzonowców (mają dzioby w kształcie litery S).
c) kleszcze do usuwania zębów trzonowych górnych po stronie lewej i prawej (mają na
jednym z dziobów trzpień który wnika między korzenie policzkowe.ich dzioby są esowate.
d) kleszcze bagnetowate (ósemkowe) - do usuwania zębów trzonowych trzecich w szczęce.
Są zagięte na zamku i przy dziobach. Nie mają trzpieni. Wprowadza się je równolegle do
Wyrostka zębodołowego.
2) korzenie zębów
a) kleszcze szerokie - mają szersze dzioby
b) kleszcze wąskie - mają węższe dzioby.
ŻUCHWA
Kleszcze dolne są zagięte na zamku. Wprowadza się je prostopadle do wyrostka
zębodołowego.
1) Całe zęby
a) grupa przednia - kleszcze do usuwania siekacz, kłów i przedtrzonowców.
Posiadają one wąskie nieschodzące się dzioby.
b) grupa trzonowców - posiadają 2 trzpienie na dziobach (wchodzą one między korzenie).
c) kleszcze poprzeczne - specjalne do usuania dolnych zębów mądrości. Mają 2 trzpienie, ale ze względu na to, że 8 są daleko w łuku wprowadza się je równolegle do części zębodołowej żuchwy.
2) korzenie zębów
Do usuwania korzeni zębów dolnych służą kleszcze szerokie lub wąskie. Nie ma podziału na strony i grupy. Wszystkie są wygięte na zamku.
KLESZCZE MEISNERA
Są to kleszcze nieanatomiczne. Są podwójnie wygięte (przed i za zamkiem). Ich ramiona są również wygięte. Działają na zasadzie dźwigni jednoramiennej. Kleszcze te nie różnicują się na strony
kleszcze wąskie - ich dzioby stykają się.służą do usuwania korzeni wszystkich zębów. Mogą być używane do usuwania siekaczy dolnych.
kleszcze średnie - ich dzioby mogą się stykać, ale nie muszą.Służą do usuwania zębów przednich -5-,+5+.
Kleszcze szerokie - Służą do usuwania zębów trzonowych.
DŹWIGNIE
Dżwignie proste.
Dźwignia Beina : jest to dźwignia tępa. Część pracująca ma kształt łyżeczki. Może być szeroka lub wąska.
Zastosowanie:
Odseparowanie więzadła okrężnego wszystkich zębów.
Odseparowanie korzeni zębów wielokorzeniowych.
Usuwanie pojedyńczych korzeni wszystkich zębów.
Usuwanie dolnych zębów mądrości, przy spełnionych warunkach - korzenie łukowato wygięte ku tyłowi, obecne zęby 6 i 7.
Dżwignie boczne (tylko do żuchwy).
Dźwignia Beina boczna: Część pracująca taka jak w dżwigni Beina prostej. Może być do strony prawej lub lewej.
Zastosowanie:
Odseparowaniw więzadła okrężnego zębów dolnych.
Usuwanie korzeni zębów dolnych.
Dźwignia boczna ostra: służy do usuwania pojedyńczych korzeni zębów wielokorzeniowych dolnych przy usuniętym jednym korzeniu i cienkiej lub nieobecnej przegrodzie międzykorzeniowej.
Korzenie muszą być wcześniej odseparowane i jeden z nich usunięty.
Dźwignię wkłada się w miejsce po usuniętym korzeniu i usuwa korzeń sąsiedni.
dżwignia tzw.” prawa” : korzeń dystalny po stronie prawej
korzeń mezjalny po stronie lewej.
dźwignia tzw. “lewa” : korzeń mezjalny po stronie prawej
korzeń dystalny po stronie lewej.
Dżwignia Wintera: Rękojeść i trzon pod kątem prostym, a część pracująca łukowato wygięta Zastosowanie j.w , ale przy zachowanej masywnej przegrodzie międzykorzeniowej.
Dźwignia Lecluso: Służy tylko do usuwania dolnych zębów mądrości przy warunkach zachowanych tak jak przy dźwigni prostej Beina.
ŁYŻECZKI ZĘBODOŁOWE
Służą do rewizji zębodołu oraz do wygładzania ostrych brzegów kostnych po extrakcji.
Są 2 rodzaje łyżeczek: proste (do szczęki) oraz zagięte pod kątem (do żuchwy).
Ich wielkość musi być adekwatna do apexu.
1
5
1
5