Choreoterapia, studia (II semestr), specjalne formy rehabilitacji


CHOREOTERAPIA

Terapia tańcem z uwagi na swój charakter uznana została za niezmiernie atrakcyjną i mało męczącą dla pacjenta formę oddziaływania leczniczego.

Należy traktować ją jako metodę, która stanowi formę postępowania wspomagającego farmakoterapię oraz inne środki konwencjonalnego leczenia ruchem.

Wyróżniamy 3 rodzaje choreoterapii:

Choreoterapia ogólnokondycyjna - skierowana do osób sprawnych fizycznie, mająca na celu poprawę ich ogólnej kondycji i sprawności fizycznej, stosowana w celach profilaktycznych,

Choreoterapia sprawnościowa - stosowana u osób z obniżoną sprawnością motoryczną i ogólnym brakiem koordynacji,

Choreoterapia specjalna - przeznaczona dla osób ciężko poszkodowanych fizycznie.

Terapia tańcem nie opiera się na nauce zasad technicznych, kroków czy kombinacji, można natomiast odnaleźć własny rytm i uwolnić się od codziennych napięć. Terapia tańcem wywodzi się z tańca współczesnego, nawiązuje także do starych tańców szamańskich i plemiennych, do czasów, kiedy taniec był ważną częścią życia społecznego każdego człowieka, naturalnym sposobem wyrażania emocji.

Choreoterapia spełnia swoje zadania z udziałem naszej świadomości, lub bez jej udziału.

Zadania choreoterapii:
-otwarcie się na siebie i swoje potrzeby,
-zwiększenie świadomości siebie - rozpoznanie i bezpieczne wyrażanie uczuć,
-świadomość własnego ciała, jego potrzeb i granic,
-akceptacja siebie i swojego ciała,
-wzrost poczucia własnej wartości i pewności siebie,
-stworzenie możliwości do odreagowania napięcia i stresu,
-uspokojenie, rozluźnienie, ale też wzrost energii życiowej,
-wzrost sprawności fizycznej i ruchowej,
-poprawa kontaktów interpersonalnych w relacjach z ludźmi,
-tworzenie spójnej osobowości i integracji psychofizycznej

Świetnym elementem są tańce w kręgu - integrują i łączą z innymi uczestnikami zajęć wprowadzając poczucie jedności i spójności.


Podstawowymi warunkami umożliwiającymi prowadzenie zajęć są:
-zapewnienie poczucia bezpieczeństwa psychicznego i fizycznego,
-odpowiedni metraż i higieniczny stan sali,
-swobodny strój ćwiczących.

W choreoterapii ważna jest umiejętność korzystania z takich czynników leczniczych jak:

- ruch,

- muzyka,

- czas,

- przestrzeń,

- dotyk,

- grupa i terapeuta,

- harmonijne angażowanie różnych sfer podczas zajęć (sfera motoryczna, psychiczna, emocjonalna, poznawcza, motywacyjna, duchowa.

Program terapeutyczny stosowany w danej grupie jest inaczej przeżywany przez poszczególne osoby. Każdy z pacjentów pokonuje nieco inne bariery psychiczne.

Program ruchowy choreoterapii może składać się z:

- tańców,
-ćwiczeń muzyczno-ruchowych,
- improwizacji ruchowych,
- zabaw ruchowych,

TAŃCE
- narodowe i regionalne,
- o charakterze integracyjnym,
- towarzyskie w łatwych układach
- "użytkowe" spotykane w różnych sytuacjach towarzyskich.


Każdy taniec wnosi inną wartość terapeutyczną do programu wynikającą z jego specyfiki.

- Tańce narodowe i regionalne Polski: pozwalają odczuć więź i przynależność do grupy:

- Tańce o charakterze integracyjnym: dają uczestnikom terapii poczucie bezpieczeństwa i poprawiają nastrój.

- Tańce wywodzące się z kultury afrykańskiej i tańce współczesne: umożliwiają rozluźnienie w dość krótkim czasie.

- Tańce greckie pozwalają odczuć dumę i siłę grupy i dzięki specyfice muzyki greckiej, szybko poprawiają nastrój.

- Tańce hiszpańskie: pomagają w uzyskaniu wyższej świadomości ciała, w odczuwaniu niezależności, w sterowaniu własną energią i wywierają korzystny wpływ na postawę ciała.

Tańce towarzyskie stanowią trening empatii i współdziałania oraz przyczyniają się do poprawy relacji między pacjentami.

ĆWICZENIA MUZYCZNO- RUCHOWE
Najczęściej stosowane są ćwiczenia rozluźniające, rytmiczne, oddechowe, korygujące postawę, rozciągające, umożliwiające różnicowanie dotyku, rozwijające koordynację ruchową i takie cechy motoryczne jak: zwinność, szybkość, siła i wytrzymałość.

Ćwiczenia te są wykonywane pojedynczo, parami lub z większą liczbą współćwiczących.

IMPROWIZACJE RUCHOWE
Są zazwyczaj dowolnym ilustrowaniem muzyki poprzez ruch, umożliwiają uwolnienie fantazji, kreowanie własnych pomysłów. Ważny jest odpowiedni dobór muzyki do improwizacji. Stanowią cenne źródło informacji o cechach osobowości pacjentów.

ZABAWY RUCHOWE
Stosuje się je dla poprawy nastroju, ułatwienia komunikacji i łagodnego wprowadzania do trudniejszych zadań terapeutycznych. Są one okazją do spontanicznych zachowań, a także uczą współdziałania i przestrzegania zasad.



Niezwykle ważną rolę w choreoterapii odgrywa muzyka - jej trafny dobór przyczynia się do osiągania różnych celów terapeutycznych, pozwala tworzyć nastrój i atmosferę.

Dla potrzeb terapii dzieli się ją najczęściej na pobudzającą i wyciszającą.

Najlepiej sprawdza się muzyka instrumentalna. Brak tekstu pozwala szybciej uruchomić emocje i wyobraźnię. Przydatne są przede wszystkim rodzaje muzyki: klasyczna, rozrywkowa i ludowa. Muzyka określa charakter, rytm i tempo ruchu.


Konieczne jest śledzenie reakcji poszczególnych osób w grupie na zmieniające się sytuacje w trakcie zajęć. Ważne jest wykorzystanie leczniczego potencjału grupy, tzn. uwzględnienie cech charakteru poszczególnych osób, uzdolnień czy doświadczenia ruchowego.


Emocje pozytywne, które są wyzwalane i wzbudzane podczas zajęć ruchowych z muzyką są jednym z najważniejszych walorów terapii niewerbalnych tego rodzaju.

Atrakcyjność choreoterapii wpływa niejednokrotnie na motywację do terapii w ogóle, a nie tylko do udziału w tych zajęciach.

Do walorów metody można także zaliczyć zaangażowanie wielu zmysłów: wzroku, słuchu, zmysłu kinestetycznego i zmysłu dotyku, a także możliwość docierania do problemów pacjentów poprzez wiele sfer odczuć.

Jest to prawdziwe bogactwo możliwości oddziaływania i w związku z tym fakt uzyskiwania różnorodnych efektów terapeutycznych ułatwiających odzyskanie równowagi psychofizycznej, a w następstwie satysfakcji z życia.


Pozytywne efekty choreoterapii:
- obniżenie poziomu lęku,
- poprawa w zakresie koncentracji uwagi,
- obniżenie poziomu neurotyczności,
- poprawa w zakresie koordynacji ruchowej i odporności na zmęczenie,
- obniżenie napięcia psychofizycznego,
- rozładowanie nadmiaru energii i agresji,
- podniesienie samooceny, lepsza ocena swoich możliwości i ograniczeń,
- korzystne zmiany zachowania.

2



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Ludoterapia, studia (II semestr), specjalne formy rehabilitacji
Muzykoterapia, studia (II semestr), specjalne formy rehabilitacji
Talasoterapia, studia (II semestr), specjalne formy rehabilitacji
Chromoterapia, studia (II semestr), specjalne formy rehabilitacji
Sylwoterapia, studia (II semestr), specjalne formy rehabilitacji
Biblioterapia, studia (II semestr), specjalne formy rehabilitacji
kolokwium pedagogika specjalna, Pedagogika - studia, II semestr - ogólna, Pedagogika specjalna
Formy konkurencji i ich ograniczenia 2010[1], STUDIA, II SEMESTR, Mikroekonomia
test 09 02 07, studia, II semestr, Psychologia rozwojowa
Mikroekonomia - DEFINICJE, STUDIA, II SEMESTR, Mikroekonomia
OksydymetriaMaterialy, STUDIA, II SEMESTR, chemia, 3 kolokwium
Stat FiR TEORIA II (miary cd, sggw - finanse i rachunkowość, studia, II semestr, Statystyka ĆW
notatki statystyka, Pedagogika - studia, II semestr - ogólna, Statystyka
socjologia test, Administracja - studia, II semestr, Podstawy socjologii
Teoria wychowania egzamin, Pedagogika - studia, II semestr - ogólna, Teoria wychowania
Odpowiedzi- psychologia rozwojowa, studia, II semestr, Psychologia rozwojowa
Polityka i zabezpieczenia spoleczne[1], studia, II semestr, zabezpieczenie społeczne
IDEA OPIEKI HOSPICYJNEJ, Pedagogika - studia, II semestr - ogólna, Pedagogika społeczna

więcej podobnych podstron