Progi oszczędnościowe:
50-55% udziałów długów PKB. Wtedy Rada Ministrów uchwala projekt ustawy w którym stosunek deficytu do dochodu nie może być wyższe niż w roku bieżącym.
55-60% obniżamy deficyt budżetowy a Rada Ministrów przedstawia sejmowi program sanacyjny.
>60- fundusze sektora nie mogą udzielać poręczeń czy gwarancji w danym roku i w roku następnym. Rada Ministrów przedstawia sejmowi program sanacyjny w ciągu miesiąca.
W projekcie ustawy budżetowej na kolejny rok nie można przewidzieć deficytu budżetowego. W rzeczywistości oznacza to, że albo państwo zwiększy swoje dochody (co jest trudne) albo musi silnie ograniczyć wydatki.
W literaturze ekonomicznej ścierają się dwa skrajne zjawiska w zakresie podejścia do równowagi gospodarczej. Pierwsze zwane podażowym a drugie popytowym. W podejściu podażowym charakterystycznym dla szkoły klasycznej akcentuje się analizy długookresowe. W podejściu popytowym charakterystycznym dla szkoły Kenisowskiej akcentuje się analizy krótkookresowe. Podejście podażowe bazuje na tym że podaż tworzy popyt.
Podejście podażowe w największym uproszczeniu zakłada osiągnięcie równowagi w gospodarce w długim okresie czasu w warunkach pełnego wykorzystania czynników produkcji, a faktyczny dochód określany jest przez zasoby czynników produkcji i efektywnych ich wykorzystania. Szkoła klasyczna przy podejściu podażowym zakłada że ceny i płace są giętkie.
Podejście popytowe zakłada faktyczne zrównanie w krótkim okresie globalnych rozmiarów popytu z rozmiarami faktycznie wytworzonymi. W tym podejściu faktyczny dochód określany jest przez rozmiary globalnego popytu. Podejście popytowe zakłada że w krótkim okresie niewykorzystywane wielkość produkcji oraz ceny i płace są lepkie (trudno się zmieniają). Jeśli faktyczne rozmiary produkcji i dochodów determinowane są przez popyt czyli zależą od wielkości globalnego popytu to przy istniejących założeniach upraszczających stałe ceny i płace, wielkość realizowanego dochodu i produkcji w warunkach niewykorzystanej zdolności produkcyjnej zależny od składowych globalnego popytu i tzw. krańcowej zdolności do konsumpcji (KSK).
Krańcowa skłonność do konsumpcji (KSK) - wyraża ile z dodatkowej złotówki rozporządzalnej dochodów gospodarstwa domowe przeznaczają na wzrost konsumpcji.
Wpływ poszczególnych składników popytu globalnego na wielkość dochodu w dużym stopniu zależy od tego jaki maja charakter. Endogeniczny lub egzogeniczny. Egzogeniczny lub inaczej autonomiczny oznacza niezależny do poziomu realizowanego dochodu.
Endogeniczny - oznacza że zależy od poziomu realizowanego dochodu.
Autonomiczna konsumpcja - Ca
Krańcowa skłonność do oszczędzania (KSO) - mówi nam o tym ile oszczędza się z każdej dodatkowej jednostki dochodu.
Krańcowa skłonność do importu - mówi nam o tym ile wydaje na import na każdą dodatkową jednostkę dochodu.