zgodność numeracji zamka i komory nabojowej;
ogólny wygląd broni — czy nie ma na częściach metalowych brudu, rdzawego nalotu, zadraśnięć a na częściach drewnianych pęknięć, wgięć lub odłupań;
działanie zamka i przyrządu spustowego;
stan przyrządów celowniczych (otwartych i zamkniętych), czy nie zostały stłuczone lub przesunięte;
czystość zamka i komory nabojowej;
styk części metalowych z łożem i umocowanie pasa oraz posiadany zestaw przyborów.
Następnie należy przystąpić do bardzo dokładnego przeglądu lufy. Niezadowalający stan lufy może być przyczyną złych lub miernych rezultatów strzelania. Mogą w niej występować następujące mankamenty:
rdzawy nalot, niezauważalny dla oka, uwidacznia się dopiero po przetarciu lufy czystą szmatką, na której pozostaną brązowe plamy. Matowy wygląd wnętrza lufy nie zostawia takich śladów;
„wysypka”, są to małe punkty (kropki), pokrywające powierzchnię lufy, spowodowane nieczyszczeniem broni po rdzawym nalocie;
ślady rdzy, które widoczne są jako ciemne plamy lub nieznaczne wgłębienia;
rak, to jest znaczne wgłębienia w wewnętrznej części lufy. Są one dobrze widoczne jako plamy czarnego koloru. Jest to w zasadzie nieuleczalna choroba lufy;
metalizacja lufy, która powstaje w następstwie „przyklejania” się mikroskopijnych zewnętrznych cząsteczek metalowych pocisku. Mogą one być ołowiane lub miedziane. Zaołowienie lufy powstaje szczególnie w broni małokalibrowej a zamiedzenie w broni ostrej;
—- zadraśnięcia mają wygląd dobrze widocznych kresek. Zadraśnięcia w komorze ¡nabojowej są mniej widoczne a często i niezauważalne gołym okiem. Sprawdza się je ładując nabój ćwiczebny. Jeśli po wyjęciu naboju nie zauważy się na nim śladów, to znaczy, że zadraśnięć nie ma;
zaokrąglenia krawędzi pól i bruzd są zauważalne przy dokładnym przeglądzie lufy, początkowo stają się widoczne na lewej części jej powierzchni;
rozdęcia są to obrączkowate, poprzeczne wgłębienia lufy, czarnego koloru. Mogą one być całkowite lub częściowe. Powodują je obce twarde ciała w lufie. Rozdęcia umiejscowione bliżej komory nabojowej przyczyniają się do niebezpiecznego i przedwczesnego przepływu gazów do tyłu i broń taka nie nadaje się do użytku.
Bywają przypadki, że broń posiada niesprawności, które trudno wykryć. One to przyczyniają się często do nadmiernego rozrzutu strzałów. Niesprawności te można wykryć dopiero po długotrwałym i bardzo dokładnym przeglądzie broni częstokroć dopiero w warsztacie rusznikarskim.