"kwadratów o białych powierzchniach, które należy stopniowo zmniejszać. Wielkość tych kwadratów zależeć będzie od wyszkolenia Strzelca i statyczności jego broni (tzn. ruchy równych przyrządów celowniczych muszą .swobodnie się mieścić w danym kwadracie).
Duża ilość oddanych strzałów ostrych w początkowej fazie szkolenia nie ma w ogóle sensu i prowadzi tylko do powierzchownego traktowania szkolenia strzeleckiego. Dla ugruntowania stabilności broni w poszczególnych postawach wskazane jest przeprowadzanie treningów na rzeczywistą lub dalszą odległość.
Podczas treningów amunicją ostrą trzeba dążyć do uzyskania najmniejszego rozrzutu w kształcie kwadratu łub koła, ponieważ ceb-g do których 5 trze la się na ocenę, mają na ogól zbliżony do nich kształt. Dążenie podczas ostrego strzelania do uzyskania jak najmniejszego rozrzutu powinno uę odbywać po uprzednim, umiejętnym wypracowaniu i zastosowaniu poszczególny Hi elementów technicznych.
Trening techniczny do sylwetek radzę rozpoczynać od jednej Przys/Jy wyczynowiec początkowo przeważnie bardzo dokładnie pracuje na jednej, polem na dwóch, zwiększając następnie stopniowo ilość sylwetek do piętnu
Treningi techniczno z bronią długą dla zachowania ich logicznej kole] ności zalecam przeprowadzać według poniższych wzorów:
T Analiza poszczególne oh postaw strzeleckich bez bronę rozpoczynając od postawy leżącej (bez podpórki), która powinna być barek o wygodna * swobodno przy rozluźnionych mięśniach,
2. Dopasowywanie broni. Do tak wypracowanej postawy bez bi oni należy dołączyć broń bez zmiany tej postawy. Sprawdzianem czy broń jest dobrze przyłożona będzie pipy silnym pionowvni naewku kości polnzko - mej na górną część kolby (grzebienia) skłonność broni do nieznacznego skręcania w kwo ido Hala) Postawa siczclecka z bronią powinna być godna, zabezpieczać odpowiednie x oz łożenie ciężai u broni, swobodne funk ^jonowanie krążenia, oddychania i dobrą widoczność przyrządów celowniczych Rozłożenie ciężaru broni zależy o cl położenia środka ciężkości broni w stosunku do postawy Strzelca.
.3. Szukanie najlepszej statyczności broni:
„Na kierunek”. Ta statyczność broni zależy od położenia jej rzutu pionowego w stosunku do lewego łokcia (im bliżej tym lepiej) oraz od sposobu ułożenia lewej ręki, na której powinna spoczywać broń. Ogólnie biorąc pionowy rzut broni powinien „przecinać” rejon lewego łokcia.
W tym miejscu muszę się posłużyć dość zabawnym określeniem, roli pępka w postawie leżącej. Przy konieczności skierowania broni na właściwy kierunek nie należy posługiwać się przy przesuwaniu broni siłą mięśni rąk, lecz nieznacznie przesunąć pępek. Przesunięcie pępka w lewo spowoduje przesunięcie broni w prawo i odwrotnie. V/ celu skontrolowania czy znaleziony kierunek jest prawidłowy należy kilkakrotnie złożyć się z zamkniętymi oczami, rozluźniając mięśnie rąk, Broń nie kierowana wzrokiem ułoży się właściwie na kierunek. Ćwiczenie to, tzn. szukanie