Harmonogram ćwiczeń

	I	II	III	IV	V	VI	VII	VIII	IX	X	XI	XII	XIII	XIV	XV
1	W P R O W A D Z E N I E	13/14	15/16	18/19	27	22a	48	57	74	68	36	76	2/4	43	55
2			15/16	18/19	27	22a	48	57	74	68	36	76	2/4	43	55	13/14
3			18/19	27	22a	48	57	74	68	36	76	2/4	43	55	13/14	15/16
4			27	22a	48	57	74	68	36	76	2/4	43	55	13/14	15/16	18/19
5			22a	48	57	74	68	36	76	2/4	43	55	13/14	15/16	18/19	27
6			48	57	74	68	36	76	2/4	43	55	13/14	15/16	18/19	27	22a
7			57	74	68	36	76	2/4	43	55	13/14	15/16	18/19	27	22a	48
8			74	68	36	76	2/4	43	55	13/14	15/16	18/19	27	22a	48	57
9			68	36	76	2/4	43	55	13/14	15/16	18/19	27	22a	48	57	74
10			36	76	2/4	43	55	13/14	15/16	18/19	27	22a	48	57	74	68
11			76	2/4	43	55	13/14	15/16	18/19	27	22a	48	57	74	68	36
12			2/4	43	55	13/14	15/16	18/19	27	22a	48	57	74	68	36	76
13			43	55	13/14	15/16	18/19	27	22a	48	57	74	68	36	76	2/4
14			55	13/14	15/16	18/19	27	22a	48	57	74	68	36	76	2/4	43

Tematy ćwiczeń

1. Pomiar gęstości surowicy krwi metodą zawiesiny i metodą opadania.

 2. Pomiar gęstości cieczy i ciał stałych za pomocą piknometru.

 3. Pomiar gęstości cieczy za pomocą wagi Mohra - Westphala.

 4. Pomiar gęstości ciał stałych przy pomocy hydrostatycznego ważenia.

 6. Wyznaczanie współczynnika tarcia statycznego.

 6a. Wyznaczanie współczynnika tarcia tocznego.

 7. Wyznaczanie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła matematycznego.

 8. Wyznaczanie momentu bezwładności metodą dynamiczną.

 9. Wyznaczanie modułu Younga metodą wydłużeń.

10. Wyznaczanie modułu sztywności metodą dynamiczną.

11. Wyznaczanie modułu Younga metodą strzałki ugięcia.

13. Pomiar współczynnika napięcia powierzchniowego metodą rurek włoskowatych.

12. Wyznaczenie prędkości głosu w powietrzu metodą rezonansu.

12a. Wyznaczenie częstotliwości drgań generatora akustycznego metodą rezonansu.

13. Pomiar współczynnika napięcia powierzchniowego metodą rurek włoskowatych

14. Pomiar współczynnika napięcia powierzchniowego za pomocą stalagmometru.

15. Pomiar współczynnika lepkości za pomocą wiskozymetru Ostwalda.

16. Wyznaczanie bezwzględnego współczynnika lepkości metodą Stokesa.

16a. Wyznaczanie współczynnika lepkości za pomocą wiskozymetru Hepplera.

17. Pomiar ciśnienia osmotycznego.

18. Pomiar wilgotności powietrza za pomocą psychrometru.

19. Wyznaczanie wilgotności zboża za pomocą miernika wilgotności.

20. Wyznaczanie ciepła właściwego ciał stałych za pomocą kalorymetru.

21. Wyznaczanie ciepła parowania wody.

22. Wyznaczanie ciepła topnienia lodu.

22a. Wyznaczanie zmiany entropii układu.

23. Wyznaczanie zmiany entalpii soli w procesie rozpuszczania.

24. Wyznaczanie momentu bezwładności żyroskopu.

25. Wyznaczanie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego.

27. Wyznaczanie stosunku ciepła właściwego gazu przy stałym ciśnieniu do molowego ciepła właściwego przy stałej objętości (c = cp/cv).

28. Wyznaczanie granicznej wartości liczby Reynoldsa.

29. Wyznaczanie zależności oporności elektrycznej przewodnika od temperatury.

30. Pomiar oporu metodą mostka Weatstone'a.

31. Pomiar oporu metodą techniczną.

32. Wyznaczanie ciepła właściwego metodą elektryczną.

33. Wyznaczanie równoważnika elektrochemicznego miedzi.

34. Pomiar siły elektromotorycznej ogniwa metodą kompensacji.

35. Badanie podstawowych właściwości promieni rentgenowskich.

36. Cechowanie termoogniwa i wyznaczanie za jego pomocą temperatury.

37. Wyznaczanie pojemności kondensatorów.

40. Wpływ oporu, indukcji i pojemności na natężenie prądu zmiennego.

43. Wyznaczanie współczynnika załamania światła ciał stałych. Ilościowe oznaczanie cukru metodą refraktometryczną.

44. Wyznaczanie apertury i zdolności rozdzielczej mikroskopu.

45. Oznaczanie pierwiastków za pomocą emisyjnego widma liniowego.

46. Zestawienie modelu mikroskopu i pomiar jego powiększenia.

47. Porównywanie natężeń dwóch źródeł światła. Pomiar zależności natężenia oświetlenia od odległości.

48. Pomiar stężenia substancji optycznie czynnych za pomocą polarymetru.

50. Wyznaczenie charakterystyki diody półprzewodnikowej.

51. Wyznaczanie charakterystyk statycznych tranzystora.

52. Wyznaczanie stężeń substancji w roztworach metodą kolorymetryczną.

53. Wyznaczanie liczb przenoszenia oraz ruchliwości jonów w przewodnikach jonowych.

55. Wyznaczanie współczynnika przewodnictwa cieplnego.

57. Pomiar widm absorpcji i stężenia ryboflawiny w roztworach wodnych za pomocą spektrofotometru.

60. Wyznaczanie zależności oporu półprzewodnika od temperatury.

61. Wyznaczanie długości fali świetlnej za pomocą siatki dyfrakcyjnej.

67. Wyznaczanie składowej poziomej natężenia ziemskiego pola magnetycznego.

68. Wyznaczanie stężenia roztworów koloidalnych metodą nefelometryczną.

72. Wyznaczanie logarytmicznego dekrementu tłumienia.

73. Wyznaczanie momentu bezwładności metodą koincydencji drgań wahadeł - fizycznego i matematycznego.

74. Wyznaczanie stężeń substancji w roztworze metodą fluorescencyjną.

75. Wyznaczanie charakterystyk prac elementu optoelektronicznego(fototranzystora).

76. Wyznaczanie współczynnika pochłaniania promieniowania gamma dla różnych materiałów.

77. Zastosowanie widm podczerwieni do badania polimerów używanych w przemyśle spożywczym.

Kamil Dobrzyń

Grupa 1 Para 3

Ćw.: Pomiar widma absorpcji barwników w roztworach za pomocą spektrofotometru.

Widmem absorpcji nazywamy zależność współczynnika absorpcji
od długości fali
, jak wynika to ze wzoru:

Wartość absorbancji A dla danej długości fali jest iloczynem wartości współczynnika
dla tej samej długości fali stałej wartości cl, która nie zależy od długości fali.

Pomiaru widma absorpcji dokonuje się za pomocą spektrofotometru.

Kolejno dla poszczególnych długości fal odczytujemy a skali spektrofotometru absorbancję A i transmitację T w zakresie ultrafioletu i w dziedzinie widzialnej lub tylko w dziedzinie widzialnej. Podczas pomiaru absorbancji roztworów jako natężenie światła I₀ przyjmuje się natężenie światła przechodzącego przez kuwetę z rozpuszczalnikiem.

Widmo absorpcji mierzymy punktowo za pomocą spektrofotometru VSU2P lub w sposób ciągły, z automatycznym zapisem za pomocą spekordu UV-VIS oraz spektrofotometru M40 z automatycznym wydrukiem wartości absorbancji.

Spektrofotometr:

Absorbancję można zmierzyć za pomocą spektrofotometru „Spekol”.

Światło ze źródła, po przejściu przez monochromator pada na kuwetę w postaci wiązki monochromatycznej. Długość fali wiązki padającej ustawia się za pomocą bębna i powoduje powstawanie fotoprądu, który jest wzmacniany przez wzmacniacz. Przesuwamy koszyczek tak, aby wprowadzić w bieg wiązki kolejno kuwetę z rozpuszczalnikiem i z roztworem badanego barwnikiem. Natężenia światła I przechodzącego przez kuwetę jest przez kuwetę jest proporcjonalne do powstałego fotoprądu i.

Przy przejściu światła przez rozpuszczalnik:

Natomiast przy przejściu przez próbę badaną:

I= ai

Stąd:

A=E=

Transmitacja:

Związek między transmitacją a absorbancją:

Obliczenia:

Lp.	(nm)	E (A)	T

---