Młodszy okres szkolny
Rozwój fizyczny - krzepnięcie ciała - wzrost siły, dojrzewanie układu nerwowego, wzrost odporności na choroby, mniejszy wzrost ciała, krzepnięcie przegubu - dziecko nie może zbyt długo ćwiczyć (11-12. rok życia).
Rozwój poznawczy - zdolność do koncentrowania uwagi na działaniu, ale uwaga szybko się męczy - trzeba przeplatać aktywności. Uwaga przenosi się ze świata zewnętrznego na wnętrze (początek)Pamięć dowolna (intencjonalna) zaczyna przeważać nad mimowolną. Pod koniec okresu pojawia się pamięć logiczna - znajdowanie sensu w materiale, organizowanie materiału. Procesy metapoznawcze wciąż mało rozwinięte. Dzieci młodsze uczą się muzyki przez powtarzanie całości dobrze, żeby dorośli pomagali w ćwiczeniu. Dziecko interesuje się ogólnie wszystkim - dziecko lubi szkołę. Motywacja zewnętrzna - radość z pochwał. Do ćwiczenia mobilizują dzienniczki, kontrakty. Pod koniec okresu pojawiają się sprecyzowane zainteresowania. Dziecko zaczyna się samo motywować. Samo bierze się do ćwiczenia. Motywację zwiększa zaangażowanie dziecka w wybór.
Rozwój emocjonalny - wzrost kontroli nad emocjami. Stonowanie emocji. Wytrwałość - pokonywanie uczuć frustracji, zniechęcenia. Oczekujemy, że dziecko nie rzuci zeszytem, kiedy mu kreseczka nie wyjdzie. Zależność emocjonalna od rodziców - nadal, funkcjonalna - już mniej. Dziecku trzeba towarzyszyć w lekcjach, ale nie wolno robić za dziecko. Kształtowanie obrazu JA - dzieci stają się samokrytyczne. Rozpoznają pozycję swoją i innych dzieci w grupie.
Rozwój społeczny - podstawa życia społecznego. Uznawanie norm dla norm. Źródła norm - rodzice, nauczyciele, grupa rówieśnicza. Rówieśnicy wyrównują lekkie odchyły. Jeśli dziecko bardzo odbiega od norm - rówieśnicy odrzucają. Rówieśnicy są bardziej akceptujący - dorośli ciągle czegoś chcą, czegoś się czepiają. W zabawach zespołowych dzieci trzymają się reguł - nie oszukują.
Erikson - rezultat pozytywny - pracowitość - potrzeba uczenia się i pilności; rezultat negatywny - poczucie niższości - pojawia się w konfrontacji. Cnota - kompetencja.
Freud - okres wyciszenia, przed okresem burzliwym.
Rozwój muzyczny - czyste śpiewanie piosenek, utrzymywanie się w tonacji i metrum, słuch harmoniczny i polifoniczny jest jeszcze nierozwinięty. Brak wzorców słuchowych i wyobraźni słuchowej - dzieci robią błędy i nie poprawiają. Kształtowanie pojęć głębsze niż grubo, ciężko, głośno, cicho, wolno, szybko. Kształtuje się aparat gry instrumentalisty, czyli rozwija się sprawność techniczno-wykonawcza. Wówczas również dziecko przyswaja wiedzę z zakresu muzyki i towarzyszący jej zakres pojęciowy.
Każda faza rozwojowa muzyka jest okresem krytycznym kształtowania się pewnych cech, sprawności, dyspozycji osobowościowych i artystycznych, których pominięcie lub zaniedbanie może odbić się niekorzystnie na przebiegu kariery zawodowej, niekiedy całkowicie ją uniemożliwiając. Również okresy graniczne między poszczególnymi fazami są momentami kryzysów emocjonalnych. Uwzględnić należy fakt, że artyści - w tym muzycy - jako osoby o podwyższonej neurotyczności, są szczególnie wrażliwi na takie stany kryzysowe. Stąd szczególna rola otoczenia (nauczyciela-mistrza, rodziny, przyjaciół) we wspieraniu młodego artysty, aby problemy emocjonalne nie przekreśliły jego przyszłości.