1. Jak naprawdę wyglądał eksperyment więzienny (jakie są różnice w stosunku do filmu)?

2. Zanalizuj grupy z filmu w odniesieniu do treści wykładowych (slajd 6,7,9,10,11,12)
3. Jak możesz wykorzystać wnioski z pyt 2 do zarządzania ludźmi (grupami) w organizacji?

Ad. 1
W rzeczywistości: 
- było 24studentów(9 strażników i 9 więźniów, reszta czekała w gotowości, na wypadek gdyby byli potrzebni). 
-3 sale więzienne 
-o podziale na strażników i więźniów miał zadecydować rzut monetą 
-pierwszego dnia eksperymentu studentów(więźniów) bez uprzedzenia „zaaresztowano ich” przedstawiając wymyślony powód, przewieziono ich na posterunek. Tam zdejmowano im odciski palców, zakładano kartoteki. Z zawiązanymi oczyma zawieziono ich do „Więzienia Hrabstwa Stanford” 
- byli poddawani odwszeniu 
-na prawej kostce każdego więźnia umieszczono ciężki łańcuch, zamknięty na kłódkę 
-każdy więzień zobowiązany był nosić na głowie czapkę zrobioną  z damskiej pończochy 
-strażnicy mieli gwiazdki i policyjne pałki oraz lustrzane okulary przeciwsłoneczne uniemożliwiające kontakt wzrokowy 
-stworzono „celę uprzywilejowanych”, w których dostawano lepsze posiłki, można było myć zęby i brać kąpiele 
-więźniom nie zawsze pozwalano wyjść do toalety, musieli korzystać z wiader pozostawionych w celach, których często nie pozwalano opróżniać 
-pogłoski o rzekomej ucieczce, co spowodowało, że strażnicy opracowali plan, który polegał na rozebraniu więźniów, zakuciu wszystkich razem, nałożeniu im na głowę worków i przetransportowaniu ich do magazynu na piątym piętrze, gdzie mieliby przeczekać spodziewaną ucieczce. 
-część więźniów stanęła przed komisją, która miała rozważyć ich warunkowe zwolnienia 
-eksperyment zakończona szóstego dnia. Powodem było to, iż strażnicy zmuszali więźniów do odgrywania aktów homoseksualnych oraz sprzeciwienie się eksperymentowi przez Christiana Maslach, młoda pani doktor.


W filmie:
-12 osób miało odgrywać role więźniów, a 8 - strażników, z tym, że nie mogli oni używać przemocy wobec swoich podwładnych.,
- Więźniowie ubrani byli w koszule z numerem zaś strażnicy dostali mundury, pałki,  kajdanki i klucze do cel,
- Wszyscy uczestnicy mogli w każdym momencie zrezygnować 
-Strażnicy złamali zasadę ze nie mogą stosować przemocy wobec więźniów i zachowali sie wobec nich bardzo brutalnie, co spowodowało wzrost agresji i eksperyment wymknął sie spod kontroli. Naukowcy próbowali zakończyć eksperyment ale strażnicy zaczęli stosować przemoc nawet w stosunku do nich. Przez co eksperyment wymknął się spod kontroli.

Ad. 2

	Więźniowie	strażnicy
Spójność grupy	Więźniowie to grupa spójna, bo: Cały czas w swoim towarzystwie (bliskość przestrzenna) Podobieństwo wykonywanych prac Grupa niewielka (12 osób) Całkiem spore zagrożenie zewnętrzne w postaci znęcających się strażników Wspólne cechy grupy, jak bycie poniżanym przez dozorujących	Strażnicy to grupa mniej spójna, bo: Razem są tylko w czasie pracy (praca zmianowa) Występuje podział obowiązków, lecz prace przez nich wykonywane są podobne Grupa mniejsza (8 osób) Zagrożenie ze strony więźniów tylko dla jednostek tej grupy Wspólne znęcanie się (niektórym to przeszkadza, za co zostają ukarani)
Fazy rozwoju grup	Grupa więźniów jest grupą z liderem (główny bohater), który przewodzi grupie. Jest on również najczęściej karany.	Grupa strażników jest przykładem 1. fazy rozwoju grup wg. Woodcocka, czyli grupa nierozwinięta, nieukształtowana. Większość decyzji podejmuje jedna osoba (samozwańczy kierownik)
zachowanie w obrębie grup	Grupa bardziej nieformalna, kieruje się drogą wybraną przez lidera, lecz członkowie funkcjonują na równych zasadach Więźniowie wygrywając w potyczkach słownych, na początku są lepiej zgraną grupą, co zmienia się wraz z początkiem znęcania się.	Strażnicy jako pierwsi uznają, że chcą walczyć z więźniami (powodem jest lekceważące traktowanie przez więźniów/poddanych wg. strażników), dzięki temu szybciej staje się ona bardziej formalną, kierowanie jest autokratyczne, stanowi „wspólny front” przeciwko więźniom. Grupa początkowo słabsza, chęć pokazania swojej siły po początkowych konfliktach

Ad. 3

Wniosek nasuwa się jeden (zawarty w slajdzie 8.). Fałszem jest, że rywalizacja między pracownikami (między grupami pracowniczymi) przynosi pozytywne efekty. Są one tylko pozorne, bo w dalszej perspektywie przynoszą tylko negatywne konsekwencje.

---