Spośród utworów polskiej literatury wybierz i zaprezentuj te, prezentacje

Polska literatura na przestrzeni wieków nieustannie ubogacana jest przez osoby parające się sztuką pióra. Przelewają na karty ksiąg wizje ideałów, różne fakty znane niekiedy tylko Polakom z ich własnego życia czyli doświadczenia. Dlatego też pragnę zaprezentować obcokrajowcom znaną mi literaturę, która mnie uczy o przeszłości, pragnieniu przetrwania, miłości do ojczyzny, przyrody, drugiego człowieka. Pisał o tym wielki polski wieszcz narodowy A. Mickiewicz. W jednym z największych miast Europy stoi pomnik wielkiego Polaka A. Mickiewicza. Świat ceni w nim wielkiego poetę i człowieka, który swym życiem i poezją dał dowód ogromnego poświecenia i humanitaryzmu. Dzieła naszego wieszcza wydawane we wszystkich nieomal językach rozsławiły Polskę nieomal po wszystkich kontynentach. W naszej literaturze Mickiewicz jest największym z wielkich i zdecydowanie dzierży palmę pierwszeństwa. Mieliśmy i zapewne będziemy mieć wielu wybitnych ludzi, lecz trudno przypuszczać, aby ktokolwiek z nich przyćmił geniusz Mickiewiczowski. Mickiewicz zdobył sobie uznanie rodaków i obcych. Nie przyszło mu to zbyt łatwo. Przez całe swe życie, które poświęcił ojczyźnie i walce o wolność wszystkich narodów, stawał się być wśród grona najbardziej postępowych. O tym, że mu się to udało, może świadczyć sam fakt kilkuletniego przewodnictwa wśród polskiej emigracji. Wokół Mickiewicza skupili się ci najbardziej zdolni i postępowi, jemu podporządkowali swe siły i zdolności. Takim był Mickiewicz dla współczesnych sobie. Co daje poeta nam żyjącym w warunkach zupełnie odmiennych? Już samo życie poety godne jest naśladowania. Niczego dla siebie wszystko dla ojczyzny, o to co przyświecało działalności Mickiewicza. Niepowodzenia nie załamywały poety. Dążył uparcie do wytkniętego celu nie zbaczając nigdy z obranej drogi. Kontynuował i ciągle doskonalił ideały młodzieńcze. A młodość Mickiewicza to już początek i zapowiedź przyszłej wielkości. Wśród zdolnych i mądrych kolegów przyszły wieszcz naszego narodu zawsze wybija się ponad przeciętność. On jest siłą organizacji Filomatów i Filaretów, jego program staje się ich programem. Swego wielkiego talentu nie zamyka w szczupłym gronie kolegów. Śmiało wkracza w życie ogólnonarodowe poświęcając dla ogółu cały swój talent i kunszt poety. Jego „Oda do młodości” staje się manifestem wszystkich młodych, pełnych zapału do walki o lepsze i szczęśliwsze jutro. To wezwanie skierowane do młodych nie traci nigdy swej aktualności zawsze potrafi uskrzydlić młode myśli i plany. Dzisiejsza młodzież znajduje u Mickiewicza wyraziciela swych pragnień i marzeń i właśnie dlatego wielki poeta jest nam dzisiaj bliski. Dalsze życie i twórczość Mickiewicza to wspaniały przykład patriotyzmu i internacjonalistycznych dążeń. Może nawet te dwa wielkie ideały zadecydowały o popularności poety wśród rodaków i obcych. Ciągła troska o losy narodu przyświecała zawsze działalności Mickiewicza. Jego utwory nawiązują do aktualnych spraw nurtujących cały naród. Każde złe czy dobre dla Polski wydarzenie znajduje swe odbicie w poezji Mickiewicza. Walka o wolność prowadzona przez Polaków przybiera różne formy, zmienia się i kształtuje jej charakter. To co dawniej mogło dać jakiekolwiek rezultaty, teraz okazuje się bezwartościowym. Historia Polski tego okresu jest bardzo bogata. Potężny zryw całego narodu jakim było powstanie 1830 roku kończy się klęską. Trwają zaciekłe spory ideologiczne wśród emigracji polskiej we Francji . i zawsze w najbardziej gorących momentach naszej historii słychać rzeczowy głos Mickiewicza. Zawsze jakimś konkretnym wyjściem z sytuacji ukazuje drogę dla narodu. Mickiewicz mylił się niejednokrotnie w swych przewidywaniach. Klęską zakończyła się idea walki samotnego rewolucjonisty propagowana przez poetę w „Grażynie" czy „Konradzie Wallenrodzie” . jeden czy nawet Kilku szlachetnych ludzi nie zdoła zastąpić w działaniu całego narodu. Poeta zrozumiał to po powstaniu pisząc „Dziady” cz III. Samotna walka Konrada kończy się klęską, a właściwy sens „Dziadów” zrozumiemy dopiero po przeczytaniu „Ustępu”. W swym dążeniu do osiągnięcia skutecznych idei w walce o wyzwolenie dochodzi wreszcie Mickiewicz do ogromnych osiągnięć. Staje się popularyzatorem szczytnych haseł miedzynarodowych internacjonalizmu. Wyrazem tego jest wspomniany powyżej „Ustęp” , a bliżej wiersz „Do przyjaciół Moskali” . prosty naród rosyjski nie jest gnębicielem Polaków. Tylko ta elita kilku możnych skupionych dookoła carskiego dworu krępuje ogromne siły ludów całej Europy. Jedność tych ludów jest pierwszym krokiem do zwycięstwa, jest również warunkiem przyjaźni miedzy narodami. Europa poznawała u Mickiewicza swego wielkiego przywódcę i orędownika sprawy wolności. Jemu powierzono katedrę literatury słowiańskiej w Paryżu. Przez 5 lat była ona trybuną uciskanych ludów całej Europy. Tak więc obserwując działalność Mickiewicza na podstawie jego twórczości bez trudu dojdziemy do tego, co urzekło naszych przodków. Mickiewicz był wielkim ideologiem naszego narodu, nauczył nas patriotyzmu i wpoił zasady internacjonalizmu. I to również pociąga wszystkich nas współczesnych. Szukamy w poezji Mickiewicza czegoś wzniosłego i wielkiego. Czy to znajdujemy? Odpowiedzią niech będzie ogromna popularność poety. Czynnikiem, który zbliża poezję poety do ludzi, który czyni ją najprzystępniejszą z całej literatury pięknej, jest jej niepospolity artyzm, prostota, piękno i siła uczuciowego oddziaływania. Poeta marzył o tym aby książki trafiły pod chłopskie strzechy, tym kierował się czerpiąc z bogatego źródła ludowych środków wyrazu: „Czucie i wiara silniej mówi do mnie Niż mędrca szkiełko i oko” . Mickiewicz przepoił swą poezję „wiarą i uczuciem” uświęcił prastare prawdy ludu, dał im prawo bytu w poezji. Poeta żył wśród ludzi, ciągłe obcowanie z przyrodą było dla niego postawą do późniejszych osiągnięć artystycznych. Już w młodzieńczej twórczości Mickiewicz pisze bardzo dużo ballad, w których nawiązuje do prastarych prawd ludowych. Przede wszystkim moralność ludu staje się moralnością poety. Ballady Mickiewicza tworzące doskonałą harmonię treści, języka i walorów artystycznych stały się niedościgłym wzorem piękna i ludowości w poezji. Styl i język Mickiewicza, będący zawsze przykładem piękna i wysokich walorów artystycznych kształtował się w różnego rodzaju utworach. Piękny, lecz ciągle doskonalony doszedł wreszcie do wyżyn kunsztu poetyckiego w największym osiągnięciu naszej narodowej literatury w „Panu Tadeuszu”. Tutaj Mickiewicz dał dowód swej wielkości i talentu, tu skupił ogromny artyzm i wszystko to, co może być w poezji największym. Powstanie „Pana Tadeusza” nie było w twórczości Mickiewicza czymś niespodziewanym. Lat walki o wolność narodu, lata tęsknoty na emigracji zgromadziły w umyśle poety ogromny potencjał artyzmu, zdolny w stopniu najwyższym wyrazić piękno kraju ojczystego. Chęć zbliżenia emigrantom kraju, za którym tak tęsknili, była motorem działalności Mickiewicza. „Pan Tadeusz” stał się dla współczesnych źródłem pokrzepienia, dla nas arcydziełem literackim pozwalającym jeszcze bardziej poznać i pokochać kraj rodzinny. Prostego czytelnika zdumiewa ogromny realizm poematu, zwłaszcza w opisach przyrody. Wszystko opisane wiernie i umiejętnie pozwala czytelnikowi zauważyć w zwykłych, spotykanych codziennie rzeczach coś nowego, a zarazem pięknego, coś co jeszcze bardziej pozwoli mu pokochać i poznać kraj, w którym żyje. W przepięknych opisach każdy czytelnik znajduje coś dla siebie, cos najbardziej miłego i bliskiego. „Pan Tadeusz” stał się nieodłącznym atrybutem polskości. Mickiewicz i jego twórczość są elementarzem dla młodych adeptów sztuki poetyckiej. Ogromna uczuciowość i przystępność jego poezji idą ze sobą w parze. takim jest A. Mickiewicz dla nas i takim pozostanie dla naszych pokoleń. Tak wiec literatura romantyczna kształtuje Charakter czytelnika, uczy go odpowiedzialności za losy i szczęście ogółu. Dlatego pragnę jeszcze zaprezentować Europejczykom literaturę powojenną, z którą nie mieli styczności, a która ukazuje terror okupowanej Polski. Literatura powojenna ściśle związana była z sytuacją historyczną narodu. Przedstawiała okres II wojny światowej. Mimo bohaterskiego oporu jaki Polska, pierwsza pośród państw zaatakowanych przez Niemcy hitlerowskie stawiała, kraj nasz znalazł się pod okupacją, w warunkach terroru w skali nie notowanej w dziejach. Ofiarą tego terroru, działań wojennych i podziemnej walki z okupantem padło 6 mln Polaków. Władze hitlerowskie nie ukrywały swego programowego dążenia, aby uczynić z Polaków naród niewolniczo zależny i pozbawiony wszystkiego, co stanowi o jego duchowej sile i wartości. Toteż ze szczególna zaciekłością tępiły na terenach okupowanych wszelkie przejawy polskiego życia kulturalnego, a materialny dorobek polskiej kultury był niszczony lub przywłaszczany. Współcześni twórcy wspaniale ukazali tę problematykę, stosując środki artystyczne, które zwiększyły wymowę antywojenną i antyfaszystowską. Pisali oni na ten temat, gdyż taką odczuwali potrzebę, chcieli powiedzieć światu, iż to co niesie ze sobą wojna i okupacja nie znajdzie odpowiednika w żadnym ludzkim cierpieniu. Pisali ku przestrodze tym, którzy nie przeżyli tego „piekła na ziemi”. Kat i jego ofiara jest to jeden z tematów przewodnich literatury okresu wojennego i powojennego. W dawnych czasach za kata uważano człowieka… dokończenie w ściądze kat i ofiara .