Dżdżownice do hodowli możemy uzyskać z profesjonalnej hodowli lub kupić w sklepie wędkarskim (są sprzedawane jako przynęta). Minimalna liczba osobników to dwa, lecz warto wyjściowo mieć ich trochę więcej. Pojemnik do hodowli powinien mieć co najmniej 15 cm wysokości, do 40 cm. Może nim być drewniana lub plastikowa skrzynka lub wiadro. dno pojemnika dobrze jest wyłożyć skrawkami papieru (niezadrukowanego) lub drobnymi trocinami z drewna drzew liściastych. Do pojemnika wkładamy ziemię ogrodową, koniecznie bez żadnych nawozów. Jeszcze lepszym podłożem będzie sezonowany krowi obornik (min. 8 miesięcy), ewentualnie sezonowany nawóz koński (min. pół roku) i świeży króliczy; unika się obornika świńskiego czy kurzego, są zbyt toksyczne. Jeśli do pojemnika dodaliśmy papier, podlewamy podłoże do momentu jego rozłożenia. W pojemniku umieszczamy dżdżownice, do ich ilości powinna być dobrana wysokość podłoża (wystarczy 9 �10 litrów podłoża dla około 300 osobników). Optymalna temperatura hodowli to 18oC, wytrzymuje zakres od 5 do 38oC. Hodowla nie powinna stać na słońcu, utrzymujemy dużą wilgotność, około 80%, najlepiej podlewając ją, nawet wodą z kranu. Pojemnik można przykryć, choć nie jest to konieczne, hodowla nie pachnie nieprzyjemnie. Stać może w dowolnym miejscu które zapewni wymienione warunki. Dżdżownice karmimy odpadkami kuchennymi, takimi jak fusy kawy i herbaty, resztki z posiłków, obierki, papier (surowe resztki z warzyw można lekko obgotować). Resztki, które nie nadają się na karmę to białka i tłuszcze zwierzęce (możemy otruć nasze dżdżownice), czyli nie podajemy sosów, resztek mięsa. Odpadki przeznaczone na karmę najlepiej jest zmiksować, dżdżownice pobierają bowiem pokarm w postaci półpłynnej, sfermentowanej. Pokarm podajemy na powierzchnię ziemi, stopniowo, w zależności od tempa, w jakim nasze dżdżownice będą je jadły. Przeważnie zjadają dziennie porcję równą połowie ich wagi (100 dżdżownic to około 40 g).W hodowli równocześnie mamy osobniki dorosłe i młode, a więc mniejsze (od 2 mm)
Bardzo ważne jest też dostarczanie dżdżownicom celulozy w postaci np. namoczonej tektury (należy unikać gazet ze względu na farbę drukarską). Celuloza jest im porzebna do wytworzenia kokonów z których wylęgają sie młode dżdżownice.
Dużym problemem mogą być również krety, dla których dżdżownice są przysmakiem. Dlatego dobrze jest w przypadku kompostu w postaci dołu w ziemi, ściany tego dołu zapezpieczyć siatką, blachą
do życia potrzebne jest jej podłoże o niewielkiej głębokości. W hodowlach "wędkarskich" stosuje się pięciocentymetrową warstwę, a w hodowlach prowadzonych w celu uzyskania nawozu, warstwę podłoża o głębokości do 35 centymetrów
Są to cienkie, czerwono-brązowe dżdżownice, o długości ciała (dorosłe) około 9 cm, średnicy 3 do 5 milimetrów, ilości segmentów (pierścieni) od 80 do 120. Osiągają wiek - do 16 lat, dojrzałość płciową zaś po ok. 100 dniach życia. Żyją gromadnie, nie chorują na żadne choroby bakteryjne, ani wirusowe. Hodowla w ciągu roku, przy zapewnieniu dżdżownicom optymalnych warunków, zwiększa swoją liczebność 21 razy (jeśli jest prowadzona "na wolnym powietrzu" - 9 razy).
W wiadrze o pojemności 12 litrów mam aktualnie około 9 - 10 litrów podłoża, a trzymałem tam do 300 dorosłych osobników.
Karmienie - można podawać im odpadki kuchenne takie jak: pozostałości z posiłków, fusy kawy czy herbaty, obierki, papier albo trociny. Trzeba wiedzieć, że jednak nie wszystkie odpady nadają się na karmę dla dżdżownic. Należą do nich białka zwierzęce i tłuszcze (następuje tzw. zatrucie białkowe i śmierć robaków). Tym samym resztki składające się z np. mięs i sosów nie są wskazane. Karmę podajemy na wierzch hodowli.
Zaznaczę tu, że dżdżownice pobierają półpłynną, sfermentowaną karmę, a miksowanie (rozdrobnienie) przyspieszy proces jej fermentacji.
Pokarm podajemy stopniowo, w zależności od tego jak szybko dżdżownice konsumują poprzednio podaną porcję. Dodam tu, że dżdżownice zjadają dziennie karmę o masie równej połowie ich wagi, gdzie 100 sztuk skąposzczetów waży około 40 gram.
Jeżeli chcemy karmić dżdżownice papierem lub słomą to tylko po długim namoczeniu w wodzie (ok.3 dni). Jeżeli dodajemy korę, trociny to trzeba unikać odpadów drzew iglastych, odpadów bardzo świeżych i przesyconych żywicą.
Przygotowując podłoże należy zadbać o dokładne rozdrobnienie i wymieszanie wszystkich składników.
W dobrze prowadzonej hodowli zagęszczenie dżdżownic powinno być większe od 200 osobników/l. Im więcej osobników dojrzałych płciowo (mających wykształcone siodełko), tym szybciej będzie wzrastać zagęszczenie w hodowli. W optymalnych warunkach 1 dojrzały płciowo osobnik składa jeden kokon co 10 dni z którego wylęgają się średnio 3 osobniki. Okres do osiągnięcia dojrzałości płciowej wynosi około 120 dni w temperaturze 20C.
Rozpoczynając hodowlę w pojemnikach warstwa podłoża hodowlanego powinna wynosić kilkanaście centymetrów. Dokarmiamy je w zależności od szybkości zjadania pokarmu (średnio co 5-7 dni). Po zapełnieniu pojemnika, po 2-3 dniach od ostatniego karmienia, należy zebrać 5-10 cm warstwę wyłożonego pokarmu wraz z dżdżownicami, które do niej przeszły z głębszych warstw i przełożyć do kolejnych pojemników. Jeżeli czynność tą powtórzymy 2-3 razy to wybierzemy prawie wszystkie dżdżownice. Można wtedy opróżnić pojemnik w którym znajduje się `przejedzone` podłoże.