PLEMIĘ KAPAUKU
-nacisk na sekularyzm, racjonalizm, indywidualizm i kwantyfikację wszystkiego
Indywidualizm odnajdziemy w najważniejszej instytucji politycznej plemienia-tonowi („Big Man”), który dzięki sprytnej redystrybucji dóbr zyskuje sobie dłużników, potem stają się oni jego klientami. Pozycję tonowi zyskuje się raczej socjologicznie niż prawnie-jego przywództwo jest warunkowe (a nie jak na Trobriandach dziedziczone); tonowi pełni również funkcję mediatora w przypadku konfliktu (umiejętność perswazji świadczy o pozycji). Decyzje polityczne i prawne wynikają z wpływu indywidualnych jednostek, które ogłaszają swoją wolę, a następnie - za pomocą retoryki - próbują zyskać akceptację.
-nauka: każdy stara się działać samodzielnie, aby całość zasług przypadła właśnie jemu-to potwierdza jego jakość jako wojownika (skuteczne jest zabicie rywala, po zwycięstwie wygrany ma prawo do odtańczenia tańca wojownika)
-ceremonie mają swojego właściciela - tego, kto w święto zainwestował (również pieśni są traktowane jako własność indywidualna)
-hipertrofia pieniądza i kapitalizmu (podstawowym przedmiotem płatności i miarą wartości są muszle, umożliwiają zawarcie małżeństwa, nawiązanie kontaktów i awans w hierarchii społecznej, biedni są określani doba-głupek, brak „konsumpcji na pokaz” - bogaci ubierają się tak samo jak biedni)
-daleko posunięta własność indywidualna i własność dziedziczona (prócz jałowych szczytów górskich, jezior i większych strumieni wszystko ma właściciela indywidualnego), zwierzęta stają się przedmiotem własności indywidualnej w momencie upolowania
-brak instytucji daru bezzwrotnego: każdy niespłacony dar traktuje się jako dług, dodatkowo takie długi są dziedziczone; dług można uregulować zwykłą spłatą lub zbić dłużnika rezygnując tym samym z należności
-instytucja dzierżawy (np.: wypożyczenie działki), istnieją także pożyczki ziemi w zamian za dary
-„kariera finansowa”: chłopiec otrzymuje od ojca kawałek ziemi pod uprawę swojego ogrodu, potem zaczyna wypożyczać ją w zamian za muszle; dziewczynki również otrzymują na własność ogródek, który muszą samodzielnie uprawiać
-brak sztuki przedstawiającej i wypracowanego ceremoniału
-dom mężczyzn-miejsce snu, jedzenie, które się tam znajduje, choć wspólnie spożywane, należy w rzeczywistości do jednego z mężczyzn pełniącego rolę gospodarza
-współpraca ciała i duszy; swoboda ruchu i przemieszczania się są podstawowym warunkiem życia, istotna jest także swoboda wyboru (nawet tonowi nie może nic zakazać, ewentualnie wyperswadować)
-sekularyzm: życie ceremonialne ma raczej związek z życiem gospodarczym niż nadprzyrodzonym; sukces święta nie zależy od istot nadprzyrodzonych; ceremonie są czysto religijne; ceremonie związane z magią są raczej nieliczne i proste, przepych i spektakularność charakteryzują uroczystości gospodarcze
-koncepcja Najwyższego (Ugatame): rodzaj androgyna objawiającego się przez księżyc i słońce (choć sam nimi nie jest); stworzył wszystko, co istnieje i o wszystkim decyduje, choć sam nie istnieje (musi się odróżniać)
-relatywistyczny światopogląd Kapauku - dobro i zło są względne, nie ma słów je określających prócz dwóch przymiotników euaa i pau (odpowiednio dobry i zły); jeśli człowiek wypełnia wolę stwórcy, sam wówczas nie posiada wolnej woli i przez to jego czyny nie mogą mieć charakteru grzechu
-myślenie Kapauku nie ma charakteru spekulatywnego, natomiast kwantytatywne podejście do rzeczywistości powoduje myślenie, że wszystko czego jest więcej lub co jest większe, jest lepsze
-nie chcieli na wrócić się na chrześcijaństwo-ich podejście do religii proponowanej przez misjonarzy cechował materializm („no tobacco, no hallelujah”)
Leopold Pospišil
-czeski antropolog prawa
-badania wśród Papuasów
-sposób wymiany towarów (bardzo starannie uregulowane umowy sprzedaży, różne typy umów w zależności od sprzedawanych dóbr, np.: inne ceny za knura i maciorę)
-handel drobiem, solą, ziemią (przy czym stary człowiek nie może handlować ziemią bez zgody swoich synów)