MICHAŁ MONTAIGNE O WYCHOWANIU - Próby
Michał Montaigne - francuski pisarz i filozof-humanista; jeden z głównych przedstawicieli renesansu; 1557-70 radca parlamentu (sądu) w Bordeaux, 1581-85 burmistrz tamże. Główne dzieło: Essais (Próby) (1580). Montaigne uważany jest za twórcę eseju (od "Essais"), jako nowego gatunku literackiego.
Montaigne zajmował postawę laicką, głosił idee tolerancji religijnej, racjonalizmu, relatywizmu etycznego oraz uznania rozumu ludzkiego za instancję rozstrzygającą. Był przeciwnikiem tortur - usankcjonowanych wówczas przez prawo państwowe.
O WYCHOWANIU DZIECI:
DZIECKO:
Dziecko powinno uczyć się tylko dla własnych korzyści, aby stać się człowiekiem szlachetnym, zdatnym a nie uczonym.
Celem nauki jest stać się lepszym i rozumniejszym
Powinno dobrze wybrać swojego nauczyciela, który będzie odznaczał się zacnością i rozumem
Powinno odznaczać się cnotą i sumieniem a także opierać się na prawdzie
NAUCZYCIEL:
Nauczyciel powinien samodzielnie uczyć swojego wychowanka, powinien pozwolić mu, aby miał swoje własne zdanie i wolę
To uczeń powinien najpierw mówić, po nim dopiero nauczyciel (odwołanie do metody Sokratesa)
Powinien obserwować wychowanka, jego rozwój i w odpowiednim momencie mu pomóc
Ma sprawdzać wiedzę ucznia w różnych okolicznościach - czy dobrze ją przyswoił; a także oceniać jego postępy według metod pedagogicznych Platona
Powinien przedstawić uczniowi różne poglądy i pozwolić mu wybrać, ten który zechce
Górnicki krytykuje naukę na pamięć
METODY WYCHOWANIA
Obcowanie z ludźmi
Wycieczki zagraniczne - po to, aby poznać obyczaje i kulturę innych narodów. Najlepiej zwiedzać kraje, których mowa najbardziej oddalona jest od ojczystego języka wychowanka
Dziecko nie powinno wychowywać się w domu z rodzicami - nie będą oni w stanie karać dziecko za błędy i surowo je wychowywać, przez co może być słabe
Należy kształtować duszę a także ciało, które musi być silne
Trzeba uczyć dziecko, że przyznanie się do błędu jest oznaką szczerości i rozumu
Należy wszczepić dziecku ciekawość świata - powinien interesować się wszystkim nowym, co zauważy, a także obyczajami i potęgą jaką posiadają różni książęta
Dziecko powinno uczyć się historii - poznawać ludzi żyjących w szlachetnych wiekach i umieć ich osądzić
Należy powiedzieć dziecku, co jest celem nauki i wytłumaczyć pojęcia: „wiedza”, „niewiedza”. Trzeba także uświadomić mu co to jest męstwo, sprawiedliwość, umiarkowanie.
Dziecko powinno uczyć się logiki, fizyki, geometrii, retoryki - dzięki znajomości tych nauk, chłopiec poradzi sobie z każdą nauką
Nauka powinna odbywać się przez książki a także przez rozmowę
Dziecko nie powinno zbyt dużo czasu spędzać nad książkami
Gry i zabawy powinny stanowić część nauki, np. taniec, wyścigi, zapasy, polowania
Dziecko powinno być wychowywane z łagodną stanowczością; nie wolno używać przemocy
Przemoc zniechęca dziecko do nauki
Należy dziecko przyzwyczajać do upałów, zimna, wiatru, słońca - do złych warunków. Dzięki temu wyrośnie na krzepkiego, silnego mężczyznę
Ważną rzeczą jest poznanie własnego języka i języka sąsiadów, z którymi najczęściej załatwia się interesy
Przede wszystkim należy w dziecku obudzić chęć i zamiłowanie do nauki