FIZJOTERAPIA - JEJ MIEJSCE W TERAPII

Nazwa FIZJOTERAPIA pochodzi od greckiego PHYSIS - natura, przyroda i THERAPEIA - leczenie

FIZJOTERAPIA jako dyscyplina w klinicznej medycynie stosuje metody zaliczane do tzw. naturalnych metod leczniczych, ponieważ z jednej strony stanowią one naturalny składnik środowiska zewnętrznego a z drugiej działają na naturalne, fizjologiczne mechanizmy homeostazy.

FIZJOTERAPIA jest dziełem współczesnej medycyny klinicznej, który stosuje w celach leczniczych, profilaktycznych i rehabilitacyjnych różne formy energii, przede wszystkim fizycznej, związanej ze środowiskiem przyrodniczym człowieka.

FIZJOTERAPIA jest działem medycyny klinicznej stosującym uznane przez naukę metody przyrodolecznictwa jako uzupełnienie farmakoterapii i leczenia operacyjnego oraz jako podstawę rehabilitacji medycznej i profilaktyki chorób.

Prowadzone jest zwykle równolegle do leczenia swoistego metody fizjoterapii nie działają na przyczyny choroby, ale aktywizują organizm do walki z nimi.

Wykorzystuje się w tym przypadku zjawisko reaktywności organizmu na bodźce.

Efekty ich działania obserwuje się przeważnie dopiero po pewnym czasie a reakcje można ocenić za pomocą zmysłów lub aparatury klinicznej.

FIZJOTERAPIA stosuje rozmaite formy znanej współcześnie nauce energii fizycznej chemicznej, które występują w naturalnym środowisku, które daje się zmierzyć i które prawie zawsze oddziałują na człowieka.

Metody stosowane w fizjoterapii są nie do zastąpienia, bowiem jak dotąd nie wyprodukowano takiego, który w sposób fizjologiczny mógłby usprawnić mechanizmy regulacyjne ludzkiego organizmu.

FIZJOTERAPIA to nie tak zwana medycyna niekonwencjonalna czy alternatywna, która posługuje się metodami niesłusznie nazywanymi przyrodoleczniczymi, niemającymi uzasadnienia naukowego.

PRZYRODOLECZNICTWO - zastosowanie w lecznictwie naturalnych czynników fizycznych (elektryczność, światło, woda, powietrze) bez podawania środków farmakologicznych.

FIZYKOTERAPIA - teoria fizykalna - zastosowanie w celach leczniczych występujących w przyrodzie naturalnych czynników fizycznych, takich jak np. ciepła, zimna, promieniowania słonecznego, pewnych cech powietrza i wody, energii mechanicznej oraz czynników fizycznych.

MEDYCYNA FIZYKALNA - dział medycyny, mający zastosowanie w fizjoterapii, gdzie łączy w sobie zagadnienia metod fizycznych wykorzystywanych w celach leczniczych, zapobiegawczych i diagnostycznych. Dziedzina ta pozostaje w ścisłej współpracy z teoretycznymi oraz klinicznymi osiągnięciami innych działów medycyny oraz wieloma innymi pobocznymi dziedzinami - fizyki, techniki i nauk przyrodniczych.

FIZJOTERAPIA - FIZYKOTERAPIA - TERAPIA FIZYKALNA - FIZJATRIA - MEDYCYNA FIZYKALNA

Fizjoterapia nie jest synonimem rehabilitacji.

Termin medycyna fizykalna w tym wypadku obejmuje wszystkie działy tylko fizjoterapii.

W Europie istnieje jedna specjalność lekarska - medycyna fizykalna i rehabilitacja.

Obecnie akceptowana na świecie określeniem w odniesieniu do lekarza jest FIZYKOTERAPEUTA, natomiast określenie FIZJOTERAPEUTY odnosi się do osób niebędących lekarzami, lecz wykonującymi zabiegi fizykalne.

Różnice te są zauważane, ale mogą być źródłem zasadniczych nieporozumień, co do zakresu dopuszczalnych uprawnień zawodowych, a zatem mogą mieć wpływ na odpowiedzialność za losy pacjenta.

FIZJOTERAPEUCI są fachowymi pracownikami uprawnionymi do wykonywania wszystkich zabiegów fizjoterapii, ale wyłącznie na pisemne polecenie lekarza.

NIEZBĘDNE SĄ UREGULOWANIA USTAWOWE ODNOŚNIE:

• Nazewnictwa

• Podziału kompetencji zawodowych (licencjat, magister)

• Problem techników fizjoterapii

Istota leczenia metodami fizjoterapeutycznymi jest to, że fizjoterapia posługuje się bodźcami fizjologicznymi, które właściwie stale działają na organizm ludzki znajdujący się w danym środowisku.

Każda zmiana środowiska zewnętrznego lub wewnętrznego jest bodźcem dla organizmu - zakłócenie homeostazy - mechanizmy wyrównawcze - przywrócenie homeostazy.

Fizjologiczne działanie stosowanych w seryjnych zabiegach odpowiednich, właściwych bodźców usprawnia funkcje i mechanizmy obronne organizmu, które stanowią o jego samoobronie.

Leczenie metodami fizjologicznymi polega na wywołaniu fizjologicznych reakcji tkanek za pomocą bodźców fizycznych i chemicznych pochodzących od naturalnych tworzyw uzdrowiskowych.

Celem fizjoterapii jest zapobieganie postępowi i nawrotom choroby, a także usuwanie różnych dolegliwości, przywrócenie sprawności organizmu. W szczególności zaś:

• Zwalczenie bólu

• Zwalczenie stanów zapalnych

• Poprawa trofiki przez zwiększenie ukrwienia

TORFIKA - zespół procesów fizjologicznych zapewniających tkankom normalną czynność, oraz zachowanie wszystkich ich własności fizykochemicznych i biologicznych.

• Zwiększenie odporności ogólnej i zapobieganie zakażeniom

• Usprawnienie mechanizmów regulacyjnych poszczególnych układów

• Poprawa i utrzymanie wydolności ogólnej

• Normalizacja i wzmocnienie sprawności czynnościowej nerwowego układu autonomicznego

• Przeciwdziałanie skutkom zmniejszonej aktywności ruchowej, poprawa funkcji ruchowej, usprawnienie koordynacji ruchów

• Usprawnienie czynności całego organizmu i poszczególnych narządów

• Poprawa zdolności reagowania całego organizmu na bodźce lecznicze

• Rehabilitacja po operacjach

• Rehabilitacja w wadach wrodzonych

ROZRÓŻNIA SIĘ NASTĘPUJĄCE DZIAŁY FIZJOTERAPII:

• Balneoterapia

• Klimatoterapia

• Hydroterapia

• Aerozoterapia

• Kinezyterapia

• Masaż leczniczy

• Terapia manualna

• Termoterapia

• Światłolecznictwo

• Elektroterapia

• Leczenie uzdrowiskowe

BALNEOTERAPIA to leczenie kąpielami wodnymi, ale w szerszych tego słowa znaczeniu leczenia uzdrowiskowe. Dziedzina balneologii określająca metody leczenia stosowanego w uzdrowiskach.

HYDROTERAPIA to wodolecznictwo stosowane w celach leczniczych wody słodkiej lub mineralnej.

KRENOLOGIA to nauka o wodach leczniczych stosowanych w kuracjach pitnych.

TALASOTERAPIA to leczenie morzem

PODZIAŁ METOD ZE WZGLĘDU NA GŁOWNY RODZAJ STOSOWANEJ ENRGII:

• Mechanoterapia (kinezyterapia, masaż, manipulacje lecznicze)

• Elektroterapia (stosowanie prądu galwacyjnego, prądów małej, średniej i dużej częstotliwości)

• Magnetoterapia

• Termoterapia

• Fototerapia (terapia światłem słonecznym)

• Aerozoloterapia

• Klimatoterapia

• Balneoterapia (zabiegi przy użyciu naturalnych tworzyw uzdrowiskowych - wód leczniczych, gazów, peloidów)

• Leczenie i rehabilitacja uzdrowiskowa

Każdą tkankę cechuje stopień wytrzymałości, czyli tolerancji, w stosunku do siły i czasu bodźca.

Wielokrotnie powtarzany identyczny bodziec wywołuje adaptację.

ADAPTACJA jest to zmniejszenie pobudliwości na ten bodziec.

Złożoną reakcję na bodziec nazywamy ODCZYNEM, który może być ogólny lub miejscowy.

EFEKT DZIAŁANIA ZABIEGÓW FIZJOTERAPEUTYCZNYCH ZALEŻY OD:

• Siły bodźca

• Czasu trwania

• Częstotliwości

• Powierzchni, na którą działa

ISTOTNE SĄ TEŻ:

• Płeć

• Wiek

• Obecny stan zdrowia

• Rodzaj, okres choroby

• Rytm biologiczny

POJEDYŃCZY BODZIEC wywołuje natychmiastową reakcję w postaci krótkotrwałej zmiany czynności komórek, tkanek lub narządów, czasami z przejściowa zmianą homeostazy.

SERIE BODŹCÓW - powstają odległe reakcje w postaci adaptacji czynnościowej i morfologicznej.

Bodźce działają poprzez receptory (wrażenie zmysłowe - energia światła widzialnego, wrażenie akustyczne)

Bodźce na cytoplazmę życiowej komórki (termiczne, mechaniczne, chemiczne)

TKANKI ITERATYWNE to tkanki, które ulegają pobudzeniu sumą bodźców także podprogowych (mięśnie gładkie)

TKANKI IRYTABILNE to tkanki reagujące na pojęcie bodziec, ale odpowiednio silny i trwający.

REGUŁA ARNDIA-SCHULZA MÓWI, IŻ:

• Słabe bodźce działają na procesy życiowe inicjująco i podtrzymująco

• Średnie bodźce działają pobudzająco i usprawniająco

• Silne bodźce działają niekorzystnie

„Bodziec powinien być tak silny, jak jest to konieczne, a jednocześnie tak słaby, jak to jest możliwe”

1

---