Motto: Koniecznością zastosowania bezpośredniego bocznego wlotu powietrza do strefy podmuchowej „jest wyeliminowanie skomplikowanego układu sterowania położeniem klap umieszczonych pod rusztem” - rektor Politechniki Warszawskiej w latach 2002-2005.. |
Tarnowskie Góry, 2012.08.26
Otrzymują: według rozdzielnika oraz setki innych
|
Wykazanie dlaczego nie można zmniejszyć ogromnego marnotrawstwa węgla
w kotłach rusztowych i energii elektrycznej na ich potrzeby własne
oraz powodowanej tym nadmiernej szkodliwej emisji.
Część 216
Jak przez około sto lat błądzono w skali światowej w pomysłach na spalanie węgla w kotłach rusztowych, to do zorientowania powinno już wystarczyć ich porównanie z rozwiązaniami, którymi to spalanie opanował polski konstruktor kotłów.
Kotłowi szarlatani nie wyrządzaliby tyle szkody, gdyby w swojej działalności nie korzystali z rozwiązań zachodnich oraz z pomysłów krajowych naukowców politechnicznych, lecz przynajmniej trzymali się rozwiązań zastosowanych we wcześniejszych jego dokumentacjach, wstrzymując się zarazem od ich „udoskonalania” - część czterdziesta czwarta.
Oprócz powszechnej nieświadomości jak trzeba prawidłowo doprowadzać powietrze do paleniska rusztowego, pozostaje całkowita techniczna niemożliwość dokonywania tego.
Ustęp dwudziesty drugi.
b. Dokonana w 2008 r. modernizacja kotła typu OKR5 w POLMLEK Raciąż miała pozwolić na praktyczne sprawdzenie działania sprzężonej regulacji wlotu powietrza do stref podmuchowych (część 214) w palenisku warstwowym (tradycyjnym), w połączeniu z odpowiednio małym przekrojem wlotu powietrza do stref podmuchowych; także wykazać jak bardzo małym kosztem można dokonać zmian w samej konstrukcji rusztu niezbędnych do prawidłowego spalania węgla.
b.1. Na pytania postawione w piśmie będącym Załącznikiem XIX żadna odpowiedź nigdy nie został udzielona. Nie ma więc stanowiska ówczesnego kierownictwa POLMLEK Raciąż w sprawie podanej w nim osiąganej wcześniej przez kocioł typu OKR5 wydajności rzędu dwóch ton na godzinę pary. Przed już wcześniejszym przystąpieniem do owej modernizacji była na to informacja, że właściciele POLMLEK - Jerzy Borucki i Andrzej Grabowski - noszą się z zamiarem stawiania jeszcze jednego kotła, pod potrzeby oceniane na 7 t/h pary, wobec posiadania w kotłowni trzech kotłów typu OKR5, z każdym o katalogowej (nominalnej) wydajności 5 t/h pary.
Wszystkie te trzy kotły, jako pozostające w swoim pierwotnym rozwiązaniu z lat 50-tych, miały ruszty z ciężkim pokładem, o którym mowa w części 215, z powierzchnią rusztu wynosząca 6,12 m2.
Przy takiej powierzchni rusztu 6,12 m2:
1. z przeliczenia z mocy cieplnej 18 MW, jaką osiągnął w 2002 r. zmodernizowany kocioł wodny typu WR10 w EPEC Elbląg, z rusztem o powierzchni 12,5 m2 (część 184), wychodzi moc cieplna kotła: (18 MW : 12,5 m2) x 6,12 m2 = 8,8 MW, z odpowiadającą jej wydajnością kotła typu OKR5: 8,8 MW : 0,655 MW/t/h = 13,4 t/h pary;
2. z przeliczenia z mocy cieplnej rzędu 3 MW, jaką już w 1992 r. osiągnął zmodernizowany kocioł wodny typu WCO80 w jednej z ciepłowni Braniewa, z rusztem o powierzchni 2,5 m2 (część 181), wychodzi moc cieplna kotła: (3 MW : 2,5 m2) x 6,12 m2 = 7,3 MW, z odpowiadającą jej wydajnością kotła typu OKR5 : 7,3 MW: 0,655 MW/t/h = 11,1 t/h pary;
3. z przeliczenia z mocy cieplnej rzędu 2,25 MW, jaką w 2001 r. osiągał zmodernizowany kocioł wodny typu WCO80 w ówczesnym PEC w Tarnowskich Górach, z rusztem o powierzchni 2,5 m2, spalając odpady kopalniane niespiekającego się węgla (część 179), wychodzi moc cieplna kotła: (2,25 MW : 2,5 m2) x 6,12 m2 = 5,5 MW, z odpowiadającą jej wydajnością kotła typu OKR5: 5,5 MW: 0,655 MW/t/h = 8,4 t/h pary;
Jeśli chodzi o zmodernizowany kocioł typu OKR5 w POLMLEK Raciąż, to zaraz po modernizacji pokrył on całe zapotrzebowanie tego zakładu na parę - oceniane ówcześnie na 7 t/h.
Jak wynika z Rys. 212, oryginalna długość jego rusztu - w obrębie doprowadzenia pod niego powietrza podmuchowego - została przy tym skrócona o całą piątą strefę podmuchową.
b.2. Z Rys. 212 i Rys. 213 łatwo można się zorientować, że cała regulacja klap wlotu powietrza do stref podmuchowych „umieszczonych pod rusztem” ogranicza się do wałka wyprowadzonego na zewnątrz rusztu, na którym umieszczone są ramiona mocowania do niego klap wlotu powietrza do leja strefy podmuchowej. Zarówno sam wałek, jak i mocowanie do niego klap, znajduje się wewnątrz leja strefy podmuchowej, a więc z bardzo łatwym dostępem do całego „układu sterowania położeniem klap”, po zdjęciu kilku rusztowin.
W praktyce ruchowej ten dostęp jest przy tym całkowicie zbyteczny, ponieważ cały ów „układ sterowania”, dodatkowo po dalszych jego dopracowaniach, jest całkowicie bezawaryjny. Same klapy nie mogą się o nic zablokować, a okno wlotowe nie może ulec odkształceniu się, ponieważ znajduje się w układzie sztywnej belki o przekroju pokazanym na Rys. 213b, pełniącej funkcję dźwigara poprzecznego (porównaj Rys. 207a w części 215). Sam dźwigar zabezpieczony jest dodatkowo przed odkształcaniem się pod wpływem temperatury specjalnym rozwiązaniem jezdni górnych pokładu rusztowego. Nie może także zwichrować się sama klapa, jako będąca bardzo sztywnym profilem walcowanym - ceownikiem.
b.3. Jeśli chodzi o sam koszt poprawienia oryginalnej konstrukcji rusztu kotła typu OKR5 do prawidłowego spalania węgla, to o ilości wprowadzonych zmian konstrukcyjnych można zorientować się z Rys. 212 i Rys. 213.
Pod to prawidłowe spalanie węgla ograniczają się one do wykonania nowych lejów stref podmuchowych, oznaczonych na Rys. 212b jako strefy od pierwszej do piątej, z których cztery strefy przednie w pionową ścianę tylną ich leja mają wkomponowany dźwigar poprzeczny rusztu, w rozwiązaniu i z powodów podanych w pkt b.2. Dodatkowo w rozwiązaniu do prawidłowego zastosowania unikatowej w skali światowej sprzężonej regulacji wlotu powietrza do stref podmuchowych.
b.4. Odnośnie wielkości przekroju klap wlotu powietrza do stref podmuchowych (patrz części 199 i 200), to w oryginalnym wykonaniu kotła typu OKR5 (przy wydajności nominalnej 5 t/h pary) wynosił on 0,45 m2, natomiast w zmodernizowanym (na przewidywaną wydajność 7 t/h pary) wynosi on 0,12 m2. Uwzględniając różnicę w wydajnościach kotła przed i po modernizacji (odpowiednio 5 t/h i 7 t/h) przekrój ten został zmniejszony w nim ponad pięciokrotnie (5,25 razy). To tak, jakby z pięciu stref podmuchowych kotła typu OKR5 w wykonaniu oryginalnym, doprowadzenie powietrza ograniczało się tylko do jednej z nich. Gdyby oczywiście kocioł ten osiągał swoją wydajność katalogową (nominalną) 5 t/h pary, a nie jak to miało miejsce przed modernizacją zaledwie owe dwie tony pary na godzinę, przy której ów przekrój był za duży trzynaście razy.
Ten bardzo duży przekrój wlotu powietrza do stref podmuchowych jest już dostatecznym powodem spalania węgla w tysiącach polskich kotłów rusztowych z ogromnym nadmiarem powietrza, przekładającym się na równie ogromną stratę w cieple spalin odprowadzanych do atmosfery.
Załączniki: XIX; XX; XXI (-) Jerzy Kopydłowski
Informacja: Wśród otrzymujących do wiadomości są: POLMLEK Raciąż; EPEC Elbląg; DALKIA Tarnowskie Góry, Burmistrz Braniewa; Płocki Oddział Urzędu Dozoru Technicznego, nie mówiąc o JM Rektorze Politechniki Warszawskiej.
Tenże, działając od drugiej połowy lat 80-tych u. w wyjątkowo skutecznie na szkodę energetyki przemysłowej i ciepłownictwa, już od tego czasu dokładnie wiedział, że w rozwiązaniach rusztów polskiego konstruktora kotłów od początku nie było żadnego „skomplikowanego układu sterowania położeniem klap” wlotu powietrza ze skrzyni podmuchowej do stref podmuchowych.
W związku z łajdackim postępowaniem inspektora płockiego oddziału Urzędu Dozoru Technicznego, działającego w zmowie z Przedsiębiorstwem Solve z Konina, niemożliwe okazało się jednak nawet prawidłowe korzystanie z niej przez obsługę kotła.
Jednej tonie pary nasyconej o ciśnieniu 1,6 MPa odpowiada moc cieplna 0,655 MW.
Żadnego doświadczenia ruchowego z rozwiązań zastosowanych w 2008 r. do modernizacji rusztu w kotle typu OKR5 w POLMLEK Raciąż nie udało się jednak zdobyć, nie tylko z powodu postępowania inspektora Urzędu Dozoru Technicznego.
2