Unia Europejska a BHP
Wspólnota Europejska wykazuje dużą aktywność w zakresie tworzenia prawa bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników. Dorobek prawny w tym zakresie powstał głównie w ostatnim dziesięcioleciu, po ustanowieniu tzw. dyrektywy ramowej 89/391/EWG w sprawie wprowadzenia środków w celu zwiększania bezpieczeństwa i poprawy zdrowia pracowników podczas pracy. Podobnie jak prawo polskie, dyrektywa ramowa nakłada na pracodawcę odpowiedzialność za zapewnienie pracownikom bezpieczeństwa i ochrony zdrowia. Na jej podstawie wydano 14 dyrektyw szczegółowych, dotyczących m.in. ochrony pracowników przed działaniem czynników szkodliwych, prac szczególnie niebezpiecznych czy ochrony pracy kobiet i młodocianych. Uzupełnieniem dyrektywy ramowej jest Dyrektywa Rady 91/383/EWG, uzupełniając środki zachęcające do poprawy sytuacji w dziedzinie bezpieczeństwa i ochrony pracy w stosunku do pracowników pozostających w tymczasowym stosunku pracy.
Prace nad dostosowaniem prawa polskiego do prawa UE rozpoczęły się na początku lat dziewięćdziesiątych. Ich przyspieszenie nastąpiło po wejściu w życie 1 lutego 1994 roku Układu Europejskiego, ustanawiającego stowarzyszenie między Polską a Wspólnotami Europejskimi. W 1995 roku rząd polski podjął uchwałę nr 133/95 w sprawie realizacji zobowiązań wynikających z Układu, w zakresie dostosowania prawa polskiego do standardów prawnych Unii. Poszczególne resorty zostały zobowiązane do opracowania harmonogramów prac nad harmonizacją przepisów. Za wdrożenie dyrektyw Wspólnot Europejskich dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy do prawa krajowego odpowiedzialni zostali przede wszystkim: minister pracy i polityki społecznej, minister zdrowia, minister gospodarki, minister rozwoju regionalnego i budownictwa, minister transportu i gospodarki morskiej.