Skapiec
AKT I
Eliza - córka Harpagona - i Walery - syn Anzelma - kochają się, ale chłopak bezskutecznie próbuje przekonać do siebie ojca dziewczyny. Zakochany jest również brat Elizy - Kleant. Wybranką jego serca jest Marianna - siostra Walerego. Kleant usiłuje namówić siostrę do uwolnienia się od dyktatorskiej władzy skąpego rodziciela, opuszczenia domu i rozpoczęcia samodzielnego życia.
Harpagon jest bardzo bogatym i niesamowicie skąpym wdowcem. Przeszukuje swojego służącego Strzałkę, bo wydaje mu się, że ten coś mu ukradnie. Harpagon jest podejrzliwy również w stosunku do innych ludzi. Odmawia służbie jedzenia i głodzi konie z powodu nadmiernego skąpstwa. Zakopuje w ogrodzie kasetkę z dużą sumą pieniędzy i ciągle boi się, że dzieci odkryją jego sekret. Synowi zarzuca rozrzutność, uważa, że pieniądze wygrane podczas gry w karty winien odkładać w banku.
Ojciec informuje Kleanta i Elizę, iż planuje poślubić Mariannę, Kleanta zamierza ożenić z zamożną wdową, a Eliza ma zostać żoną starego Anzelma, bo on nie spodziewa się posagu. Walery przyrzeka zrozpaczonej siostrze, że udaremni niecne plany matrymonialne Harpagona.
AKT II
Kleant rozmawia ze służącym Strzałką, że zamierza pożyczyć pieniądze od miejscowego lichwiarza, co ma mu pomóc poślubić ukochaną Mariannę i uciec z nią z Paryża. Pośrednik żąda bardzo wysokich odsetek, Kleant obiecuje mu, że Harpagon umrze w ciągu najbliższych sześciu miesięcy i wtedy to Kleant odziedziczy cały majątek. Okazuje się, że lichwiarzem jest sam Harpagon. Ojciec obwinia syna o rozrzutność, a syn oskarża ojca o haniebną lichwę.
Do posiadłości Skąpca przychodzi Frozyna, która trudni się swataniem. Kobieta okłamuje Harpagona, twierdząc, że jej rozmowa z Marianną odniosła pozytywny skutek - dziewczyna ma jakoby kochać Skąpca. Pomimo, że swatka w czasie całej rozmowy prawi panu domu liczne komplementy, nie otrzymuje żadnej zapłaty za swoje usługi.
AKT III
W domu Harpagona dobiegają końca przygotowania do bardzo uroczystej kolacji zorganizowanej na cześć Marianny. Pan domu skąpi przybyłym gościom wszystkiego.
Pojawia się Marianna w towarzystwie Frozyny. Kleant wita się z dziewczyną w nieco dwuznaczny sposób. Panna odczuwa wstręt na widok starego Harpagona. Wychodzi na jaw, że całą wyśmienitą kolację i zaręczynowy pierścionek z diamentem dla Marianny zamówił w imieniu ojca Kleant. Chciwcowi z wielkim trudem udaje się wytrzymać tak wielką rozrzutność. Harpagon niezwłocznie wychodzi z kolacji, kiedy informuje się go o dostarczeniu dla niego pieniędzy.
AKT IV
Po kolacji wszyscy wyjeżdżają na przejażdżkę. Marianna i Kleant opowiadają Frozynie o swoich problemach. Kobieta przyrzeka im pomóc. Harpagon podstępem dowiaduje się, że Mariannę i jego syna łączy miłość. Próbuje wymusić na Kleancie, by ten bezzwłocznie wyrzekł się swojej wybranki. W końcu wydziedzicza go i przeklina. Strzałka odkopuje kasetkę z pieniędzmi i oddaje ją Kleantowi. Kiedy Harpagon orientuje się, że szkatułka zniknęła zaczyna rozpaczać i wzywa policję. Jest bardzo zły na dzieci, Elizę straszy zamknięciem w klasztorze, a Kleanta chce powiesić.
AKT V
Policja rozpoczyna śledztwo. Pomiędzy Walerym i Harpagonem dochodzi do kłótni z powodu nieporozumień - podczas rozmowy Walery ma na myśli Elizę, a Skąpiec swoją szkatułkę. Ostatecznie Walery zostaje uznany przez Harpagona za uwodziciela i złodzieja.
Nieprzewidzianie wychodzi na jaw, że stary Anzelm naprawdę jest Tomaszem d' Alburci - ojcem Walerego i Marianny, którego cudem uratowano na morzu. Wszystkich bardzo cieszy ta wiadomość. Kiedy Kleant obiecuje oddać ojcu szkatułkę, ten zgadza się na ślub syna z Marianną i Elizy z Walerym. Oba śluby ma opłacić Anzelm. Wszystko zmierza do szczęśliwego końca. Harpagon wreszcie może przytulić swoją ukochaną szkatułkę.