Pytania retoryczne

słowa i muzyka: Jacek Kaczmarski 1997

Tyle słów namawia, żeby im zaufać;	e G a e
Ostrzem tnie rozumu lub pasją wybucha,	a G^0 H^7
Ku niebu uniesie, lub o ziemię ciśnie,	C a e (G^0 H^7)
Jednak ufać - znaczy uchylić przyłbicy	e G a e
Komuś, kto się mylić może lub źle życzyć;	a G^0 H^7
Więc na cios wystawiasz to, co najwrażliwsze.	a^7 G^0 H^7
Chociaż - jeśli słowom ufać się nie daje -	C a G^0 H^7
Cóż pozostaje?	e a H^7 e
Tak wierzymy w miłość, kiedy się pojawi,	e G a e
Snem życie nasyci i przed jawą zbawi,	a G^0 H^7
A trwaniu ruch nada wzniosłym niepokojem.	C a e (G^0 H^7)
Jednak kochać - znaczy połączyć się z lustrem	e G a e
Które przecież zniknie i zostawi pustkę,	a G^0 H^7
Jakiej nie wypełni żadna noc we dwoje.	a^7 G^0 H^7
Choć - jeśli miłości już wierzyć nie umiem -	C a G^0 H^7
Cóż ja rozumiem?	e a H^7 e
Liczymy na siebie, że nam starczy krzepy	e G a e
By o własnych siłach przebyć świata przepych	a G^0 H^7
I mieć zeń choć tyle, co się dźwignąć zdoła.	C a e (G^0 H^7)
A przecież się nieraz grunt spod stóp obsunie	e G a e
I siebie samego nie potrafisz unieść	a G^0 H^7
Przed własną bezsiłą chętnie chyląc czoła.	a^7 G^0 H^7
Choć - jeśli na siebie nie możesz już liczyć -	C a G^0 H^7
Czyż jesteś niczym?	e a H^7 e
Tyle wiar tym, którzy na siebie nie liczą	e G a e
Powolność nakazom płaci obietnicą	a G^0 H^7
Nieziemskiej miłości, wiecznego przepychu.	C a e (G^0 H^7)
Lecz każdy nakazy wypełnia jak umie	e G a e
I wierzy, że wierząc nie musi rozumieć	a G^0 H^7
Czemu krew przelewa i popioły wdycha.	a^7 G^0 H^7
Więc ów, kogo wiar tych oferta nie ruszy -	C a G^0 H^7
Czyż nie ma duszy?	e a H^7 e

---