Test z pedagogiki porównawczej:

Twórca pedagogiki porównawczej. JULLIEN

Wierzył, że można podnieść poziom szkolnictwa poprzez JULLIEN wykorzystanie najlepszych wzorów w praktyce pedagogicznej, jakie występują w innych krajach.

Wychowanie można poznać na podstawie zebranych JULLIEN faktów i obserwacji.

Celem pedagogiki porównawczej jest odkrycie prądów ROSSELLO W obrębie wychowania.

Wykrycie prądów w obrębie wychowania umożliwi ROSSELLO stworzenie odpowiedniej teorii, która będzie miała uniwersalny charakter.

Życie i szkoła nawzajem na siebie oddziałują, a fakty ROSSELLO oświatowe pozostają wobec siebie w stosunku wzajemnej zależności.

Szkoła pamięci przekształca się w szkołę intelektu, ROSSELLO a ta ostatnia w szkołę praktycznego działania.

Stosując uniwersalne prawidłowości i zasady, można ROSSELLO kierować rozwojem oświaty w sposób pewny i precyzyjny.

Był przekonany, że odkrył obiektywne prawa rozwoju oświaty. ROSSELLO

Był zwolennikiem poglądu, że w badaniach porównawczych SADLER należy wnikać w siłę duchową narodu , by lepiej zrozumieć zasady działania oświaty.

To, co dzieje się poza szkołą, znaczy dla zrozumienia SADLER systemu wychowania nawet więcej niż, to co się dzieje w szkole.

Praktyczna korzyść z badań porównawczych zagranicznych SDLER systemów oświatowych, polega na tym, że zaczynamy lepiej rozumieć nasz własny system wychowawczy.

Porównanie systemów oświatowych w kilku krajach może KANDEL być realizowane za pomocą różnych metod w zależności od celów,

Celem badania porównawczego jest ustalenie znaczenia KANDEL szkoły w świetle sił politycznych, społecznych i kulturowych określających charakter narodowych systemów oświaty.

Sądził, że problemy i cele oświaty są podobne w większości KANDEL Krajów, choć wiele zależy od różnic tradycji i kulturze.

Studium porównawcze zaczyna się od „zrozumienia KANDEL nieuchwytnych, niewyczuwalnych, duchowych i kulturalnych sił, którym podlega system oświaty…”

Analiza porównawcza to „porównywanie różnic między KANDEL systemami oświaty i przyczyn, które je warunkują”

Jego główną metodą była analiza historyczna. KANDEL

„Pedagogika jest dziedziną interdyscyplinarną.” KANDEL

Uważał, że komparatysta sam musi przygotować KANDEL odpowiednie narzędzie pomiaru, by ustalić znaczenie oświaty w świetle sił politycznych, społecznych i kulturalnych, które określają charakter narodowych systemów oświatowych.

Starał się ustalić i sklasyfikować istotne czynniki KANDEL wpływające na teorię i praktykę oświatową.

Zakładał, że należy studiować każdy narodowy system HANS oświaty oddzielnie w jego uwarunkowaniach historycznych i bliskim powiązaniu z rozwojem narodowego charakteru i kultury.

„Narodowe systemy oświaty, podobnie jak narodowe HANS konstytucje czy narodowa literatura, są wewnętrznym wyrazem narodowego charakteru.”

Rozwojowi narodów towarzyszą trzy grupy czynników: HANS naturalne, religijne i świeckie.

Rozwinął metodologię badań porównawczych, opierającą HANS się na czynnikach, które przedstawiają stałe siły kształtujące narody i ich systemy oświatowe.

Wartość jego metod polega na tym, że pomaga ona w HANS ustrukturyzowaniu olbrzymiej masy danych badawczych, które wymykały się badaczom spod kontroli.

Należał do głównych przedstawicieli nurtu humanistycznego SCHNEIDER W pedagogice porównawczej.

Analizował jak określone „siły napędowe” stwarzają SCHNEIDER swoistą sytuację wychowawczą w różnych krajach.

Opisał ja poszczególne idee, takie jak chrześcijaństwo SCHNEIDER i humanizm, przenikają z ośrodków kulturalnych do pozostałych krajów.

Sformułował zasadę wychowania europejskiego. SCHNEIDER

„Siły napędowe” przyczyniają się do kształtowania SCHNEIDER charakteru narodowego.

Przedmiot pedagogiki porównawczej obejmuje SCHNEIDER Oprócz zjawisk wychowawczych także cały warunkujący je kontekst społeczno - kulturowy.

Pedagogika porównawcza może przyczyniać się do SCHNEIDER Rozwoju również innych subdyscyplin pedagogicznych, jak pedagogika ogólna.

Pedagogika porównawcza zajmuje się „badaniami opartymi HILKER na szerokiej bazie empirycznej i starannej analizie indywidualnych czynników kulturowych, prowadzących do odkrycia struktur wartości.”

Badacz zdobywa nową wiedzę przede wszystkim dzięki HILKER myśleniu „czystemu” opartemu na analizie jakościowej.

Nową wiedzę można zdobyć poprzez porównanie wartościujące. HILKER

Jego pedagogika porównawcza łączyła elementy obu HILKER głównych nurtów, które zakładają albo odkrywanie, albo pogłębione rozumienie rzeczywistości oświatowej.

By porównanie było możliwe, należy znaleźć wartość nadrzędną. HILKER

Pedagogika porównawcza nie wykrywa praw, a jedynie HILKER określa sens zjawisk oświatowych.

Akcentuje konieczność badania faktów pedagogicznych HILKER W kontekstach kulturowych.

Uczony polskiego pochodzenia, jeden z największych BEREDAY autorytetów światowej pedagogiki porównawczej.

Jest autorem książki Metoda porównawcza w pedagogice. BEREDAY

Zadaniem pedagogiki porównawczej jest „połączenie BEREDAY niektórych problemów nauk humanistycznych i społecznych w geograficznej perspektywie pedagogiki.”

W studiach komparatystycznych wyróżnia jukstapozycję BEREDAY i porównanie.

Centralną pozycję w jego pedagogice porównawczej BEREDAY zajmują studia monograficzne.

„Studia monograficzne są nie tylko uznanym, ale i BEREDAY niezastąpionym elementem badań w obrębie pedagogiki porównawczej.”

Domagał się badania zjawisk oświatowych na tle szerokiego BEREDAY Kontekstu społecznego przy zastosowaniu całej metodologii nauk społecznych, mającej znaczenie dla danego badania.

Wyróżnia porównanie zrównoważone i porównanie ilustracyjne. BEREDAY

Zwrócił uwagę na wielkie znaczenie badań monograficznych BEREDAY opartych na rygorze metodologicznym.

Próbował przyswoić dorobek innych nauk dla potrzeb BEREDAY pedagogiki porównawczej.

Jego metodologia stanowi wyraźnie alternatywne rozwiązanie BEREDAY wobec metod KANDELA i HANSA.

Jest autorem książki Problemy w pedagogice: Podejście porównawcze. HOLMES

Opracował metodę problemową w pedagogice porównawczej. HOLMES

Metoda naukowa nie jest sztywna, ani raz na zawsze ustalona. HOLMES

Pedagogika porównawcza była dla niego środkiem planowego HOLMES rozwoju szkoły i wspomaganiem polityki oświatowej.

W opracowaniu swojej metody problemowej oparł się na HOLMES Dorobku HOJNA DEWEYA.

Metoda problemowa stanowi próbę zmierzającą do HOLMES „unaukowienia” pedagogiki porównawczej.

Był bardziej zainteresowany monografiami określanych HOLMES zjawisk oświatowych przyjmujących kształt studium przypadku nią ogólnymi badaniami terenowymi.

Jego pedagogika porównawcza miał nie tylko pomagać, HOLMES w rozwiązywaniu problemów, ale również przyczyniać się do tworzenia teorii szkoły.

Komparatysta może swobodnie posługiwać się różnymi KING metodami odpowiednimi do problemów i pytań badawczych.

Był często krytykowany za niedocenianie metodologii KING badań porównawczych.

Interesował go przede wszystkim wkład pedagogiki KING porównawczej do polityki oświatowej.

Jest autorem książki Inne szkoły i nasze. KING

Głosił, że wiedza i „sympatyczne rozumienie” zjawisk KING oświatowych są najważniejsze w studiach porównawczych.

„Nie jest możliwe ani pożądane formułowanie podstawowej KING metodologii pedagogiki porównawczej.”

„Obiektywność w badaniach porównawczych jest niemożliwa KING do osiągnięcia.”

„Predykcje i prawa w pedagogice porównawczej tracą KING wszelki sens ze względu na dynamiczną istotę kultury.”

„Im bardziej pedagogika porównawcza uważa się za KING naukę opierającą się na przewidywaniach, tym bardziej naraża się na śmieszność.”

„Jest absurdem przypuszczenie, że pedagogice porównawczej KING poszukuje się i innych uniwersalistycznych zasad.”

Pedagogika porównawcza oferuje „pewną raczej NOAH unikatową pomoc w wyjaśnianiu obserwowanych zjawisk w oświacie i społeczeństwie.”

Pomoc w rozwoju pedagogiki porównawczej dostrzegł NOAH w stosowaniu nauk społecznych.

Preferował empiryczne, ilościowe badania w pedagogice NOAH porównawczej.

Badał przede wszystkim relacje między oświatą a społeczeństwem. NOAH

Pedagogika porównawcza stanowi połączenie nauk ECKSTEIN społecznych i badań oświatowych w ujęciu porównawczym.

„Jeśli pedagogika porównawcza cierpi na kryzys tożsamości, NOAH to przyczyną tego może być jej eklektyzm.”

W pedagogice porównawczej najlepiej stosować takie metody, NOAH które pozwalają na intuicyjny wgląd w badania, spekulatywne refleksje, a samo badanie jest prowadzone empirycznie i zarazem systematycznie.

Pedagogika porównawcza może być zdefiniowana ANDERSON jako między kulturowe porównanie struktur, działania, celów, metod i osiągnięć różnych systemów oświatowych.

Opowiedział się zdecydowanie za związkiem pedagogiki porównawczej z polityką oświatową . SUCHODOLSKI

Jego koncepcja pedagogiki porównawczej przyjęła formę ”nauki czystej”, podobnie jak nauki przyrodnicze. NAWROCZYŃSKI

---