Osoby niepełnosprawne mają szansę na normalne życie, lepiej komunikują się
z otoczeniem, rówieśnikami i lepiej radzą sobie z codziennymi czynnościami.
Dzieci mają szansę doświadczyć czegoś innego poza czterema ścianami swojego pokoju.
Pobieranie nauki w szkole daje ich Rodzicom szansę na odrobinę oddechu. Na podjęcie pracy, na wyrwanie się
z zaklętego kręgu myślenia o zapewnieniu opieki swojemu dziecku.
Mała liczba uczniów w klasie, innowacyjne metody realizowania zadań dydaktyczno- wychowawczych, bogactwo i różnorodność pomocy dydaktycznych, nietypowa ocena.
Nauczyciel akceptuje dziecko niepełnosprawne nie jako specjalne, ale jako obarczone większymi trudnościami rozwojowymi. Przydziela mu zadania na równi ze zdrowymi, włącza we wszystkie zajęcia bez szkody dla zdrowia, stosuje te same nagrody i kary, przyznaje mu role, udziela pomocy specjalistycznej, wspiera je zachętą i wiarą, zauważa jego zdolności i osiągnięcia.
Zapewniona jest opieka medyczna, ułatwiony dostęp do zajęć rewalidacyjnych, korekcyjno- kompensacyjnych, logopedycznych.
Dzieci niepełnosprawne uczą się społecznego sposobu bycia, identyfikują się z grupami normalnymi i mają świadomość przynależności do społeczeństwa. Unikają lęku , jaki wywołuje przejście z przestrzeni chronionej do twardej rzeczywistości. Są przygotowane do radzenia sobie w świecie urządzonym przez ludzi zdrowych.
Integracja pozytywnie wpływa na zachowania niepełnosprawnych, a także na ich osobowość. Są kochane, akceptowane, odnoszą sukcesy, aktywnie uczestniczą w zabawach i zajęciach wraz ze swymi kolegami.
Integracja pozytywnie wpływa na dzieci zdrowe, które akceptują specyfikę i odmienność upośledzonych kolegów, pozbywają się strachu i obcości przed dziećmi chorymi.
Poprawia sprawność ruchową dzieci niepełnosprawnych, poszerza zainteresowania, rozwija mowę, wyobraźnię.
Szkoła integracyjna wspiera rodziców, udziela porad, pomocy specjalistycznej.
Nauka w klasie integracyjnej obchodzi się bez internatu i pozwala dziecku na stały pobyt w rodzinie. Przebywanie z rodzicami jest zwykle korzystniejsze dla psychicznego rozwoju dziecka. Dziecko upośledzone uczęszczające do szkół powszechnych jest traktowane przez rodziców normalnie, ponieważ przekonują się, że pod wieloma względami dorównuje ono innym dzieciom.
|
Osoba niepełnosprawna może nie zostać zaakceptowana w grupie przez rówieśników, co może spowodować jej alienację i izolację.
Brak specjalistycznej kadry do opieki nad dziećmi niepełnosprawnymi.
Dziecko uświadamia sobie swoją inność, ma poczucie niższej wartości i wycofuje się z aktywnych prób nawiązania kontaktu.
Zajęcia specjalistyczne organizowane są dla dzieci niepełnosprawnych, w związku z tym nie dają możliwości wyzbycia się poczucia inności, gdyż dzieci zdrowe nie biorą w nich udziału, co nie daje możliwości konfrontacji ze zdrowymi.
Niejednoznaczne i nie zawsze pozytywne nastawienie społeczeństwa ogranicza
i utrudnia integrację, podobnie nieuzasadnione uprzedzenia dzieci zdrowych i ich rodziców. Wszystko to prowadzi do zakłóceń w interakcjach.
Dzieci niepełnosprawne na ogół nie utrzymują poza szkołą kontaktów towarzyskich z rówieśnikami zdrowymi. Duża odległość pozbawia je możliwości spotkania się z przyjaciółmi z klasy.
Integracja dostarcza osobom
z niepełnosprawnością intelektualną negatywnych wzorców zaspokajania pewnych potrzeb. Niejednokrotnie osoby
z lekkim stopniem niepełnosprawności intelektualnej wchodzą do grup młodocianych przestępców.
|