eutanazja, AM, rozne, medycyna sądowa, med sadowa, MED sądowa, sadowka


Kodeks Etyki Lekarskiej - 2004 r.

Rozdział - Pomoc chorym w stanach terminalnych:

Art. 32.

  1. W stanach terminalnych lekarz nie ma obowiązku podejmowania i prowadzenia reanimacji lub uporczywej terapii i stosowania środków nadzwyczajnych.

2. Decyzja o zaprzestaniu reanimacji należy do lekarza i jest związana z oceną szans leczniczych.

Wykładnia art. 150 par. k.k. - eutanazja to wszelkie działania i zaniechania zmierzające do pozbawienia życia człowieka pod wpływem współczucia i na jego żądanie. W polskim prawie karnym eutanazja to zabójstwo człowieka na jego żądanie i pod wpływem współczucia dla niego.

W literaturze prawniczej brak jednolitego nazewnictwa tego przestępstwa. Używane są, przez różnych autorów, określenia:

-      zabójstwo na żądanie,

-         zabójstwo ze współczucia,

-         zabójstwo eutanastyczne,

-         zabójstwo na żądanie zabitego,

-         zabójstwo z litości,

-         eutanazja.

Eutanazja to uprzywilejowany typ zabójstwa:

- Eutanazja jest czynem przestępnym, który musi obligatoryjnie spełniać dwa warunki: żądanie przez przyszłą ofiarę pozbawienia jej życia oraz współczucie u sprawcy. Nie wystarczy tu zgoda ofiary na pozbawienie jej życia, musi być żądanie, nawet z elementami presji, ale wyrażone z pełnym rozeznaniem co do znaczenia tego żądania (Zoll - Komentarz do kk).

Brak jest w przepisach jakichkolwiek wskazówek jaki stan fizyczny i psychiczny człowieka może uzasadniać tak silne współczucie dla niego, iż uzasadnia ono zabójstwo. Wszyscy automatycznie przyjmują , że eutanazja może mieć miejsce tylko w przypadku nieuleczalnej , śmiertelnej choroby, powodującej znaczne cierpienia fizyczne i psychiczne.

Sąd Najwyższy w wyroku z 1936 roku orzekł: „o współczuciu, które uzasadniałoby art. 227 k.k. (obecnie art. 150 kk) może być mowa tylko w przypadku, gdy sprawca przekonany jest o tym, że osoba żądająca śmierci, cierpi tak silnie, iż ze względu na jej cierpienia śmierć stanowi dla niej raczej dobrodziejstwo i że śmierć może ją od tych cierpień wybawić”. (za D. Kowalską, Prokuratura i Prawo 1, 2002 r).

Żądanie może wynikać nie tylko z cierpień fizycznych, bezpośrednią jego przyczyną może być także - jak wskazał Sąd Najwyższy (jak wyżej) - tzw. zawód miłosny, który może wywołać cierpienia duchowe. Prezentowane były w literaturze prawniczej poglądy, że przyczyna eutanazji może być „groza hańby”.

Takie stanowiska przyjmowane były tylko w okresie międzywojennym. W okresie późniejszym doktryna prawna przyjęła iż okolicznościami usprawiedliwiającymi popełnienie eutanazji mogą być tylko ważne powody, związane z cierpieniami fizycznymi a zatem : stan psychiczny chorych śmiertelne, cierpiących w związku z silnymi bólami , beznadziejny stan zdrowia itp.

Obecnie zatem usprawiedliwieniem eutanazji są cierpienia ofiary, spowodowane nieuleczalną chorobą i agonią (za D. Kowalską j. w.)

W doktrynie prawnej wyróżnia się eutanazję czynną i bierną.

Eutanazja czynna - jest to postępowanie świadome, zmierzające do skrócenia życia chorego (M. Nesterowicz). W art. 150 k.k. ofiara eutanazji nie jest określona jako „chory”.

Eutanazja bierna - przyśpieszenie śmierci poprzez zaprzestanie stosowania wobec osoby cierpiącej odpowiednich, podtrzymujących życie środków, odstąpienie od przedłużania życia np. przez odłączenie chorego od aparatury.

Nowy kodeks karny stworzył możliwość odstąpienia przez sąd od wymierzenia kary sprawcy eutanazji w „wyjątkowych wypadkach”. Przez „wyjątkowy wypadek” Zoll (Komentarz do k.k.) rozumie: „wyjątkowo silny nacisk motywacyjny na sprawcę, a więc wyjątkowo uzasadnione powody do współczucia dla ofiary”.

Wg innych autorów (W. Szkotnicki) ustawodawca miał na myśli zapewne „takie sytuacje, w których terapia, często pozorna, przedłuża agonię, kiedy cierpienia chorego przekraczają zdolności ich znoszenia”.

Eutanazji nie wolno dokonać lekarzowi, gdyż jego powołaniem jest ratowanie życia człowieka. Moim zdaniem do tak głębokiego współczucia, które uzasadniałoby zadanie śmierci, jest zdolna tylko osoba bliska przyszłej ofierze.

W niektórych krajach zalegalizowano eutanazję i w akcie tym - niestety - uczestniczą lekarze. Jest to możliwe ze względu na inne znaczenie tego określenia. Stosowne artykuły kodeksów karnych w tych krajach stawiają tylko jeden warunek uzasadniający eutanazję - żądanie śmierci przez przyszłą ofiarę tego uprzywilejowanego zabójstwa

Art. 151 kk.

Kto namową lub przez udzielenie pomocy doprowadza człowieka do targnięcia się na własne życie, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

Holandia

Holenderski kodeks karny eutanazję pojmuje jako celowe działanie polegające na pozbawieniu życia człowieka na jego wyraźne i poważne żądanie (eutanazja sensu stricto). Eutanazja sensu largo to „eutanazja bierna” czyli skrócenie życia człowieka poprzez dyskontynuację leczenia na wyraźne żądanie pacjenta, czy też bez takiego żądania w przypadkach leczenia bezcelowego z medycznego punktu widzenia i „eutanazja pośrednia”: zaaplikowanie środków medycznych w celu zmniejszenia doznawanych cierpień gdy niejako skutkiem ubocznym jest przyspieszenie śmierci człowieka. Eutanazja sensu largo traktowana jest jako normalna działalność lekarska a naruszenie reguł w takich przypadkach pociąga za sobą jedynie odpowiedzialność dyscyplinarną.

Karalne jest wspomaganie samobójstwa. Pojęcie to oznacza zamierzony akt udzielenia pomocy na życzenie danej osoby w czynie kończącym jej życie i przez nią dokonanym. Kodeks karny przewiduje sankcję za pomoc w samobójstwie lub dostarczenie do tego środków, gdy samobójstwo zostało dokonane.

Z orzecznictwa Sądów można wyprowadzić następujące kryteria uchylające bezprawność eutanazji:

Belgia

W 2002 r. uchwalono „Ustawę o eutanazji”. Eutanazja według niej to: „działania osoby trzeciej, która umyślnie odbiera życie osobie tego żądającej” Lekarz nie popełnia przestępstwa dokonując eutanazji gdy:

Lekarz ma wówczas obowiązek:



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Eutanazja ÔÇô uregulowania prawne w Polsce i na swiecie spojrzenie medyka sadowego, AM, rozne, medyc
rozkawałkowanie ustalenie tożsamości, AM, rozne, medycyna sądowa, med sadowa, MED sądowa, sadowka
prawo wykonywania zawodu, AM, rozne, medycyna sądowa, med sadowa, MED sądowa, sadowka
orzecznictwo z sprawach karnych - zdolności, AM, rozne, medycyna sądowa, med sadowa, MED sądowa, sad
zabójstwa uprzywilejowane, AM, rozne, medycyna sądowa, med sadowa, MED sądowa, sadowka
stan nietrzeźwości, AM, rozne, medycyna sądowa, med sadowa, MED sądowa, sadowka
zgon-uregulowania, AM, rozne, medycyna sądowa, med sadowa, MED sądowa, sadowka
komunikowanie, AM, rozne, medycyna sądowa, med sadowa, MED sądowa, sadowka
energia temperatura, AM, rozne, medycyna sądowa, med sadowa, MED sądowa, sadowka
zgon uregulowania prawne, AM, rozne, medycyna sądowa, med sadowa, MED sądowa, sadowka
transplantacja, AM, rozne, medycyna sądowa, med sadowa, MED sądowa, sadowka
Odpowiedzialnosc karna lekarza w praktyce medyka sadowego, AM, rozne, medycyna sądowa, med sadowa
Techniczne i prawne aspekty wykonywania kary smierci w Polsce na przestrzeni dziejow, AM, rozne, med
Obowiazki swiadczeniodawcow uslug zdrowotnych ÔÇô, AM, rozne, medycyna sądowa, med sadowa
orzecznictwo traumatologia tanatologia, AM, rozne, medycyna sądowa, med sadowa, MED sądowa, sadowka
Dokumentacja medyczna i prawny obowiazek jej prawidlowego prowadzenia, AM, rozne, medycyna sądowa, m
wykłady 1-5, AM, rozne, medycyna sądowa, med sadowa, MED sądowa, sadowka
Art. 192 kk. - komentarze prawnikow a praktyka lekarska, AM, rozne, medycyna sądowa, med sadowa
kodeks karny-sadówka2, AM, rozne, medycyna sądowa, med sadowa, MED sądowa, sadowka

więcej podobnych podstron