Motto: „Kotły rusztowe z rusztem mechanicznym o odpowiedniej konstrukcji będą istniały tak długo, jak długo będzie wydobywany i spalany węgiel.” - naukowcy z IMiUE Politechniki Śląskiej.

Tarnowskie Góry, 2011.07.24 Kancelaria Prezesa Rady Ministrów Al. Ujazdowskie 1/3 00-942 Warszawa

Wykazanie dlaczego nie można poprawić bardzo złej sytuacji energetyki przemysłowej i ciepłownictwa, mimo dysponowania przez Polskę najdoskonalszą w świecie techniką kotłową

autorstwa jednego polskiego inżyniera.

Część 167

O zadaniu jakie miały spełniać „Konferencje naukowo-techniczne na temat:

Modernizacja kotłów rusztowych”,

organizowane od 1997 r. przez Instytut Maszyn i Urządzeń Energetycznych Politechniki Śląskiej.

Te konferencje, zaplanowane do cyklicznego odbywania się, miały służyć odzyskaniu przez fabryki byłego kluczowego przemysłu kotłowego rynku krajowego pod potrzeby energetyki przemysłowej i ciepłownictwa, utraconego w latach 80-tych wskutek wcześniejszej działalności agenta SB, a następnie od 1980 r. wspólnie z Głównym Inspektoratem Gospodarki Energetycznej.

W tych latach zarówno fabryka „FAKOP” w Sosnowcu, jak i „SEFAKO” w Sędziszowie (fabryka „RAFAKO” w Raciborzu przestała produkować kotły rusztowe już w pierwszej połowie lat 60-tych, przechodząc w całości na produkcję kotłów dla energetyki zawodowej) miały produkować kotły parowe i wodne równolegle w oparciu o dokumentację CBKK oraz Biura Projektów Przemysłu Tworzyw i Farb „PROERG”, jako autorstwa inż. J. Kopydłowskiego.

Po podjęciu się przez to biuro wykonywania dokumentacji na modernizację kotłów z zastosowaniem paleniska narzutowego, jak już na początku 1981 r. zabiegał o to Główny Inspektorat Gospodarki Energetycznej dla realizacji kierunku 5 Programu Rządowego PR8, także Zakłady Urządzeń Kotłowych w Stąporkowie musiałyby podjąć się produkcji urządzeń paleniska narzutowego konstrukcji inż. J. Kopydłowskiego, równolegle z produkcją takich urządzeń będących niewyobrażalnymi bublami, bo konstrukcji CBKK. Tak się jednak nie stało, ponieważ wcześniej kilkuosobowa klika z GIGE i ówczesnego Ministerstwa Przemysłu Chemicznego wymusiła na BPPTiF „PROERG” przerwanie z początkiem 1980 r. wszystkich prac o tematyce kotłowej i nieprzyjmowania dalszych.

Jak jednak w swoim referacie na ową pierwszą konferencję w 1997 r. napisali sami naukowcy z IMiUE: „W tym okresie (czytaj: w latach 80-tych) niejednokrotnie rutynowo modernizowano kotły rusztowe z paleniskiem warstwowym, … wyposażając w narzutniki i instalację nawrotu lotnego koksiku.

W efekcie tej działalności modernizacyjnej, z początkiem lat 90-tych fabryki byłego kluczowego przemysłu kotłowego zostały całkowicie wyparte z rynku przez wiele „podmiotów gospodarczych”, powstałych w drugiej połowie lat 80-tych do realizacji modernizacji kotłów techniką inż. J. Kopydłowskiego.

O istnieniu części z nich inż. J. Kopydłowski nigdy nie dowiedział się, część do czasu owej konferencji zdążyła upaść, a w przypadku pozostałych inż. J. Kopydłowski odmówił współpracy, po zorientowaniu się, że w związku z ich nieudolnym działaniem więcej jest z niego szkody dla polskiej gospodarki, niż pożytku.

Wszystkie one wchodziły jednak w posiadanie jego dokumentacji, którą trzeba było załączyć do zgłaszanych w zakładach projektach wynalazczych na modernizację kotłów. Bywało i tak, że dokumentację tą wykonywał pod projekt wynalazczy zgłoszony w jakimś zakładzie wyłącznie po to, aby jakiś „podmiot gospodarczy” mógł wejść w posiadanie jego dokumentacji. Dowiadywał się o tym przypadkowo później z informacji, że modernizacja kotła w danym zakładzie w ogóle nie miała być dokonana. Były to dokumentacje wykonywane zarówno do modernizacji kotła z zachowanym paleniskiem warstwowym, jak i przez zastosowanie paleniska narzutowego, z których jednak samą dokumentację na ruszt można było także wykorzystać do modernizacji kotła z zachowanym paleniskiem warstwowym.

Po zorientowaniu się w całym tym procederze, w wykonywanych kolejno dokumentacjach zaprzestał wprowadzania nowych rozwiązań i usprawnień. Jego dokumentacja, w której posiadanie weszły owe „podmioty gospodarcze”, wystarczyła jednak do opanowania przez nie rynku pod potrzeby energetyki przemysłowej i ciepłownictwa.

Z jakim opłakanym skutkiem, to przecież nikogo nie obchodzi, tak jak nie obchodzi ogromne marnotrawstwo węgla w kotłach rusztowych.

Dokonywane w oparciu o tą dokumentację, z wielu powodów (także przez nieumiejętną eksploatację kotła), złe wyniki eksploatacyjne dały podstawę do stosowania dodatkowych ignoranckich rozwiązań (szczególnie niemieckich), których stosowania „na pohybel” polskiej gospodarce pozazdrościły byłe fabryki kluczowego przemysłu kotłowego.

Organizowanie „Konferencji naukowo-technicznych na temat: Modernizacja kotłów rusztowych” miało więc przywrócić monopol na stosowanie ignoranckich rozwiązań tym fabrykom.

Jak łatwo można zorientować się z materiałów konferencyjnych na ową z 1997 r., jej współorganizatorami były:

1. Raciborska Fabryka Kotłów „RAFAKO”, reklamująca się na niej wyprodukowaniem jeszcze niezmontowanego kotła parowego typu OR35 z paleniskiem warstwowym, według dokumentacji zleconej CBKK s. a., gdzie od kilku lat nie było nawet żadnego pracownika zajmującego się wcześniej wykonywaniem dokumentacji kotłów rusztowych.

2. Foster Wheeler Energy FAKOP Ltd, jako drugi od 1992 r. zachodni właściciel byłego „FAKOP” w Sosnowcu, dokąd zaraz po „okrągłym stole” wybył z CBKK agent SB, stając się tam dyrektorem biura konstrukcyjnego, w którym także nie mogło być żadnego konstruktora kotłów rusztowych; wcześniej „FAKOP” korzystała z dokumentacji autorstwa CBKK; inż. J. Kopydłowskiemu nic także nie wiadomo aby Foster Wheeler zajmował się w USA produkcją kotłów rusztowych, a już z pewnością nie produkował tam palenisk rusztowych; z referencji fabryki w materiałach konferencyjnych jednoznacznie wynika dodatkowo, że w latach 1994-1996 fabryka ta nie wyprodukowała ani jednego kotła rusztowego.

3. Zakłady Urządzeń Kotłowych w Stąporkowie, gdzie jak nie było, tak dotąd nie ma żadnego konstruktora rusztów.

4. Fabryka Palenisk Mechanicznych w Mikołowie, skąd 20 lat wcześniej całą produkcję rusztów przeniesiono do ZUK-Stąporków i gdzie uprzednio prawidłowo nie skonstruowano żadnego rusztu.

Wszyscy natomiast w referatach na konferencję wykazywali stosowanie takich debilnych rozwiązań konstrukcyjnych, jak boczne wloty powietrza do stref podmuchowych rusztu, czy recyrkulacji spalin. ZUK- Stąporków dodatkowo „liniowych klap” regulacji wlotu powietrza do stref podmuchowych według debilnego wynalazku, ze współautorem w osobie późniejszego rektora Politechniki Warszawskiej w latach 2002-2005.

Chociaż, poza przyznaniem się do stosowania takich rozwiązań, w referatach na konferencję nie było konkretnych propozycji dotyczących modernizacji kotłów rusztowych (zgodnie z tytułem konferencji), w „Słowie wstępnym” do materiałów konferencyjnych można przeczytać: „Celem konferencji jest dokonanie przeglądu technologii i nowoczesnych rozwiązań konstrukcyjnych, kotłów elementów kotłów i urządzeń pomocniczych oraz rozwiązań alternatywnych, układów regulacji i automatyki kotłowej (czytaj: kotłów z paleniskiem warstwowym automatyzować nie można) oraz aparatury kontrolno-pomiarowej dla modernizowanych elektrociepłowni, ciepłowni i kotłowni przemysłowych i komunalnych użytkujących kotły rusztowe.”

W związku z ujawnieniem przez fabryki stosowania debilnych rozwiązań konstrukcyjnych, nie zaszkodzi przytoczyć z niego i takie zdanie: „Staramy się zaproponować użytkownikom rozwiązania technicznie atrakcyjne pod względem technologicznym i ekonomicznym.

W konferencji nie wzięła przy tym udziału nawet fabryka „SEFAKO” - Sędziszów, na której w latach 80-tych spoczywał cały ciężar produkcji wodnych kotłów rusztowych typoszeregu WRp z paleniskiem narzutowym.

Poza dwoma referatami autorstwa naukowców z IMiUE, w materiałach konferencyjnych nie było także ani słowa o palenisku narzutowym. Oni sami natomiast wyjątkowo postarali się, aby nie napisać prawdy w sprawie kotłów z paleniskiem narzutowym konstrukcji CBKK oraz w sprawie modernizacji kotłów z zastosowaniem takiego paleniska konstrukcji jedynego polskiego konstruktora kotłów. Łącznie ze stwierdzenie, że kotły konstrukcji CBKK z paleniskiem narzutowym sprawdziły się eksploatacyjnie. Dlaczego tak postąpili? To powinno wynikać z samego faktu, że jednym z dziesięciu członków Rady Naukowo-Programowej tej konferencji był były agent SB (pkt b Załącznika I). Nie zaszkodzi wiedzieć, że sami autorzy obu referatów, byli jednocześnie trzema z siedmiu członków Komitetu Organizacyjnego konferencji (pkt d Załącznika I), będąc także trzema z czterech członków Kolegium Redakcyjnego Konferencji (pkt c Załącznika I)

Z treści pkt c tego załącznika można się także dowiedzieć, że Rada Naukowo-Programowa owej konferencji (w składzie z byłym agentem SB) „ … dokonała kwalifikacji materiałów merytorycznych dostarczonych przez autorów.” W tym oczywiście dziesięciu dostarczonych do wyboru przez inż. J. Kopydłowskiego, z niezakwalifikowaniem żadnego.

Poza nim, prawa do udziału w konferencji nie miały także owe „podmioty gospodarcze”, których takimi „cyklicznymi” konferencjami miano wyeliminować z rynku, zastępując własnym działaniem na szkodę polskiej gospodarki. Daje już temu wyraz stwierdzenie w „Słowie wstępnym” do materiałów konferencyjnych: „Interdyscyplinarne grono Uczestników Konferencji jest tak liczne, że może być uznane za w pełni reprezentatywne gremium energetyki przemysłowej i ciepłowniczej. W sesji podsumowania Konferencji, w głosowaniu walnym podejmiemy decyzję o przedziale czasowym cyklu spotkań.”

Załącznik I (-) Jerzy Kopydłowski

Do wiadomości: 1. Raciborska Fabryka Kotłów „RAFAKO” ul. Łąkowa 31; 47-300 Racibórz 2. Sędziszowska Fabryka Kotłów „SEFAKO” ul. Przemysłowa 9; 28-340 Sędziszów 3. Fabryka Palenisk Mechanicznych ul. Towarowa 11; 43-190 Mikołów 4. Zakłady Urządzeń Kotłowych „Stąporków” ul. Górnicza 3; 26-220 Stąporków 5. Krajowa Agencja Poszanowania Energii ul. Mokotowska 35; 00-560 Warszawa 6. Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska ul. Powstańców 41 a; 40-024 Katowice W wiadomej sprawie: 1. JM Rektor Akademii Górniczo-Hutniczej 2. JM Rektor Politechniki Białostockiej 3. JM Rektor Politechniki Częstochowskiej 4. JM Rektor Politechniki Gliwickiej		7. Ciepłownictwo Ogrzewnictwo Wentylacja ul. Czackiego 3/5; 00-043 Warszawa 8. Energetyka, Redakcja; ul. Jordana 25; 40-952 Katowice 9. Instytut Maszyn i Urządzeń Energetycznych Politechniki Sląskiej ul. Konarskiego 22; 44-100 Gliwice 10. Izba Gospodarcza Ciepłownictwo Polskie; ul. Eligijna 59; 02-787 Warszawa Także kilkudziesięciu PT Użytkowników kotłów z polskim lub krajowym paleniskiem narzutowym i mających te kotły na stanie oraz kilkuset innych. 5. JM Rektor Politechniki Krakowskiej 6. JM Rektor Politechniki Łódzkiej 7. JM. Rektor Politechniki Poznańskiej 8. JM Rektor Politechniki Warszawskiej 9. JM. Rektor Politechniki Wrocławskiej.
	Każdego kto może uzupełnić treść informacji dla KPRM, lub ma uwagi do niej uprasza się o podzielenie się nimi, z gwarancją załączenia ich do kolejnej, dla zapoznania z nimi wszystkich otrzymujących ją do wiadomości.

Sprostowanie: w części 166 w drugim akapicie od dołu na str. 1 nie powinno być słowo „niską”, lecz „wysoką” (zawartość tlenu w spalinach).

Zabrakło uzupełnienia, że bardzo dobrze działającą, w odróżnieniu od swojego stwierdzenia w sprawie takich instalacji konstrukcji CBKK, że „występują nadal problemy z nawrotem lotnego koksiku”- chociaż zgodnie z prawdą mieli napisać, że instalacje konstrukcji tego biura okazały się całkowicie niesprawne

W związku z tym stwierdzeniem inż. J. Kopydłowski w piśmie z 1997.06.22 do prof. Tadeusza Chmielniaka, jako dyrektora IMiUE i zarazem przewodniczącego Rady Naukowo-Programowej konferencji (pkt b Załącznika I) napisał: Mimo posługiwania się słownikiem wyrazów obcych nie doszedłem do tego co kryje się pod „interdyscyplinarnym gronem”. Ciekawe czy to bardzo zaraźliwe i czy już znaleźli na to jakieś lekarstwo, czy też znów spadnie to na moją głowę.

3

---