ćw.01 - Drgania harmoniczne sprężyny, Drgania harmoniczne sprężyny, Nr ćwiczenia: 1


Nr ćwiczenia: 1

Temat ćwiczenia:

Drgania harmoniczne sprężyny

Ocena teoretyczna

Nr zespołu: 12

Imię i nazwisko:

Artur Tekieli

Ocena

Data ćwiczenia:

2005-03-10

wydział

EAIiE

kierunek EiT

rok
I

grupa
6

Uwagi:

Cel ćwiczenia:

Wyznaczanie współczynnika sprężystości i modułu sztywności drutu, z którego są zrobione.

Wprowadzenie:

Ruch harmoniczny zachodzi pod wpływem proporcjonalnej lecz przeciwnie skierowanej do wychylenia układu od stanu równowagi x siły F:

F=-kx

gdzie stała k to współczynnik sprężystości. Zależność wychylenia układu od czasu dla ruchu harmonicznego jest przedstawiona w następujący sposób:

x=Asin0x01 graphic

gdzie A to maksymalna wartość wychylenia x - amplituda drgań, a wyrażenie w nawiasie - faza. T jest okresem drgań:

0x01 graphic

Stała k zależna jest od charakteru sił, pod wpływem których porusza się drgająca masa. Związana jest z ona z własnościami sprężystymi materiału np. modułem sztywności G, zależy również od wymiarów geometrycznych układu ( promień zwoju sprężyny R, promień r drutu, z którego została wykonana sprężyna i liczby zwojów n):

0x01 graphic

Wyprowadzając wzór 0x01 graphic
przyjęliśmy dwa założenia upraszczające. Nie uwzględniliśmy sił grawitacji jak również: masy sprężyny (ona również uczestniczy w drganiach). Rozpatrzmy kolejno wpływ obydwu czynników:

1) w przypadku nieważkiej sprężyny, na której zawieszono masę M , oprócz siły sprężystości działa siła ciężkości, tak że całkowita siła wynosi:

F= -kx + Mg

Zgodnie z II zasadą dynamiki otrzymujemy:

Ma= -kx + Mg

Ponieważ 0x01 graphic
, stąd:

M0x01 graphic
+ -kx -Mg=0

Rozwiązanie tego równania różniczkowego ma postać:

0x01 graphic

gdzie:

0x01 graphic
zaś 0x01 graphic

Porównując z równaniem x=Asin0x01 graphic
widać , że jest to ruch harmoniczny , zachodzący względem położenia 0x01 graphic
jakie przybierze masa M statycznie zawieszona na sprężynie.

2) w przypadku realnej sprężyny której masy m nie można zaniedbać wobec masy obciążnika M odpowiednie wyrażenie na T dane jest wzorem:

0x01 graphic

Zależność tę można otrzymać porównując energię kinetyczną ciężarka M: E=0x01 graphic
i energię sprężyny m , której koniec ruchomy porusza się z tą samą prędkością v (punkt zaczepienia spoczywa). Rozpatrując element sprężyny o długości dx o masie dm=m0x01 graphic
. Jego prędkość wynosi v(x)=v(0x01 graphic
) . Zatem energia kinetyczna sprężyny dm wynosi:

0x01 graphic
0x01 graphic
0x01 graphic

Całkowita energia kinetyczna sprężyny wynosi:

0x01 graphic

Całkowitą energię kinetyczną układu ciężarka i sprężyny wyraża zatem wzór:

0x01 graphic
.

Prawo Hooke'a

W najprostszym przypadku:

Odkształcenie jest wprost proporcjonalne do wywołującej je siły.

Określenie to można uznać za najprostszą postać prawa Hooke'a. Oznacza ono mniej więcej tyle, że jeżeli siła odkształcająca wzrasta dwukrotnie, to i wydłużenie (skrócenie) też będzie dwukrotnie większe; analogicznie przy trzykrotnie większej sile, uzyskamy trzykrotnie większe wydłużenie (skrócenie). 

Często jako prawo Hooke'a rozumie się dokładniejsze określenie od czego zależy wydłużenie ciała. Rozpatrzmy przykład pręta, który ma: 

0x01 graphic

długość początkową l0

0x01 graphic

pole przekroju poprzecznego S  

0x01 graphic

i jest rozciągany (lub ściskany siłą F).

 

0x01 graphic
 Wtedy wydłużenie   Δl można obliczyć z następującego wzoru:

  0x01 graphic

Znaczenie symboli:

0x01 graphic

l0 - początkowa (bez działania siły) długość pręta (w układzie SI w metrach: m)

0x01 graphic

l - wydłużenie (ogólnie odkształcenie), czyli zmiana długości pręta (w układzie SI w metrach: N)

0x01 graphic

F   - siła powodująca odkształcenie (w układzie SI w niutonach: N = kg·m/s2)

0x01 graphic

S  - pole przekroju poprzecznego (w układzie SI w metrach kwadratowych: m2)

0x01 graphic

K  - współczynnik charakteryzujący materiał (w układzie SI w: m·s2/kg)

Im większy jest współczynnik K, tym łatwiej materiał poddaje się odkształceniom.

W tablicach materiałów rzadko podaje się współczynnik K; zamiast niego można znaleźć liczbę nazywaną modułem Younga (oznaczaną przez E), która jest odwrotnością K. Moduł Younga charakteryzuje twardość materiału (rozumianą jako oporność na odkształcenia sprężyste, a nie na rozbicie czy rozerwanie).

0x01 graphic

Po zamianie K na E wzór na wydłużenie przyjmie postać:

0x01 graphic

Jest to nowe sformułowanie prawa Hook'a - tym razem określające zależność odkształcenia od modułu Younga.

Zjawisko sprężystości

Większość ciał stałych, a nawet powierzchnie wielu cieczy wykazują zjawisko sprężystości. Polega ono na tym, że ciało po zadziałaniu na nie siłą odkształca się nietrwale. Gdy siła przestaje działać ciało wraca do swojego poprzedniego kształtu.

Sprężystość jest wykorzystywana przez człowieka w bardzo wielu sytuacjach:

0x01 graphic

do budowy broni - od dawien dawna dzięki niemu działają takie przyrządy miotające jak łuk, czy katapulta

0x01 graphic

do polepszania wygody - sprężyny w łóżkach i materacach zapewniają nam miękkie spanie, gumki w bieliźnie umożliwiają dopasowanie się rozmiarów ubrania do różnych kształtów człowieka

0x01 graphic

do ochrony przed zderzeniami - większość zderzaków elastycznie reaguje na fakt zderzenia właśnie dzięki zjawisku sprężystości.

0x01 graphic

do uprawiania sportu - patrz dyscypliny: skok o tyczce, łucznictwo, tenis, piłka nożna, siatkowa itp.... (wykorzystana jest sprężystość piłki)

Ogólnie, gdyby nie było sprężystości, to przy byle zderzeniu wszystko by się łamało, lub odsuwało. Sprężystość w dużym stopniu sprawia, że ten świat jest...
jaki jest.

Rodzaje odkształceń sprężystych

Rozciągnięcie i ściśnięcie

Sprężystość występuje w kilku odmianach. Np. może ona być związana z odkształceniem w jednym wymiarze, czyli objawiać się jako

0x08 graphic
 

0x01 graphic

rozciągnięcie

0x01 graphic

ściśnięcie

 

 

W dwóch i więcej wymiarach możemy mieć jeszcze do czynienia z bardziej zaawansowanymi formami sprężystości:

0x01 graphic

ścinaniem

0x01 graphic

skręceniem

Ścinanie

W większej ilości wymiarów, czyli dla brył, sprężystość może objawiać się również jako tzw. ścinanie:

0x01 graphic

Skręcenie

Trochę podobne do ścinania jest skręcenie

  0x01 graphic

W przypadku brył o skomplikowanych kształtach i sił działających na ich powierzchnie pod różnymi kątami odkształcenie jest kombinacją ścinania, wydłużania i skręcania, a niekiedy innych jeszcze bardziej złożonych odkształceń.

Zakres stosowalności prawa Hooke'a

Prawo Hooke'a nie jest prawem stuprocentowo ścisłym. Dla materiałów sprężystych (np. guma) stosuje się ono do stosunkowo największych odkształceń. Jednak i tak, prędzej czy później, zwiększenie siły wyprowadzi odkształcane ciało z obszaru proporcjonalności (czyli właśnie stosowalności tego prawa).

Typowy przebieg rozciągania ciała przedstawiony jest na rysunku obok. Zawiera on kilka zakresów zachowania w których zjawisko odkształcenia przebiega w odmienny sposób:

  1. obszar stosowalności prawa Hooke'a  w obszarze tym zwiększenie siły np. o 50% spowoduje przyrost wydłużenia w tym samym stosunku - czyli też 50%

  2. obszar sprężystości to obszar w którym ciało nie odkształca się trwale, co oznacza, że po ustaniu działania siły ciało wróci do pierwotnego kształtu). Jednak w obszarze tym zwiększenie siły o 10% może spowodować zwiększenie wydłużenia np. o 12%, czy 15%, czyli wzór na prawo Hooke'a tu już nie obowiązuje.

0x08 graphic

  1. obszar stosowalności prawa Hooke'a

  2. obszar sprężystości

  3. początkowy obszar odkształceń trwałych

  4. obszar plastyczności

  5. obszar poprzedzający zerwanie

  1. początkowy obszar odkształceń trwałych - dalsze zwiększanie siły wiąże się z postępującym rozciąganiem materiału, jednak w obszarze tym ciało zatraca swój pierwotny kształt  - tzn. że odstawienie siły nie spowoduje skurczenia się rozciąganego materiału do początkowej długości.

  2. obszar plastyczności - w obszarze tym zwiększanie odkształcenia nie wiąże się ze zwiększeniem siły - po prostu siłą o stałej wartości można „wyciągać” ciało i kształtować je w szerokim zakresie wydłużeń

  3. obszar poprzedzający zerwanie - całkowite zerwanie ciała następuje w punkcie Z. Jednak aby do niego dojść, trzeba jeszcze nieco zwiększyć siłę w stosunku do tej, która wystarczała w obszarze plastyczności.

Proporcje obszarów przedstawionych na rysunku mogą różnić się w zależności od materiału - np. wykres dla materiałów twardych i kruchych będzie bardzo stromy, a obszar sprężystości będzie krótki; plastelina ma długi obszar plastyczności, a materiały sprężyste mają stosunkowo duże dwa początkowe obszary.

Stosowalność prawa Hooke'a - podsumowanie

Podsumowując należałoby stwierdzić, że prawo Hooke'a działa w sposób przybliżony - stosuje się ono tylko w dość ograniczonych przypadkach - przy niezbyt dużych siłach i odkształceniach. Jednak w wielu sytuacjach prawo to pozwala na dość dobre przewidzenie tego jak dużej siły potrzeba do odkształcenia, dzięki czemu można projektować konstrukcje wyginające się i wydłużające lub skracające pod wpływem sił zewnętrznych.

 

Stała sprężystości

Prawo Hooke'a nie stosuje się ono do ciał o kształtach innych niż prosty pręt. Jest jednak wiele sytuacji w których nie znamy dokładnie ani materiału z którego wykonano odkształcane ciało, ani nawet jest rozmiarów, czy kształtu. Wtedy stosuje się inny, prostszy wzór na wydłużenie, zależny tylko od dwóch parametrów - działającej siły i tzw. stałej sprężystości. W szczególności stała sprężystości odnosi się do sprężyn i innych urządzeń, z natury przeznaczonych do wykorzystywania zjawiska sprężystości. Najczęściej podaje się go stawiając po lewej stronie nie wydłużeni, lecz siłę potrzebną do uzyskania danego wydłużenia (skrócenia).

Fspr = k · x

Znaczenie symboli:

0x01 graphic

F - siła sprężystości (w układzie SI w Newtonach N)

0x01 graphic

k - stała sprężystości (w układzie SI w N/m)

0x01 graphic

x - odkształcenie - poprzednio oznaczane jako l (w układzie SI w metrach m)

Wzór powyższy stosujemy najczęściej w odniesieniu do sprężyn, czy innych ciał o skomplikowanych kształtach, lecz o sile sprężystości reagującej liniowo na odkształcenie.

0x01 graphic

Wyniki pomiarów i obliczenia:

1) Wyznaczam współczynnika sprężystości metodą statyczną:

W celu wyznaczenia współczynnika sprężystości przy pomocy tej metody zważyliśmy poszczególne obciążniki. A następnie po zanotowaniu położenia końcowego nieobciążonej sprężyny dokonaliśmy statycznego wydłużenia sprężyny x dla różnych obciążników. Pomiary wykonaliśmy dla dwóch sprężyn. A ich wyniki przedstawia poniższa tabela:

Waga obciążnika

Położenie końca sprężyny [cm]

Statyczne wydłużenie sprężyny

M [g]

S1 [cm]

S2 [cm]

S1 [cm]

S2 [cm]

0

13,5

13

0

0

80,6

29,5

15,6

16

2,6

90,6

32

15,8

18,5

2,8

110,8

36,1

16,6

22,6

3,6

158,8

45,6

18,2

32,1

5,2

232,2

61,6

21,2

48,1

8,2

347,8

24,8

11,8

464

29,4

16,4

515,8

30,5

17,5

Wyznaczyłem na podstawie powyższych wartości Siłę grawitacji F działającą na poszczególne obciążniki:

Waga obciążnika

Siła grawitacji

Stała grawitacji

M [g]

F [N]

g [m*s-2]

0

0

9,806

80,6

0,7903636

90,6

0,8884236

110,8

1,0865048

158,8

1,5571928

232,2

2,2769532

347,8

3,4105268

464

4,549984

515,8

5,0579348

Na podstawie wykonanych pomiarów i obliczeń rysuję wykres zależności F(x), gdzie F jest siłą ciężkości (M*g) działającą na obciążnik zawieszony na badanej sprężynie. Zależność F(x) przedstawia linię prostą opisaną równaniem M*g=k*x.

Przez punkty doświadczalne przeprowadziłem prostą metodą najmniejszych kwadratów. Z parametrów prostej wyznaczam wartość współczynnika sprężystości k

2) Wyznaczam współczynnika sprężystości metodą dynamiczną

W celu wyznaczenia współczynnika sprężystości przy pomocy tej metody zważyliśmy sprężyny. A następnie wprawiliśmy sprężynę w ruch drgający o malej amplitudzie i zmierzyliśmy stoperem czas 20 pełnych wahań dla kolejnych obciążników zawieszonych na sprężynie. Pomiary wykonaliśmy dla dwóch sprężyn. A ich wyniki przedstawiają poniższe tabele:

Waga sprężyny w [g]

S1:

88

S2:

35,4

Waga obciążnika

Całkowita waga układu drgającego

Czas 20 pełnych wahań układu

M [g]

z S1 [g]

z S2 [g]

z S1 [s]

z S2 [s]

80,6

168,6

116

18,41

7,1

90,6

178,6

126

19,75

7,53

110,8

198,8

146,2

21,25

8,47

158,8

246,8

194,2

25,19

9,75

232,2

320,2

267,6

28,94

11,41

347,8

435,8

383,2

13,69

464

552

499,4

16,32

515,8

603,8

551,2

17

Waga obciążnika

Waga (M+1/3m) układu drgającego

M [g]

z S1 [kg]

z S2 [kg]

80,6

0,109933333

0,0924

90,6

0,119933333

0,1024

110,8

0,140133333

0,1226

158,8

0,188133333

0,1706

232,2

0,261533333

0,244

347,8

0,3596

464

0,4758

515,8

0,5276

Waga obciążnika

Okres drgań układu

Kwadrat okres drgań układu

M [g]

z S1 [s]

z S2 [s]

z S1 [s2]

z S2 [s2]

80,6

0,9205

0,355

0,84732025

0,126025

90,6

0,9875

0,3765

0,97515625

0,14175225

110,8

1,0625

0,4235

1,12890625

0,17935225

158,8

1,2595

0,4875

1,58634025

0,23765625

232,2

1,447

0,5705

2,093809

0,32547025

347,8

0,6845

0,46854025

464

0,816

0,665856

515,8

0,85

0,7225

Przy pomocy powyższych obliczeń wykonałem wykresy liniowej zależności kwadratu okresu drgań wahadła T2 w funkcji masy układu drgającego M+m/3.

K

S1

S2

5,116831296

28,91575608

4,850482959

28,4897923

4,895565467

26,95894721

4,677229651

28,31060004

4,92616863

29,56635699

30,26858128

28,18145473

28,79958455

 

 

Wartość średnia

4,893255601

28,68638415

3) Wyznaczam moduł sztywności materiału sprężyny:

W tym calu dokonaliśmy pomiaru promienia drutu r sprężyny przy pomocy śruby mikrometrycznej. A następnie zmierzyliśmy suwmiarką promień zwoju R sprężyny. Zanotowaliśmy również liczbę zwojów z sprężyny.

Sprężyna:

S1

S2

Promień drutu r [mm]

0,265

0,175

Promień zwoju R [mm]

14

5

Liczba zwojów n

128

159

Korzystając ze związku

0x01 graphic

obliczyłem moduł sztywności drutu sprężyny G.

Współczynnik sprężystości k

 

S1

S2

Pomiar statyczny

4,7865

28,531

Pomiar dynamiczny

4,893255601

28,68638415

Moduł sztywności G

 

S1

S2

Pomiar statyczny

1,36361E+12

2,41842E+12

Pomiar dynamiczny

1,39402E+12

2,43159E+12

Spis przyrządów:

Wnioski:

Na uzyskane wyniki największy wpływ miała dokładność wykonania pomiarów wynikająca ze zdolności rozdzielczych użytych w ćwiczeniu przyrządów pomiarowych. Długość wychylenia sprężyn mierzyliśmy przy pomocy podziałki milimetrowej. A czas w pomiarze dynamicznym przy pomocy stopera. Na błąd pomiaru ma zatem wpływ szybkość reakcji osoby mierzącej czas. Nie jest możliwe bardzo dokładne wyznaczenie współczynnika sprężystości przy pomocy tych metod gdyż bardzo dużą rolę w tym pomiarze ma czynnik ludzki. Długość sprężyny też nie da się dokładnie określić ze względu na już ogromne wyeksploatowanie stanowiska pomiarowego. Gdyż za każdym razem długość nieobciążonej sprężyny ulegała zmianie.

Przy pomocy tych metod dokładne wyznaczenie współczynnika sprężystości oraz modułu sztywności nie jest możliwe.

1



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
ćw.01 - Drgania harmoniczne sprężyny, konspekt, Nr ćwiczenia
ćw.01 - Drgania harmoniczne sprężyny, Drgania harmoniczne sprężyny - 2czap, EAIiE/EiT
ćw.01 - Drgania harmoniczne sprężyny, Opracowanie moje, Opracowanie wyników
ćw.01 - Drgania harmoniczne sprężyny, Opracowanie, Opracowanie wyników
InstrukcjeĆw.2009 2010, Cw.1.E-01. Badanie właściwości elektrycznych kondensatora płaskiego, Laborat
ćw ?danie drgań wahadła sprężynowego Prawo Hooke'a
Belka drgająca z wymuszeniem bezwładnościowym ćw.2(3), SiMR, Drgania Mechaniczne, Laboratorium
cw 5 - Badanie oscylatora harmonicznego, Sprawozdania jakieś, Fizyka [na chemii]
Materiały do wykładu z 22 01 (drgania)
ćw ?danie drgań wahadła sprężynowego Prawo Hooke'a
cw 01
LKM cw 01 02
MB Cw 01 2011na12 6i7i8z14
Zamówienia publiczne cw 5 01 2011
Cw 01 Wzmacniacze
Drgania relaksacyjne, ?WICZENIA NR 25_
Ćw   01 13
TISP Ćw  01 14

więcej podobnych podstron