1. WSTĘP

Określanie prędkości ruchu jako funkcji momentu obciążającej staw jest ważnym elementem praktyki sportowej.. Pomiaru dokonuje się

najczęściej w stawie kolanowym. Skurcz może być: koncentryczny, ekscentryczny i izometryczny. Największą siłę mięsień rozwija w warunkach pracy ekscentrycznej.

Badania prowadzi się w warunkach izokinetycznych ( prędkość ruchu jest stała ) lub izotonicznych ( stałe obciążenie przez cały ruch ).

Badania nad zależnością v = f( F) dla mięśnia izolowanego ( in vitro ). Podał równanie charakterystyczne w postaci:

( F + a ) * V = b * ( Fmax - F ). Wynika z tego, że przy skurczu izotonicznym ( o stałym napięciu ) V skracania się mięśnia zmniejsza się hiperbolicznie wraz ze wzrostem obciążenia. Gdzie a,b to asymptoty hiperboli.

TEORIA energii skurczu mięśnia wg HILL'a.

E = A + al + Fl

A - ciepło aktywacji

al - przesunięcia mięśnia

Fl - siła z jaką pracujemy

E = A + al + Fl /dt

E/t = A/t + al/t + Fl/t

P = ( F + a ) * V

OPIS TORU POMIAROWEGO:

Stanowisko znajdujące się w Zakładzie Biomechaniki AWF w Warszawie składa się z następujących elementów: rama mocująca, blok obrotowy, dźwignia, siedzisko, ekspandory-gumy, fotodioda, przetwornik fotoelektryczny, miernik czasu.

2. MATERIAŁ BADAŃ

1. Skrzecz Sebastian lat 21 boks

2. Sawicki Marcin lat 21 pływanie

3. Szurek Adrian lat 21 zapasy

4. Zamiela Tomasz lat 21 fitness, aerobik sportowy

5. Lasocki Dawid lat 21 koszykówka

6. Ryszkowski Maciej lat 21 lekka atletyka

7. Mirosz Mariusz lat 21 piłka nożna

8. Szuliński Karol lat 21 rekreacja

9. Surdy Paweł lat 21 kickboxing

10. Woźniak Maciej lat 21 tenis

3. TABELE I WYKRESY

TABELA 1 - WYNIKI BADAŃ

WYKRES 1 - PORÓWNANIE UZYSKANYCH CZASÓW W KOLEJNYCH PRÓBACH ( DLA CAŁEJ GRUPY )

WYKRES 2 - PORÓWNANIE UZYSKANYCH PRĘDKOŚCI W KOLEJNYCH PRÓBACH ( DLA CAŁEJ GRUPY )

WYKRES 3 - PORÓWNANIE UZYSKANEJ MOCY W KOLEJNYCH PRÓBACH ( DLA CAŁEJ GRUPY )

WYKRES 4 - UZYSKANY CZAS W POSZCZEGÓLNYCH PRÓBACH ( T.Z )

WYKRES 5 - UZYSKANA PRĘDKOŚĆ W POSZCZEGÓLNYCH PRÓBACH ( T.Z )

WYKRES 6 - UZYSKANA MOC W POSZCZEGÓLNYCH PRÓBACH ( T.Z )

IV. ANALIZA I WNIOSKI

Zarejestrowany czas podczas wykonywania prób został wykorzystany do obliczenia prędkości kątowej V=0,454/t. 0,454 to radiany dla kąta 26^o w których rejestrowany jest ruch. Przyjmuje się, że w zakresie tym prędkość jest const. Zauważmy jednak, że jest to założenie. Gdybyśmy wzięli pod uwagę długość podudzia to prędkość ruchu była by tym większa czym długość podudzia.

Obliczona prędkość została wykorzystana do wyliczenia mocy. P = M * V, gdzie M - wartość obciążenia.

Z wykresu 1 widać, że u większości osób różnica czasu pomiędzy 7 obciążeniem ( 14 gum ), a 8 obciążeniem ( 16 gum ) jest znacznie większa aniżeli pomiędzy innymi. Jedynie u Marcina Sawicki różnica ta jest nieznaczna. Czas w poszczególnych próbach rośnie, prędkość kątowa maleje, a moc rośnie, aż osiągnie maksymalną wartość, a później maleje. Jest to charakterystyczne dla wszystkich. ( zgodne z teorią ).

U jednych różnica czasu wzrasta łagodnie ( np. Marcin Sawicki) , a u innych gwałtowniej ( Mariusz Mirosz ).

Najlepsze wyniki uzyskał Maciej Ryszkowski, wyczynowo uprawia lekkoatletykę, najgorsze Maciej Woźniak.

Teoretycznie wzrost mocy powinien przypominać parabole, a spadek prędkości powinien być liniowy.

Należy pamiętać, że przy pewnym obciążeniu uzyskujemy maksymalną moc. W moim przypadku było to 7 obciążenie ( 14 gum ).

Uzyskaną maksymalna moc można podzielić przez masę zawodnika, porównać wyniki.

V. WYKORZYSTANIE

1. Metoda nieinwazyjna oceny predyspozycji zawodnika do uprawiania dyscyplin siłowo-szybkościowych i wytrzymałościowych.

2. Ocena poziomu wytrenowania

3. Wykorzystanie metody do oceny wytrzymałości prostowników stawu kolanowego.

SPIS TREŚCI:

1. WSTĘP

2. MATERIAŁ BADAŃ

3. TABELE I WYKRESY

4. ANALIZA I WNIOSKI

5. WYKORZYSTANIE

---