USTAWA z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska
(ŚRODOWISKO A OCHRONA ŚRODOWISKA)
Art.3
39) środowisku - rozumie się przez to ogół elementów przyrodniczych, w tym także przekształconych w wyniku działalności człowieka, a w szczególności powierzchnię ziemi, kopaliny, wody, powietrze, krajobraz, klimat oraz pozostałe elementy różnorodności biologicznej, a także wzajemne oddziaływania pomiędzy tymi elementami;
13) ochronie środowiska - rozumie się przez to podjęcie lub zaniechanie działań, umożliwiające zachowanie lub przywracanie równowagi przyrodniczej; ochrona ta polega w szczególności na:
a) racjonalnym kształtowaniu środowiska i gospodarowaniu zasobami środowiska zgodnie z zasadą zrównoważonego rozwoju,
b) przeciwdziałaniu zanieczyszczeniom,
c) przywracaniu elementów przyrodniczych do stanu właściwego;
32) równowadze przyrodniczej - rozumie się przez to stan, w którym na określonym obszarze istnieje równowaga we wzajemnym oddziaływaniu: człowieka, składników przyrody żywej i układu warunków siedliskowych tworzonych przez składniki przyrody nieożywionej.
Pojęcie prawne środowisko w rozumieniu art. 3 pkt. 39 nie obejmuje swoim zakresem przedmiotowym środowiska pracy w rozumieniu przepisów KP i przepisów wykonawczych a w szczególności dotyczących BHP.
(ZANIECZYSZCZENIE ŚRODOWISKA)
Art. 3
49) zanieczyszczeniu - rozumie się przez to emisję, która może być szkodliwa dla zdrowia ludzi lub stanu środowiska, może powodować szkodę w dobrach materialnych, może pogarszać walory estetyczne środowiska lub może kolidować z innymi, uzasadnionymi sposobami korzystania ze środowiska;
Zanieczyszczenie środowiska to taka emisja do środowiska za którą sprawca ponosi odpowiedzialność karną, cywilną i administracyjną. Zanieczyszczenie środowiska związane jest integralnie z odpowiedzialnością karną i cywilną i administracyjną w ochronie środowiska.
USTAWA z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody
(OCHRONA PRZYRODY)
Art. 2.
1. Ochrona przyrody, w rozumieniu ustawy, polega na zachowaniu, zrównoważonym użytkowaniu oraz odnawianiu zasobów, tworów i składników przyrody:
1) dziko występujących roślin, zwierząt i grzybów;
2) roślin, zwierząt i grzybów objętych ochroną gatunkową;
3) zwierząt prowadzących wędrowny tryb życia;
4) siedlisk przyrodniczych;
5) siedlisk zagrożonych wyginięciem, rzadkich i chronionych gatunków roślin, zwierząt i grzybów;
6) tworów przyrody żywej i nieożywionej oraz kopalnych szczątków roślin i zwierząt;
7) krajobrazu;
8) zieleni w miastach i wsiach;
9) zadrzewień.
(CELE OCHRONY PRZYRODY)
2. Celem ochrony przyrody jest:
1) utrzymanie procesów ekologicznych i stabilności ekosystemów;
2) zachowanie różnorodności biologicznej;
3) zachowanie dziedzictwa geologicznego i paleontologicznego;
Opracowano na podstawie:
4) zapewnienie ciągłości istnienia gatunków roślin, zwierząt i grzybów, wraz z
ich siedliskami, przez ich utrzymywanie lub przywracanie do właściwego
stanu ochrony;
5) ochrona walorów krajobrazowych, zieleni w miastach i wsiach oraz zadrzewień;
6) utrzymywanie lub przywracanie do właściwego stanu ochrony siedlisk przyrodniczych, a także pozostałych zasobów, tworów i składników przyrody;
7) kształtowanie właściwych postaw człowieka wobec przyrody przez edukację, informowanie i promocję w dziedzinie ochrony przyrody.
Art. 3.
Cele ochrony przyrody są realizowane przez:
1) uwzględnianie wymagań ochrony przyrody w polityce ekologicznej państwa, programach ochrony środowiska przyjmowanych przez organy jednostek samorządu terytorialnego, koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju, strategiach rozwoju województw, planach zagospodarowania przestrzennego województw, strategiach rozwoju gmin, studiach uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin, miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego i planach zagospodarowania przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz w działalności gospodarczej i inwestycyjnej;
2) obejmowanie zasobów, tworów i składników przyrody formami ochrony przyrody;
3) opracowywanie i realizację ustaleń planów ochrony dla obszarów podlegających ochronie prawnej, programów ochrony gatunków, siedlisk i szlaków migracji gatunków chronionych;
4) realizację krajowej strategii ochrony i zrównoważonego użytkowania różnorodności biologicznej wraz z programem działań;
5) prowadzenie działalności edukacyjnej, informacyjnej i promocyjnej w dziedzinie ochrony przyrody;
6) prowadzenie badań naukowych nad problemami związanymi z ochroną przyrody.
(POWSZECHNE KORZYSTANIE/ ZWYKŁE KORZYSTANIE/ KORZYSTANIE SZCZEGÓLNE)
Art. 4.
1. Obowiązkiem organów administracji publicznej, osób prawnych i innych jednostek organizacyjnych oraz osób fizycznych jest dbałość o przyrodę będącą dziedzictwem i bogactwem narodowym.
2. Organy administracji publicznej są obowiązane do zapewnienia warunków prawnych, organizacyjnych i finansowych dla ochrony przyrody.
3. Obowiązkiem organów administracji publicznej, instytucji naukowych i oświatowych, a także publicznych środków masowego przekazu jest prowadzenie działalności edukacyjnej, informacyjnej i promocyjnej w dziedzinie ochrony przyrody.
Art. 5.
2) korytarz ekologiczny - obszar umożliwiający migrację roślin, zwierząt lub grzybów;
USTAWA z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska
Art. 180.
Eksploatacja instalacji powodująca:
1) wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza,
2) wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi,
3) wytwarzanie odpadów,
4) (uchylony),
5) (uchylony),
jest dozwolona po uzyskaniu pozwolenia, jeżeli jest ono wymagane.
Art. 181.
1. Organ ochrony środowiska może udzielić pozwolenia:
1) zintegrowanego;
2) na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza;
3) wodnoprawnego na wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi;
4) na wytwarzanie odpadów;
5) (uchylony);
6) (uchylony).
1a. Organ ochrony środowiska, na wniosek prowadzącego instalację, może objąć jednym pozwoleniem instalacje położone na obszarze swojej właściwości.
2. Warunki i tryb wydawania, wygasania, cofania i ograniczania pozwolenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, oraz właściwość organów określają przepisy ustawy - Prawo wodne, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Do pozwoleń wodnoprawnych na wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi stosuje się odpowiednio art. 187, 188 ust. 3 pkt 2 i ust. 4, art. 190, 191, 193 ust.2 i art. 198.
Powszechne korzystanie ze środowiska art. 4 ust. 1 przysługuje tylko każdej osobie fizycznej pod kątem zaspokajania jej potrzeb osobistych czy też gospodarstwa domowego oraz bez korzystania z instalacji w rozumieniu art. 3 pkt 6 POŚ np. uprawiania sportów wodnych w jeziorach czy też morzu, które nie są własnością osoby fizycznej czy też prawnej w przypadku jezior a także korzystanie z runa leśnego w lasach będących własnością Skarbu Państwa. Jest to również korzystanie z wody podziemnej bez urządzeń specjalistycznych na rurach będącej własnością danej osoby fizycznej.
Zwykłe korzystanie nie jest korzystaniem powszechnym i także nie wprowadza się obowiązku uzyskania pozwolenia (art. 4 ust. 3).
Art. 5 pkt. 2 UOP korytarz ekologiczny.
Korzystanie szczególne - korzystanie wykraczające poza korzystanie zwykłe lub szczególnie każdorazowo wymaga pozwolenia lub zezwolenia odpowiedniego organu - art. 4 ust. 2
(ŚRODOWISKO PRZYRODNICZE)
USTAWA z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody
Art. 5
20) środowisko przyrodnicze - krajobraz wraz z tworami przyrody nieożywionej oraz naturalnymi i przekształconymi siedliskami przyrodniczymi z występującymi na nich roślinami, zwierzętami i grzybami;
Art. 5 pkt. 20 UOP reguluje pojęcie środowisko przyrodnicze, które jest pojęciem węższym w zakresie przedmiotowym wobec pojęcie środowisko. Oznacza to, że pojęcie ochrony środowiska przyrodniczego jak i ochrona przyrody w rozumieniu UOP jest pojęciem węższym wobec pojęcie środowisko i ochrona środowiska.