PEDAGOGIKA SPECJALNA - wykład 4 - 8.11.2011
|
Materializm |
Idealizm |
Nominalizm (podejście indywidualne) |
1. model indywidualistyczno-materialistyczny. Niepełnosprawność jest odchyleniem w rozwoju psychofizycznym jednostki. |
2. model indywidualistyczno-idealistyczny niepełnosprawności jest szczególną postacią indywidualnej tożsamości jednostki (identyfikowanie się z niepełnosprawnością) |
Realizm (podejście społeczne) |
3. model społeczno-kreacyjny. Niepełnosprawność jest materialnym produktem panujących stosunków społeczno-ekonomicznych |
4. model konstruktywistyczny. Niepełnosprawność jest szczególną relacją między jednostką i otoczeniem społecznym, nie zaś cechą jednostki |
Tożsamość- poczucie własnego ja, struktura psychiczna, zawiera wydarzenia dotyczące naszych cech, stosunków, są najbardziej charakterystyczne dla danej jednostki. Do czego mamy predyspozycje. Można wyodrębnić elementy centralne (schematowi) i peryferyjne (aschematowe)
Centralne
Peryferyjne- mamy świadomość ich istnienia ale nie uważamy ich za ważne w naszym opisie.
Tożsamość powstaje w wyniku procesu aktywności własnej (obserwacji siebie w działaniu, podejmowanie celu, wyzwania) - reakcje społeczne na nas (co ludzie o nas sądzą). Nie sa się utrzymać tożsamości jeżeli ona nie ma społecznego wsparcia.
Jakie miejsce w strukturze osób z niepełnosprawnością zajmuje ta dysfunkcja i od czego to zależy?
- wynika, że najczęściej jest centralną za to różnie obrabianą przez niepełnosprawnych (jest przez nich wypierana)
Treści i struktura zachowań osób niepełnosprawnych różni się od struktury treści i zachowań osób pełnosprawnych
- inna struktura tożsamości, bardziej wszystko przeżywa
Jakie tożsamości społeczeństwo narzuca osobom niepełnosprawnym a jakie wzbrania?
- Narzuca mu osobowość dziecka.
Model konstruktywistyczny- relacja rozbieżności, jednostka nie jest w stanie spełnić oczekiwań jakie stawiają jej role społeczne.
M. Wormock (1978) - część niepełnosprawnych jest w szkoła specjalnych chociaż mogliby być nauczani w normalnych szkołach,
dzieci i młodzież, które nie mają orzeczeń o niepełnosprawnościach ale widoczne problemy w nauce i zachowaniu a chodzą do normalnej szkoły.
Koncepcja niepełnosprawności H.Baha:
Wychodzi od terminu ZAKŁÓCENIE-
Niewystarczająca równowaga między indywidualnymi dyspozycjami jednostki, warunkami jej życia i działania oraz wymaganiami stawianymi jej przez otoczenie.
->dyspozycje indywidualne - wszystkie wzajemnie powiązane cechy i możliwości człowieka, somatyczne, emocjonalne i poznawcze. Jeśli one odbiegają negatywnie od normy nazywamy to USZKODZENIEM.
->warunki życia i działania - wszystkie materialne, biologiczne, kulturowe i społeczne okoliczności w których żyje jednostka (człowiek), jeśli warunki te negatywnie odbiegają od normy nazywamy to POKRZYWDZENIEM.
->wymagania - jawne i ukryte oczekiwania, z którymi jednostka jest konfrontowana, czyli którym jednostka powinna sprostać. Poziom wymagań może być dostosowany do człowieka i warunków działania, może być za niski oraz za wysokie. Jeżeli wymagania względem jednostki są za wysokie to mamy do czynienia z PRZECIĄŻENIEM.
Każdym z tych czynników można manipulować.
3 poziomy nasilenia zakłócenia wg. Baha:
Najlżejszy- zagrożenie,
cięższy- zaburzenie,
najcięższy- niepełnosprawność.