Pilotija

Głównym bohaterem książki jest Waluś, który opowiada ową historię. Marzył on, by móc mieć samolot i lecieć do cioci do Olsztyna. Ciągle rysował jakieś odrzutowce, nawet na wielkim bloku rysunkowym swej siostry. W związku z tym jednak, że nie umiał on sterować, narysował także pilota, który wyglądał jak żywy. Gdy tylko dorysował mu wąsy, pilot odezwał się, bowiem zdziwiło go myślenie, że każdy pilot winien mieć ów element. Waluś nie mógł uwierzyć w realizm tej przygody, jednakże za chwilę usłyszał warkot silnika i znalazł się w samolocie lecącym do Olsztyna (pilot także miał tam coś do załatwienia). Z góry widział tylko złą siostrę, której nie podobało się, że rysował on na jej bloku. Lecieli, jednakże wciąż otaczały ich chmury. Waluś był bliski płaczu, bowiem nie tak wyobrażał sobie podróż. Kolejno okazało się, że pilot zabłądził, a nigdzie nie mógł wylądować, by spytać o drogę, ponieważ pod nimi były lasy. Nagle znaleźli jedną, małą chmurkę, którą chłopiec narysował nad drzewami i tam wylądowali. Okazało się, że nie mieli paliwa, bowiem Waluś zapomniał dorysować kanistry. Na owej chmurce spotkali w drugim samolocie kolegę chłopca - Felka Karolaka. To właśnie on dał im dodatkowy kanister. Sam leciał do Łomży do cyrku, a Waluś ruszył w dalszą drogę do cioci; ostatecznie udało im się dolecieć; ciocia zajęła się Walusiem i stwierdziła, że należy zająć się pilotem; chłopiec nie wiedział jednak czy jest on prawdziwy, ale ciocia powiedziała, że na pewno bowiem mam wąsy; nagle Waluś obudził się, ale nie był u cioci, a u siebie w domu, gdzie wyzywała go siostra za rysowanie na jej bloku; Waluś postanowił opowiedzieć siostrze swą przygodę i zachęcić do przeczytania tej książeczki.

---