SCENARIUSZ ZAJĘĆ Z MUZYKOTERAPII DZIECIĘCEJ
prowadzonych w grupie pięciolatków przez
Cel ogólny:
praktyczne poznawanie zastosowania odpowiednio dobranej muzyki do uwalniania i rozładowania emocji i napięć psychofizycznych u dzieci.
PRZEBIEG:
I. Odreagowanie
Zabawa wprowadzająca dobry nastrój w grupie „Taniec wymyślaniec”.
Uczestnicy stoją w jednym kole. Do środka wchodzi osoba rozpoczynająca taniec i wykonuje wymyślone przez siebie ruchy, gesty w rytmie muzyki. Grupa ją naśladuje. Po jakimś czasie następuje zmiana osoby prowadzącej taniec. Dziecko ze środka kłania się przed wybraną osobą i zaprasza ją do środka koła. Zabawa toczy się dalej. Należy dopilnować, aby w trakcie zabawy wszyscy uczestnicy mieli szansę zaprezentować własne propozycje taneczno-ruchowe.
(Ben E. King, „Sand by me”).
Dzieci otrzymują krążki, rozbiegają się po sali tak, aby każde miało swobodę poruszania się .
Słuchają dwóch, różniących się charakterem, fragmentów muzycznych.
Pierwszy fragment: muzyka bardzo wolna, dzieci siadają na krążkach i usypiają w dowolnie wybrany sposób, lub wymyślają taniec motyli.(Vangelis „Mission”),
Drugi fragment: muzyka bardzo żywa, dynamiczna (np. heavy metal), biorą krążki do rąk - lustra i robią do nich miny, lub naśladują taniec myśliwych.
II. Zrytmizowanie
Zabawa rytmiczna „Dzięcioł”. Dzieci układają krążki w dowolnym miejscu na podłodze. Następnie poruszają się zgodnie z charakterem słyszanej muzyki. W trakcie zabawy nauczycielka zabiera jeden krążek. Przerwa w muzyce jest sygnałem do szybkiego wejścia na dowolny krążek. Dziecko, które zostało bez krążka odtwarza rytm wystukany przez nauczycielkę. Zabawę można powtórzyć 2,3 - krotnie.
III. Uwrażliwienie
Dzieci słuchają fragmentów muzyki o różnym charakterze:
Nastrojowa, spokojna (Łabędź z „Karnawału zwierząt” C. Saint Saens)
Skoczna , wesoła (Champagner - Polka J. Strauss)
Tajemnicza (Toccata i fuga d-moll, J. S. Bach)
Następnie dzieci dobierają do nich brzmienie instrumentów perkusyjnych, które najlepiej oddadzą nastrój muzyki.
Dzieci tworzą luźną gromadkę. Próbują dopasować ruch i gest do charakteru odtwarzanych utworów muzycznych:
Melodia a): jestem zmęczony, usypiam,
Melodia b): jest mi wesoło, cieszę się, skaczę,
Melodia c): jestem duchem...
IV. Relaksacja
Zabawa relaksacyjna połączona z masażem pleców.
Dzieci dobierają się parami. Siadają jedno przed drugim tak, aby można było wykonać masaż pleców.
Pisała pani na maszynie -pukanie opuszkami palców w plecy,
A, B, C, kropka. -rysowanie liter na plecach,
Pisała pani na maszynie -pukanie opuszkami palców w plecy,
A, B, C, przecinek. -rysowanie liter i znaku na plecach,
Przyjechał pociąg -kreślenie palcem wskazującym okręgu,
Wysiadły słonie, -oklepywanie pleców dłonią złożoną w
kształt łódki,
Wysiadły konie, -delikatne klepanie dłońmi zwiniętymi w
pięść,
Wysiadła pani na szpileczkach, -nakłuwanie pleców palcami obu dłoni,
w kierunku od krzyża do głowy,
wysiadły dzieci w trampeczkach -oklepywanie pleców otwartą dłonią.
Dzieci dobierają się parami. Jedno kładzie się na brzuchu, drugie klęka obok z piłeczką w ręku.
Melodia legato - klęczący zatacza piłeczką kółka na ciele leżącego dziecka, przesuwając ruch od pięt do głowy.
Melodia staccato - delikatnie i punktowo dotyka piłką całego ciała dziecka.
Potem następuje zmiana w parach.
Zabawa relaksacyjna „Fotelik”.
Dzieci siadają na podłodze w parach. Jedno jest fotelem (siad płaski podparty), a drugie odpoczywającym. Fotelik łagodnie kołysze się na boki. W tle relaksacyjna muzyka („Kojący śpiew ptaków”). Po chwili następuje zmiana w parach.
V. Aktywizacja
Zabawa przy muzyce „ Zwariowane instrumenty”. Dzieci ustawiają się w kole. Po kolei wymyślają ruchy rąk, naśladujące granie na dziwnych instrumentach. ( „Czardasz”, Monti).
VI. Zakończenie
Marsz po obwodzie koła z piosenką. Rozmowa z dziećmi o tym, która z zabaw podobała się najbardziej i dlaczego.
Pomoce: krążki, piłeczki, instrumenty perkusyjne, nagrania audio, magnetofon i odtwarzacz
CD.
BIBLIOGRAFIA:
Bogdanowicz M., Kisiel B., Przasnyska M.: Metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziecka. 1997, WSiP, Warszawa.
Stadnicka J.: Terapia dzieci muzyką, ruchem i mową. 1998, WsiP, Warszawa.