Problemy wieku niemowlęcego

Każdy młody rodzic jest bardzo przejęty swoją nową rolą. Przy pojawianiu się nawet drobnym zmian u dziecka, zamartwia się, próbuje pomóc malcowi i wreszcie szuka przyczyn. Jednak dobrze jest wiedzieć, że pewnych procesów ciężko lub wcale nie da się uniknąć, a inne są zależne od naszego zaangażowania w pielęgnację dziecka. Jak sobie z nimi, zatem radzić?

Gdy nasze nowo narodzone dziecko przychodzi na ten świat, wiemy, ze czeka nas ogrom pracy włożonej początkowo w jego pielęgnację i opiekę nad nim, potem wychowanie, i tak z wiekiem przybywa i przybywa. Jednak okres pierwszych miesięcy życia szczególnie wymaga naszego zaangażowania. Dzięki naszemu czujnemu oku i ogromie starań pielęgnacyjnych, mamy szanse na ograniczenie malcowi niektórych przypadłości, jakie w wieku niemowlęcym zdarzają się, choć nie powinny, a niekiedy są naturalnym procesem. Za każdym razem chcemy ulżyć malcowi w odczuwanych dolegliwościach i nauczyć się właściwie postępować, aby kolejnym razem nie dopuścić do pojawienia się problemu. Co robić i czego nie należy robić? Sprawdźcie sami!

Pleśniawki
Najczęściej dociera do nas, że maluszek ma pleśniawki w buzi, gdy zauważamy zastanawiające nas białe plamki na jego dziąsełkach, ściankach jamy ustnej lub nawet na języku. Przy tym najczęściej mamy problemy z karmieniem dziecka, gdyż powstałe zmiany grzybiczne sprawiają mu wyraźny ból. Nieraz trudno jest ich uniknąć, gdyż pojawiają się nagminnie przy antybiotykoterapii. Jednak najczęściej przyczyny pleśniawki ukryte są w brakach higienicznych. Nie przemywamy sutków w ciągu dnia lub przed każdym karmieniem. Nie myjemy rączek dziecka, które bardzo szybko po urodzeniu aplikuje je do buzi, kiedy tylko może. Zdarza się nawet, ze niektóre mamy po spadnięciu smoczka na podłogę oblizują go i podają dziecku?! Kategorycznie nie wolno tak postępować. Flora bakteryjna w jamie ustnej dorosłej osoby, nieważne, że matki, jest zupełnie inna niż ta u malutkiego bobasa. Dodatkowo mama może mieć infekcję, o której jeszcze nie nawet, bo nie ma wyraźnych odczuwalnych objawów. Jeśli zauważymy pleśniawki nie próbujmy ich zdrapywać i ścierać. Spowodujemy tylko ból dziecku i pobudzimy krwawienie zakażonych grzybem miejsc. Najlepiej zasięgnijmy opinii lekarza i zastosujmy wskazany przez niego środek.

Odparzona pupa
W pierwszych trzech miesiącach życia, gdy dziecko jest jeszcze określanie mianem noworodka potrafi siusiać bardzo często. Często oznacza w tym przypadku, że pieluszkę zmieniamy nieraz nawet, co pół godziny. Dzieci karmione piersią dodatkowo przy każdym karmieniu jeszcze podczas pałaszowania matczynej piersi lubią robić kupę, co przypomina niekiedy eksplozję. Ważne jest, aby nie dopuszczać do napompowania jednorazowej pieluchy, która jest wtedy niczym innym jak tylko mokrym okładem z moczu i stolca na delikatną skórę dziecka. Jest to szybka droga do powstania podrażnień. Dlatego obserwujmy i sprawdzajmy bardzo często stan wilgotności pieluszki. Jeśli maluch robiąc kupę głośno dając nam o tym znać, nie zostawiajmy go z niezmienioną pieluchą, nawet, jeśli dziecko jest bardzo śpiące. A taki właśnie ogarnia go stan po karmieniu i zrobieniu kupki. Jeśli razem z małym bobasem wybieramy się z wizytą do rodziny, przyjaciół, na dłuższy spacer lub na zakupy, zawsze zabierajmy, ze sobą pieluchy na zmianę (ilość w zależności od czasu spędzonego poza domem), wilgotne chusteczki do przemycia pupy i krem chroniący przed odparzeniami i zatrzymujący wilgoć. Natomiast, jeśli już tak się stanie, że dziecko ma odparzoną pupę, zauważamy wtedy zaczerwienienia i wrażliwość dziecka na dotyk zmienionych miejsc, dokładnie, ale delikatnie oczyśćmy pupę i zróbmy malcowi ciepłą kąpiel w wywarze z rumianku. Możemy też, jako opcję dodatkową lub tylko samodzielną nałożyć na podrażnioną skórę grubą warstwę łagodzącej i przyspieszającej gojenie maści. I jeszcze jeden sposób. Jeśli jest letnia pora lub w naszym mieszkaniu jest odpowiednio ciepło możemy nie zakładać pieluchy maluchowi, co oprócz jego wyraźnej uciechy przyspieszy proces golenia skóry.

Ciemieniucha
Pragniemy, aby nasze maleństwo było zdrowe, ale i też ślicznie wyglądało. Gdy, zauważamy na głowie dziecka powstałe zmiany skórne zaczynamy się niepokoić. Najczęściej myślimy, że dziecko odczuwa z powodu ciemieniuchy ból lub dyskomfort i doszukujemy się popełnionych przez siebie błędów. Z pewnością maluch nie ma z powodu ciemieniuchy żadnych negatywnych odczuć. Jest to zmiana skórna spowodowana nadmiernym wydzielaniem łoju w pierwszych miesiącach życia dziecka. Jej wygląd budzi raczej mało estetyczne skojarzenia. Jest to żółtawa i tłusta skorupa, a czasem nawet przybiera formę łusek. Nieleczona może spowodować zakażenia i wypadanie włosów u dziecka. Dlatego jeśli ciemieniucha już powstała jest to dla nas sygnał o pewnych zaniedbaniach higienicznych z naszej strony. Mimo to, nie należy się jednak nad tym tematem roztrząsać, tylko skupić na usunięciu ciemieniuchy, a w przyszłości starać się dokładniej monitować pierwsze, pojawiające się zmiany skórne na głowie dziecka. W takim razie jak ją usunąć? Przede wszystkim ważne jest, aby pamiętać, że nigdy nie wolno jej zdrapywać, ścierać ani złuszczać przy pomocy palców, ani żadnych innych akcesoriów! Wystarczy, że natrzemy zmienione miejsca oliwą z oliwek lub oliwką pielęgnacyjną dla niemowląt, a po 12 lub nawet 24 godzinach przeczeszemy włoski malca i umyjemy mu główkę zazwyczaj stosowanym delikatnym i niepowodującym łzawienia szamponem dla dzieci. Jeśli zastosujemy oliwkę kosmetyczną musimy być przygotowani na dłuższą walkę z ciemieniuchą. Polecamy, więc oliwę z oliwek, która daje dużo szybsze i lepsze efekty. Z praktyki wiemy, że najlepiej jest posmarować główkę dziecka oliwą z oliwek z samego rana. Wieczorem przed codziennym kąpaniem przeczesać i umyć głowę. Taki zabieg należy powtarzać kilka razy, aż do momentu zniknięcia całej zmiany.

Kolka niemowlęca
Karmimy maluszka, a ono nagle zaczyna głośno płakać, odpycha się od naszej piersi i odchyla główkę do tyłu. Kopie przy tym nerwowo nóżkami i na buzi robi się czerwone. Myślimy, że coś mu dolega, albo nasze mleko mu nie smakuje, pokarm nie leci z piersi tak szybko jak maluch by chciał? A to najczęściej jest kolka, która dotyka większość dzieci w okresie niemowlęcym. Pojawia się podczas pierwszych miesięcy życia i jest spowodowana niedojrzałością przewodu pokarmowego. Ale nie tylko. Jej przyczyną może być także połykanie przez dziecko powietrza podczas jedzenia lub nietypowe dla okresu karmienia piersią zachcianki mamy, która nie potrafiła się oprzeć na przykład pysznemu bigosowi przyniesionemu przez babcię. Co zrobić, jeśli kolka się pojawi? Przede wszystkim nie karmić dalej malca na siłę. Najpierw przytulmy malucha i spróbujmy uspokoić lekko go kołysząc na rękach, szepcząc przy tym lub nucąc. Jeśli dziecko się uspokoi najczęściej zasypia. Odłóżmy je delikatnie do łóżeczka i pozwólmy na spokojny sen. Jeśli natomiast przytulanki nic nie pomogą musimy spróbować kolejnych metod, aby ulżyć malcowi. Postarajmy się go trochę uspokoić, aby mocno nie zajął się płaczem i połóżmy go na brzuszku, co pozwoli mu na szybsze i łatwiejsze oddanie gazów, powodujących bolesność. W razie, czego, jeśli i to nie pomoże pomasujmy brzuszek dziecka. Zawsze masujmy cały brzuszek zgodnie z kierunkiem przesuwania się wskazówek zegara. Nigdy odwrotnie! W przerwach lekko przywierajmy obydwie nóżki kolankami do brzuszka razem lub naprzemiennie. Możemy też położyć na brzuch ciepły wilgotny ręczniczek lub pieluszkę tetrową. Jeżeli kolki u dziecka są częste nie wahajmy się zgłosić do lekarza pediatry lub skonsultować z nim telefonicznie. Zaleci on wtedy stosowanie odpowiednich dla dziecka kropelek lub preparatów przeciw kolkowych. Pomimo, że są one dostępne w aptekach bez recepty nie wybierajmy ich samodzielnie, doceńmy poradę lekarza mającego już pewne doświadczenie. Czasem wystarczy podawanie zwykłej herbatki ziołowej, która jest przeznaczona dla maluchów cierpiących na częste bóle brzuszka. Dziecku trzeba pomóc, gdy dokucza mu kolka, jednak ważne jest, aby trzymać się określonych zasad, co pomoże w jej eliminacji i zapobieganiu. Dlatego po każdym karmieniu dziecka należy je przytrzymać w pozycji pionowej, oparte na naszym ramieniu, co ułatwi mu odbicie i cofnięcie tym samym nadmiaru połkniętego przez malucha powietrza. A w przypadku mam karmiących piersią, szczerze trzeba popatrzeć w lustro i przyznać się do zjadania nieskazanych w okresie karmienia piersią produktów wzdymających.

Ząbkowanie
Oczekiwanie na pierwszy ząbek u dziecka niesie ze sobą emocje równe czekaniu na pierwszy uśmiech, pierwsze słowo, pierwszy krok. Dla rodziców jest to bardzo emocjonujące przeżycie. Dla dziecka ząbkowanie jest przykre i niekiedy sprawia ogromny ból. Różny wiek malucha wybierają sobie ząbki, aby zobaczyć światło dzienne. Najczęściej pierwsze pojawiają się w między szóstym a dziewiątym miesiącem życia. Alenie ma też żadnej nieprawidłowości i powodów do niepokoju, jeżeli wyrzynanie ząbków zauważymy wcześniej lub po wskazanym okresie. Czas przed wyrzynaniem i w trakcie jest wypełniony różnymi dodatkowymi objawami. Dziecko bardzo obficie się ślini, nerwowo próbuje pałaszować gryzaki i własne rączki, jest wyjątkowo marudne i nie chce jeść. Zdarzają się też biegunki i stany wysokiej gorączki. Zapobieganie w tym wypadku jest niewskazane i nieokreślone. Możemy tylko pomóc dziecku łatwiej i mniej boleśnie przejść przez ten trudny dla niego okres. Stosujmy, więc dostępne w aptekach bez recepty maści łagodzące i kojące ból poprzez nacieranie miejscowe, bezpośrednio na dziąsełka w miejscu wyrzynania się ząbków. Zapewnijmy dziecku lekki i wygodny w trzymaniu gryzak, który pomoże malcowi złagodzić uporczywe swędzenie i bolesność. W wyjątkowych sytuacjach, gdy pojawia się gorączka lub dziecko odczuwa wyraźny ból manifestowany głośnym i ciągłym płaczem, podajmy środek przeciwbólowy w syropie lub w czopkach, przeznaczony dla niemowląt. Pamiętajmy o dokładnym zapoznaniu się z treścią ulotki przed podaniem środka przeciwbólowego i właściwym dla wieku i masy ciała dawkowaniu.

Potówki
Jeśli zauważymy na ciele dziecka drobne, jasne pęcherzyki przechodzące w czerwonawe krosteczki, sprawdźmy dokładnie, w jakich okolicach się pojawiają. Gdy obejmują skórę twarzy, głowy, szyi, pachwin lub tułowia najczęściej właśnie mamy do czynienia z potówką. Pojawia się zazwyczaj w porze letniej, gdy temperatury są wysokie ciało dziecka szybko się przegrzewa. Ale ich występowaniu sprzyja także przebywanie w przegrzewanych pomieszczeniach lub niedostosowanie ubioru dziecka do panujących warunków pogodowych. Czyli zwyczajnie za ciepłe ubieranie i zbytnie opatulenie malucha. Aby zapobiegać jej występowaniu pamiętajmy o odpowiednim dostosowaniu stroju malca do aktualnej temperatury i utrzymywanie jej w pomieszczeniach mieszkalnych nie wyższej niż 22⁰C. Jeśli już się pojawi zacznijmy dziecko wreszcie odpowiednio ubierać, a dla złagodzenia jej występowania i szybszego zaniknięcia możemy wykonać kąpiel w słabym wywarze z rumianku. Jeżeli zauważysz, że z potówek sączy się inna niż bez barwna ciesz lub powstają spore zmiany ropne skonsultuj się natychmiast z lekarzem pediatrą.

Nie obwiniaj się
A jeśli zapewniasz dziecku najwyższy poziom higieny i pielęgnujesz je naprawdę bez cienia zarzutu, a mimo to zdarzy się potówka, odparzenie, ciemieniucha lub inna podana wyżej opcja, nie obwiniaj się. A ząbkowanie? To bolesny okres dla malca, ale na szczęście w przyszłości nie będzie go pamiętał. Wiek niemowlęcy jest pełen specyficznych zjawisk i przemian, a Ty, początkujący rodzic masz sporo wiedzy do przyswojenia. Pewne sytuacje czasem po prostu się zdarzają i jednorazowo niekoniecznie świadczą o Twoich zaniedbaniach. A w podejmowaniu kolejnych pielęgnacyjnych kroków lub popełnianiu błędów nie oszukuj innych, wokół, że wszystko jest idealnie. Tym samym oszukujesz siebie. A przecież dobro Twojego dziecka jest najważniejsze. Dlatego kochaj je i starannie pielęgnuj.

---