1. Polityka konsumencka w UE.

Unijne programy ochrony konsumentów - kilkuletnie prognozy unijnych strategii w wyznaczonych obszarach. Wstępny program dotyczący polityki ochrony i informowania konsumentów. Rezolucja Rady z dnia 14.04.1975. Pierwszy program: Zakładał rozwój podstawowych praw konsumenckich i poprawy warunków życia i pracy obywateli państw członkowskich. Są tworzone kolejne plany wieloletnie. Obecny jest na lata 2007-2013. Nie są to dokumenty wiążące. Tworzą kompilację. Opisują stan obecny i planuje się stan na przyszłość - poprawy warunków w zagrożonych obszarach. Określają ramy legislacyjne. Cechą charakterystyczną jest to, że systematyzuje wzrost ochrony konsumenta i zwiększenie zakresu unijnego prawa konsumenckiego.

2. Europejskie stowarzyszenia na rzecz koordynacji reprezent. Konsum. W procesie standaryzacji;

Standaryzacja w tym przypadku - różnego rodzaju certyfikaty, standardy techniczne, wymagania, które mają spełniać zabawki, kosmetyki, artykuły elektryczne.

Stowarzyszenie działa na rzecz wzrostu roli jaką odgrywają konsumenci w procesie standaryzacji tj. w procesie opracowywania regulacji i wytycznych w zakresie wymogów technicznych, które mają zapewnić prawidłowe działanie i bezpieczeństwo towarów i usług.

Priorytetowe obszary działania:

♣ Bezpieczeństwo dzieci;

♣ Konstrukcje;

♣ Urządzenia domowe;

♣ Ochrona środowiska;

♣ Informowanie społeczeństwa;

♣ Bezpieczeństwo usług i ruchu drogowego.

Celem tego Stowarzyszenia jest zapewnienie odpowiedniej reprezentacji interesów konsumenckich przed europejskimi instytucjami normalizującymi. (komentują projekty, wypowiadają się jakie są sugestie)

3. Instytucje ochrony konsumentów w Polsce;

Instytucje Ochrony Konsumentów w Polsce:

- UOK,

- Inspekcja Handlowa,

- Powiatowi (Miejscowi) Rzecznicy Konsumentów,

- Federacja Konsumentów,

- Europejskie Centrum Konsumenckie,

- Rzecznik Ubezpieczonych,

- Urząd Komunikacji Elektronicznej,

- Rzecznik Praw Pacjenta.

INSTYTUCJE OCHRONY KONSUMENTÓW W UE;

a)Sieć Europejskich Centrów Konsumenckich w Europie (ECC)Jest to sieć centrów, które informują konsumentów o ich prawach w UE. Bezpłatnie udzielają porad i pomocy w polubownym rozwiązaniu sporów. Sieć ta działa od 2005r w UE, Norwegii i Islandii. Na tą sieć składają się Europejskie Centra Konsumenckie zrzeszone w jedną sieć.

- Sieć ta informuje konsumentów o możliwościach, jakie daje im jednolity rynek;

- Pomoc w rozwiązywaniu indywidualnych problemów (w transakcjach poza granicznych);

- Pomagają w skorzystaniu z procedur trans granicznych;

- Współpracują z innymi Europejskimi sieciami.

- Dostarcza informacji nt poziomu regulacji konsumenckich w prawie krajowym, unijnym i orzecznictwie;

- Wykonuje analizy porównawcze (prawa, ceny);

- Jest źródłem informacji nr problemów konsumenckich dla komisji UE.

b) Europejskie Centrum Konsumenckie w Polsce (ECK)

Jest finansowane przez UE oraz przez Urząd Ochrony Konkurencki i Konsumentów. Działa również od 2005r. na podstawie porozumienia. Również dotyczy sporów trans granicznych, mimo że jest kierowane do Polaków.

- Przeprowadza wspólnie z mediami akcje informacyjne dla konsumentów;

- Prowadzi kampanie informacyjne i edukacyjne;

- Współpracuje z innymi sieciami współpracującymi z Centrum;

- Do zadań nie należy rozstrzyganie sporów pomiędzy przedsiębiorcami;

- Gdy spór przekracza zakres działania (kraje) to też Centrum nie pomoże w rozwiązaniu sporu;

c) Dyrekcja Generalna Do Spraw Zdrowia i Konsumentów

Organ KUE nadzorujący min. sprawę ochrony konsumentów. Działalność DG koncentruje się w Okół zagadnień związanych z pracami konsumentów, ochronę zdrowia, bezpieczeństwem żywności, a także dbaniem o właściwe warunki chodowli zwierząt oraz roślin uprawnych i lasów. Obszary działań:

- Monitoruje tzn. kontrola przestrzegania regulacji przepisów dotyczących bezpieczeństwa żywności i produktów, praw konsumentów lub zdrowia publicznego przez władze krajowe;

- Wysyłanie opinii (działalności konsultacyjna);

- Podejmowanie działań - wsparcie władz krajowych i regionalnych.

d) Europejska Grupa Konsultacyjna Do Spraw Konsumentów (ECCG)

Organ doradczy komisji Europejskiej. W skład wchodzą krajowe organizacje konsumenckie z każdego kraju UE. 4 razy w roku mają spotkanie w Brukseli. Zadania:

- Omawianie z komisją spraw dotyczących konsumentów i doradzanie jej w tym zakresie;

- Informuje Komisję o polityce Konsumenckiej realizowanej w UE;

- Przekazuje informacje i opinie organizacji konsumenckich z państw należących do UE.

4) Wybrane aspekty unijnej ochrony konsumentów w zakresie niedozwolonych wzorów umownych ze szczególnym uwzględnieniem regulacji polskich;

Źródła prawa Unii Europejskiej: dyrektywa 93/13.

Definicje legalne w dyrektywie 93/13:

♣ „sprzedawca lub dostawca” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną, która w umowach objętych dyrektywą 93/13 działa w celach dotyczących handlu, przedsiębiorstwa lub zawodu, bez względu na to, czy należy do sektora publicznego czy prywatnego;

♣ „nieuczciwe warunki” oznaczają warunki umowne, które nie były indywidualnie negocjowane, jeżeli stoją one w sprzeczności z wymogami dobrej wiary, powodują znaczącą nierównowagę wynikających z umowy, praw i obowiązków stron ze szkodą dla konsumenta.

Ciężar dowodu, że warunki były negocjowane ciąży na sprzedawcy.

Prawo krajowe musi zapewnić, aby postanowienia umów konsumenckich były jasne i przystępne. Muszą być napisane prostym i zrozumiałym językiem. Wszelkie wątpliwości są uznane na korzyść konsumenta. Jeżeli będą nieuczciwe to nie wiążą konsumenta.

Dyrektywa 93/13ma charakter generalny, bo dotyczy wszystkich umów między konsumentem, a osobą prowadzącą działalność gospodarczą. Zawiera wykaz warunków, które mogą być uznane za nieuczciwe.

Warunki, których celem lub skutkiem jest:

- wyłączenie lub ograniczenie odpowiedzialności prawnej sprzedawcy lub dostawcy w przypadku śmierci konsumenta lub doznania przez niego obrażeń ciała spowodowanych działaniem lub zaniechaniem ze strony sprzedawcy lub dostawcy;

- sporządzenie umowy wiążącej dla konsumenta, podczas gdy świadczenie usług przez sprzedawcę lub dostawcę zależne jest od warunku, którego spełnienie zależy tylko od dobrej woli sprzedawcy lub dostawcy;

- nałożenie na konsumenta obowiązku wniesienia rażąco wysokiego odszkodowania w razie niewykonania przez niego zobowiązań;

- umożliwienie sprzedawcy lub dostawcy wypowiedzenia umowy zawartej na czas nieokreślony bez właściwego powiadomienia, chyba że istnieją ku temu poważne podstawy;

- umożliwienie sprzedawcy lub dostawcy według własnego uznania jednostronnej zmiany warunków bez uzasadnionego powodu wymienionego w umowie;

5) Sprzedaż na odległość, internet, poza lokalem i przed.( co to za umowa kiedy ma się z nią do czynienia a kiedy nie);

a) UMOWA poza lokalem przeds.- to umowa zawarta w jednoczesnej fizycznej obecności przedsiębiorstwa i konsumenta w miejscu, które nie jest lokalem przedsiębiorstwa, np.: w domu lub w miejscu pracy. Chodzi o zagwarantowanie praw konsumenta, który może być narażony na potencjalną presję psychologiczną lub moment zaskoczenia niezależnie od tego czy było zawinione przez sprzedawcę czy też nie, np.: zakupy dokonywane podczas wycieczki.

b)UMOWA zawierana w lokalu przedsięb.- ( lokal przeds.-wszystkie te miejsca w których przedsiębiorca prowadzi stale lub zwyczajowo działalność gospodarczą, np.: sklep, stoisko) indywidualny kontakt z klientem poza tym lokalem, nie należy gdy umowa zawierana w lokalu ale wcześniej przychodzi konsultant(pomiary) ale może być w domu podpisana.

c) UMOWA na odległość-( sprzedaż wysyłkowa, internet, telefon, fax)-sytuacja w których konsument udaje się do lokalu przeds. Jedynie w celu uzyskania informacji o towarach lub usługach a kolejnie negocjuje i zawiera umowę na odległość.

Umowa zawierana na odległość nie jest:

- umową, która jest negocjowana w lokalu przeds. I zostaje ostatecznie zawarta przy użyciu środków porozumienia się na odległość;

- umową zainicjowaną za pomocą środków porozumienia się na odległość, ale ostatecznie zawarta w lokalu przedsiębiorstwa;

-rezerwacją dokonaną przez konsumenta przy użyciu środka porozumienia się na odległość u profesjonalisty ( kosmetyczka, fryzjer).

6) Najważniejsze zasady ochrony konsumentów zgodnie z dyr. 2011/83 na przykładzie umów zawieranych w internecie;

- eliminacja ukrytych opłat i kosztów w internecie;

- zakaz wprowadzania na stronach internetowych pól wyboru zaznaczanych u góry;

-14 dni na zmianę decyzji o zakupie ( od daty otrzymania);

- zwiększana przejrzystość cenowa;

- eliminowanie dopłat za korzystanie z kart kredytowych i tel. Numerów oferujących pomoc;

- lepsza ochrona konsumenta w związku z produktami cyfrowymi;

- wyraźne info odnośnie do tego, kto płaci za zwrot towarów.

7) Cena sprzedaży i cena jednostkowa;

Podaje się je konsumentom w sposób jednoznaczny i czytelny.

Produkty luzem- tylko cena jednostkowa.

Cena jednostkowa - tj. z vatem z podatkami.

Wyłączenia: gdy mamy licytację, sprzedaż dzieł sztuki.

Wymóg ceny jednostkowej dot. Też reklamy. Jak reklama podaje cenę sprzedaży to musi być cena jednostkowa podana.

8) Nieuczciwe praktyki rynkowe ( wybrać 5 przykładów i opisać);

To takie praktyki stosowane przez przedsiębiorców wobec konsumentów, które są sprzeczne z dobrymi obyczajami i w istotny sposób zniekształcają lub mogą zniekształcić zachowanie rynkowe przeciętnego konsumenta przed zawarciem umowy dot. Produktu.

- posługiwanie się certyfikatem, znakiem jakości lub innym nie mając do tego uprawnienia;

- twierdzenie, że kodeks dobrych praktyk został zatwierdzony przez jakiś organ, np.: publiczny jeżeli to nie prawda;

-twierdzenia, że:

a)przedsiębiorca ma stosowne uprawnienia od organu publicznego(zgody, zezwolenia wpisanie do rejestru), podmiotu prywatnego(na podstawie umowy);

b)praktyki rynkowe, produkt są zatwierdzone przez organ publiczny, podmiot prywatny;

-twierdzenia i wywoływanie wrażenia że sprzedaż produktu jest zgodna z prawem jeżeli to nie prawda;

-prezentowanie uprawnień konsumenckich wynikających z mocy prawa jako cechy wyróżniające ofertę danego przedsiębiorcy;

9)Przesłanki oceny uznania danej praktyki za agresywną- co badamy.

a) wszystkie cechy i okoliczności wprowadzenia produktu na rynek;

b)czas, miejsce, rodzaj lub uciążliwość;

c)celowe wykorzystywanie przez przedsiębiorcę przymusowego położenia konsumenta lub inna okoliczność na tyle poważnych , że ograniczają one zdolność konsumenta do podjęcia świadomej decyzji dot. Umowy;

d) uciążliwe lub niewspółmierne bariery pozaumowne, które przedsiębiorca wykorzystuje aby przeszkodzić konsumentowi w wykonywaniu jego praw umownych;

- groźby podjęcia działania niezgodnego z prawem lub użycie obraźliwych sformułowań bądź sposobu zachowania.

Harmonizacja dyrektyw (implementacja):

Harmonizacja minimalna: W dyrektywie przyjmuje się minimalne standardy regulacji, poniżej których państwo nie może zejść. Zezwala się na utrzymanie przez państwo lub też dopiero na przyjęcie przez nie przepisów krajowych dalej idących niż wskazania dyrektywy. Z treści dyrektywy wynika, że wyznacza ona minimalny standard ochrony. Celem jest likwidowanie rozbieżności w przepisach krajowych różnych państw członkowskich, wzmocnienie zaufania konsumentów, zwiększenie dla konsumentów korzyści z istnienia rynku wewnętrznego.

Zalety harmonizacji minimalnych:

- pozwala na zachowanie specyfiki krajowego systemu karnego

- elastyczne zastosowanie norm prawnych

- możliwości rozwijania wybranego standardu ochrony konsumentów

Wady harmonizacji minimalnych:

- trudność w zdefiniowaniu wymaganego minimum - często zakres nie wynika wprost i wymaga wykładni

- zagrożenie zróżnicowania standardu ochrony konsumentów w różnych krajach

- trudności w ustaleniu dozwolonego rozszerzenia ochrony przez przepisy krajowe, dlatego że to rozszerzenie musi być proporcjonalne i nie może nadmiernie ograniczać w szczególności swobodnego przepływu towaru.

test przecietnego konsumenta

Test nie jest statyczny. Krajowe sądy i organy administracji muszą polegać na własnej ocenie w celu ustalenia typowej reakcji przeciętnego konsumenta w konkretnym przypadku.

dyrektywa 1999/44 tytuł i omowic ja

DYREKTYWA 1999/44/UE w sprawie niektórych aspektów sprzedaży towarów konsumpcyjnych i

związanych z tym gwarancji. Obejmuje gwarancje prawne i handlowe.

Gwarancja prawna - ochrona prawna kupującego względem wad nabytych

dóbr konsumpcyjnych wynika z przepisów

Gwarancja handlowa - wynika z aktu woli osoby, gwaranta, który

zobowiązuje się ponieść odpowiedzialność za niektóre wady.

---