Dzierżawa, prawo cywilne, prawo cywilne część II, Zobowiązania


DZIERŻAWA (art. 693-709):

Definicja:

Przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Strony:

Ten typ umowy jest bardzo podobny do najmu i dlatego ustawodawca generalnie odsyła do przepisów o najmie, które do dzierżawy stosuje się odpowiednio - a zatem w kwestiach nieuregulowanych stosuje się do umowy dzierżawy przepisy dotyczące umowy najmu.

Zasadnicza różnica między dzierżawą a najmem polega na tym, że dzierżawca ma uprawnienie nie tylko do używania przedmiotu dzierżawy, ale także do pobierania z niego pożytków - zarówno naturalnych jak i cywilnych.

Przedmiotem dzierżawy mogą być jedynie takie rzeczy i prawa, które dają pożytki - np. grunty rolne, przedsiębiorstwo.

Umowę można zawrzeć na czas oznaczony lub nieoznaczony. Maksymalny termin związania stron to 30 lat - dzierżawę zawartą na czas dłuższy poczytuje się po upływie tego terminu za zawartą na czas nieoznaczony (termin dłuższy niż przy umowie najmu z uwagi na produkcyjną funkcję dzierżawy). W umowie zawartej na czas oznaczony można przewidzieć możliwość wypowiedzenia.

Prawa i obowiązki stron:

Czynsz dzierżawny:

Może jednak żądać aby sąd obniżył czynsz przypadający za dany okres gospodarczy:

Ustawowe prawo zastawu:

Ustanie dzierżawy:

  1. dzierżawa zawarta na czas oznaczony: