1. Działalność lobbingowa-to każde działanie prowadzone metodami prawnie dozwolonymi zmierzające do wywarcia wpływu na organy władzy publicznej w procesie stanowienia prawa.

2. Zawodowa działalność lobbingowa-jest to zarobkowa działalność lobbingowa prowadzoną na rzecz osób przeciw celu uwzględnienia w procesie stanowienia prawa interesów tych osób.

3. R.M. prowadzi wykaz prac legislacyjnych i obejmuje on:

-projekty założeń projektów ustaw

-projekty ustaw

-projekty rozporządzeń RM.

4. Zainteresowanie pracami legislacyjnymi-z chwilą udostępnienia projektu w Biuletynie Informacji Publicznej, każdy może zgłosić zainteresowanie pracami nad projektem założeń projektu ustawy, projektem ustawy lub projektem rozporządzenia.

5. Wysłuchanie publiczne-jest to publiczne wygłaszanie swojego zdania co do aktu prawnego.

6. Minister właściwy do spraw administracji publicznej prowadzi rejestr podmiotów wykonujących zawodową działalność lobbyngową w postaci bazy danych zapisanych na informatycznych nosnikach.

7. Wpis do rejestru dokonywany jest na podstawie zgłoszenia, wnosi się go na urzędowym formularzu i podaje się w nim:

-firmę, siedzibę i adres przedsiębiorcy wykonującego zaw. dział. lobby. albo imie i nazwisko oraz adres os. fiz.

-nr w rejestrze przedsię. w KRS albo nr w ewidencji dział. gosp.

Załącza się do niego:

-dowód wniesienia opłaty lub jego kopię

-kopie stron dokumentów potwierdzających tożsamość w przypadku os. fiz.

8.W przypadku wydania prawomocnego orzeczenia zakazującego wykonywania zawodowej działalności lobbingowej, organ prowadzący rejestr wykreśla z rejestru przedsiębiorcę albo osobę fizyczną, których dotyczy to orzeczenie. Wykreślenie z rejestru następuje w drodze decyzji administracyjnej.

9. Kontrola. Organy władzy publicznej są obowiązane niezwłocznie udostępniać w Biuletynie Informacji Publicznej informacje o działaniach podejmowanych wobec nich przez podmioty wykonujące zawodowądziałalność lobbingową, wraz ze wskazaniem oczekiwanego przez te podmioty sposobu rozstrzygnięcia.

Kierownicy urzędów obsługujących organy władzy publicznej, każdy w zakresie swojego działania, określą szczegółowy sposób postępowania pracowników podległego urzędu z podmiotami wykonującymi zawodową działalność lobbingową oraz z podmiotami wykonującymi bez wpisu do rejestru czynności z zakresu zawodowej działalności lobbingowej, w tym sposób dokumentowania podejmowanych kontaktów.

W przypadku stwierdzenia, że czynności wchodzące w zakres zawodowej działalności lobbingowej są wykonywane przez podmiot niewpisany do rejestru, właściwy organ władzy publicznej niezwłocznie informuje o tym na piśmie ministra właściwego do spraw administracji publicznej.

Kierownicy urzędów obsługujących organy władzy publicznej opracowują raz w roku, do końca lutego, informację o działaniach podejmowanych wobec tych organów w roku poprzednim przez podmioty wykonujące zawodową działalność lobbingową.

10.Podmiot, który wykonuje czynności wchodzące w zakres zawodowej działalności lobbingowej bez wpisu do rejestru, podlega karze pieniężnej w wysokości od 3.000 zł do 50.000 zł.

Nakłada w drodze decyzji administracyjnej minister właściwy do spraw administracji publicznej.

Uwzględnia się stopień wpływu podmiotu, o którym mowa w ust. 1, na określone rozstrzygnięcie organu władzy publicznej dotyczące stanowienia prawa oraz zakres i charakter podjętych przez ten podmiot czynności z zakresu zawodowej działalności lobbingowej.

Można nakładać wielokrotnie, jeżeli czynności z zakresu zawodowej działalności lobbingowej są kontynuowane bez wpisu do rejestru.

Z punktu widzenia legisl. adm. działalność lobbyngowa uregulowana jest tylko częściowo. Ustawa dopuszcza dział. lobby. w odniesieniu do ustaw i rozporządzeń ale nie wspomina o aktach prawa miejscowego i prawa wewnętrznego, nie oznacza to, ze działalność ta w odniesieniu do tych aktów jest niedopuszczalna (można ja prowadzić ale w sposób nieuregulowany).

Elementy składowe lobbyngu:

-podmiot czynny (który prowadzi lobbing)

-podmiot bierny (wobec którego jest prowadzony lobby.)

-komunikacja (przy użyciu techniki, strategi z zakresu marketingu, erystyki, prezentacji)

-cel (wydanie lub nie wydanie aktu o określonej tresci)

-zamiar (wywieranie wpływu po stronie grupy interesu)

Zakres regulacji normatywnej.

Na zakres regulacji normatywnej ma wpływ pojęcie praworządności, może ono być rozumiane dwojako:

-jako stan przestrzegania prawa przez wszystkie podmioty w państwie,

-jako obowiązek przestrzegania prawa przez państwo i jego organy.

Praworządność w znaczeniu formalnym-została wyrażona w art. 7 Konstytucji, który stanowi, ze organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa.

Praworządność w znaczeniu materialnym-zgodność obowiązującego prawa z przyjętym systemem wartości.

Naruszenie praworządności następuje, kiedy organ nie ma prawa do stanowienia prawa w ogóle lub w określonych okolicznościach (np. Uchwała RM z 12 grudnia 1981 r.-stan wojenny).

Trybunał Konstytucyjny

TK- to organ władzy sadowniczej, powołany do badania zgodności z Konstytucją aktów normatywnych i umów międzynarodowych oraz wykonywania innych zadań określonych w Konstytucji.

Orzeka w sprawach:

-zgodności ustaw i umów międzynarodowych z Konstytucją

-zgodności ustaw z ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi, których ratyfikacja wymagała uprzedniej zgody wyrażonej w ustawie,

-zgodności przepisów prawa, wydawanych przez centralne organy państwowe, z Konstytucją, ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi i ustawami

-skargi konstytucyjnej,

 -sporów kompetencyjnych pomiędzy centralnymi konstytucyjnymi organami państwa,

 -zgodności z Konstytucją celów lub działalności partii politycznych.

W skład Trybunału wchodzi 15 stu sędziów:

-Sędziego Trybunału wybiera Sejm na 9 lat

-Sędzią Trybunału może być osoba posiadająca kwalifikacje wymagane do zajmowania stanowiska sędziego SN lub NSA

-kandydatów na stanowisko sędziego Trybunały przedstawia co najmniej 50 posłów lub prezydium Sejmu. Uchwała w sprawie wyboru zapada bezwzględna większością głosów w obecności co najmniej polowy ogólnej liczby posłów,-osoba wybrana sklada slubowanie wobec Prezydenta RP.

Organami Trybunału są:

- Zgromadzenie Ogólne

- prezes Trybunału.

 Prezes Trybunału zwołuje co najmniej raz w roku Zgromadzenie Ogólne, na którym omawia się działalność Trybunału oraz problemy wynikające z jego orzecznictwa

W Zgromadzeniu Ogólnym mają prawo wziąć udział przewodniczący zainteresowanych komisji sejmowych, komisji senackich, Prezes Najwyższej Izby Kontroli, Minister Sprawiedliwości, Prokurator Generalny, Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego, Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego, Rzecznik Praw Obywatelskich i Rzecznik Praw Dziecka.

O zwołaniu Zgromadzenia Ogólnego prezes Trybunału zawiadamia Prezydenta Rzeczypospolitej, Marszałka Sejmu, Marszałka Senatu i Prezesa Rady Ministrów, którzy mogą wziąć udział w Zgromadzeniu Ogólnym bądź delegować swojego przedstawiciela.

Zasady prawidłowej legislacji w orzecznictwie TK stanowią istotna wskazówkę dla prawodawcy. Wprawdzie TK orzeka głównie w sprawie zgodności ustaw z Konstytucją to jednak formułowane przez niego postulaty sa istotne dla legisl. adm.

Wynika to z następujących faktów:

-legisl. adm. ma charakter pomocniczy lub i wykonawczy w stosunku do legisl. konstytucyjnej i ustawowej,

-w ramach legisl. adm.mamy do czynienia z aktami które podlegają kontroli Trybunału

-postulaty formułowane przez TK sa bardzo trafne i przyczyniają się do procesu tworzenia prawa.

Zasady prawidłowej legislacji w orzecznictwie TK:

-zasada nie działania prawa wstecz

-ochrony praw nabytych

-umów należy dotrzymywać (pacta sunt serranda)

-ochrony interesów w toku

-zasada określoności przepisów prawa

-stosowania przepisów przejściowych

-odpowiedniego vacatio legis

-niezmienności przepisów prawa (podatkowego w trakcie roku podatkowego)

Ustawa o ogł.aktów norm. i niekt. innych aktów prawnych określa zasady i tryb ogłaszania aktów normatywnych i niekt. innych innych prawnych oraz zasady i tryb wydawania dzienników urzędowych

Ogłaszanie aktu normatywnego w dzienniku urzędowym jest obowiązkowe.

Akty normatywne ogłasza się niezwłocznie.

Akty normatywne, zawierające przepisy powszechnie obowiązujące ogłaszane w dziennikach urzędowych wchodzą w życie po upływie 14stu dni od dnia ich ogłoszenia.

Przepisy porządkowe wchodzą w życie po upływie 3 dni.

Dziennikami urzędowymi są:

-Dziennik Ustaw RP, ogłasza się w nim:

Konstytucję, ustawy, rozporządzenia z mocą ustawy wydane przez Prezydenta R.P., orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego dotyczące aktów normatywnych ogłoszonych w Dzienniku Ustaw, uchwały Rady Ministrów uchylające rozporządzenie ministra, teksty jednolite w.w. aktów, uchwały Rady Ministrów uchylające rozporządzenie ministra.

-Dziennik Urzędowy RP „Monitor Polski”:

zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej wydane na podstawie ustawy, uchwały Rady Ministrów i zarządzenia Prezesa Rady Ministrów, wydane na podstawie ustawy, teksty jednolite aktów określonych w pkt 1 i 2, orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego dotyczące aktów normatywnych ogłoszonych Monitorze Polskim lub aktów normatywnych, które nie były ogłoszone, a także: uchwały zgromadzenia Narodowego, uchwały Sejmu, uchwały Senatu, akty urzędowe Prezydenta RP

-Dz.Urzędowy RP „Monitor Polski B”:

sprawozdania finansowe określone w przepisach o rachunkowości, ogłoszenia i obwieszczenia przedsiębiorców, jeżeli odrębne przepisy nie wymagają ich ogłoszenia w Monitorze Sądowym i Gospodarczym, inne akty prawne, a także informacje, komunikaty, ogłoszenia i obwieszczenia organów, instytucji i osób, jeżeli odrębne ustawy tak stanowią.

Ogłaszanie obwieszczeń i ogłoszeń, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, jest odpłatne, Prezes Rady Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, wysokość opłat, kierując się rzeczowymi i osobowymi kosztami wydawania Monitora Polskiego B

-Dzienniki urzędowe ministrów kierujących działem adm. rzad. Oraz Dzienniki urzędowe urzędów centralnych:

 >akty normatywne organu wydającego dziennik urzędowy i nadzorowanych przez niego urzędów centralnych;

 > uchwały Rady Ministrów uchylające zarządzenia ministra wydającego dziennik urzędowy;

 >orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego w sprawach aktów normatywnych, o których mowa w pkt 1 i 2;

 >ogłoszenia sądowe, jeżeli tak stanowią inne ustawy.

-Wojewódzkie dzienniki urzędowe:

>akty prawa miejscowego stanowione przez wojewodę i organy administracji niezespolonej;

 >akty prawa miejscowego stanowione przez sejmik województwa, organ powiatu oraz organ gminy, w tym statuty województwa, powiatu i gminy;

 >statuty związków międzygminnych oraz statuty związków powiatów;

 >akty Prezesa Rady Ministrów uchylające akty prawa miejscowego stanowionego przez wojewodę i organy administracji niezespolonej;

 >wyroki sądu administracyjnego uwzględniające skargi na akty prawa miejscowego stanowionego przez: wojewodę i organy administracji niezespolonej, organ samorządu województwa, organ powiatu i organ gminy;

 >porozumienia w sprawie wykonywania zadań publicznych zawarte:

-między jednostkami samorządu terytorialnego,

-między jednostkami samorządu terytorialnego i organami administracji rządowej;

 >uchwały budżetowe gminy, powiatu i województwa oraz sprawozdanie z wykonania budżetu gminy, powiatu i województwa;

 > obwieszczenia o wygaśnięciu mandatu wójta (burmistrza, prezydenta miasta) oraz o rozwiązaniu sejmiku województwa, rady powiatu lub rady gminy;

>rozstrzygnięcia nadzorcze dotyczące aktów prawa miejscowego stanowionych przez jednostki samorządu terytorialnego;

>statut urzędu wojewódzkiego;

>inne akty prawne, informacje, komunikaty, obwieszczenia i ogłoszenia, jeżeli tak stanowią przepisy szczególne.

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej wydawany przez Urząd Oficjalnych Publikacji Komisji Europejskiej, zawiera:

 -w serii L (legislacja):

a) rozporządzenia,

b) dyrektywy,

c) decyzje,

d) zalecenia,

e) opinie;

-w serii C (komunikaty albo informacje i zawiadomienia), w szczególności:

a) streszczenia wyroków Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości i Sądu Pierwszej Instancji,

b) protokoły z posiedzeń Parlamentu Europejskiego,

c) raporty Trybunału Obrachunkowego,

d) pisemne zapytania poselskie oraz odpowiedzi na nie udzielane przez Radę lub Komisję,

e) stanowiska Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów,

f) ogłoszenia o naborze do pracy w instytucjach Unii Europejskiej,

g) wezwania do okazania zainteresowania programami i projektami Unii Europejskiej,

h) umowy publiczne dotyczące pomocy żywnościowej,

i) spis treści Dziennika UE serii C E;

-w serii S (suplement), w szczególności:

a) umowy publiczne dotyczące pracy, dostaw i usług ze wszystkich państw członkowskich Unii Europejskiej,

b) umowy użyteczności publicznej,

c) umowy publiczne dotyczące instytucji Unii Europejskiej,

d) umowy Europejskiego Funduszu Rozwoju (kraje ACP),

e)umowy Phare, Tacis z państwami środkowej i wschodniej Europy,

f) projekty finansowane przez Europejski Bank Inwestycyjny, Europejski Bank Centralny i Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju,

g) umowy dotyczące Europejskiego Obszaru Gospodarczego (Norwegia, Islandia i Liechtenstein),

h) umowy zawarte zgodnie z porozumieniem dotyczącym zamówień publicznych (GPA) w ramach GATT/Światowej Organizacji Handlu (WTO) ze Szwajcarią,

i) zawiadomienia dotyczące europejskiej ekonomicznej grupy interesów (EEIGs),

j) umowy publiczne dotyczące usług lotniczych.

Legislacja-intuicyjnie można stwierdzić, że jest to tworzenie prawa przez organy adm. publi.

Legislatio- wnoszenie lub stanowienie praw, obecnie jest definiowane jako ustawodawstwo, prawodawstwo, ustanowienie praw, tworzenie aktów prawnych.

Z pojęciem legislacji wiążą się:

-kształtowanie prawa-proces zdeformalizowany, spontaniczny. Prawo jako zespół norm postępowania kształtowało się przez bardzo długi czas. Pewne zachowania stały się akceptowalne, wręcz wymagane i pojawił się nacisk na organy biorące udział w legislacji (zakaz spożywania alkoholu w miejscach publicznych, zakaz palenia)

-tworzenie prawa-proces sformalizowany, zorganizowany, obejmuje elementy z zakresu polityki prawa, metodyki pracy legislatora, działalności legislacyjnej oraz problemy jakie prawodawca powinien rozwiązać aby jego działanie miało charakter racjonalny.

-powstanie prawa-zjawisko pojawienia się prawa niezależnie w jaki sposób ono powstało, np. ogłaszanie aktu normatywnego, ogłoszenie wyroku sadu konstytucyjnego, zawarcie umowy, jednostronna deklaracja.

Administracja-organizacja służąca do osiągnięcia celu.

Adm. publiczna-zespół działań, przedsięwzięć o charakterze organizatorskim i wykonawczym, realizowany na rzecz interesu publicznego przez organy na podstawie i w granicach prawa.

Legislacja adm.-jest to część nauki o tworzeniu prawa zwana nauką legislacji lub nauki o legislacji.

W Polsce jak i w innych krajach ukształtowały się 4 typy legislacji:

-konstytucyjna- obejmuje akty ranki Konstytucyjnej (Konstytucja RP z 97 r.). Akty te zawierają zasady prawa i normy programowe oraz wskazówki jak interpretować prawo.

-ustawowa-obejmuje ustawy i ma charakter podstawowy. Kreowanie jakichkolwiek praw i nadawanie obowiązków może wynikać jedynie z ustawy (jest to zasada od której istnieją liczne wyjatki)

-delegowana-obejmuje akty prawne wydawane przez różne podmioty na podstawie ogólnego lub szczegółowego upoważnienia (rozporządzenia, zarządzenia, uchwały)

-autonomiczna-obejmuje tworzone przez podmioty pozapaństwowe, publiczne (JST) oraz prywatne np. uchwały stowarzyszeń.

Poza tym podziałem występuje:

-legislacja międzynarodowa-obejmuje źródła prawa międzynarodowego oraz prawo wtórne UE.

W Polsce istnieją 3 zawody związane ściśle z legislacją:

-legislator

-radca prawny

-urzędnik

Legislator-zajmuje się tworzeniem aktów prawnych, przedstawiciele tego zawodu uczestnicza w tworzeniu aktów prawnych przez organy do tego upoważnione (Sejm, Senat, prezydent, RM, Ministrowie).

O ile naczelne i centralne organy korzystają z pomocy legislatorów to w organach terenowych i samorządowych jest to rzadkość. Prowadzi to do sytuacji rozporządzenia, ustawy powstają przy pomocy profesjonalistów, a pozostała część legislacji w tym duża cześć legislacji adm. pozostaje bez tego rodzaju wsparcia.

Zawód legislatora jest zawodem regulowanym (podst. prawna art. 110 o służbie cywilnej).

Legislator jest urzędnikiem-członiem służby cywilnej, posiada wykształcenie prawnicze, ponieważ warunkiem dopuszczenia do legisl. adm. jest ukończenie studiów prawniczych.

Radca Prawny-jest zawodem regulowanym (podst.prawną jest ustawa o radcach prawnych). Aktualnie na przedstawicielach tej grupy zawodu opiera się tworzenie prawa w organach samorządowych i terenowych. Organy te współpracują z radcami prawnym prawnymi na stałe lub czasowo lub ich zatrudniają.

Urzędnik-nie wszyscy urzędnicy biorą udział w pisaniu aktów prawnych, ale duża ich część odgrywa w tym procesie istotna rolę. Gdy powstaje zamysł w stworzeniu nowej regulacji, to najczęściej na urzędniku ciąży obowiązek stworzenia pierwszego projektu (tzw. projektu projektu). Projekt ten podlega zatwierdzeniu przez zwierzchnika a następnie ocenie przez legislatora lub radcę prawnego.

Modele racjonalnego tworzenia praw:

-Wolunarystyczny-obejmuje tworzenie norm zależnie od woli autorytetu przy nieuwzględnieniu określonych reguł, występuje w państwach o reżimie totalitarnym lub autorytarnym

-legalistyczny-charakteryzuje się 3 cechami:

>kazda decyzja stanowienia musi mieć poparcie w normie kompetencyjnej

>proces tworzenia prawa jest sformalizowany

>istnieje kontrola stanowienia prawa

-spoleczny-tworzenie norm w wyniku negocjacji pomiędzy podmiotami które tworza prawo a jego adresatami.

Jednym z podstawowych założeń prawa jest istnienie racjonalnego prawodawcy. O ile prawodawca ustawowy lub ustrojowy może dowolnie podejmować decyzje, to prawodawca administracyjny musi mieć na uwadze to, ze prawo tworzone przez niego musi być zgodne z normami wyższego rzędu.

Zasady tworzenia prawa-są to jednolite reguły funkcjonowania podmiotów biorących udział w działalności legislacyjnej, należy je odróżnić od zasad prawa, które odnoszą się do całego systemu normatywnego:

-zasada konstytucyjności

-zgodności z prawem międzynarodowym

-stabilności i kontynuacji

-realności

-uzasadnienia

-skuteczności

-nierepresyjności

-minimalnej ingerencji

-społecznych konsultacji

-jawności

-komunikatywności

-adekwatności środków do celu

-cyklicznej analizy efektów

-działania prawa

Polityka prawa-nauka ta zajmuję się badaniem, jak wpływać za pośrednictwem nor prawa stanowionego na zachowanie ludzi i uspołeczniać ich charakter.

Polityka prawa dzięli się na:

-politykę tworzenia prawa-zajmuje się ona odpowiedzią na pytania:

>jaki akt należy prawny należy ustanowić aby osiągnąć zamierzony cel

>jak sformułować przepisy żeby były zrozumiałe i jasne

>z kim przeprowadzić konsultację na etapie tworzenia aktu prawnego

>ile powinno wynosić vacatio legis

-skuteczność prawa-wywolanie przez prawo skutków zamierzonych i nie wywoływanie skutków niezamierzonych.

Dzielimy na:

-skuteczność formalną-gdy adresat normy w sytuacji wskazanej w hipotezie zachowuje sia zgodnie z dyspozycją

-materialną-gdy zachowanie adresata wywołuje skutek zamierzony przez prawodawcę.

---