Zarządzanie
Funkcje procesu zarządzania.
Zarządzanie to działanie kierownicze, obejmujące następujące funkcje postępowania:
* planowanie - określenie celów organizacji
* organizowanie - proces przydzielania działań i zasobów poszczególnym członkom organizacji
* motywowanie - rozpoznanie potrzeb i aspiracja pracowników
kontrolowanie - obserwowanie i wprowadzanie działań dla ułatwienia realizacji celów
Funkcje te nazywane były klasycznymi funkcjami zarządzania.
Fazy podejmowania decyzji.
Decyzja polega na wyborze jednego rozwiązania problemu spośród przynajmniej dwóch dostępnych rozwiązań.
Składa się z trzech faz:
Faza rozpoznania polega na identyfikacji problemu decyzyjnego, określaniu przyczyn jego powstania oraz możliwości i ograniczeń rozwiązania
Faza projektowania obejmuje trzy czynności:
formułowanie różnych wariantów rozwiązań danego problemu decyzyjnego
określenie kryteriów, za pomocą, których będzie się dokonywać oceny tych wariantów
ocenę każdego z wariantów rozwiązań
Faza wyboru polega na porównaniu wcześniej ocenianych wariantów rozwiązań problemu oraz wyborze tego, który w najwyższym stopniu spełnia nasze kryteria. W tej fazie musi być określony sposób i termin realizacji decyzji.
Podstawowe koncepcje zarządzania strategicznego.
Zarządzanie strategiczne to kierowanie rozwojem organizacji w długim okresie, które jest nastawione na maksymalne wykorzystanie szans i unikanie zagrożeń istniejących w jej otoczeniu.
Do podstawowych koncepcji zarządzania strategicznego zaliczamy koncepcję ilościowego i behawioralnego zarządzania strategicznego, której przedmiotem rozważań są zainteresowania teorii organizacji i zarządzania oraz rola organów zarządzających, struktur organizacyjnych i informacyjno-decyzyjne aspekty wypracowywania i wdrażania strategii.
analizę pozycji wyjściowej firmy i perspektywy jej rozwoju
identyfikację celów firmy oraz określenie, na ile obecne produkty i rynki pozwalają je osiągnąć
szczegółowe określenie możliwościfirmy, ustalenie jej słabych i mocnych stron oraz tzw. siły kreatywnej;
budowę wariantów rozwoju firmy oraz ich przydatność z punktu widzenia celów i możliwości, jakie stwarza posiadany przez nią potencjał ludzki, rzeczowy i finansowy;
sformułowanie optymalnego wariantu strategii;
opracowanie planu strategicznego i planów szczegółowych przedsięwzięć;
uaktywnienie systemów: zarządzania, planowania, kontroli, rachunkowości i informacji w celu aktywnego wspierania realizacji strategii;
kształtowanie organizacji i kultury (strategicznej) firmy wspierającej realizację strategii;
prowadzenie kontroli strategicznej na zasadzie controllingu.
Istota i geneza strategii w zarządzaniu organizacjami.
Strategia początkowo to słowo odnosiło się do działań militarnych a później stało się kluczową kategorią zarządzania i przeszło do ekonomii na podstawie 2 czynników teorii gier, znaczenia konkurencji.Za ojca strategii uważa się A. Chandler. Strategia proces tworzenia i realizacji długookresowego planu,uzyskiwanie określonej pozycji względem otoczenia, względnie trwały wzorzec działania. Strategia przedsiębiorstwa to zespół niesprzecznych dostosowanych do potencjału oraz sytuacji w jego otoczeniu sposobów działania umożliwiających osiąganie długookresowych celów przedsiębiorstwa. Opracować strategię przedsiębiorstwa to znaczy dokonać wyboru dziedziny działalności, w której chce być ono obecne i określić zasoby jakie są mu potrzebne do przetrwania i rozwoju a więc osiągnięcia przez nie korzystnej pozycji konkurencyjnej w sektorach i rynkach w których przedsiębiorstwo działa. Strategia ofensywna ma na celu wzrost zysków właściciela.
Podstawowe zasady reengineeringu.
Reengineering to projektowanie procesów gospodarczych, które mają na celu dokonanie widocznej poprawy w gospodarce. Projektowanie to odbywa się od podstaw. Zasady reengineeringu:
* należy wychodzić od potrzeb klienta.
* analiza procesów zachodzących w organizacji, przeprowadzania z różnych punktów widzenia. Ważne w tej analizie są zmiany w zachodzących procesach.
* inwencja twórcza uczestników powinna być pobudzana przez analizę danego procesu
* należy brać pod uwagę istniejące ograniczenia, bariery oraz uwarunkowania
* myślenie w kategoriach klienta w procesie reengineeringu jest nadrzędne w stosunku do myślenia w kategoriach własnego przedsiębiorstwa.
6. Metody benchmarkingu.
Benchmarking- to proces systematycznego porównywania własnej firmy z innymi, albo porównywania ze sobą różnych działów przedsiębiorstwa, aby ustalić jaki jest jego stan obecny i czy potrzebna jest jakaś zmiana. Wyróżnia się cztery rodzaje benchmarkingu:
wewnętrzny jest stosowany w dużych organizacjach, które posiadają wiele oddziałów lub filii realizujących zbliżone działania.
konkurencyjny jest trudny w realizacji ze względu na niechęć konkurentów do ujawniania swoich danych.
funkcjonalny polega na poszukiwaniu organizacji do porównań w innych branżach, z ty że porównywane są tylko wybrane obszar, które funkcjonują podobnie jak w naszym przedsiębiorstwie.
ogólny jest odmianą funkcjonalnego i polega na porównywaniu procesów o charakterze uniwersalnym, które wyglądają podobnie w wielu organizacjach, niezależnie od dziedziny ich działalności np., obsługa klienta.
7. Koncepcja outsourcingu.
Outsourcing- (powierzenia części zadań firmie zewnętrznej) jest koncepcją doskonalenia działalności przedsiębiorstwa. Polega na korzystaniu z usług czy też półproduktów, które proponuje zewnętrzny dostawca, którego koszty są niższe od danego przedsiębiorstwa
Zwykle dotyczy to zadań pomocniczych, nie związanych bezpośrednio z uzyskiwaniem dochodu. Najczęstszą przyczyną wprowadzenia praktyk outsourcingu jest chęć obniżenia Kostów i uniknięcia sytuacji korupcjogennych.
Koncepcja outsourcingu zakłada również tworzenie nowego modelu w zakresie usług. Otóż uważa się, że można zrezygnować z usług, które nie maja istotnego znaczenia dla firmy i mogą być świadczone przez specjalistyczne przedsiębiorstwa, np. przetwarzanie informacji, ochrona firmy, zbiorowe żywienie, utrzymywanie czystości, księgowanie. W koncepcji outsourcingu centralną rolę odgrywają koszty, a mianowicie ich oszczędność.
8. Koncepcja organizacji uczącej się.
Organizacja ucząca się jest organizacją biegłą w realizacji zadań tworzenia, pozyskiwania i przekazywaniu wiedzy, oraz w modyfikowaniu swoich zachowań w reakcji na nową wiedzą i doświadczenie. Koncepcja uczącej się organizacji jest ściśle związana z realizacją strategii innowacyjnej w przedsiębiorstwie. Innowacje są konsekwencją zmian zachodzących w otoczeniu oraz rozwoju przedsiębiorstwa. Są one konieczne dla realizacji wszelkich zmian i udoskonaleń, przez co stają się podstawowym warunkiem osiągnięcia sukcesu na rynku. Innowacje mogą być elementem ofensywnej strategii przedsiębiorstw wchodzących na nowe rynki, jak również defensywną bronią firm ustabilizowanych i dobrze prosperujących
Koncepcja organizacji uczącej się:
- wiedza formalna - jawna - jest zdobywana w sposób uporządkowany podający wyjaśnienia przyczynowo - skutkowe - możliwość sprawdzalności.
- wiedza ukryta - nieformalna - gromadzona spontanicznie, chaotycznie, bez wyjaśniania prawideł przyczynowo -skutkowych - wynika z codziennych doświadczeń.
9. Zarządzanie przez komunikację.
W organizacji występuje duża rozmaitość form komunikowania się: komunikacja ogólna, oddolna, pionowa i pozioma. Komunikowanie się jest nierozerwalnie związane z bezpośrednimi lub pośrednimi kontaktami w pracy i poza nią, dlatego potrzebne jest wprowadzenie szkoleń zarządzania przez komunikację. Dzięki dobremu komunikowaniu się możemy osiągnąć duże sukcesy, ale ignorując ją spektakularną porażkę, dlatego to od organizacji a w niej od każdego pracownika od dyrektora zaczynając na członku zespołu kończąc zależy, jak wykorzystamy wiedzę o komunikacji w przedsiębiorstwie oraz w życiu prywatnym. Celem zarządzania komunikacją w przedsięwzięciu jest zapewnienie terminowego i prawidłowego pozyskiwania, przetwarzania, przekazywania, przechowywania i dysponowania informacjami dotyczącymi przedsięwzięcia w celu zapewnienia jego skutecznej realizacji. Dla realizacji tego celu, procesy zarządzania komunikacją obejmują:
1) Planowanie komunikacji,
2) Przekazywanie informacji,
3) Sprawozdawczość o wynikach przedsięwzięcia,
4) Administracyjne zamknięcie przedsięwzięcia.
10. Style zarządzania.
Styl techniczno- analityczny- odznacza się założeniem racjonalnego działania na podstawie różnorodnych analiz, określających zarówno strukturę celów, jak i metody ich realizacji. Zakłada się tu możliwość daleko idącego zdeterminowania procesu zarządzania, maksymalnego ograniczenia niepewności w działaniu. Położono zatem nacisk na jak najdokładniejszy proces przygotowania wszystkich działań przedsiębiorstwa.
Styl polityczny- wykazuje dużą zmienność celów, niezbędna stabilność utrzymuje się poprzez praktykę formalizowania planów i równie sformalizowaną kontrolę wydatków. Struktura organizacyjna uzależniona jest od indywidualnych rozwiązań dotyczących negocjacyjnego i przetargowego systemu podejmowania decyzji. Występuje większa identyfikacja osobista kadry z zadaniami, a nie z formalną rolą wyrażającą w pozycji hierarchicznej i tytule służbowym. Przy podejmowaniu decyzji występuje duża liczba uczestników co powoduje rozwiązanie się nie formalnej postaci informacji.
Styl przedsiębiorczy- to styl typowy dla szybkich decyzji w warunkach zagrożenia, trudności, szybkiego rozwoju małych i średnich przedsiębiorstw. Posiada on wiele elementów spontaniczności, wyzwalając się w dużym stopniu od biurokratycznej procedury. Kładzie mały nacisk na sformalizowany lub organizacyjny i formalne planowanie, zwracając główną uwagę na indywidualną swobodę działania i inicjatywę. Koordynacja jest realizowana poprzez nadzór samego przedsiębiorcy. Styl przedsiębiorczy odegrał dużą rolę w rozwoju gospodarczym bowiem niewielkie koncerny a właśnie małe i średnie przedsiębiorstwa wykazały największy poziom zatrudnienia.
W praktyce procesu zarządzania występują z reguły, pomieszane ze sobą, elementy tych trzech stylów.