AIDS
wywoływany przez wirus HIV należący do retrowirusów
do zakażenia dochodzi poprzez:
nasienie
wydzieliny pochwy
krew i preparaty krwiopochodne
drogą przezłożyskową (ciąża)
wirus HIV występuje także: w ślinie, płynie mózgowo-rdzeniowym, tkance mózgowej, łzach, mleku, płynie: stawowym, owodniowym, pęcherzykowym
nie udokumentowano przeniesienia wirusa podczas zwykłych kontaktów
Patogeneza:
wirus HIV atakuje głównie komórki CD4 (pomocnicze limfocyty T
dochodzi do głębokiego uszkodzenia układu odpornościowego i rozwoju zakażeń oportunistycznych oraz nowotworów
wyróżnia się 4 fazy zakażenia wirusem HIV:
pierwotne zakażenie wirusem HIV - w ciągu kilku tygodni od zakażenia występują objawy takie, jak:
złe samopoczucie
gorączka
wysypka
bóle stawowe
powiększenie węzłów chłonnych
utrata masy
faza bezobjawowa - może trwać 10 lat i więcej, chory jest całkowicie sprawny pod kątem odporności; wirus czynnie się namnaża, ale jest pod kontrolą układu odpornościowego
wczesna faza objawowa AIDS - zakażenie HIV pokonuje obronę gospodarza, ↓ CD4
póżna faza objawowa AIDS - ciężkie upośledzenie układu odpornościowego; rozwijają się zakażenia: toksoplazmozą, CMV, grzybicze, nowotwory (ziarnica, chłoniaki)
Objawy kliniczne:
gorączka, złe samopoczucie, spadek masy ciała, nocne poty
objawy skórne: mięsak Kaposiego, suchość skóry, świąd, owrzodzenia, maceracje skóry, zap. mieszków włosowych, opryszczka, półpasiec, kiła, kłykciny, łuszczyca, atopowe zapalenie skóry
objawy neurologiczne: ogniskowe zap. mózgu, zespół otępienny, zakażenie grzybicze OUN
objawy psychiatryczne - depresja, psychoza
objawy oczne: zapalenie siatkówki
objawy płucne: zap. płuc (Pneumocistis carini)
objawy żołądkowo-jelitowe: bóle brzucha, biegunka, krwawienie z przewodu pokarmowego
Przyjęcie do szpitala:
chorzy z linią CD4 < 500/mm³ oraz z gorączką o nieznanym pochodzeniu
niemożność wykluczenia choroby zagrażającej życiu; bardzo duże osłabienie chorego
WŚCIEKLIZNA
wywoływana jest przez reowirus zawierający RNA
choroba przenoszona jest za pośrednictwem zakażonej śliny
źródłem zakażenia są: lisy, zwierzęta hodowlane, koty, psy
wirus rozprzestrzenia się wzdłuż nerwów obwodowych do rdzenia i OUN
objawy kliniczne:
gorączka, złe samopoczucie, bóle głowy, nudności, bóle gardła, kaszel, ból i mrowienie w miejscu zakażenia
po 1-4 dniach pojawiają się zaburzenia świadomości, episthotonus, napady bolesnych skurczów, porażenia ruchowe
nadwrażliwość na bodźce, wodowstręt
bezpośrednio przed zgonem: śpiączka, drgawki, bezdech
Diagnostyka:
Badanie tkanki mózgowej pobranej podczas biopsji (ciałka Negriego)
Leczenie:
immunoprofilaktyka poekspozycyjna - powinna być rozpoczęta jak najszybciej
niezwłocznie przemyć ranę
profilaktyka p/tężcowa
Tężec (łac. tetanus)
ostra, często śmiertelna choroba wywołana przez laseczkę tężca (Clostridium tetani)
Patogeneza:
zarodniki latami przeżywają w glebie
wprowadzone do rany przekształcają dię w postać wegetatywną
okres wylęgania trwa 24h - 30 dni
laseczka tężca wytwarza tetanospazminę, która działa na płytkę nerwowo-mięśniową, mięśnie szkieletowe, rdzeń kręgowy, mózg, współczulny ukł. nerwowy
Objawy kliniczne:
wzmożone napięcie mięśni szkieletowych
silne skurcze mięśni
zaburzenia czynności ukł. autonomicznego
Objawy kliniczne - 4 postacie tężca:
tężec miejscowy - przewlekła sztywność mięśni w pobliżu miejsca zranienia
tężec uogólniony - rozpoczyna się os szczękościsku i postępuje obejmując całe ciało
tężec głowowy - jest wynikiem obrażeń głowy, występują zaburzenia funkcji nerwów czaszkowych
tężec noworodkowy
Leczenie:
chirurgiczne oczyszczenie rany
hiperimmunizowana immunoglobulina p/tężcowa (TIG) - podawana jednorazowo i.m. 3000-5000j. (wiąże krążący jad)
penicylina krystaliczna lub erytromycyna
leczenie zaburzeń ukł. wegetatywnego (labetalol, MgSO4 , MF, klonidyna)
po wyzdrowieniu z tężca chory winni być czynnie uodpornieni anatoksyną tężcową (0,5ml) w 1., 6.tygodniu i 6.m-cu po zranieniu