1.Eurologistyka- jej cele, funkcje i zadania.
Eurologistyka zajmuje się obecnie wszystkimi zmianami, które zostają wywołane nowymi warunkami ramowymi funkcjonowania gospodarek w sferze międzynarodowej (europejskiej) w wyniku obowiązywania Unii Europejskiej z dniem 1 listopada 1993 r. i Europejskiego Obszaru Gospodarczego z dniem 1 stycznia 1994 r., jak również wprowadzeniem struktur gospodarki rynkowej w Europie Środkowo-Wschodniej, przy uwzględnieniu podziału pracy w ramach współpracy międzynarodowej. W definicji wspólnego rynku akcentuje się to, że w rozumieniu praktycznym chodzi o jednolitą przestrzeń gospodarczą bez granic lądowych, w której jest zapewniony wolny przepływ towarów, osób, usług, kapitału, a także - niezaznaczony w tekście układu - wolny międzynarodowy przepływ płatności.
2.Centrum logistyczne jako element międzynarodowych sieci logistycznych.
Centrum logistyczne - obiekt przestrzenno-funkcjonalny wraz z infrastrukturą i organizacją, w którym realizowane są usługi logistyczne związane z przyjmowaniem, magazynowaniem, rozdziałem i wydawaniem towarów oraz usługi towarzyszące, świadczone przez niezależne w stosunku do nadawcy lub odbiorcy podmioty gospodarcze (usługodawcy logistyczni z różnych specjalności logistyki). Najczęściej centra logistyczne utożsamiane są z ogromnymi magazynami i funkcją składowania produktów przed ich wysyłką. W praktyce centra logistyczne coraz częściej są formą integracji wielu usług w jednym miejscu, przejmując część operacji wykonywanych przez macierzyste komórki przedsiębiorstw-klientów np. zajmują się organizacją specjalistycznych szkoleń i konferencji na zlecenie. Podstawowymi elementami niezbędnymi do świadczenia tych usług są:
urządzenia techniczne służące do prowadzenia prac przeładunkowych i magazynowych oraz wspomagające zarządzanie
personel
organizacja.
Typowe centrum logistyczne posiada takie obiekty jak:
Poszczególne centra logistyczne różnią się między sobą ilością oraz rodzajami obiektów.
Centra logistyczne spełniają trzy rodzaje funkcji:
funkcje logistyczne
funkcje pomocnicze
funkcje dodatkowe
Większość centrów logistycznych umożliwia działanie i świadczy usługi wszystkim zainteresowanym nadawcom i odbiorcom na zasadzie wolnorynkowej. Takie centra logistyczne określa się mianem publicznych. Działają w nich niezależni operatorzy, a rolą zarządu centrum jest udostępnianie im warunków do prowadzenia działalności. W tej formule mieści się również udostępnianie warunków do działalności firmom produkcyjnym i handlowym, które stają się źródłem popytu na usługi logistyczne, realizowanie na terenie centrum logistycznego.
Istnieje wiele kryteriów klasyfikacji centrów logistycznych. Najczęściej przyjmowanym jest kryterium zasięgu oddziaływania, na podstawie którego wyróżnia się:
międzynarodowe centra logiczne - o zasięgu oddziaływania około 500 km;
regionalne centra logistyczne - o zasięgu oddziaływania około 50-80 km;
lokalne centra logistyczne - o zasięgu oddziaływania około 5-8 km.
Rolą centrów logistycznych jest tworzenie warunków do sprawnego przepływu dóbr, łagodzenie i/lub eliminowanie uciążliwości, jaką działalność logistyczna wywiera na otoczenie, a także wspieranie, i często inicjowanie, pozytywnych tendencji oraz kierunków rozwoju działalności gospodarczej, głównie (ale nie tylko) w obszarze logistyki.
Obecnie sytuowanie, rozwój i promocję centrów logistycznych uznaje się za narzędzie pozwalające wpływać na wzrost sprawności i efektywności procesów logistycznych, poziom obsługi klienta, tworzenie wartości w łańcuchach dostaw oraz redukcję kosztów logistyki. Centra logistyczne uznawane są też za niezwykle efektywną formę restrukturyzacji obszarów znajdujących się w gospodarczym regresie - jako inwestycje ożywiające lokalną gospodarkę i uruchamiające nowe inwestycje, związane z napływem nowych podmiotów.
Jednym z najbardziej charakterystycznych trendów rozwojowych centrów logistycznych jest rozwój logistyki miejskiej (city logistics) - skupienie w nich zasobów dystrybucyjnych może ułatwić zarządzanie dostawami dotyczącymi zaopatrzenia mieszkańców i przedsiębiorstw wewnątrz aglomeracji poprzez planowanie i optymalizowanie procesów logistycznych.
3.Pojęcie oraz zakres kosztów logistycznych.
Zadania realizowane w systemie logistycznym wymagają ponoszenia kosztów. Ścisłe przypisanie kosztów systemom logistycznym umożliwia ich wyodrębnienie z globalnych kosztów przedsiębiorstwa . B. Szałek koszty logistyczne identyfikuje jako:
koszty bezpośrednie (transport, magazyny, zapasy, manipulacje, łączność) i pośrednie,
koszty stałe i zmienne,
koszty zaopatrzenia, produkcji i dystrybucji,
koszty materialne i niematerialne,
koszty opracowania logistycznego oraz przedsięwzięć zalecanych przez flogistyków,
koszty ściśle logistyczne .
Definicja wg. Cz.Skowronka mówi, że koszty logistyczne to: „wyrażone w pieniądzu zużycie pracy żywej, środków i przedmiotów pracy, wydatki finansowe oraz inne ujemne skutki zdarzeń nadzwyczajnych które sa powodowane przepływem dóbr materialnych w przedsiębiorstwie i między przedsiębiorstwami, a także utrzymania zapasów .
Koszty logistyczne powstają w następujących fazach produkcji:
Pozyskiwanie materiałów, półproduktów i innych produktów od dostawców,
Magazynowania materiałów i odpadów technologicznych,
Transportu zewnętrznego i wewnątrzzakładowego,
Planowania produkcji, określające intensywność przepływu materiałów przez sferę produkcji,
Magazynowanie półproduktów
Magazynowanie wyrobów gotowych,
Przekazywania wyrobów gotowych odbiorcom .
Zakres kosztów logistycznych:
kontrola efektywności działania,
kalkulacja, względnie pomoc w kształtowaniu cen,
ustalenie i rejestrowanie krótkookresowych wyników,
przygotowanie informacji do podejmowania decyzji i do wyceny działań w przedsiębiorstwie.
4. Główne cele i działania Organizacji Narodów Zjednoczonych.
25 kwietnia 1945r. w San Francisco odbyła się konferencja założycielska z udziałem 50 państw. Podpisano i przyjęto w tym dniu Kartę Narodów Zjednoczonych. Dokument ten stał się prawną podstawą funkcjonowania ONZ, gdyż określała jej kształt, zasady działania cele i funkcje. ONZ jest następcą Ligi Narodów.
ONZ ma 4 główne cele:
Utrzymywanie międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa za pomocą skutecznych środków zbiorowych.
rozwijanie przyjaznych stosunków pomiędzy narodami, opartych na poszanowaniu zasady równouprawnienia i samostanowienia narodów
rozwiązywanie dzięki międzynarodowej współpracy zagadnień międzynarodowych o charakterze gospodarczym, społecznym, kulturalnym i humanitarnym.
stanowienie środka harmonizowania działalności międzynarodowej, zmierzającej do osiągnięcia tych wspólnych celów.
Dziedziny działania ONZ są bardzo szerokie, gdyż ONZ poza rozwiązywaniem konfliktów politycznych działa również w dziedzinach społecznych, kulturalnych, gospodarczych, ochrony praw człowieka i jego godności oraz w dziedzinie utrzymania pokoju i bezpieczeństwa.
Oprócz misji pokojowych, podejmowanych za zgodą stron sporu, ONZ może przeprowadzić zbrojne działania na rzecz powstrzymywania konfliktu.
5. Udział Polski w sojuszu Północnoatlantyckim, korzyści i koszty członkostwa.
NATO- powstało w okresie zimnej wojny i miało stworzyć w Europie przeciwwagę dla państw wschodnich. Prawną podstawą NATO jest traktat północnoatlantycki, podpisany w 1949 roku w Waszyngtonie. 3 najważniejsze zasady, których zobowiązane są przestrzegać wszystkie państwa przystępujące do sojuszu.
- zasada solidarności wobec napaści to znaczy zobowiązanie do wystąpienia wraz z innymi państwami- sojusznikami w obronie napadniętego bez względu na to, jak daleko od własnego kraju leży napadnięte państwo.
- zasada użycia siły zbrojnej w obronie napadniętego państwa- sojusznika
- zasada zgodności reakcji wymagająca zareagowania na agresję stosowanie do jej rozmiarów.
12 lat doświadczeń, wynikających z członkostwa w NATO, każą postrzegać nasze interesy w tej organizacji poprzez ścisły związek polityki, obronności i spraw gospodarczych. Z chwilą uzyskania członkostwa przez Polskę Sojusz stał się jednym z podstawowych instrumentów służących zapewnieniu bezpieczeństwa i obronności państwa. Pełnoprawny status sojuszniczy określa w znacznym stopniu działania naszego kraju w ramach innych organizacji międzynarodowych. Udział w NATO sprawia także, iż nasze wysiłki na rzecz obrony narodowej i bezpieczeństwa przynoszą efekty lepsze aniżeli przedsięwzięcia podejmowane wyłącznie własnymi siłami. W sumie więc członkostwo NATO umacnia bezpieczeństwo państwa,. jego pozycję zewnętrzną, a także poszerza swobodę działania w polityce międzynarodowej. Jako kraj bezpieczny i stabilny, chroniony wiarygodnym systemem sojuszniczym Polska staje się również atrakcyjniejszym partnerem gospodarczym dla potencjalnych inwestorów.
Aspekty obronne.
Zmiany, jakie zaszły w NATO w ostatnich kilkunastu latach, prowadziły do rozwinięcia funkcji politycznych organizacji oraz przebudowy jej zdolności wojskowych. Główną cechą reform podejmowanych w tej ostatniej sferze by to przesunięcie akcentów z liczebności sił zbrojnych na rzecz mobilności i jakości (nowoczesności) wojsk. Odpowiadało to zmieniającej się definicji zagrożeń i ewolucji zadań militarnych Sojuszu, które obejmować zaczęły równiez operacje prowadzone na odległych teatrach działań. Nadal jednak to potencjał wojskowy decyduje o wiarygodności organizacji. To on daje również możliwości skutecznego, prawnie legitymizowanego wsparcia czynnikiem siły świata wartości zapisanych w jej dokumencie założycielskim. Z tego powodu kwestia polskiego wkładu wojskowego do NATO nabiera
szczególnego znaczenia. Wiąże się to nie tylko z gotowością państwa do udziału w sojuszniczych operacjach. Dotyczy również żmudnego procesu dostosowawczego obejmującego reformę naszego systemu obronnego, budowę sił zbrojnych spełniających sojusznicze standardy interoperacyjności oraz "zdrową" strukturę wydatków obronnych. Ta ostatnia kwestia obejmuje zarówno sumę pieniędzy przeznaczanych na obronność (jako odsetek produktu krajowego brutto - w Polsce nieco poniżej średniej Sojuszu), jak i sposób ich wydatkowania. Czynny udział w operacjach NATO oraz aktywność na forum organizacji umacniają pozycję polityczną Polski. Stwarzają szansę oddziaływania na kierunki zmian oraz wpływania na stanowiska innych państw członkowskich. Ceną za opóźnienia decyzji i brak śmiałości w forsowaniu reformy systemu obronnego państwa będzie ograniczenie możliwości uczestnictwa w sojuszniczych działaniach, prowadzące do marginalizacji Polski przy podejmowaniu decyzji w NATO. Prowadziłoby to także wprost ku obniżeniu bezpieczeństwa Polski, poprzez ograniczenie możliwości zarówno aktywnej współpracy wojskowej z USA - naszym najważniejszym sojusznikiem, jak i niesienia wartościowego wkładu do zdolności wojskowych UE.
Aspekty gospodarcze.
Przy analizach polskich interesów w ramach Sojuszu Północnoatlantyckiego umyka często uwadze ich aspekt gospodarczy, przytłumiony sprawami polityki i zbiorowej obrony. Poza korzyściami bezpośrednimi i dającymi się określić w pieniądzu NATO, będąc gwarantem bezpieczeństwa Polski, umacnia jej wizerunek jako państwa stabilnego, przewidywalnego, odpowiedzialnego, respektującego normy międzynarodowego zachowania oraz standardy praw człowieka, demokracji i wolnego rynku. Dla wszystkich potencjalnych inwestorów są to czynniki istotne przy podejmowaniu decyzji o długoterminowym wiązaniu się z polskim rynkiem. Biorąc zaś pod uwagę materialne i niematerialne korzyści dla polskiej gospodarki, członkostwo NATO jest rozwiązaniem "tanim" i korzystnym. Ilustruje to fakt stosunkowo niewielkich obciążeń bezpośrednio wynikających z faktu udziału w Sojusz Jako państwo członkowskie Polska uczestniczy ponadto w procesach podejmowania decyzji o kluczowych kierunkach sojuszniczych inwestycji oraz hierarchii przedsięwzięć wdrażanych w tych ramach. Bilans korzyści gospodarczych powiększa możliwość ubiegania się przez polskie przedsiębiorstwa o realizację zamówień finansowanych przez Sojusz. Dotyczy to zarówno projektów dotyczących terytorium Polski, jak tez pozostałych państw członkowskich. Stan ten, poza bezpośrednimi korzyściami dla finansów zainteresowanych firm i budżetu państwa (wpłacane przez nie podatki), stwarza również przesłanki dla ekspansji tych pierwszych na rynkach państw członkowskich oraz nawiązywania przez nie międzynarodowych kontaktów. Sojusznicze standardy realizowanych projektów Są bardzo wysokie, zmuszając nasze podmioty gospodarcze do wysiłku modernizacyjnego i tym samym wzrostu ich konkurencyjności. Wraz z tym rośnie sita i rynkowa wartość przedsiębiorstw podejmujących taki wysiłek. W warunkach wysokiego bezrobocia nie bez znaczenia jest również możliwość zatrudniania polskich obywateli przy realizacji projektów sojuszniczych oraz szansa na uzyskiwanie przez nich (na zasadach konkursowych) pracy we wszystkich strukturach podporządkowanych Sojuszowi. Członkostwo w NATO tworzy zatem przede wszystkich możliwości działania dla polskich przedsiębiorstw.
Koszty przystąpienia Polski do NATO
Główną zasadą NATO jest: zasada solidarności wobec napaści to znaczy zobowiązanie do wystąpienia wraz z innymi państwami- sojusznikami w obronie napadniętego bez względu na to, jak daleko od własnego kraju leży napadnięte państwo.
Głównym i największym kosztem jest zasada pomocy członkowi UE napadniętemu przez wroga. W momencie agresji na państwo należące do NATO Polska jest zobowiązana do pomocy. Przykładem może być to że w miesiąc po wejściu do NATO zamiast pokoju bezpieczeństwa i stabilności Polska stała się w stanie wojny z Jugosławią. Współczesnym przykładem jest pomoc USA w walce z terroryzmem. Wysyłanie Polskich kontyngentów do Iraku grozi realnemu zagrożeniu życia Polskich żołnierzy, mimo że jest to ryzyko zawodu, gdyby nie członkostwo w NATO Polscy żołnierze nie musieliby walczyć Polska silniej niż inne kraje odczuła konflikt iracki, a stało się tak dlatego, że bezpośrednio się w ten konflikt zaangażowała, wspierając militarnie Stany Zjednoczone. Decyzja rządu polskiego o wysłaniu żołnierzy do Iraku była bardzo krytykowana. Nie zyskała ona poparcia w społeczeństwie polskim, a także wśród większości państw Unii Europejskiej.
6.Korzyści i koszty członkostwa Polski w Unii Europejskiej. (Urząd komitetu integracji europejskiej)
Dzięki przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej (korzyści)
- Podniósł się standard i warunki życia Polaków, dzięki otwartym granicom po przystąpieniu
do Unii Europejskiej Polacy mają większe możliwości rozwoju, poprzez zatrudnienie za granicą naszego kraju.
- Polskie przedsiębiorstwa uzyskali dobre warunki włączenia się do jednolitego rynku UE, dzięki czemu zwiększyła się ich szansa rozwoju i poprawy konkurencyjności oraz poprawę jakości zarządzania i efektywności gospodarowania
-Rozwój gospodarczy kraju, wzrost inwestycji zagranicznych w Polsce i Polskich inwestycji za granicą, poprzez otwarte rynki państw członkowskich
- dzięki przystąpieniu do UE Polska uzyskała pomoc strukturalną i finansową, która przyniosła istotny wzrost możliwości rozbudowy infrastruktury oraz likwidację wieloletnich zapóźnień rozwojowych na szczeblu regionalnym i lokalnym.
- Negocjacje akcesyjne dotyczące rolnictwa przyniosły rezultaty, dzięki którym możliwe będzie dokonanie przekształceń strukturalnych w polskim rolnictwie. Bez zasilania ze środków UE polskie rolnictwo nie znalazłoby innych, znaczących źródeł rozwojowych. Negocjacje w tym obszarze przyniosły korzystniejsze dla Polski warunki, niż pierwotnie zakładała Unia, chociaż nie wszystkie nasze postulaty zostały przyjęte;
- Nastąpił postęp cywilizacyjny szczególnie dzięki polityce badawczo-rozwojowej UE, co gwarantuje nieskrępowany dostęp do jej potencjału naukowego i edukacyjnego polskiemu społeczeństwu
-nastąpiło zbliżenie z innymi narodami Europy, dzięki czemu mamy dostęp do różnorodności kulturowej UE, co daje lepsze rozumienie innych narodów oraz może wpłynąć również na rozwój polskiej kultury
-wzrost technologiczny. Dzięki zagranicznym inwestycjom nastąpił napływ nowych lepszych technologii maszyn oraz innych technicznych naukowych nowości.
- zwiększenie dynamiki eksportu i chłonności importowej
Koszty przystąpienia Polski do UE
Przede wszystkim specjaliści obawiają się o konkurencyjność krajowych produktów w porównaniu z rzeczami produkowanymi przez inne państwa unijne. Ponadto w Polsce stosowana jest ekstensywna gospodarka rolna (charakteryzują ją niskie nakłady pracy i środków na jednostkę powierzchni gruntu, polegająca głównie na rozszerzeniu powierzchni uprawnej, w efekcie uzyskuje się niewielkie zbiory) natomiast dotychczasowe państwa członkowskie Unii stosują zintensyfikowaną gospodarkę rolną. Polskie towary produkowane są w sposób naturalny. Z tego powodu ich cena jest wyższa a jakość gorsza (producenci nie raz mają problem z przystosowaniem się do unijnych norm), przez co i ilość produkowanych rzeczy jest mniejsza.
Pojawiło się wiele spanikowanych głosów, że wstąpienie Polski do UE wiąże się z pozbawieniem niezależności państwowej i możliwości identyfikowania się z narodowością polską. Faktem jest, że przystąpienie Polski do UE wiąże się z pewnym ograniczeniem niezależności państwowej, gdyż część obowiązków i uprawnień z tym związanych przejmuje Unia Europejska, natomiast jest to ograniczenie częściowe a nie całkowite. Niemniej ma to duże znaczenie i działaczom politycznym zaleca się zachowanie ostrożności i podejmowanie wiążących postanowień po dogłębnym przemyśleniu by nie rezygnować z świadomości narodowej Polaków i swoistości kulturalnej. Nie jest to jednak motyw wystarczający do rezygnacji z członkostwa w Wspólnotach Europejskich, gdyż tak jak dotychczasowe państwa członkowskie, tak i nowe, w tym Polska, nie zostaną pozbawione suwerenności ani chlubienia się swoją narodowością, gdyż państwa europejskie podejmują decyzję o współpracy między narodami, i w tym też celu rezygnują z pewnych rzeczy, dla osiągnięcia celu jednakowego dla każdego państwa, mianowicie zapewnienia bezpieczeństwa i osiągnięcia postępu cywilizacyjnego. Funkcjonowanie UE oparte jest o reguły obopólności solidarnego porozumienia między krajami członkowskimi, które przekazały część swoich uprawnień na rzecz organizacji, przy jednoczesnym zachowaniu swoich suwerennych atrybutów władzy: funkcji ustawodawczej, wykonawczej i sądowniczej. A jako członkowie organizacji międzynarodowej państwa mają wpływ na formę i zakres uprawnień unijnych jednostek organizacyjnych, których są uczestnikami.
Przyłączenie się Polski do Wspólnot Europejskich otworzyło przed nami szansę na poprawę standardu egzystencjalnego, podniesienia różnych sfer działalności państwa do poziomu unijnego, przede wszystkim w kwestiach zatrudnienia, zdrowotnych, poziomu nauczania, bezpieczeństwa wewnątrzpaństwowego. Mimo to pojawiają się protesty i krytyka tych aspektów z powodu nakładów finansowych, jakie będzie Polska zmuszona ponieść na przystosowanie warunków i przepisów panujących w kraju do wymogów unijnych, pomimo wsparcia finansowego ze strony UE, które jednak w porównaniu jest niewielkie. Myślę jednak, że warto ponieść takie nakłady finansowe, gdyż jest to inwestycja, która się zwróci, a dzięki temu też poziom zadowolenia obywateli wzrośnie i nie będą to środki zużyte bez potrzeby.
Pomimo licznych niepewności i głosów sprzeciwu polskie władze państwowe podjęły decyzję o włączeniu się w struktury UE, i choć zmiany nie były gwałtowne, to jednak już widać pewne efekty.
.