Fizjologia - opracowania na egzamin 1, AWF RÓŻNE


Materiał obowiązujący na egzaminie z fizjologii

ZAKRES MATERIAŁU Z ĆWICZEŃ

Ćw. I WYDOLNOŚĆ AEROBOWA 1-8 (patrz ksero str. 1-4)!!!

Ćw. II WYDOLNOŚĆ ANAEROBOWA (BEZTLENOWA)

  1. Co to jest wydolność anaerobowa?

WYDOLNOŚĆ ANAEROBOWA - jest to zdolność do wykonywania krótkich wysiłków o maksymalnej intensywności. Energia pozyskiwana jest z przemian beztlenowych.

  1. Jakie procesy energetyczne (resynteza ATP) dominują w wysiłkach
    o supramaksymalmej intensywności?

W wysiłkach o submax intensywności, gdy szczytowa wartość rozwijanej mocy występuje z reguły po kilku sekundach próby ( 3-6 s ) a wysiłek trwa max do 10 s, dominują procesy resyntezy ATP z zapasów mięśniowego fosfagenu. Natomiast, jeśli czas wykonywania wysiłku jest dłuższy ( powyżej 10-60 s ), wówczas energia pozyskiwana jest z glikolizy mleczanowej.

  1. Od czego zależy wydolność anaerobowa?

Wydolność beztlenowa zależy od:

  1. Jakie wyróżnia się rodzaje wydolności beztlenowej i co jest główną podstawą tego różnicowania?

Wyróżnia się wydolność beztlenową:

- fosfagenową do 10 s ( np. skok w dal, wzwyż, sprinty ) (wykorzystywana jest ATP
i fosfokreatyna )

- glikolityczną do 45 s max do 60 s ( np. biegi 200m, 400m ) ( z wytworzeniem kwasu mlekowego )

Podstawą tego różnicowania jest czas trwania wysiłku. W zależności od czasu trwania wysiłku resynteza ATP następuje z różnych źródeł energetycznych.

  1. Jakie testy stosuje się w celu określenia poziomu wydolności beztlenowej?

Testy służące określeniu poziomu wydolności beztlenowej to:

  1. Test Wingate

  2. „Siła - szybkość”

  1. Jaki rodzaj wydolności beztlenowej określa się w teście „Wingate”
    i „Siła - szybkość”?

W teście Wingate ocenia się wydolność fosfagenową i glikolityczną, a w teście
„Siła - szybkość” ocenia się wydolność fosfagenową.

  1. W jaki sposób przeprowadza się testy stosowane do oceny wydolności beztlenowej ( z uwzględnieniem zasad ich konstrukcji ) ?

Ponieważ, w tych testach dla badanego wysiłek od momentu startu jest max, zawsze przed właściwą próbą badany wykonuje rozgrzewkę ( trwającą 5 minut ) przy stałej częstotliwości pedałowania 60 obrotów / min; przy takim obciążeniu, żeby tętno oscalowało 130 - 150 uderzeń / min. Po rozgrzewce następuje kilka minut czynny wypoczynek, po którym zaczynamy właściwą próbę.

  1. TEST WINGATE

Próba ta wykonywana jest na ergometrze rowerowym. Obciążenie dobieramy
do masy ciała wynoszące 70 -75g / kg. Na sygnał badany zaczyna próbę, która trwa 30 sek. Zadaniem badanego jest w jak najkrótszym czasie uzyskanie największej liczby obrotów pedałami ( rozwinięcie największej szybkości ) i utrzymanie jej jak najdłużej tj. do końca próby.

  1. „SIŁA - SZYBKOŚĆ”

Polega na wykonaniu 5 - 7 wysiłków max, każdy w czasie niedłuższym niż
10 sekund. W każdym wysiłku zmieniamy obciążenie, czyli stosujemy inną wartość siły hamującej oddziaływanie na koło zamachowe. Pierwszy wysiłek zaczynamy
z obciążeniem wynoszącym ok. 7 % masy ciała i w każdym wysiłku zwiększamy
o 1 %.

Istotą testu jest uzyskanie prędkości obrotów w zakresie 100 - 200 / min, przy czym test ten kończymy wówczas, jeżeli szybkość obrotów zaczyna nam spadać do wartości ok. 100 obrotów / min.

8. Na podstawie jakich parametrów, uzyskanych w testach, określa się poziom wydolności beztlenowej?

Wydolność beztlenową w teście Wingate możemy ocenić na podstawie poszczególnych parametrów:

  1. Moc max anaerobowa P max [ W; W / kg ]

  2. Czas uzyskania mocy max anaerobowej P max [ s ]

  3. Łączna praca beztlenowa [ k ] ; [ k / kg ]

  4. Spadek mocy [ W / sek ]

W teście „Siła - szybkość” ocenę wydolności beztlenowej wykonujemy na podstawie mocy maksymalnej, którą wyliczamy z równania regresji. W tym celu wykorzystujemy uzyskane z testu wartości siły (F) i prędkości obrotów (V).
W celu wyliczenia P max musimy wyliczyć graniczne wartości siły Fo i prędkość Vo.

Pyt. 9-11 patrz ksero str. 5 !!!

ZAKRES MATERIAŁU WYKŁADOWEGO

I. REAKCJE UKŁADU KRĄŻENIA I ODDYCHANIA NA WYSIŁKI O RÓŻNYM CHARAKTERZE:

A) wysiłek dynamiczny

B) wysiłek statyczny

  1. Jakie rodzaje skurczów mięśniowych przeważają w pracy statycznej
    i dynamicznej?

W pracy statycznej przeważają skurcze izometryczne ( to taki skurcz,
w którym mięsień rozwija pewną siłę, zmienia się tonus, a jego długość się nie zmienia; jego energia jest całkowicie zamieniana w ciepło ).

W pracy dynamicznej przeważają skurcze izotoniczne ( to taki skurcz,
w którym tonus się nie zmienia, długość ulega zmianie, mięsień wykonuje pracę zewnętrzną np. biegi, jazda, chód ).

  1. Jakie włókna biorą udział w wysiłkach statycznych i dynamicznych w różnej intensywności?